Vers van de TIFF-wereldpremière van Freaks, Kon ik om de tafel gaan zitten met de schrijvers / regisseurs van de film - Adam B. Stein en Zach Lipovsky - om de casting, de samenwerking en waar deze film vandaan kwam te bespreken.

Voor meer informatie over Freaks, jij kunt lezen Jacob's volledige recensie hier!

---

Kelly McNeely: Dus, Bruce Dern. Hij is productief! Hoe was de ervaring om met hem samen te werken en hem op de set te hebben?

Zach Lipovsky: Ik bedoel, Bruce is gewoon een ongelooflijke krachtpatser. Hij is een vuur dat altijd brandt. Hij is echt heel bijzonder - hij leeft volledig in het moment. En deze film is echt interessant omdat hij sinds 1971 geen sciencefictionfilm meer heeft gemaakt, en dat komt omdat hij echt gelooft in personages en realisme. Hij denkt dat sciencefictionfilms allemaal nep en flauwekul zijn.

Deze film koos echt voor een andere benadering - dit is echt een film die is gebaseerd op mensen en hun ervaring, en hij klampte zich daar gewoon aan vast met zijn klauwen. Het is echt opwindend om hem te zien, want hij speelt ook mee tegen een 7-jarige. Dus om een ​​7-jarige en een 81-jarige naar elkaar te zien gaan -

Adam B.Stein: Dat zie je niet vaak op het scherm, waar zo'n leeftijdssplitsing is. Ik zou zeggen dat ik geen andere film kan bedenken die dat doet, maar er zijn waarschijnlijk voorbeelden die ik niet oppak. Maar het is heel bijzonder om ze gewoon samen te zien gaan. Bruce werkt sowieso graag op deze manier, maar we werken graag met improvisatie.

Dus de helft van wat ze doen is scripted en de andere helft is het script afbreken, en ze praten gewoon door al deze, weet je, 20-30 minuten durende opnames waarin we alleen maar nuggets van genialiteit zouden vastleggen. Toen werkte onze echt getalenteerde redacteur met ons samen om de scènes daarvan op te bouwen. Maar het geeft het deze echt natuurlijke kwaliteit, en dat is waar we voor gingen. Daarom was hij bereid om onze film te maken als hij niet typisch scifi-films maakt, omdat we probeerden die natuurlijke relatie te creëren.

Kelly: Ik weet dat je deze geweldige krachtpatser van een 7-jarige actrice hebt, was er iets dat je moest doen om haar te beschermen tegen een van de meer intense scènes?

Zak: We zijn in de ontdekkingssectie bij TIFF, en zij is de ontdekking. Iedereen begint de film te praten over Emile en Bruce, en komt eruit over haar te praten. Ze haalt echt deze ongelooflijke prestatie uit. En het is op veel plaatsen heel intens, maar ze is zo volwassen. Vooral tijdens de auditie - ze deed deze scène waarin ze schreeuwt en haar neusgaten flakkeren en het spuug uit haar mond vliegt en we zeggen cut en ze is als [opgewonden] “Dat was zo leuk! Jullie zijn zo geweldig, dit is zo gaaf! ”.

Er waren tijden dat het heftig werd, maar ze had altijd veel steun om zich heen en Emile was daar een groot deel van. Ze is gewoon super volwassen, dus het kwam nooit op een rare plek terecht - ze kon zien dat het werk was, en het was werk waar ze erg enthousiast over was.

Adam: Tegelijkertijd is de film erg griezelig. Er is een scène waar er een paar andere kinderen zijn die in deze omgeving komen, en ze waren ... helemaal weggekropen, de spelerskinderen van deze dag die we hadden. Een meisje zei [nadrukkelijk] “Dit is spookachtig, dit huis is echt spookt! Er zijn hier demonen! ”. We hadden zoiets van, arme meid, maar ... ik denk dat we het doen sommigeding toch?

Kelly: Dat is waarschijnlijk een goed teken, toch? Over dat soort spookhuisgevoel gesproken, er zijn veel verschillende genres gemengd in deze prachtige cocktail. Kun je iets vertellen over het schrijfproces en wat je ermee wilde meenemen, en hoe dat allemaal tot stand kwam?

Zak: Sommige mensen hebben deze film beschreven als een keukengootsteen van het genre, omdat hij echt verandert als je naar de film kijkt. En dat komt omdat de film wordt verteld vanuit het perspectief van een 7-jarig meisje.

Dus in het begin weet ze niet wat er buiten haar deur staat. Het is erg mysterieus en ze is best bang, dus in het begin voelt het als een horrorfilm. Maar dan komt ze naar buiten en is de wereld een compleet wonder voor haar, en het voelt als een Spielberg-film uit de jaren 80. Alles is nieuw en mooi en ze kan het zich niet voorstellen, en het blijft maar draaien en draaien en heeft dus echt allerlei verschillende smaken.

We bleven ons maar afvragen, hoe zou het zijn voor een kind. Het was grotendeels gebaseerd op Adams ervaring als vader en zijn 4-jarige zoon.

Adam: We bleven bij het "hoe zou de wereld door haar ogen aanvoelen". In plaats van het in een bepaald genre of categorie te plaatsen, bleven we terugkomen op het personage en haar het verhaal laten sturen.

Kelly: En over het onderwerp doen vanuit het perspectief van een 7-jarige, Freaks spreekt over die ouderlijke angsten die iedereen heeft, die naar voren kunnen komen als helikopter-ouderschap of bestendige vooroordelen die generaties lang doorgaan - hoe ben je erachter gekomen hoe je dat kunt presenteren vanuit het perspectief van een kind? Omdat er een aantal behoorlijk grote thema's zijn.

Adam: Ik denk - zoals Zach zei - dat het aanvankelijk geïnspireerd was door mijn zoon te zien opgroeien en gewoon gefascineerd te zijn door zijn kijk op de wereld. Dingen die volledig denkbeeldig waren, dacht hij dat ze heel echt waren. En dingen die normaal voor ons waren, zou hij beangstigend vinden. Weet je, een autoalarm gaat af en hij zou in paniek raken. En we vonden dat gewoon fascinerend om ons voor te stellen hoe het zou zijn om hem te zijn. Vooral in een wereld die vreemd was - die gevaarlijk was - en hoe dat zou voelen en hoe dat een verhaal zou kunnen drijven.

In termen van de ouderlijke angsten ... als ouder probeer je je kind te beschermen. Je probeert ze te beschermen en ze te beschermen, en soms doe je het goed, en soms doe je het slecht. Emile's personage is een vader die zeven jaar lang met zijn dochter in dit huis vastzit. Hij heeft geen begeleiding of training gehad om vader te zijn -

Kelly: Geen babyboeken

Adam: Nee! Geen babyboeken, geen ouderschapslessen, geen grootouders die je vertellen hoe je het moet doen ... Dus hij maakt het op een bepaalde manier een beetje fout. Maar hij doet ook zijn best. En daar wilden we ook eerlijk en rauw over zijn. Om een ​​ouder te laten zien die zijn best deed, maar die er niet echt goed in was, en hoe dat eruit zou zien en aanvoelen.

Zak: Het was ook de eerste keer dat Emile vader speelde en hij was net vader geworden, en daarom reageerde hij echt op het materiaal - omdat het sprak over die ervaringen.

Vervolg op pagina 2

Pagina's: 1 2