Geschreven door Shannon McGrew

De "Tovenaar" films zijn het perfecte voorbeeld van die films die nogal wat cultstatus lijken te hebben vergaard sinds de eerste uitkwam in 1989, en net als toen ik de "Wishmaster" serie, de "Tovenaar" films lijken altijd onder mijn radar te zijn gevlogen. Dat gezegd hebbende, toen ik de kans kreeg om de nieuwste release van Vestron Video, de "Warlock Collection", Greep ik de kans en bereidde me voor op de aanval van entertainment die ik zou meemaken.

De eerste film in deze aflevering, "Tovenaar", wordt geregisseerd door Steve Miner en sterren Julian Sands, als de Warlock, Lori Singer en Richard E. Grant. De film draait om een ​​gevaarlijke en machtige Warlock die zijn magie heeft gebruikt om aan de 17e eeuw te ontsnappen en hem rechtstreeks in de 20e eeuw belandt, waar hij wordt achtervolgd door een vastberaden heksenjager (Grant). Hoewel ik uiteindelijk niet van deze film hield, waardeerde ik veel van wat het te bieden had. Julian Sands, bijvoorbeeld, doet uitzonderlijk werk door de Warlock tot leven te brengen en ik voelde me erg aangetrokken tot zijn karakter en zijn vermogen om enigszins charmant te zijn (toen hij niet probeerde je te vermoorden).

Wat betreft de speciale effecten, het zijn de jaren 80, dus ik weet zeker dat je je de kwaliteit kunt voorstellen die werd gepresenteerd. Hoewel de effecten op zijn best ondermaats waren, was wat ik echt leuk vond het geanimeerde vuur dat ze gebruikten in plaats van echt vuur. In eerste instantie dacht ik dat het een beetje cheesy was, maar uiteindelijk groeide er iets aan mij en het leek perfect op zijn plaats te passen als een eigenzinnige toevoeging aan de film. Ik vond de momenten waarop de Warlock vloog ook buitengewoon hilarisch, aangezien de speciale effecten de Warlock niet zozeer deden vliegen, maar hij zweefde gewoon in de lucht. Ik weet zeker dat het budget voor de film geen overdreven speciale effecten toestond, maar misschien hadden ze de Warlock niet moeten laten vliegen, zodat het er niet zo belachelijk uitzag als hij dat deed.

Kortom, "Tovenaar" had een aantal kwaliteitsmomenten en ik heb echt genoten van de optredens van Julian Sands en Richard Grant, maar al met al deed de eerste film niet echt veel voor me. In 1993 kreeg het publiek de tweede film in de serie te zien, "Warlock: The Armageddon." Deze keer zag de film een ​​nieuwe regisseur, Anthony Hickox, maar zorgde ervoor dat Julian Sands terugkwam om de Warlock te portretteren. Het centrale verhaal in deze film ging over twee volwassenen die erachter komen dat hun families deel uitmaakten van de druïden waarin het hun bestemming is om de Warlock te bestrijden voordat hij Satan op de wereld loslaat met behulp van zes mystieke runenstenen.

Ik ben blij te kunnen melden dat deze film VEEL beter was dan de vorige. Een van mijn favoriete scènes speelt zich vroeg af, waar we getuige zijn van de wedergeboorte van Warlock en het is nogal een bloederige puinhoop, die echt de toon zet voor de rest van de film. Julian Sands is wederom fantastisch als de Warlock en geeft het personage zelfs een beetje meer pit. Chris Young en Paula Marshall spelen de kinderen die leren dat hun familie deel uitmaakt van een druïde afstamming en hoewel hun acteerwerk een beetje dramatisch is, genoot ik nog steeds van hun optredens en creativiteit om de Warlock te verslaan.

