Afgelopen september ging #FromJennifer in première op de Laemmle NoHo 7 in North Hollywood, Californië en is nu beschikbaar op digitale platforms. Onze recensie van de film kun je lezen door op te klikken hier.

“#FromJennifer, volledig geregisseerd door Frank Merle in een 1st Person Camera POV, volgt de titulaire Jennifer Peterson (Danielle Taddei) die haar uiterste best doet om het te maken als acteur in Hollywood met een positieve instelling. Maar noem haar geen Jenny, een Jenny is een vrouwelijke ezel. Nadat ze is ontslagen uit een low-budget horrorfilm, moedigt haar manager, Chad (gespeeld door 'Candyman's Tony Todd), haar aan om te proberen een sterkere aanwezigheid op sociale media op te bouwen om meer werk te vinden, net als haar slimme en glanzende beste vriendin Stephanie ( Meghan Deanna Smith) die een miljoen abonnees heeft en dagelijks schetsvideo’s maakt.”

Net op tijd voor Halloween kreeg iHorror de gelegenheid om met schrijver en regisseur te spreken Frank Merle. Zorg ervoor dat je op pagina twee kijkt voor video-interviews op de rode loper met de cast, samen met een grappige exclusieve versie met Tony Todd.

Interview met #FromJennifer Schrijver en regisseur – Frank Merle.

 

iHorror: Hallo Frank, bedankt dat je vandaag met mij hebt gesproken.

Frank Merle: Geen probleem.

iH: Hoe deed #VanJennifer tot stand komen?

FM: Het begon allemaal toen mijn vriend Hunter Johnson me vertelde over zijn idee voor wat zijn eerste speelfilm als schrijver/regisseur zou worden, een vervolg op de James Cullen Bressack-film. Jennifer. Dus al heel vroeg in dit proces vertelde hij me dat zijn idee dat in wezen een meta-vervolg zou zijn waarin zijn personage geobsedeerd zou zijn, de originele film zou zijn en een remake zou proberen te maken. Ik hield van dat idee; Ik hou van films die een beetje met die meda-heid proberen te spelen, zoals Scream dat heel goed doet. Ik kwam aan boord van dat project als producer en ik was ook de redacteur van Hunter's film. Het pakte heel goed uit; wij waren er allemaal erg blij mee. Het was een heel leuke ervaring, en James kreeg het idee om door te gaan en de franchise levend te houden en een beetje in de familie te houden. Sinds ik aan de tweede had gewerkt, had ik hem een ​​idee voorgelegd voor een derde film, een op zichzelf staande film die alleen in naam een ​​vervolg zou zijn. In wezen zouden we een hoofdpersoon Jennifer hebben, en die zou dezelfde scènes hebben. obsessie, het zou ook in Found Footage-stijl zijn opgenomen. Dat zijn de belangrijkste elementen die de Jennifer-franchise maken, toch? Er zal iemand zijn die Jennifer heet, het zal over obsessie gaan, en het zal gevonden beeldmateriaal zijn.

iH: En je hebt de vierde film voltooid? Of is de film momenteel in productie?

FM: Het is in pre-productie. Ik kan er nog niet zoveel over zeggen, al houden we het ook in de familie. Jody Barton, die in de eerste en tweede film speelde, schrijft en regisseert de vierde.

iH: Hoe is de casting tot stand gekomen? #VanJennifer?

FM: Een groot deel ervan betrof gunsten voor vrienden. Derek Mears is bijvoorbeeld iemand die ik al een tijdje ken en hij en ik hebben geprobeerd het juiste project te vinden om aan te werken. Toen ik de rol van Butch schreef, schreef ik die met hem in gedachten, niet wetende of hij ja zou zeggen of niet. Hij vond het een leuk idee, het was een heel ander personage voor hem en hij wilde ermee kunnen spelen. Hij was ook erg behulpzaam bij het casten van enkele van de andere rollen in de film, omdat veel mensen aan boord kwamen nadat hij aan boord kwam, omdat ze een kans wilden hebben om met Derek te werken. Dat was voor mij echt de moeite waard, want hij doet veel improvisatiewerk, hij doet komedie. Er zat een klein komisch randje aan zijn karakter waarmee we konden spelen, wat erg leuk was. De hoofdpersoon Jennifer, Danielle Taddei, zij en ik gaan ver terug, we gingen samen naar school op de DePaul Theatre School in Chicago. Ik heb de rol van Jennifer met haar in gedachten geschreven, ik weet dat ze haar eigen worstelingen heeft gehad met de aanwezigheid op internet, ze vertelde me hierover, en zo kwam het idee in de eerste plaats bij mij op. Ze had rollen verloren aan mensen die misschien niet beter waren dan zij, maar die misschien wel veel meer aanwezig waren op het internet. Ze heeft eigenlijk een manager-agent die haar aanmoedigt om meer op Twitter te komen en dat soort outreach-werk te doen, en dat sociale media-gedoe is niet voor iedereen vanzelfsprekend, toch?

iH: Ja precies.

