iHorror-interview met Malvolia: The Queen of Screams – Jenn Nangle

iHorror: Jennifer, hallo. Hartelijk dank dat u vandaag met ons hebt gesproken. Ik kan echt niet geloven dat er zeven maanden zijn verstreken sinds onze laatste interview samen. Waar blijft de tijd? Eerst moet ik beginnen met vragen naar je nieuwste onderneming: Malvolia: De koningin van het schreeuwen. Voor zover ik weet bestond Malvolia zeven maanden geleden niet, of misschien was ze gehuisvest op een slapende plek, wachtend op die levensadem. Waar komt deze sexy vixen van de nacht vandaan? Vertel ons over haar.

Jennifer Nangel: Is het zo lang geleden? Het voelt alsof we het gisteren hadden over “Demonic Attachment”… Mijn aartsvijand Malvolia bevond zich toen in de beginfase. Ze was een idee voor een speelfilm die ik had. Toen ik de behandeling indiende, werd deze beleefd afgewezen, maar ik werd door een paar collega-filmmakers aangemoedigd om door te gaan met het idee. Ik wist dat ik dat wilde, maar er ontbrak iets. Ik wist dat ik een sterke, brutale, kwaadaardige vrouw wilde laten zien en Morticia Addams schoot in mijn hoofd. En toen begon ik meer onderzoek te doen naar Vampira. En… de rest is geschiedenis. Hoewel het recenseren van korte films op YouTube niet de enige taak van Malvolia zal zijn, kan ik daar nog niet te diep op ingaan. Nog steeds in de maak!

iH: Jennifer, 2017 Ik heb sterk het gevoel dat dit een belangrijke opstap gaat zijn, niet alleen voor je carrière, maar ook als vrouw die zich een weg naar de top vecht! Ik zeg dit omdat je overal op sociale media zit, ik kan niets laden zonder je mooie gezicht bovenaan mijn feed, en ik ben er dol op. Ik weet dat je de afgelopen jaren in dit carrièrepad met veel uitdagingen en tegenslagen bent geconfronteerd. Heb je positieve veranderingen opgemerkt als vrouw die een carrière in de film nastreeft?

JN: Je bent te aardig, en dat waardeer ik enorm. Ik begon te denken dat mensen mij beu werden! 2016 was voor mij een achtbaan. Toen de zaken goed waren, waren ze ver omhoog! En toen de zaken minder waren, waren ze ook echt slecht. Ik begon de hoop te verliezen en overwoog iets anders te gaan doen. Ik raakte een groot writer's block; Er waren een aantal projecten aan de gang waar ik niet bij betrokken was, en er was harde kritiek op mijn acteerwerk “Demonische gehechtheid” – het begon me allemaal echt naar beneden te halen… Totdat het Zed Fest Film Festival accepteerde “Demonische gehechtheid”! Er werden vier prijzen toegekend. Het verfriste mij en stelde mij gerust dat hard werken en vastberadenheid de moeite waard zijn. Geleerde les: geef nooit iets op wat je zo graag wilt. Het is het niet waard.

Ik pakte ook een andere benadering aan van hoe mensen mij zagen. Ik ben enorm veelzijdig, maar ik begon te horen dat bepaalde mensen in de business mij alleen op een bepaalde manier zagen. Het was tijd om te doen of te sterven. Ofwel begon ik mezelf in een ander licht te laten zien, ofwel werd ik steeds over het hoofd gezien tijdens de casting. Zo ontstonden de fotoshoots en verschillende ideeën om te netwerken op sociale media. Er zijn een paar opmerkingen gemaakt dat ik narcistisch ben, maar als die mensen echt wisten wie ik was, zouden ze weten dat ik deze dingen voor mijn carrière doe.

iH: Heb je naast Malvolia plannen om dit jaar nog andere projecten aan te pakken of zal dit personage je voornaamste focus zijn?