Gelukkig waren de speciale effecten dit keer beter; Wat echter heel opviel, waren de blunders op de camera door de bemanning die dingen op de achtergrond aan het doen waren die niet waren weggewerkt. We worden bijvoorbeeld ertoe gebracht te geloven dat Kenny (Young) zijn verstandskracht heeft gebruikt om een ​​auto te starten in de hoop dat deze over de Warlock rijdt. U kunt echter zien dat iemand duidelijk in de auto reed omdat hun haar boven het dashboard uitstak. Hoewel dat gemakkelijk kon worden weggewuifd, was de meest opvallende overtreding toen de Warlock zijn kracht toonde door over een ongelooflijk grote rotsformatie te vallen, alleen omdat er een deel van de bemanning met hem op de nepsteen duwde.

Hoewel er op deze vergissingen kon worden neergekeken, vond een deel van mij ze erg menselijk. Er is een dorp voor nodig om een ​​film samen te stellen en deze glimp van de crew lieten dat echt zien. Al met al "Warlock: The Armageddon" is een van die zeldzame gevallen waarin ik vond dat het vervolg beter was dan zijn voorganger. Natuurlijk waren er oubollige momenten en het acteerwerk liet veel te wensen over, maar ik had het gevoel dat deze film meer hart had dan de vorige en zeker de volgende. Van alle drie films, "Warlock: The Armageddon" is absoluut mijn favoriet.

"Warlock III: The End of Innocence", is het laatste deel van deze trilogie en het kwam zes jaar na de laatste uit. Nogmaals, deze film vindt zichzelf een nieuwe regisseur, Eric Freiser, maar ook een nieuwe Warlock, gespeeld door Bruce Payne. Deze film raakt vrijwel alle klassieke clichés die je zou verwachten van een horrorfilm uit eind jaren '90 en ik moet toegeven dat ik dat een beetje geweldig vond aan de film. Deze keer concentreert het verhaal zich op een student die ontdekt dat ze een vervallen huis heeft geërfd dat binnenkort zal worden afgebroken. Met de hulp van haar vrienden gaat ze daarheen om alle overgebleven erfstukken te verzamelen, waarna ze het doelwit wordt van de machtige Warlock die geïnteresseerd is in haar bloedlijn.

Fans van de "Hellraiser" films zullen blij zijn om een ​​bekend gezicht te zien, aangezien niemand minder dan Ashley Laurence in deze film schittert. In termen van het meeste acteerwerk was iedereen ongeveer gemiddeld, niets bijzonders, met uitzondering van Bruce Payne. Toen ik het "Wishmaster" serie, ik was super teleurgesteld toen ze Andrew Divoff vervingen, maar in "Warlock III" Ik was eigenlijk ongelooflijk verrast met hoeveel ik genoot van de uitvoering van Bruce Payne! Eerlijk gezegd was hij waarschijnlijk het beste deel van de film en maakte het Warlock-personage echt uniek voor zijn stijl. Als ik deze film nog een keer zou moeten kijken, zou het alleen voor zijn optreden zijn.

Er valt niet veel te zeggen over deze film. Het loopt het typische spel van jonge volwassenen die tijdens een storm in een griezelig huis vastzitten en vervolgens worden aangevallen door een bovennatuurlijk / buitenaards wezen en worden gedood. Ik moet toegeven dat sommige van de moorden interessant waren en dat de speciale effecten ver boven die van de eerste film uitsteken, maar verder valt er niet veel te bespreken. Zoals ik hierboven al zei, was het enige schijnende licht de uitvoering van Bruce Payne en zonder dat is dit een film die gemakkelijk zou kunnen worden vergeten, zelfs met alle clichés uit de late jaren 90. Over het algemeen heb ik genoten "Warlock III" voor wat het was, maar ik denk niet dat er in de nabije toekomst een tijd zal zijn waarin ik de film opnieuw moet bezoeken.

Dus daar heb je het, mijn recensie van alle "Warlock" -films! Als je een fan bent van horrorfilms uit de jaren 80 en geniet van goedkope speciale effecten en zelfs cheesier acteerwerk, raad ik je ten zeerste aan om deze limited edition-collectie van Vestron Video op te halen voordat ze allemaal weg zijn!