met Het platformHeeft de Spaanse regisseur Galder Gaztelu-Urrutia een dystopisch meesterwerk gemaakt met een scherpe bite. De film onderzoekt klassenongelijkheid en solidariteit, verhoogt het gesprek en zorgt ervoor dat het publiek hun begrip van moraliteit in twijfel trekt.

Ik kon met Gaztelu-Urrutia gaan zitten om te bespreken Het platform en de aanpassing van toneelstuk tot film.

[Klik hier om te lezen mijn volledige recensie van Het platform]

---

Kelly McNeely: Wat was het ontstaan ​​van Het platform? Waar komt dit vandaan?

Galder Gaztelu-Urrutia:  Het is een script dat oorspronkelijk is geschreven voor een toneelstuk - een toneelstuk - dat uiteindelijk nooit is uitgekomen. Het idee was van David Desola, en hij schreef het script samen met Pedro Rivero. Pedro en ik zijn al heel lang bevriend en Carlos Juarez - de producer - ontving het script. 

Dus toen we het script eenmaal lazen, begrepen we dat er een groot potentieel was. We wisten ook dat het script veel veranderingen nodig had om het van een script voor een toneelstuk in een script voor een film te veranderen, maar er was een goede basis om mee te werken. De hoofdpersonen en de symbologie van de film - de metaforen - die je kon zien bij het lezen van het script, dus we wisten dat het concept erg goed was. 

Kelly McNeely: Kun je een beetje praten over de metaforen en de symboliek van Het platform?

Galder Gaztelu-Urrutia: Als je naar de film kijkt, realiseer je je dat er verschillende niveaus zijn; er zijn rijke mensen op de hogere niveaus en arme mensen op de onderste niveaus. Het gaat over die verschillende sociale klassen, noord en zuid. Er is ook een ander niveau van symbologie: als je de film opnieuw bekijkt, zul je er meer over ontdekken. 

De film gaat niet over het veranderen van de wereld, maar over het begrijpen en plaatsen van de kijker in een van de niveaus, en zien hoe ze zich zouden gedragen, afhankelijk van het niveau waarop ze zich bevinden. Mensen lijken erg op elkaar. Het is heel belangrijk waar je wordt geboren - welk land en welke familie - maar we lijken allemaal erg op elkaar. Het hangt ervan af waar je heen gaat, maar je denkt en gedraagt ​​je op een andere manier. De film plaatst de kijker dus in een situatie waarin hij de grenzen van zijn eigen solidariteit onder ogen moet zien. 

Het is gemakkelijk om solidariteit te hebben als je op niveau 6 zit; als je veel hebt, kun je een deel daarvan opgeven. Maar heb je solidariteit als je niet eens genoeg voor jezelf hebt? Dat is de vraag. 

Kelly McNeely: Er zijn veel fenomenale genrefilms die uit Spanje komen. Horror en thrillers, zijn die genres populair in Spanje? Of misschien niet zo groot als in Amerika?

Galder Gaztelu-Urrutia: Er worden in Spanje niet veel genrefilms geproduceerd, maar de weinige die er worden geproduceerd kunnen heel goed tussen alle landen internationaal reizen. Veel thrillers, maar genrefilms - horrorfilms - heel weinig. 

Kelly McNeely: Er zijn een aantal uitstekende universele thema's en dissecties van klassenniveaus. Was er een reden dat je die klassenstrijd echt wilde communiceren?

Galder Gaztelu-Urrutia: De film wil niets leren. Het platform wil de kijker in staat stellen na te denken over hoe hij zich in sommige situaties zou gedragen, met betrekking tot wat er op dit moment buiten in de wereld gebeurt. Wat zou je in elke situatie doen? Dus als je op de bodem van het platform of boven bent, wat zou je dan doen? Ze oordelen niet, maar stellen de vraag en geven de kijker de mogelijkheid om te beslissen. 

Kelly McNeely: Wat ben je of waardoor ben je geïnspireerd of beïnvloed tijdens het maken? Het platform? 

Galder Gaztelu-Urrutia: Deze film heeft mij veranderd en ook alle mensen die artistiek deelnamen aan het proces van het maken van de film - de acteurs, enz. - de film veranderde hen. Het schieten was erg moeilijk en ze plaatsten zichzelf geleidelijk - echt in de put. Dus er waren alle delen van de film - de productie, de opnames - en dan terwijl je in de film zit, realiseer je je echt de echte boodschap van de film. En je verandert jezelf. 

Mijn artistieke inspiratiebronnen waren Delicatessenzaak, Blade Runner, Cube, natuurlijk Volgende verdieping; veel films. Ik hou van films. Ik ben dol op cinema sinds ik heel, heel jong was. Veel kleine dingen uit veel films waarvan ik waarschijnlijk niet echt weet waar ze vandaan komen. En culturele bagage. 

Kelly McNeely: Het is interessant dat het uit een theatraal script kwam. Ik kan dat een beetje voelen in de structuur ervan; de eerste twee bedrijven voelen heel erg aan als een toneelstuk, en er zit ook die geweldige derde akte in. Was dat derde bedrijf oorspronkelijk een deel van het stuk, en wat waren de uitdagingen bij het filmen van elke sectie?

Galder Gaztelu-Urrutia: Eigenlijk heb je helemaal gelijk, want de eerste twee bedrijven waren oorspronkelijk in het stuk, maar het stuk eindigde op het tweede bedrijf. Het stuk is dus pas echt afgelopen als hij besluit naar beneden te gaan. Daarvoor stopt het originele spel daar. Dus we hebben dat toegevoegd. 

Het script van het stuk had veel potentieel, maar we konden niet hetzelfde script gebruiken omdat het voor een theatervoorstelling was. Ik wilde het fysieker maken, want er was veel dialoog in de eerste twee acts. Dus ik heb veel met de twee scenarioschrijvers gewerkt om het derde bedrijf uit te vinden. 

Er waren meer karakters in het originele script die ik verwijderde om meer tijd aan anderen te geven, om het een meer cinematografisch script te maken. 

Kelly McNeely: Ik denk dat het heel goed speelde, ik vond het een erg leuke manier om de spanning op te voeren en naar een ander niveau te tillen, maar het ook heel mooi af te ronden. 

Galder Gaztelu-Urrutia: Dank je. Het stuk was spraakzamer en ethologischer, maar de bioscoop werkt beter als personages een beslissing nemen en actie ondernemen. 

Kelly McNeely: Ik begrijp dat dit je eerste speelfilm is als regisseur. Welk advies zou je willen geven aan beginnende filmmakers?

Galder Gaztelu-Urrutia: De typische; ze moeten erg eigenwijs zijn om hun doel te bereiken. Als je niet veel werk verzet om het te doen, zul je niet slagen. Ook al werk je veel en doe je het niet, je hebt het geprobeerd. 

Kelly McNeely: En voor mijn laatste vraag: als u het podium zou betreden, wat zou u dan meenemen? Wat zou het door u gekozen object zijn?

Galder Gaztelu-Urrutia: De samurai plus!

 

Voor meer dekking van TIFF 2019, klik hier!