Kelly: Dat gaat eigenlijk vrij goed over in mijn volgende vraag. Ava, je personage binnen Ik neem je dood heeft een interessante relatie met de geesten die in huis zijn. Het is alsof je gefascineerd bent, maar tegelijkertijd ook doodsbang. Dus als we het hebben over dingen die je tegelijkertijd fascineren en bang maken, welke verhalen of enge ideeën - monsters, enz. - je echt hebben beïnvloed toen je jonger was of je hele leven. Ava: Ik kan praten over waar ik nu bang voor ben [lacht] Jess: Waar ben je nog bang voor? Ava: Het normale. Ik ben bang voor geesten in mijn kamer. Sluit mijn kast elke avond, kijk naar binnen, zit daar iets in? Nee, oké doe de deur dicht. En dan word ik soms midden in de nacht wakker en denk ik dat mijn trui aan het voeteneinde van mijn bed een persoon is, en ik kijk ernaar alsof [loens] Kelly: Dat is altijd angstaanjagend. Ava: En dan is het “O! Dat is mijn trui” [lacht] Kelly: Ik heb een trui die ik aan mijn deur hang, en ik werd om drie uur 's nachts wakker en dacht dat er iemand in mijn deuropening stond. Er is die 3 seconden angst totdat je zegt: "Oh! Ja, ik ben in orde.” Ava: [lacht] Ja! Je ligt er naar te turen. Jess: Ja, geesten, denk ik, nog steeds. Vooral als ik mijn familie in Portugal ga bezoeken. Veel van die huizen zijn echt oud en er zijn zoveel verhalen. Mijn tantes vertellen graag verhalen over "dit familielid stierf in deze kamer!" [allen lachen] "dit familielid zag de geest van dat familielid in deze kamer!". Die verhalen hoor ik constant. Ik had onlangs een beetje een rare ervaring met mijn nichtje. Ik had een paar jaar geleden een paranormaal begaafde gezien en ze vertelde me dat deze overleden vrouw van mijn moeders kant met mij probeerde te communiceren, en haar naam was Rosa. Wat een gewone naam is, maar ik kende geen enkele Rosa in onze familie. Dus belde ik mijn moeder daarna en vroeg of er een vrouw in onze familie was die Rosa heette en die stierf, en ze zei "ja, dat is je overgrootmoeder". Ik wist haar naam niet. Ik ging kort daarna naar Portugal en vertelde het aan enkele van mijn familieleden en zij begonnen me verhalen over Rosa te vertellen. Ze was bijvoorbeeld een genezer en mensen noemden haar een Bruja - wat op een heks lijkt. Toen ik daar onlangs was, waren mijn nichtje en ik in dat huis – het huis van mijn oma – en we zaten in een kamer waarvan ik ontdekte dat Rosa was overleden. Mijn nichtje en ik waren aan het praten of speelden een spelletje of zoiets, en zij werd gewoon een beetje stijf en rechtop. Ik vroeg haar wat er aan de hand was, en ze zei dat ze het niet wist, ze had gewoon het gevoel... ze wist niet dat daar iemand was overleden. Het was zo vreemd, het was bijna alsof ze een geest zag – ze zei niet dat ze een geest zag, ze zei dat ze niet wist waarom, maar ze voelde zich echt raar, ze voelde zich misselijk. Ik heb het net zien gebeuren, het was zo bizar. En ze is nog maar een klein kind, dus ze kende het verhaal niet. Ava: Oeh, koude rillingen. Aidan: Jezus! Ik heb er geen. Niets maakt me bang. Kelly: Onbevreesd! [lacht] Aidan: Nee, ik had iets waar iemand me lang geleden vertelde dat als je 's nachts naar een spiegel loopt, en je kijkt in de spiegel, je kunt zien wie je gaat vermoorden of met wie je gaat trouwen of zoiets... iets achter je. Jess: Ja! Bloedige Maria. Aidan: Dus als ik ergens rondloop waar spiegels zijn, wend ik altijd mijn ogen af ​​als ik een spiegel zie. Ik wil niets zien! Ik wil niet in paniek raken als ik het kan vermijden. Dus ik sluit