Geschreven door Shannon McGrew

Ik heb altijd een rare fascinatie gehad voor de "Wolf Creek" bioscoop​ Het zijn niet per se de beste films over seriemoordenaars die ik heb gezien, maar ik kan het niet helpen dat ik me aangetrokken voel tot de Aussie-moordenaar zelf, Mick Taylor. De mengeling van zijn niet-apologetische geweld en charismatische humor blijft me boeien, ook al is zijn verdorvenheid volkomen verontrustend. Afgelopen herfst bracht het kabelnetwerk Pop de serie in première op basis van de razend populaire films en het is al snel een van de meest opwindende en meest besproken nieuwe shows op de kabel geworden.

"Wolf Creek: Seizoen 1", draait om Eve, een studente die op jacht is om Mick Taylor te vermoorden nadat hij haar familie op brute wijze heeft afgeslacht in de Australische Outback. In de serie spelen John Jarret (Wolf Creek, Wolf Creek 2), die zijn rol als de gestoorde moordenaar weer opneemt, samen met Lucy Fry (TV's 11.23.63, Mr.Church) en Dustin Clare (TV's 'Spartacus: War of the Damned'). ). De serie was ook uitvoerend geproduceerd door de maker en regisseur van de "Wolf Creek" franchise, Greg McLean.

Al met al waren er veel aspecten waar ik van genoot "Wolf Creek: Seizoen 1"​ Zoals ik al zei, ik ben een fan van het personage Mick Taylor, en ik was blij om te zien dat John Jarrett ermee instemde zijn rol opnieuw op te nemen, omdat ik denk dat niemand zijn plaats zou kunnen innemen. Hij was net zo psychotisch in de show als in de films en zet al vroeg de toon door de omvang van het bloedbad te bewijzen waartoe hij in staat is. Ik genoot van Lucy Fry als Eve, hoewel ik wat problemen had met de beslissingen die haar personage neemt, ze was nog steeds in staat om kracht en badassery op te roepen die leuk was om op het scherm te zien. Wat Dustin Clark betreft, die politieagent Sullivan Hill speelt, ik begon hem leuk te vinden naarmate het seizoen vorderde en merkte dat ik me ongelooflijk zorgen maakte om zijn welzijn.

Ik denk dat een van mijn grootste problemen met de serie voortkwam uit de verhaallijn en de geloofwaardigheid van het personage van Lucy Fry. Ik vond het moeilijk te geloven dat ze in staat was tot alles wat ze kon, in een vreemd land, terwijl ze de politie ontweken en op zoek was naar een gekke seriemoordenaar. Luister, we kunnen allemaal ongelooflijke dingen doen als we gemotiveerd zijn door haat, maar dit leek een beetje een uitdaging. Over de politie gesproken, ik had aanvankelijk moeite om in het reine te komen met de afbeelding van de Australische wetshandhaving, vooral omdat ze niet echt gemotiveerd leken om iets op te lossen totdat een Australische vriend van me me vertelde dat de afbeelding behoorlijk accuraat was.

Ik merkte ook dat het tempo van de show een beetje afwijkend leek. Er waren momenten waarop de verhaallijn onnodig leek te slepen, wat resulteerde in een aantal langzame punten en onnodige opvulling. Toen de actie zich echter begon te ontvouwen, was er geen saai moment in zicht. Voor degenen die van bloed en bloed houden, zul je erg blij zijn met het lot van sommige personages. Een ding viel me op aan deze show, en ik weet niet zeker of het te maken heeft met het kabelkanaal waarop het is aangesloten, maar het houdt niet op als het gaat om het laten zien van de verschillende manieren waarop Mick Taylor zijn slachtoffers graag martelt en vermoordt.

Een aspect van de show dat echt indruk op me maakte van de eerste tot de laatste aflevering, was de cinematografie en afbeelding van de Australische Outback. Het camerawerk was verbluffend en de art direction die werd gebruikt om de serie te filmen was visueel indrukwekkend. Er was ook een realistisch gevoel dat werd vastgelegd om het publiek het gevoel te geven dat ze ondergedompeld waren in de show. Ik waardeerde ook dat de acteurs en actrices er niet allemaal verzorgd en perfect uitzagen, vooral gezien het feit dat onze hoofdpersoon rende voor haar leven in de Outback. Elke persoon die werd aangetroffen, zag er moe, vies en bezweet uit en om welke reden dan ook leek dat perfect te passen bij wat er tijdens de show gebeurde.

Ten slotte was een van mijn favoriete delen van deze serie toen we hoorden over het achtergrondverhaal van Mick Taylor. Helaas komen we daar pas aan het einde van het seizoen achter, maar het was ongelooflijk fascinerend en gaf kijkers een glimp van hoe en waarom Mick is zoals hij is. Ik zou graag meer van Mick's verhaal in de toekomst zien, omdat ik dacht dat het een van de meest fascinerende aspecten van de serie was.

Kortom, "Wolf Creek: Seizoen 1", heeft veel plezierige momenten die zich lenen voor de indrukwekkende cinematografie en het bloedvergieten en bloedbad dat zich ontvouwt. Hoewel het tempo en de verhaallijn meer hadden kunnen worden aangescherpt, weerhield het me er niet van om het hele seizoen te binge-watching. Mijn enige andere klacht had te maken met het einde. Ik wil het niet bederven voor iemand die geïnteresseerd is in kijken (dus ik stel voor dat je nu stopt met lezen ... ben je klaar ... weet je het zeker? Oké) maar als iemand duidelijk wordt vermoord, en ik bedoel op een "geen enkele manier kunnen ze dat hebben overleefd dat ”scenario, dan is er geen reden om ze terug te halen. Door dat te doen, heb je dat greintje geldigheid verloren dat de show bezat. Met dat gezegd zijnde, als wat John Jarrett zegt waar te zijn, we zullen niet alleen een zien "Wolf Creek: Seizoen 2" maar ook een derde aflevering aan de "Wolf Creek" filmfranchise. En eerlijk gezegd, zelfs met al mijn problemen met dit seizoen, ben ik redelijk goed als Mick Taylor opnieuw het grote (en kleine) scherm siert.

"Wolf Creek: Seizoen 1" is nu verkrijgbaar op dvd van Lionsgate Home Entertainment.