Grietje & Hans Regisseur Osgood Perkins zou kunnen worden beschouwd als Hollywood-horror-royalty. Voor degenen die zijn vader niet kennen is de legendarische acteur Anthony Perkins die de conflicterende moordenaar Norman Bates speelde in de film van Alfred Hitchcock. Psychopaat en de daaropvolgende sequels.

Osgood's nieuwste werk is Grietje & Hans die net openging enige lovende kritieken. Horrorfilms hebben de afgelopen jaren een renaissance doorgemaakt, sommige goed, sommige slecht, maar vraag een horrorfan wat als horror wordt beschouwd (en wat niet) en je krijgt gevarieerde antwoorden.

Ik ging met Osgood zitten om onder andere dit onderwerp te bespreken, inclusief wat hij als horror beschouwt. Wat ik ontdekte is dat hij een duidelijke visie heeft over waar hij naartoe wil, en dat betekent onder meer dat hij het genre net zo beangstigend en net zo humeurig moet maken voor een jonger publiek.

iHorror: Toen je het script voor het eerst zag Grietje & Hans Hoe reageerde je toen de namen werden verwisseld?

Osgood Perkins: Het leek mij meteen dat het een kans was om te pushen – niet in de richting van: ‘Oh, hoe kunnen we hier een zinloze horrorfilm van maken?’ – maar om het in de richting te duwen van het maken van een coming-out. -ouderdomsverhaal. Voor mij begon ik het meer te zien als 'worden van leeftijd toch? En dus deze kwaliteit van 'oh als Gretel's naam op de voorgrond staat, impliceert dat ze een groei gaat ervaren' en dus ging het over wat kan die groei zijn en, nog belangrijker, wat kan die groei zijn ten opzichte van Hans?

Want als de verwachting is dat deze twee samengaan, hoe kunnen we er dan zowel een coming-of-age-verhaal van maken als die coming-of-age in verband brengen met deze intrinsieke relatie?

Was je bang dat mensen meer van een actiefilm zouden verwachten, zoals de verfilming uit 2013?

Ja, en gelukkig was het concept van het script dat ik kreeg zo trouw aan de oorspronkelijke vertelling en maakte het het verhaal niet rommelig met een heleboel extra personages of draken of legers of Orks – er werd nergens voor verontschuldigd. We benaderden het niet vanuit het standpunt van een apologeet. Ik vond dat het feit dat het zo'n aardige, trouwe en nederige naleving van het bronmateriaal was, veruit het beste deel ervan is.

Er zijn dingen geweest zoals Hans en Grietje Heksenjagers, wat trouwens succesvol was en de mensen leuk vonden - ik heb het nooit gezien, ik weet het niet. Maar het [Grietje & Hans] heeft zich daardoor nooit verboden gevoeld. Het voelde alsof we rechten aan onze kant hadden. We gingen iets doen dat op de meest eervolle wijze een weerspiegeling zou zijn van wat het verhaal eigenlijk was, dus dat was spannend.

Je hebt het een en ander gedaan voor A24 en het fandom is momenteel erg polariserend. Sommige mensen denken dat The Witch horror is, andere mensen zouden dat beweren. Wat betekent horror voor jou?

Voor mij gaat horror minder over het afzetten van je met gruwelijke, agressieve verontreiniging; al die dingen – wat ik begrijp – waren lange tijd de verwachting van horrorfilms en het zou een negatieve weerspiegeling zijn van de lelijkheid van de dingen.

Ik denk dat dat geldig is.

Ik denk dat ik graag de humanistische kwaliteit terug wil brengen in horrorfilms en horrorverhalen; het soort treurigheid van hoe het is om te verliezen, hoe het is om het niet te begrijpen, hoe het is om je ervaring vertroebeld te zien, wat voor ons verborgen is. Het gaat veel meer over wat verborgen is en wat wacht, in tegenstelling tot wat ons voortdurend aanvalt.

Het is bijna alsof iemand ons volgt of naar ons kijkt, zonder haast. Het heet de dood. Ik denk dat dit zo'n rijkere plek is om te zijn dan hoe lelijk we de wereld kunnen laten lijken. Ik wil dat niet doen met mijn dag, de wereld lelijk maken.

Wat betreft speciale effecten voor Grietje & Hans, zijn ze in realtime, praktisch?

Ja, alles wat we deden, probeerden we zoveel mogelijk praktisch in de camera te doen met de acteurs.

Waarom?

Het past gewoon beter bij het tempo. Het past beter in het ritme van waar we mee bezig zijn. Iedereen heeft het deel van de heks gezien dat aan tafel het haar uit haar mond trok. Dat gaat in de film heel langzaam.

In de trailers hebben ze het versneld vanwege marketingdoeleinden, maar in de film is het bijna een soort stille uitdrukking van de vreselijke dingen die ik kan doen, maar dan met elegantie en zonder haast.

En ik denk dat er een gevoel ontstaat als je de acteur de controle over de timing laat, in plaats van de VFX-huis de controle over de timing te laten hebben. Laat de acteur het voelen en laat het onthuld worden.

Wat hoop je dat het publiek uit deze film haalt, met verontrustende, stemmige horrorfilms van regisseurs als Ari Aster en Jordan Peele?

Mijn ambitie voor deze film was om een ​​enge film te maken die PG-13 is, en die zijn er maar heel weinig. Enge verhalen te vertellen in het donker is misschien de enige die onlangs kan worden genoemd.

Het idee was om tegen een jonger publiek te zeggen: 'Je bent welkom in dit genre, dat een beetje te veel voor je is, maar we gaan het verpakken in een herkenbaar verhaal over kinderen, we gaan het verpakken in volwassen worden, dus er zal een opbeurend, ultiem gevoel zijn, maar we gaan het heel donker schilderen.

We blijven zo dicht mogelijk bij deze originele vertelling – het zal simpel zijn niet in je gezicht zal zijn. Voor mij: als je een kind een sprookje voorleest, bestaat daar geen in-your-face versie van.

Er is de pagina-omdraaiende versie daarvan. Er is het 'Nu slaan we de pagina om en het is het volgende, en nu slaan we de pagina om en het is het volgende', dus de foto die we maken zou de kwaliteit moeten hebben om pagina's om te slaan, in plaats van te haasten naar schrik. het hoort altijd zo te zijn: en dan dit, en dan dit, en dan dit, en dan dit, op een meer afgemeten en beheerste manier die je echt nooit in de weg zit.

Het is bedoeld als een soort presentatie van een verhalenboek.

Waar werk je nu aan?

Het volgende dat ik onmiddellijk doe, is het schrijven en regisseren van een aflevering van de nieuwe 'Twilight Zone' voor Jordan Peele, die je eerder noemde.

Ze waren aardig genoeg om te suggereren dat ik mijn eigen aflevering zou bouwen, wat nogal ongebruikelijk is voor die show, dus schreef ik een origineel idee en regisseerde ik het. Dat is echt leuk om de groten aller tijden te eren Twilight Zone maar om het met een nieuwe flair te doen

Osgood Perkins' Grietje & Hans speelt nu in theaters door het hele land.