Interview met Heather Langenkamp

 

Waarheid of Durf

 

Ryan T.Cusick: De trailer, daar heb ik mee gewacht tot dit gesprek plaatsvond.

Heide Langenkamp: Wat dacht je?

PSTN: Mijn eerlijke mening, het ziet er erg leuk uit. Iets waarvoor je je vrienden zou uitnodigen, zoals een logeerpartijtje, en dit is iets waar je naar zou kijken.

HL: Ja, en je zou nooit meer slapen. [Lacht]

PSTN: [Lacht] Ja, nooit meer slapen!

HL: Het is als vol gas gore - eng voor de hele film. En dan duurt het een kleine pauze, en ze introduceren mijn personage, dus als ik eindelijk op het scherm kom, kan iedereen even op adem komen, want er is zoveel gebeurd in de eerste tweederde van de film. film. Vanaf het allereerste begin schieten ze je neer met al deze grappen en gore-effecten. Ik ben benieuwd of mensen denken dat het te veel, precies goed of niet genoeg is zoals Goudlokje [lacht]

PSTN: [Lacht] Het is duidelijk in de trailer, het [Waarheid of Durf] lijkt op een locomotief.

HL: Het lijkt heel erg op dat omdat het het spel Truth or Dare is. Veel mensen hadden dat spel waarschijnlijk gespeeld toen ze in de zevende of achtste klas zaten. Deze mensen spelen het, en het zijn middelbare scholieren. Het spel begint een beetje sexy, een veel sexyer Durven of Waarheid en dan neemt het gewoon deze wending en wordt het een soort spookachtig spel van Durven of Waarheid. En het is echt een creatief script, vol [pauzes] die nog nooit eerder zijn gezien horror- en doodsscenario's. Ik denk dat mensen zullen worden vermaakt door hoe origineel het is. Weet je, naarmate ik ouder word, vind ik het echt niet leuk om er naar te kijken. Er zijn een paar stukjes waar ik gewoon [pauzeer] uhh, "vertel me alsjeblieft niet meer over die scène, ik kan op geen enkele manier verdragen wat je me net vertelde."

PSTN: Ik begrijp het volledig.

HL: Ik hoop dat het lukt. Ik hoop dat kinderen in de stemming zijn, het is oktober en het is perfect om te doen met al je vrienden die van horror houden, maar ik zou niemand uitnodigen die niet van horror houdt, want die moeten gewoon in de badkamer zitten de hele tijd…

PSTN: En wacht tot het voorbij is.

HL: Wacht tot het voorbij is en doe de afwas in de keuken of zoiets.

PSTN: Je weet het [Waarheid of Durf] beschrijft PLEZIER, dat is de eerste indruk die ik kreeg. “Dit is iets waar ik zus en zo voor ga hebben, we gaan wat popcorn en wat drinken halen en er veel plezier aan beleven.

HL: Ik hoop dat je dat doet. Elke keer als iemand bloederig wordt, neem dan een drankje en iedereen zal heel blij zijn.

PSTN: Heb een schietspel! [Lacht] Ik zag dat Thommy bij de film betrokken was.

HL: Ja, dus Thommy Hutson, dus ik denk dat het idee van het spel het oorspronkelijke idee van iemand anders was en dat Thommy Hutson het vervolgens herschreef. Hij wilde echt dat ik zou overwegen om die rol te spelen. Er was één behoorlijk intense scène die ik moest doen, dus ik haat het echt om elke vorm van eer op te strijken als ik maar één scène deed. Ik moet wel zeggen dat deze scène bijzonder goed is omdat het personage de kinderen echt iets goeds te bieden heeft. Soms vragen ze je om een ​​rol in een film te spelen, en je zit een beetje op de achtergrond gekleed, "Oh kijk, daar is Heather Langenkamp", en ik hou er helemaal niet van om die rollen te spelen en ik zal ze zelden doen onderdelen. Deze scène is eigenlijk heel belangrijk voor de hele film en voor het achtergrondverhaal waarom deze vreselijke dingen gebeuren. Dus het was echt gaaf, en mijn personage verschijnt ook als een jonge vrouw. De meid (Taylor Lyons) lijkt zoveel op mij toen ik 18, 19 was, ik denk dat mensen versteld zullen staan.  

