Ik neem je dood is de nieuwste film van Black Fawn Films, en het is hun sterkste tot nu toe. Deels spannende thriller, deels spookverhaal, met elementen van een horror voor een huisinvasie en coming-of-age-drama, de film heeft veel hart dat wordt gecommuniceerd door de complexiteit van zijn relaties. Geregisseerd door Chad Archibald en geschreven door Jayme Laforest, volgt de film William (Aidan Devine) die een simpele baan heeft, hij laat dode lichamen verdwijnen. Dit is niet iets wat hij graag doet of zelfs maar wil doen, maar door omstandigheden waar hij geen controle over heeft, is zijn kleine boerderij op het platteland een stortplaats geworden voor de slachtoffers van de bendegerelateerde moorden in de nabijgelegen stad. Zijn dochter Gloria (Ava Preston) is gewend geraakt aan ruig uitziende mannen die lijken afzetten en is er zelfs van overtuigd dat sommigen van hen in huis rondspoken. Nadat het lichaam van een vrouw bij het huis is gedumpt, begint William aan zijn nauwgezette proces als hij beseft dat ze niet echt dood is. Naarmate de bendeactiviteit toeneemt, lapt William de vrouw op en houdt haar tegen haar wil vast totdat hij weet wat hij met haar moet doen. Terwijl ze een zeer ongebruikelijk respect voor elkaar beginnen te ontwikkelen, krijgen de moordenaars van de vrouw te horen dat ze nog leeft en maken ze een plan om af te maken waar ze aan begonnen zijn. Ik had de kans om met de cast van de film te praten op het Toronto After Dark Film Festival Ik neem je dood, spookverhalen en de uitdagingen van een landelijke Canadese winter. Kelly McNeely: Ik neem je dood is een beetje een mix van een aantal verschillende ideeën en genres. Hoe zou je het omschrijven? Aidan Devine: Ik zou zeggen dat het een spannende thriller is, met elementen van horror. Het is dus niet jouw typische genre-horrorfilm, hoewel er veel elementen van dat genre in de film zitten. Maar dat is niet de hoofdlijn van het verhaal. Kelly: Wat trok ieder van jullie aan in dit project en deze personages? Jess Salgueiro: Ik hield echt van dit personage. Ik hield echt van Jackie - ik vond het geweldig dat ze zo'n keiharde meid van de straat is, en dan bevindt ze zich in een positie waarin ze zich in zo'n vreemde ruimte bevindt - die boerderij in een ouderwetse jurk ... Ik vond het geweldig hoe verwijderd ze was van waar je klassiek zo'n personage zou zien. Ik dacht dat was echt interessant. En ik hield echt van de relatie tussen Jackie en Gloria. Ik dacht dat er een paar stoere feministische ondertonen in zaten. Ava Preston: Vrijwel hetzelfde. Ik hou van Gloria als personage. Ik denk dat ze best geweldig is, ik denk niet dat ze hetzelfde is als je stereotiepe 13-jarige meisje ... ze is behoorlijk onbevreesd. Ze is behoorlijk anders. Ik denk niet dat je typische 13-jarige meisje zomaar een honkbalknuppel gaat dragen, weet je? [lacht] Maar ik vind haar best gaaf en ik ben echt trots op haar als personage. Kelly: Ja, ze is net opgegroeid in deze echt bizarre omgeving, toen ze deze lichamen zag binnenkomen. Ava: Ja! Precies. Het is bijna alsof het de norm is, maar het zou niet de norm moeten zijn. Kelly: Ze is aangepast aan deze rare situatie. Ava: Heel, ja [lacht]. Aidan: Ik vond het leuk omdat je - met mijn karakter - niet zeker weet of hij een slechterik is, of dat hij een goede vent is. Maakt hij deel uit van het horroraspect van dit ding, of is hij een personage van het heldentype? Je weet het niet. Ik vind het altijd leuk om personages te spelen waarbij er twee of drie dingen in het spel zijn, en ze vechten met elkaar. Het is een van mijn favoriete dingen om te doen als acteur. Dus het was een duidelijk ja voor mij zodra ik het script zag. Kelly: Deze landelijke ijzige locatie, midden in de winter in Orillia (Ontario)... hoe was die filmervaring? Aidan: Dat was stom. [allemaal lachen] Ava: Eigenlijk vond ik het geweldig. En ik denk dat het kwam omdat ik er gewoon graag was. Elke ochtend werd ik wakker met de gedachte “ja! Ik mag vandaag naar de set!”