Houd het donker vast is de nieuwste film van de buitengewoon getalenteerde regisseur Jeremy Saulnier (moordpartij, blauwe ruïne, Green Room). Het is een harde, sombere en visueel verbluffende thriller die zich afspeelt in het schaarse isolement van een kleine gemeenschap in Alaska. Saulniers eerdere films waren ook gericht op geïsoleerde gemeenschappen, maar Houd het donker vast is veruit de grootste in schaal.

In Houd het donker vast, volgen we schrijver Russell Core (Jeffrey Wright – Westworld, Boardwalk-imperium), een gepensioneerde natuuronderzoeker en wolvenexpert. Hij krijgt een brief van de jonge rouwende moeder Medora Sloane (Riley Keogh – Mad Max: Fury Road, het komt 's nachts) wiens 6-jarige zoon werd meegenomen door een roedel wolven die al drie andere lokale kinderen heeft opgeëist. Medora vraagt ​​Core om naar Alaska te komen om de wolven te doden, aangezien de lokale autoriteiten geen stappen hebben ondernomen om de geïsoleerde (en meestal inheemse) gemeenschap te helpen.

Toen Medora's echtgenoot, Vernon (Alexander Skarsgård – True Blood, oorlog tegen iedereen), terugkomt uit de oorlog in Irak, ontketent het nieuws over de dood van zijn zoon een gewelddadige reeks gebeurtenissen die Core meesleurt in een wreed hart van duisternis.

Geschreven door Macon Blair - die ook in alle drie de vorige speelfilms van Saulnier te zien was - en een bewerking van de roman uit 2014 van William Giraldi, Houd het donker vast is heerlijk zuinig in zijn uiteenzetting.

Als publiek zien en horen we alleen wat nodig is om het verhaal te vertellen waar we direct voor staan. Toch is de informatie die we zijn gegeven is uiterst beperkt en meestal geïmpliceerd. Lijnen worden subtiel weggelaten waardoor de kijker andere punten in het achtergrondverhaal kan samenvoegen, maar Blair laat je ervoor werken en veel wordt opengelaten voor interpretatie.

Het voegt een laag mysterie toe die de emotioneel gesloten aard van de personages op het scherm weerspiegelt. We winnen net zo veel aan de stiltes als aan de dialoog.

Om deze recensie spoilervrij te houden, is het enige punt dat met betrekking tot de plot moet worden besproken, te zeggen dat het zich ontvouwt op een manier die ervoor zorgt dat het publiek naar deze aanwijzingen blijft zoeken. Visuele aanwijzingen en stukjes dialoog gaan terug en geven een oplettend publiek meer om uit te pakken.

Het beperkte daglicht in de winter in Alaska speelt een grote rol in de sfeer van de film. De desoriëntatie van een schijnbaar eindeloze nacht staat in schril contrast met het overweldigende licht van een felle zon op sneeuw.

De film is doordrongen van duisternis; het beperkte licht wekt die indruk van een harde kou die je in je botten kunt voelen. Dit gebrek aan warmte wordt door de personages gevoeld - er is een voelbare spanning en stille woede die net onder de oppervlakte liggen.

Een bijzondere confrontatie tussen politiechef Donald Marium (James Badge Dale – 13 uur) en woedende lokale, Cheeon (Julian Black Antelope – sensatieverhaal), suddert met een strakke maar beheerste woede. Elk optreden in de film is ongelooflijk, maar deze onderlinge confrontatie had het hele TIFF-publiek op scherp staan.

De karakters van Vernon en Medora Sloane hebben een onnatuurlijke, maskerende kalmte die zowel boeiend als verontrustend is. Er is iets aan hen waarvan je nooit helemaal zeker weet of je het begrijpt, wat ze fascinerend maakt om naar te kijken.

De manier waarop Saulnier geweldscènes filmt, is buitengewoon effectief. Hij legt de gruwelijke en gruwelijke handelingen vast zonder lang genoeg te blijven hangen om ze te verheerlijken.

Het resultaat is net zo maagkrampend zonder onnodig te zijn, en het bootst de manier na waarop we vaak brute verwondingen waarnemen - we kijken lang genoeg om te registreren en wenden ons dan af om te verwerken.

Denk aan de armblessure of maagspleet Green Room, Bijvoorbeeld. Je kunt je precies herinneren hoe ze eruit zien, ook al zijn ze allemaal maar 1-2 seconden zichtbaar.

De prachtige maar isolerende wildernis van Alaska wordt slim gebruikt door Saulnier en cameraman Magnus Nordenhof Jønck (Een kaping). Hoewel de film is opgenomen in Alberta, Canada, is de boodschap hetzelfde: we zijn onbeduidend en de natuur hebben we niet in de hand. 

Houd het donker vast wikkelt zich rond concepten van ouderlijk trauma, isolatie, verwaarlozing en onze eigen persoonlijke aard. Er zijn verschillende kanten aan elk verhaal, en op de een of andere manier zijn we hier allemaal schurken.

 

Houd het donker vast komt op 28 september op Netflix.