PSTN: Dat is goed. Je bent tenminste niet alleen op het scherm om daar te zijn, je hebt echt een doel, en dat is geweldig!

HL: Er zijn niet veel horrorfilms met oudere mensen, maar als ze dat wel doen, is het grappig dat ze iemand pakken die al die reputatie heeft in de industrie en het genre, en daar voel ik me gevleid door. Ik wou alleen dat er vlezigere en betere rollen waren voor vrouwen van in de vijftig in horror. Het worden er steeds meer, maar vaak zijn het de psychiater of de paranormaal begaafde met een of twee scènes.   

PSTN: En soms voel je je als kijker op een bepaalde manier bedrogen. We hebben deze persoon die al vele jaren betrokken is bij horror, en nu hebben we ze twee minuten op het scherm in een niet-belangrijke rol.

 

A Nightmare On Elm Street & Nancy.

PSTN: Nancy was zo'n krachtig personage dat ik niet weet of dat personage ooit zou kunnen worden gerepliceerd. Met Nancy weet ik zeker dat het personage goed is geschreven, jij was degene die LEVEN aan dat personage gaf. Dat was honderd procent jij. Weet je, ik heb het tot de laatste paar jaar nooit 'gekregen', hoe krachtig Nancy tegenwoordig is in onze cultuur. Ik heb je documentaire I Am Nancy gezien en die heeft me echt aan het denken gezet. Het personage is erg krachtig en ik weet zeker dat Nancy elke dag gewone mensen in staat heeft gesteld om tegen hun eigen demonen te vechten.

HL: Dat is waar. Ik gebruik haar voor mijn eigen inspiratie, "Wees Nancy", zet je schrap en zie je angst onder ogen. Ik gebruik haar de hele tijd in mijn eigen leven, ik weet dat het soms gek klinkt, maar ik denk dat ze redelijk nuttig is voor iedereen die van die film houdt [A Nightmare On Elm Street] wanneer je haar als inspiratie gebruikt, vooral ook in oktober. We vieren zo vaak horror en alle monsters, iedereen denkt aan hun kostuums, achter elk slecht personage zit een goede, en ik denk graag aan Nancy [Lacht]

PSTN: [Lacht] Absoluut! Laten we eerlijk zijn, Elm Street als geheel is filmgeschiedenis, het zal hier zijn als jij weg bent en als ik weg ben en als je er niet aan kunt ontsnappen, waarom zou je het dan niet omarmen?

HL: Rechts.

PSTN: Je blijft voor altijd Nancy.

HL: En probeer dan te begrijpen waarom mensen er zo dol op zijn. Het is handig om er zo over na te denken. “Waarom resoneert die strijd zo met ons en komt iedereen met zijn eigen antwoord op die vraag. Het is bijna een psychologische test, en je zegt "wat is jouw Freddy?" zoals ik deed in de documentaire [Ik ben Nancy]. Het was een manier voor mensen om uit te drukken waar ze bang voor zijn. Ik heb mijn vrienden zelfs vaak verteld dat ze van mijn leeftijd zijn, we hebben kinderen van dezelfde leeftijd en ik zal zeggen: vraag je kind "wat zijn Freddy is." Als je echt wilt weten waar je kind bang voor is en je bent te bang om te vragen "waar ben je bang voor?" Vraag hem gewoon wat zijn Freddy is en kijk wat hij zegt.

PSTN: Iedereen heeft er een.

HL: Ja, dat doen ze.

PSTN: Heb je in de afgelopen tien jaar, toen je congressen bijwoonde, meer Nancy-fans gezien? Is je lijn langer?