gewoon mijn ogen en ga naar bed. Dus dat is het gekste wat ik je kan vertellen. Kelly: Wat hoop of denk je dat het publiek zal wegnemen? Ik neem je dood? Aidan: Er zitten veel elementen in deze film die je niet verwacht in een horrorfilm, of zelfs in een suspense-thrillerfilm. Er zijn veel verschillende soorten ervaringen die je opdoet als je ernaar kijkt. Er zijn horroraspecten, er zijn suspense- en thrilleraspecten, er is een familie-element dat zich ontwikkelt en rijker wordt naarmate de film vordert. Er zijn veel ontroerende momenten, veel mooie dingen die je niet verwacht. Ava: Veel mensen zullen – met de trailer – zeggen: “Gloria, ze is zo gemeen!”. Maar nee! Eigenlijk niet. En als ik aan de film denk, zie ik hem zowel als een coming-of-age-film als een thriller. Met iets waar je hart blij van wordt, maar je ook op het puntje van je stoel houdt. Jess: Ik herinner me dat ik tijdens het filmen gewoon dol was op het einde van de film. Ik vond het uiteindelijk zo'n slechte zet. Ik wil niet meer zeggen dan dat, maar ook, ja, precies wat Ava zei. Er is dit hele familie-element dat ten onder gaat. Mensen waarvan je nooit zou denken dat ze ooit een gesprek zouden hebben, vinden elkaar uiteindelijk en maken contact. Kelly: Ik hou echt van dat aspect ervan, dat er die verbinding is die op onverwachte plaatsen wordt opgebouwd, en hoe dat elk personage op zijn beurt ontwikkelt en vormt. Ava:  Het is ook zo'n unieke verhaallijn. Het was erg leuk om ermee te spelen en er echt over na te denken. Kelly: Er was veel om uit te pakken, als acteur. Ava: Zeker! Ja. Jess: Absoluut. En we hebben zoveel blessures! Aidan: Ik weet het, jullie allemaal! Jess: Net als, “waar zijn we in het script? Hoe vaak ben ik neergeschoten?”. Dat was leuk om mee te spelen. En ook om de helft van de film vastgebonden in een bed af te spelen. Ik had blauwe plekken op mijn pols! Omdat er veel - Aidan: Dat was al het worstelen. Ik bleef maar zeggen dat je het niet moest doen, ik zou zeggen "niet worstelen", maar ze luisterde niet. Kelly: Dus wat is het volgende voor jou, als er iets is dat je wilt of kunt delen aan de horizon? Ava: Een DC-film genaamd Shazam komt uit, en ik had het geluk er deel van uit te maken. En het was eigenlijk tegelijkertijd met dit aan het fotograferen! Dus ik was met iedereen aan het praten en we waren allemaal zo opgewonden, het was heel spannend! Ik ben super enthousiast om te zien hoe het afloopt. Kelly: Het lijkt me zo leuk! Ava: Ja! Ik ben erg gezegend om er deel van uit te maken [lacht] Jess: Aww! Ik herinner me dat ze haar script aan het oefenen was. We logeerden in hetzelfde appartement in Orillia en na de set oefende ze al haar regels. [tegen Ava] Je had zoveel. Ava: Het was veel. Jess: Ik had zoiets van "hoe doet ze het?". Zoals, om weer 13 te zijn... [lacht] Ava: Het was veel, maar het was weer leuk! [lacht] Jess: Ik ben nu eigenlijk een andere horrorfilm aan het filmen. Het heet Larry, het is geregisseerd door Jacob Chase. Zijn werkelijk koel. Het sterren Gillian Jacobs en John Gallagher Jr. Ik denk dat het cool gaat worden. Aidan: Ik zou het je vertellen, maar dan zou ik je moeten vermoorden. [lacht] Nee, ik heb wat spullen, maar ik heb zo'n 6 of 7 NDA's getekend... Jess: Heb je echt? Aidan: Nee, dat deel heb ik verzonnen [lacht] Jess: Oh mijn god, dat is zo'n goede acteur! [lacht]   Ik neem je dood ging in première op het filmfestival van Calgary en speelde als onderdeel van de programmering van Toronto After Dark in 2018.

Pagina's: 1 2