Verwen me, want het volgende is zowel een recensie van Videodrome evenals mijn liefdesbrief aan deze fantastische film.

David Cronenberg was een van de eerste horrorregisseurs waar ik op jonge leeftijd aan vasthield. Ze kwamen van binnenuit, dol, Het Brood, Scanners… Ik krijg al kippenvel als ik aan zijn vroege films denk. De eerste Cronenberg-film die ik zag, was misschien wel zijn meest complexe en verontrustende. Videodrome. Ik zag deze film in 1985 toen ik veertien jaar oud was. Toen het voorbij was, had mijn veertienjarige zelf geen flauw idee wat ik net zag, maar ik spoelde de band terug (dat moesten we toen doen) en ik bekeek het nog eens. Toen het weekend voorbij was, had ik gekeken Videodrome in totaal vier keer.

Nu is het 2015 en Videodrome is nog steeds een van mijn top drie genrefilms aller tijden. Niet alleen dat, maar ik denk dat dit de beste film van Cronenberg tot nu toe is.

Na mijn eerste paar bezichtigingen van Videodrome, het enige dat ik kon bedenken was dat kinky seks en geweld de groei van een orgaan in je hoofd stimuleerden dat je zou evolueren naar 'het nieuwe vlees'. Behoorlijk bedwelmend spul voor een veertienjarige. Maar ik kreeg deze film maar niet uit mijn hoofd. Er was iets zo gruizigs, verontrustends en smerigs aan Videodrome, maar er was ook iets zo intelligents aan. Ik was vastbesloten om via deze film te begrijpen wat Cronenberg te zeggen had.

Het verhaal: James Woods speelde Max Renn, een van de eigenaren van een waardeloos klein kabelstation, Civic TV (dat als eerbetoon is genoemd naar City TV, een echt televisiestation in Toronto dat berucht was vanwege het vertonen van softcore-seksfilms als onderdeel van zijn late night-programmering). Om te kunnen concurreren met grotere stations, wist Renn dat ze iets moesten bieden dat kijkers op geen enkel ander station konden krijgen. Softcore-porno was te tam naar Renn's smaak en hij wist dat zijn kijkers iets wilden met meer tanden.

Op een nacht kwam Harlan (Peter Dvorsky), de ingenieur van het station, die een talent had voor videopiraterij en het "inbreken" in de signalen van andere omroepen, een korrelig tv-programma tegen met de naam Videodrome. De show had geen productiewaarden en was gewoon een vrouw die vastgeketend in een lege kamer werd geslagen. Dit was het soort show waar Renn naar op zoek was. De volgende dag huurt Renn Masha (Lynne Gorman), die banden had met de onderwereld, in om op te sporen waar Videodrome is gemaakt. Toen ze het vond, was het enige dat ze Renn aanbood een ernstige waarschuwing:

“[Videodrome] heeft iets wat jij niet hebt, Max. Het heeft een filosofie. En dat maakt het gevaarlijk.”

Dat klopt, Masha ontdekte dat Videodrome echte snuff-tv was. Nadat Renn besloot Masha's waarschuwing te negeren, deed hij zijn eigen onderzoek en wat hij ontdekte was veel meer dan een snuifprogramma. Hij stortte zich in het konijnenhol van de door de geest veranderde realiteit, van geheime organisaties die de perceptie van mensen van de realiteit wilden veranderen, en een heleboel andere echt freaky dingen.

Videodrome is gemaakt voor horrorfans. Niet alleen het verhaal is fantastisch, maar ook de special f/x van Rick Baker is verbluffend. De f/x waren geweldig, walgelijk, verontrustend en baanbrekend. Er waren genoeg adembenemende f/x in deze film om vier films van Lucio Fulci te vullen!!

Het body horror-thema van Cronenberg is hier sterker dan in zijn andere films, maar Videodrome is zoveel meer dan alleen een stel brutale speciale f/x. Het verhaal is gelaagd en soms ingewikkeld. Cronenberg wilde ons iets meegeven Videodroom. Dit was een vroege waarschuwing in de dagen voordat technologie zo invasief werd in ons dagelijks leven. Het was bijna alsof Cronenberg in de toekomst keek en de samenleving wilde waarschuwen voor de gevaren van terugtrekken in technologie en weg van echt interpersoonlijk contact. Videodrome waarschuwde ook voor het verband tussen technologie en geweld, een essentieel thema in deze film. Er was elke dag zoveel geweld op tv dat als vanzelfsprekend wordt beschouwd en we zijn er in wezen ongevoelig voor geworden. Een schimmige groep binnen Videodrome profiteerde hiervan en maakte er misbruik van.

Cronenberg stelde ook een ongelooflijke cast van getalenteerde mensen samen om zijn visie waar te maken. James Woods speelde zijn typische, kenmerkende intense karakter. Hij begon arrogant en eigenwijs, maar terwijl hij steeds meer naar het signaal van de videodrome keek en zijn lichaam begon te evolueren naar iets nieuws, verloor hij zijn grip op de realiteit en begon hij alles in twijfel te trekken. En in een typische Cronenbergiaanse scène zagen we hoe een personage Woods probeerde te helpen en een machine op zijn hoofd zette die zijn hallucinaties zou opnemen en analyseren. Dat was een echt surrealistisch tafereel dat je niet snel zult vergeten.

Sommigen denken misschien dat deze film met zijn hoge idealen en filosofische opvattingen soms een beetje pretentieus wordt. Ik heb het nooit gekregen. Dit was het type genrefilm dat de kijkers uitdaagde (net als John Carpenter's Prince of Darkness). Videodrome valt in de categorie 'filosofische horror', maar er waren genoeg scènes van verdorvenheid en bloed om de bloeddorstige honden tevreden te houden. Deborah Harry zette een fantastische prestatie neer als Nicki Brand. Ze raakte geobsedeerd door het tv-programma Videodrome en spoorde het op en ... nou, ik zal je laten ontdekken wat er met haar is gebeurd. Harry's optreden was de perfecte combinatie van knik, rauwe seksualiteit en mysterie. Toen zij en Woods aan het dollen waren, vroeg ze hem bedeesd: "Wil je een paar dingen proberen." Dit zorgt voor een rilling over je rug.

Veel horrorfans waren ontevreden over het einde, maar ik denk dat Cronenberg het met opzet open en vaag heeft gelaten. De weg Videodrome eindigde gaf de kijker het gevoel alsof ze net op dezelfde reis waren gegaan als Max Renn, en nu weten ze niet meer wat echt is en wat fantasie. Als je deze film nog niet hebt gezien, moet je het einde zelf zien en bepalen. Mis deze niet. Ik heb genoten van elke seconde van deze film en elke keer dat ik hem kijk, krijg ik er iets nieuws uit. Videodrome zal onder je huid kruipen en je zult erover nadenken lang nadat je je kathodestraaldoos hebt uitgezet.

LANG LEVE HET NIEUWE VLEES!!!