HL: [Lacht] Is mijn lijn langer? Goede vraag. Ja, vanwege die film Ik ben Nancy [kwam uit in 2011], en ik zou zeggen dat er tien keer of meer zijn. Soms, [stottert van opwinding] ben ik totaal geschokt! Wat mensen over haar [Nancy] denken, is de afgelopen vijf of zes jaar zo veranderd. Nightmare wordt meer en meer beschouwd als deze zeer belangrijke film, een klassieker en dat was het twintig jaar geleden niet, en zelfs tien jaar geleden geloof ik niet dat mensen het zo noemden. De laatste tijd, sinds Wes [Craven] is overleden, en iedereen zijn nalatenschap echt waardeert, denk ik dat de film zelf veel iconischer is geworden dan ooit, zoals je al zei. Als eindresultaat heeft Nancy's reputatie dat wel.

Beide: Gestegen.

PSTN: Dat is goed, heel goed. Wanneer je niet alleen de Ik ben Nancy documentaire maar Nooit meer slapen, hoe moeilijk was het om terug in de tijd te graven?

HL: Ik kan het me moeilijk herinneren. Een van de dingen is dat toen ik maakte A Nightmare On Elm Street, Ik was achttien jaar oud, werkte elke dag, maakte hele lange dagen, leefde een beetje alleen, het was een superintensieve werkomgeving. Het is bijna zoals wanneer ze beschrijven wanneer ze een baby hebben, en ze kunnen het zich nooit herinneren, het is een beetje op die manier. Ik herinner me niet veel, ik vertrouw op mijn foto's en ik vertrouw op dagboekaantekeningen, of Amanda Wyss zal zeggen: "Weet je nog toen we dat deden?" Er zijn bepaalde dingen die ik nooit zal vergeten, maar als ik het elke dag zou moeten onthouden, zou het moeilijk zijn.

PSTN: Ik weet dat ik het moeilijk vind om twintig jaar geleden terug te denken, dus ik kan me voorstellen hoe moeilijk het moet zijn.

HL: Als je Robert Englund hebt die zulke geweldige verhalen vertelt, zijn er sommige mensen die gewoon ongelooflijke herinneringen hebben, en ze hebben het vermogen om gesprekken te herinneren, en ik ben nooit zo iemand geweest, het is jammer, ik wou dat ik het andere soort had van geest, ik wou dat ik me gesprekken die ik met Wes [Craven] had woordelijk kon herinneren, dat zou geweldig zijn.

PSTN: Was het moeilijk om iedereen bij elkaar te krijgen voor de documentaire? [Nooit meer slapen]

HL: Dat was het eigenlijk niet. Ik bedoel, er waren wat problemen om sommige mensen te vinden, maar het ging vooral om het opsporen van mensen. Thommy Hutson deed het grootste deel van het volgen, pleegde telefoontjes, zorgde ervoor dat ze zich binden en plande hun interviews. Het was als een gigantische taak om het drukke werk te doen, maar iedereen was bereid om niemand echt te laten meeslepen. Ik stapte in om ervoor te zorgen dat Wes Craven, Bob Shaye en Robert Englund - om er zeker van te zijn dat iedereen aan boord was. Thommy Hutson deed het meeste werk, en hij en Dan Ferrands schreven veel van de vragen die tijdens interviews werden gesteld, ze hadden het heel goed gestructureerd. Ik denk dat het moeilijkere deel, afgezien van de interviews, het verzamelen van al dat achtergrondmateriaal was. Al dat spul van Robert, van mij, van Wes krijgen, het doornemen en de videoclips krijgen, dat is zo'n hard werken. Thommy en Dan werkten onvermoeibaar om dat voor elkaar te krijgen; Ik heb het gevoel dat ik vrij gemakkelijk van de haak ben gekomen. [Lacht] Soms zei ik: "gebruik mijn naam wanneer je kunt als het je helpt, weet gewoon dat ik alles zal doen wat je zegt." Ze deden niet zo vaak een beroep op mij; Ik zou zeggen dat ik waarschijnlijk vijf procent van het werk deed en zij allemaal vijfennegentig procent van het werk. [Lacht] Op Ik ben Nancy Ik deed ongeveer vijftig procent, meer dan zestig procent sinds ik op camera was.