FM: En het wordt steeds meer een gereedschapskist voor ons allemaal die in deze branche werken, namelijk het bereik via sociale media. Het oorspronkelijke idee voor de verkoop is: "wat als die druk er gewoon voor zorgt dat iemand knapt?"

Beide: [Lach]

iH: Wauw, dat is gek voor haar, aangezien dit in het echt gebeurt en dat maakt het op film alleen maar beter. En Derek, zijn karakter, Butch was gewoon geweldig, terwijl we door het verhaal gingen, had ik een beetje medelijden met de man.

FM: Ja, en dat is een van de leuke dingen die ik deed tijdens het schrijfproces. Ik wilde de hoofdpersoon Jennifer hebben, iemand zijn die begint als hoofdrolspeler en eindigt als antagonist, ze verliest mensen op verschillende punten in de film. En bij Butch, het personage van Derek, is het precies andersom. We beginnen te denken: 'Dit is de man die alle problemen gaat veroorzaken', en op een gegeven moment merk je dat je voor hem steunt.

iH: Het komische aspect... Ik weet dat het een horrorfilm is, maar ik moest gewoon de hele tijd lachen. Het was een leuke tijd; hij was hilarisch.

FM: Ja, en de komedie komt voort uit de personages en de situatie. Er zitten eigenlijk geen punchlines in de film. Er wordt veel gelachen, we behandelen deze belachelijke situatie heel serieus, en ik denk dat daar veel humor vandaan komt.

iH: Absoluut, zoals je zei, hij deed het niet met opzet, het was heel goed geschreven, ik denk dat hij echt kreeg wat jij op papier had staan. Als ik terugdenk aan sommige delen van de film, zit ik nu alleen maar te lachen van binnen.

FM: En dan komen er nog veel verrassingen onderweg. Ik speel met de verwachting. Je denkt dat je denkt te weten waar het heen gaat, maar ik blijf plagen wat de ‘derde fase’ wordt genoemd. Je blijft verwachten dat de film in een bepaalde richting naar deze grote climax zal leiden, en dan denk ik niet dat het iets weggeeft als je zegt: "De dingen gaan niet volgens plan."

iH: Karakter Butch deed veel dingen die niet met slechte bedoelingen waren beraamd, hij wilde Jennifer gewoon heel graag helpen.

FM: Precies, een van de inspiratiebronnen voor het personage kwam van Lennie Muizen van mannen. Dat was de inspiratierichting van waar we met Butch naartoe wilden.

iH: Is er nog iets anders waar u momenteel mee bezig bent?

FM: Ik heb verschillende projecten die bijna gerealiseerd zijn, en ik heb aan de telefoon gewacht op groen licht. Het is echt spannend voor mij, gezien het succes dat ik tot nu toe heb gehad #VanJennifer het is zo goed ontvangen en het heeft echt een aantal deuren voor mij geopend, wat echt geweldig was, want ik heb een aantal scripts gehad waar ik echt gepassioneerd over ben en die ik wilde maken met een iets groter budget en dat vereist iemand anders die ja zegt. Het maken van een low-budgetfilm als deze en het bewijzen van wat ik kan en het laten horen van mijn stem heeft al een aantal deuren geopend en het is erg leuk voor mij geweest. Ik had gezegd dat ik nog een project met Derek wilde doen, hij is gehecht aan een ander project van mij dat een heel andere rol voor hem zal zijn, en deze zou een veel engere film zijn. Hij is een geweldige acteur en een geweldige kerel, iemand met wie ik graag nog een keer zou willen samenwerken. Ik kan er op dit moment nog niet veel over zeggen, omdat we er momenteel nog niet mee bezig zijn. Maar ik heb wel andere producenten die erg geïnteresseerd zijn in dit project. Mijn plan is om volgend jaar zeker nog een film uit te brengen.

iH: Erg goed. Hoe is dit voor jou allemaal begonnen? Waarom wilde je films maken?

FM: Ik begon eigenlijk met theater. Ik was een theaterproducent in Chicago. Ik had een paar dozijn theaterproducties geproduceerd. Ik was er behoorlijk goed in, ik leidde een theatergezelschap in Chicago. Ik wist goed hoe ik stoelen moest vullen en toneelstukken moest opvoeren, en dat ging redelijk goed met mij. Ik begon het gevoel te krijgen dat ik niet deed wat ik echt wilde doen, ik wilde echt geen film, totdat ik ermee begon. Ik zou een toneelstuk produceren, en we zouden er zoveel werk in steken, en veel geld en energie, zelfs een succesvol toneelstuk zou een paar maanden duren en als het stuk dan zou sluiten, was het voor altijd verdwenen. En je kunt een toneelstuk niet echt filmen, het vertaalt gewoon niet goed. Een handvol mensen die dat stuk uiteindelijk hebben gezien, dat is het enige dat dat ooit zal meemaken. Dit begon een diepgaand effect op mij te krijgen, ik begon depressief te worden als een van mijn shows zou sluiten omdat er zoveel energie in die show zou gaan.