. Het was alsof, hoe meer uren, hoe beter. Dat is eigenlijk een andere kijk op het - ik heb er erg van genoten. Ook al was het soms een beetje koud [lacht], het was toch erg leuk. Jess: Het hielp - op een rare manier - om bepaalde aspecten van het script te informeren over de urgentie om bepaalde dingen voor elkaar te krijgen. Zoals bijvoorbeeld de actiescènes. Het feit dat mijn personage eigenlijk op haar sokken in de sneeuw was ... fysiek, de actrice is als "oh shit, we moeten dit uitzoeken". Dus in sommige opzichten kan het milieu helpen. Kelly: Dat gevoel van urgentie is er. Jess: Ja! Maar het was koud. Ik was die persoon die, zodra ze 'cut' noemden, dacht "zet de verwarming aan, zet de verwarming aan!" Aidan: Ja, het was behoorlijk slecht voor jullie - jullie waren allebei in jurken. Je had van die mooie jurken. Ik had altijd dezelfde outfit aan en I was ijskoud! En ik had een jas aan, ik had een broek aan, ik had een lange onderbroek aan, ik had bouwlaarzen aan... Kelly: Je had lagen! Aidan: Ik bleef proberen mijn hoed op te zetten en ik maakte een paar keer de fout omdat ik mijn hoed op liet tijdens het fotograferen. Ze zeiden "oké, we gaan verder", en ik zei "wacht even... ik denk dat ik mijn hoed droeg..." [allemaal lachen] En het is net -35 (Celsius), we zijn allemaal daarbuiten, en ze waren zoals "... ja ... jij waren met je hoed op… laten we het nog een keer doen” [allen lachen]. Sorry jongens. Maar ik was de hele film volledig gekleed, wat normaal is voor mij. Dat is normaal gesproken het soort acteren dat ik doe. Dus ik voelde me slecht voor deze jongens. Ik bedoel, ik zeg dat het klote was, het deed kut, het was koud! Ik weet niet waar jullie het over hebben. Het was -40, man. Met de wind. En weet je, we waren daar ongeveer een week mee bezig. Het huis was tochtig, het werd verwarmd door een kachel – een houtkachel. Kelly: Ik wilde naar het huis vragen! Ava: We zouden een hitteslang hebben. En tussen de opnames door kroop iedereen eromheen. Maar ze wilden het niet zo laten lijken, maar ze zouden allemaal gewoon een beetje [bootsen een onopvallende groep na]. Kelly: Het was een soort teambuilding. Jess: Dat was het eigenlijk. Kruip rond het vuur en vertel verhalen. [lacht] Ava: Op sommige punten viel de stroom uit, en iedereen zat daar en we keken elkaar alleen maar aan alsof [berust] "het is weer uit". We zouden '(directeur) Chad moeten bellen! De stroom is uit!” Jess: Het is bijna alsof het huis is gebouwd voor deze exacte shoot. Elke dag moest ik mezelf eraan herinneren dat dit echt een huis was dat bestond en dat ze het hadden gevonden. Het was zo perfect. Het was onverzorgd, maar er waren bepaalde kamers waar ik zou zeggen: "wow, de kunstafdeling heeft gedaan dergelijk een geweldige job met deze kamer" en ze zeiden "nee, het was gewoon zo". [allemaal lachen] Aidan: "Ze zijn nog niet in deze kamer gekomen!" Jess: [lacht] Ja, ja! Ava: Zoals, ben ik filmen de horrorfilm, of ben ik in de horrorfilm. [allemaal lachen] Jess: [tegen Ava] Weet je nog dat gekke ding dat gebeurde? Ava: Er was – op een video, in een van de kamers waar we bijna nooit in filmden, zoals we nooit in deze ene specifieke kamer in het huis dat boven was, recht tegenover Gloria's slaapkamer. Ik denk dat er een soort video was? Maar er zat een stuk papier perfect in deze envelop, maar het... [tegen Jess] kantelde het niet? Jess: Het kantelde, en toen vloog het letterlijk uit de zak waarin het zat... Ava: Tijdens een opname. Jess: Het lag in een la of... ik weet het niet meer precies, het zat in een map aan de muur? Ava: Maar er was geen ventilator of iets dergelijks. Jess: En het is gewoon, zoals - Aidan: Het sprong eruit Jess: En tijdens een take ging het – boop! [bootst iets uit vliegend]. En we hadden allemaal zoiets van [allemaal lachen]... er is iets aan de hand. Ava: [gekscherend] Dit was leuk, maar ik ga terug... [allemaal lachen] Aidan: Laat me niet alleen in deze kamer. Jess: Precies. Vervolg op pagina 2

Pagina's: 1 2