PSTN: Beide films waren geweldig, een mooier cadeau kun je je als fan niet wensen!

HL: Oh dankjewel, dat is een enorm compliment.

PSTN: Het is geweldig! In Nooit meer slapen Ik denk dat een van de beste delen was toen mensen hun regels uit hun film begonnen voor te dragen. Dat was geweldig! En EPISCH! Toen ik opgroeide als fan, rende ik rond met mijn vrienden, en we riepen EXACT dezelfde regels.

HL: Is dat niet geweldig? Nou, mensen vertellen me dat ze hem aanzetten met de bedoeling er alleen een uur naar te kijken en dat ze er vier uur later nog steeds naar kijken, je wilt hem niet uitzetten, het is zo'n geweldige film.

PSTN: De remake uit 2010. Iemand anders zien uitstappen en Nancy een beetje doen, hoe resoneert dat met jou?

HL: Ik zag het niet. Ik hoorde dat het gebeurde en besloot het niet te zien. Rooney Mara is natuurlijk zo, zo geweldig en ik kon niet klagen over die keuze van casting. Ik zou zoveel zeggen van de Nachtmerrie in Elm straat was Wes Craven, Robert Englund en Heather Langenkamp, ​​ons kleine trio van geesten, emoties en persoonlijkheden zijn zo doordrenkt met die film, of jullie het nu beseffen of niet. De lach die we hadden, de grappen die we zouden vertellen voordat we met de camera begonnen te draaien, weet je, die geest zat in die film, er zit veel leven in, een levendige film. Het is moeilijk om dat deel opnieuw te maken, vooral als je een remake aan het doen bent, omdat je al een beetje in "oud brood" zit, in sommige opzichten is het oud voordat je zelfs maar begint. Dat gevoel heb ik bij veel remakes, niet bij elke remake.

PSTN: Ja, die kant zijn we al op.

HL: Hoe dan ook, ik denk niet dat ik het zal zien, ik heb geen interesse.

PSTN: Interessant genoeg is een van mijn top vijf favoriete remakes Dageraad van de doden.

HL: Nou, bedankt.

PSTN: In dat geval werkte het. Ik denk wanneer de Nachtmerrie in Elm straat remake kwam, ik geloof echt dat mensen er gewoon niet klaar voor waren.

HL: Er zijn zoveel nieuwe technieken voor het maken van films, en Zack Snyder sloeg een geheel nieuwe richting in. De manier waarop het verhaal werd verteld en hoe de zombies werden gemaakt, dus er waren in sommige opzichten ook verschillende methoden, en dergelijke. Ik denk dat het succesvoller was en dat het een nieuwe generatie was, ik wed dat velen het origineel niet hadden gezien toen het uitkwam. Het hele publiek was waarschijnlijk spiksplinternieuw, terwijl de Nightmare-film iedereen al had gezien toen ze beïnvloedbaar en opgewonden waren om het te zien en dan zien ze dit andere ding weer in hun leven te vroeg lijken.

PSTN: Je weet maar nooit, het kan altijd te vroeg zijn als mensen terug blijven gaan naar het origineel.

HL: Mensen vinden het zo leuk.

PSTN: Ja, en mijn gedachte is: als ze het opnieuw gaan maken, waarom niet, als ze iets anders gaan doen, waarom maken ze dan niet van het Freddy-personage een vrouw, verander het een beetje.

HL: Juist, doe eens iets heel anders.

PSTN: Je Robert Englund proberen na te doen, dat lukt gewoon niet. Bepaalde karakters kun je gewoon niet vervangen, Robert Englund, Nancy, je kunt het gewoon niet.

HL: Je bent aardig om dat te zeggen. Ik ga akkoord Ik ga akkoord.

PSTN: Het was gewoon moeilijk om door te zitten. Laten we het hebben over 'Het huis dat Freddy heeft gebouwd', omdat ik jaren geleden wist dat New Line verantwoordelijk was voor Freddy, waardoor ik het bedrijf altijd omarmde. Ik zou al hun films bekijken alleen vanwege de samenwerking met Elm Street. Bij het zien van dat logo moest ik altijd aan Freddy Krueger denken.