Toen ik begon met het maken van korte films vond ik het zo de moeite waard om er in te stoppen: laten we dezelfde hoeveelheid energie, tijd en geld blijven. Ik zou een van mijn korte films op YouTube kunnen zetten met het idee dat die er voor altijd zal zijn en mensen kan het blijven ontdekken, en dat geeft mij enorm veel voldoening. Ook het proces: een theatershow opzetten is een heel ander proces dan het maken van film. Beide zijn een manier om verhalen te vertellen, en in beide gevallen werk je met acteurs en mensen achter de schermen, garderobe, decors en verlichting. Het filmproces is heel anders: je gaat naar een repetitie en je repeteert het hele stuk. Je spant deze spieren aan en probeert je team avond na avond dit hele ding te laten aantrekken. Als je een film maakt, bekijk je stukje voor stukje, het kan maar een paar regels zijn, en het hele team is hierop gefocust in één opname, en als je die opname hebt gemaakt, ga je naar de volgende schot. Dat is precies het juiste formaat voor mij; Ik geniet van het postproductieproces waarin je dingen begint te verplaatsen, je het verhaal opnieuw een beetje anders kunt vertellen. En als alles klaar is, ontstaat het idee dat mensen de film kunnen ontdekken en ga ik verder met mijn carrière en maak ik nog een film en hopelijk zullen mensen ervan genieten en mijn eerdere werk ontdekken. Toen ik een camera pakte en ermee begon, genoot ik er echt van; de depressie die ik had, was genezen. Ik begon toen scenario's te schrijven, en dat was een proces dat ik leuk vond, en ik won een paar scenariowedstrijden, en dit was toen ik in Chicago woonde. Iemand vertelde me dat als ik dit echt wilde doen, ik op de bus moest stappen en naar Hollywood moest gaan, en dat deed ik. Binnen zes maanden na mijn verblijf in LA werd mijn eerste speelfilm geproduceerd, De werkgever. Ik had Malcolm McDowell en Billy Zane in de cast, dus dat proces verliep bijna te gemakkelijk en ik besefte al snel dat het normaal gesproken niet zo eenvoudig is.

Beide: [Lach]

FM: Het is alweer vier jaar geleden dat die film uitkwam en sindsdien probeer ik een groter project op gang te krijgen. Ik heb investeerders gehad die bijna ja zeiden, en dan vielen ze om de een of andere reden af, niets dat met mij te maken had. Dus toen deze kans zich voordeed #VanJennifer omdat het echt zo low budget was, zeiden James en Hunter: "Ja, laten we het doen." Danielle zei ja, Derek zei ja, er was niemand die ons tegenhield. Zo is het dus ontstaan.

iH: Het klinkt alsof alles op zijn plaats viel zoals het bedoeld was. Ik ben blij dat je dat ter sprake hebt gebracht over het maken van een toneelstuk, want als het eenmaal voorbij is, is het voorbij en zoals je zei, met een korte film heb je het voor altijd in een capsule en zo had ik er nog nooit over nagedacht.

FM: Ja, het is iets geweldigs. Een van de dingen die ik leuk vind aan Los Angeles is dat het zo'n geweldige filmstad is. Er is de Egyptenaar, The Beverly, ze zullen klassieke films plaatsen, er staan ​​zoveel films op mijn bucketlist, en ik kan ze daar bekijken.

iH: Steeds meer van deze theaters draaien dingen, ik begin het voortdurend te zien, en sommige films zijn nog niet eens zo oud. Heb je enig advies voor iedereen die jong of oud met film in aanraking wil komen?

FM: Ja tuurlijk. Het financiële aspect mag niet hetgene zijn wat je tegenhoudt. Als je alleen maar wacht op een ja van Hollywood, zul je het nooit krijgen; de studio's hebben voldoende filmmakers. Als je een passie hebt, moet je die gewoon gaan doen en in jezelf geloven, want vertrouwen zal je behoorlijk ver brengen en niemand zal je dat geven, je zult dat in jezelf moeten vinden. En het werkt aanstekelijk, want als je in jezelf en je project gelooft, kun je andere mensen er ook in laten geloven en je helpen, het is echt een teamprestatie.

iH: Nogmaals bedankt, Frank, dat je vandaag met mij hebt gesproken. Ik kan zeker zeggen dat je gepassioneerd bent over wat je doet, en dat je een goed advies hebt gegeven aan toekomstige filmmakers. Fijne Halloween.

FM: Fijne Halloween en bedankt.

Pagina's: 1 2