JN: Je kent me! Ik heb altijd mijn hand in veel verschillende potten! Malvolia zal mijn belangrijkste focus zijn voor het begin van het jaar (ook afhankelijk van hoeveel inzendingen ik ontvang) en daarna ga ik aan de slag met mijn speelfilm “Sociale manie” die raakt aan de hoogte- en dieptepunten van sociale media. Ik zal aan het einde van de maand ook een komische pilot filmen (ik speel er alleen maar in) en nog een in de komende paar maanden. Ik heb een paar korte films die in februari uitkomen. Ik probeer zo veel mogelijk bezig en creatief te blijven!

iH: Vrouwen hebben een cruciale rol gespeeld in horrorfilms. Helaas zijn de stereotypen voor vrouwelijke karakters door de jaren heen vertroebeld over iets dat ik heel belangrijk vind. Nadat het stof is neergedaald en we deze stereotypen hebben doorzien, domineren vrouwen horrorfilms; naar mijn mening zijn zij bijna altijd de heldin. Dit is duidelijk zichtbaar in onze klassiekers zoals A Nightmare On Elm Street, Vrijdag de 13e, Halloween Vreemd, Schreeuw, en Ik spuug op je graf, om er een paar te noemen. Hoe voel jij je hierbij? Denkt u dat dit iets is dat op tragische wijze over het hoofd wordt gezien?

JN: Ik heb het gevoel dat er een bepaalde blauwdruk bestaat, hè, die al heel lang in de film werkt en waar mensen bang voor zijn om ervan af te dwalen... Maar als ze dat wel hebben, zijn ze ongelooflijk succesvol geweest. Vrouwen zijn sterk. Ze zijn krachtig. En ze kunnen een man te slim af zijn op andere manieren dan lichamelijk. Mijn korte film "De overeenkomst' raakt dit allemaal aan (komende februari!). Ik heb het gevoel dat er lange tijd overheen is gekeken... Maar aan de andere kant, in mijn ervaring is de meerderheid van de schrijvers in de branche mannen en de meerderheid van de filmmakers in de horrorgemeenschap zijn mannen. Mannen schrijven voor mannen. Dat doen ze niet allemaal, maar dat is voor hen vanzelfsprekend (uiteraard), en dat is oké. Maar ik heb het gevoel dat dat aan het veranderen is... Er zijn meer vrouwen geweest, vooral in het indiecircuit, die er gewoon aan werkten. Vrouwen worden gevierd op filmfestivals en op andere manieren. We vinden steun op internet van mensen over de hele wereld. Ik geloof absoluut dat er verandering op komst is en ik hoop dat deze wordt omarmd in plaats van gevreesd. Ja, verandering is ongemakkelijk, maar het geeft het leven op een goede manier meer smaak! Ik bedoel, we kunnen er ongelooflijk sexy uitzien als we een mes in iemand steken. Ik bedoel maar…

iH: Tenslotte, Jennifer, aangezien februari 'Women In Horror Month' is, welk advies en vrolijke gedachten kun je geven aan vrouwen die het proberen te maken in de business?

JN: Er is geen goede of foute manier of Az-lijst die u volgt om iets in deze branche te doen. DOE HET GEWOON. Wacht niet tot iemand zegt dat je het kunt en luister ook niet naar de kritische stemmen om je heen, want als je dat doet, zal er nooit iets gedaan worden. Dingen werken misschien niet en situaties zijn misschien niet perfect of ideaal, maar elke situatie is een leerervaring. We hebben altijd meer vrouwenstemmen nodig. Laat angst je niet in de weg staan. Je bent sterker dan je denkt.

iH: Dat was zeker een traktatie, heel erg bedankt dat je vandaag met ons hebt gesproken, Jennifer.

Momenteel is Malvolia: The Queen of Screams op zoek naar inzendingen om te presenteren. Voor meer informatie kunt u een aanvraag sturen, als u dat durft [e-mail beveiligd]

Media Links

Twitter @QueenMalvolia          Jennifer Nangle – iHorror-interview

 

Ryan T. Cusick is een schrijver voor ihorror.com en geniet erg van praten en schrijven over alles binnen het horrorgenre. Horror wekte voor het eerst zijn interesse na het bekijken van het origineel, The Amityville Horror toen hij nog maar drie jaar oud was. Ryan woont in Californië met zijn vrouw en elfjarige dochter, die ook interesse toont in het horrorgenre. Ryan behaalde onlangs zijn masterdiploma in psychologie en heeft de ambitie om een ​​roman te schrijven. Ryan is te volgen op Twitter @ Nytmare112

 

Pagina's: 1 2