HL: Dat is interessant en goed. Dat horen ze graag.

PSTN: Ik herinner me dat ik Shay's [Robert] getuigenis hoorde over Nooit meer slapen, het was verdrietig.

HL: Ontroerend, ja het was erg ontroerend, nietwaar?

PSTN: Ja, dat was het, ik... ik verscheurde het.

HL: Ja, we hadden niet verwacht dat het zo ontroerend zou zijn. We hadden zeker niet verwacht dat de documentaire zo veel aandacht zou besteden aan zijn reis als uiteindelijk het geval was. Hij gaf zo'n ontroerend interview, je weet dat hij daarboven komt en niet meer de kans krijgt om zulke films te maken. De hele zaak was heel aangrijpend en ik denk dat hij geraakt was door onze hele inspanning. Later, toen we er een boek van maakten, gingen Thommy en ik persoonlijk naar dat mooie koffietafelboek en gaven het hem om hem te laten weten hoeveel we waardeerden voor wat hij deed, omdat ik denk dat hij de documentaire echt speciaal heeft gemaakt.

PSTN: Daar ben ik het mee eens, en dat was voor mij persoonlijk een van de hoogtepunten. Kijken en luisteren naar hem praten voelde heel goed, maar het verpletterde me tegelijkertijd. Deze man begon dit bedrijf vanuit de kofferbak van zijn auto.

HL: Ik weet het, het Amerikaanse succesverhaal. Het echte Amerikaanse droomverhaal, en hetzelfde met Wes Craven. Ze kwamen allebei uit plaatsen waar hun succes onwaarschijnlijk was, en ze werden zo succesvol. Ik hoop in ieder geval dat mensen nog steeds zo hoopvol zijn over hun toekomst en weten dat ze kunnen zijn zoals de volgende Wes Craven of de volgende Bob Shaye of de volgende Robert Englund, zelfs de volgende Heather Langenkamp. We kwamen allemaal uit heel normale - supernormale plaatsen. Ofwel hebben we ons kapot gewerkt, hebben we geluk gehad, dat is het beste deel van het leven in dit land, het kan gebeuren. Het gebeurt elke dag in Hollywood en ook op andere plaatsen.

PSTN: Dit zal voor altijd voortleven, ik geloof echt dat dit zal blijven doorgaan.

HL: [Lacht] Buitenaardse wezens zullen uit de ruimte komen en zouden het gezien hebben Nachtmerrie in Elm straat voor.

PSTN: Het is grappig omdat in New Nightmare uw citaat, "Hij is als de Kerstman..of King Kong," het is waar, iedereen weet wie Freddy Krueger is. Mijn dochter is twaalf; ze weet wie Freddy is.

HL: Ik kan niet geloven hoe vaak ik zijn naam in een week hoor, ik zou moeten tellen.

PSTN: Heb je contact met iemand anders uit de Elm Street-films?

HL: Ik zie Amanda Wyss de hele tijd en Robert [Englund] natuurlijk, ik zie Ronnie Blakely veel omdat we vaak naar deze conventies in het hele land gaan. Het is een soort huisnijverheid voor het horrorgenre. Ik zie wel af en toe mensen, maar niet zo vaak als ik zou willen.

PSTN: Heel erg bedankt dat je met me hebt gesproken.

HL: Mijn genoegen, fijn weekend en fijne Halloween.

'Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk We Craven in mijn leven is. Ik denk terug, weet je, hij heeft me deze rol van mijn leven gegeven en als ik nooit meer werk, kan ik min of meer blij sterven dat ik een rol heb gespeeld die zo belangrijk is in America Cinema.

-Heide Langenkamp, Nooit meer slapen: The Elm Street Legacy.

 

*Dit interview is ingekort vanwege lengte-/tijdbeperkingen.

*Feature afbeelding met dank aan Chris Fischer.

 

Pagina's: 1 2