** Noot van de redacteur: de lange en (vaak) disfunctionele geschiedenis van lesbiennes in horrorfilms, deel is een voortzetting van iHorror's Horror Pride-maand ter ere van de LGBTQ-gemeenschap in het horrorgenre.

Welkom terug bij deel twee van onze korte serie over de geschiedenis van lesbiennes in horrorfilms.

In deel 1, bespraken we de tijd van de Hays-code en de queer-codering die plaatsvond tijdens het vroege tijdperk van films toen ze niet openlijk queer-personages konden schrijven en dus verborgen ze in het volle zicht. Horrorfilms waren niet anders, en ze gebruikten deze personages vooral als slechteriken die uiteindelijk moesten worden vernietigd.

We zijn gestopt met 1963 De jacht. De film was iets anders in die zin dat terwijl de queer-codering bleef bestaan, het karakter van Theo met een meer voorzichtige gevoeligheid werd behandeld en ze slaagde erin te overleven.

Toen de jaren 60 ten einde kwamen, begonnen sommige van die lesbiennes uit de codering te komen. Helaas lieten horrorfilms hen midden in de uitbuiting vallen.

Lesbische karakters kregen een verhoogde seksualiteit en versterkten roofzuchtige eigenschappen. Liefde kwam zelden in het geding omdat, voor de grotere samenleving als een lid van de queergemeenschap, lesbisch, homo of biseksueel of transgender zijn, alles te maken had met wat er in je slaapkamer gebeurde en niets met wat je voelde.

Net als voorheen is dit niet bedoeld als een allesomvattende lijst. In plaats daarvan koos ik een voorbeeld van de drie belangrijkste stijlfiguren van het decennium (vampier, heks, geesten) om een ​​idee te geven van wat er op dat moment gaande was.

Helaas kon ik geen enkele positieve afbeelding in het stel vinden.

1970 – The Vampire Lovers

Om de een of andere reden kwamen scenarioschrijvers en regisseurs bij het idee van de sensuele vrouwelijke vampierverleidster die Sheridan Le Fanu creëerde in Carmilla honderd jaar eerder.

Eigenlijk, The Vampire Lovers van Hammer Studios in 1970 was een directe aanpassing, en verbazingwekkend enigszins trouw aan het onderwerp. Dit was niet de enige bewerking van dit bronmateriaal in de jaren 1970 - het was niet eens de enige bewerking van deze studio.

De studio ging zelfs zo ver dat de film werd gefactureerd met een groot aantal lugubere taglines:

"Als je durft ... proef de dodelijke passie van de BLOOD-NYMPHS!"

"Een erotische nachtmerrie van gekwelde lusten die kloppen in onthoofde, ondode lichamen!"

"Carmilla is echt de koningin van lesbische vampiers!"

Nou… de Britten leken sommige dingen sneller te overwinnen dan wij in de Verenigde Staten, maar zoals je kunt zien, waren ze er ook niet boven om het uit te buiten.

De film speelt de altijd aanlokkelijke Ingrid Pitt als Carmilla / Mircalla / Marcilla die haar snel laat verhuizen naar enkele van de fijnere aristocratische huizen om haar heen en korte metten maakt met iedereen die ze te pakken kan krijgen. Haar zinnen waren echter het meest gericht op een jonge vrouw met de naam Laura (Pippa Steele).

Later zouden zowel de regisseur als Pitt zeggen dat ze niet van plan waren Carmilla als lesbienne af te schilderen, waarbij Pitt eraan toevoegde dat ze van plan was dat Carmilla aseksueel zou zijn.

Zullen we nog een keer verwijzen naar de slogan ?!

Hoe dan ook, Carmilla en haar onnatuurlijke verlangens moesten aan het einde van de film vernietigd worden. (Of waren ze?)

ECHTER, en dit is interessant, bekijk de trailer. Ze doen hun best niet om dat helemaal in de trailer te spelen. Je moet je afvragen wat er aan de hand was toen sommige van deze beslissingen werden genomen.

1972 - Maagdelijke heks

Nog een andere Britse inzending en net zo uitbuitend als de vorige titel, Maagdelijke heks speelde broer en zus actrices Ann en Vicki Michelle als zussen Christine en Betty. Christine is benaderd door een vrouw genaamd Sybil Waite voor een mogelijk modellencontract en ze gaat gretig op weg, met Betty op sleeptouw, om een ​​nieuw leven te beginnen.

Ze weet niet dat het bureau van Sybil een dekmantel is voor een heksenconvenant die op zoek zijn naar een maagd om zich bij hen aan te sluiten. Christine, van wie we ontdekken dat ze paranormale gaven heeft, verrast Sybil door gretig toe te stemmen om ingewijd te worden.

Sybil (Patricia Haines) blijkt natuurlijk een roofzuchtige lesbienne te zijn die geïnteresseerd is in meer dan alleen de kracht van Christine, en Christine begint natuurlijk terug te vechten. Ze gaat zelfs zo ver dat ze tijdens haar eigen inwijding probeert de controle over de coven over te nemen.

Christine, omdat ze goed en maagd en hetero is, overmeestert Sybil, die slecht en zeker niet maagdelijk is als je aandacht besteedt aan de regels die ze gebruikt op Christine en een lesbienne, en haar paranormale gaven gebruikt om de hogepriesteres te doden.

In de jaren sinds de release werd de film (die ook onder de naam op de markt werd gebracht Lesbische tweeling) is aan de kaak gesteld door zijn broers en zussen die er niets mee te maken willen hebben, hoewel ze ook niet precies willen zeggen waarom.

Bekijk de trailer en kijk uit naar Sybils haartrekles in gehoorzaamheid aan de hogepriesteres. Ik meen het echt?

1977 - De Sentinel

Je dacht toch niet dat we in Groot-Brittannië zouden blijven?

Wat te zeggen over The Sentinel​ Voordat we ingaan op de kern ervan, laten we u erop wijzen dat deze film echt een uitstekende cast heeft. Jose Ferrer, John Carradine, Ava Gardner, Eli Wallach, Jerry Orbach, Christopher Walken, Burgess Meredith, Beverly D'Angelo en Sylvia Miles om er maar een paar te noemen.

Met zo'n cast verwacht je grootsheid, en in sommige opzichten krijg je het zelfs. Wat je ook krijgt, is een van de vreemdste films die ik ooit heb gezien, persoonlijk, met een plot dat meer en meer kronkelt dan de meest verwarrende mysteries van Agatha Christie.

Een mannequin (waarom waren ze altijd fotomodellen?) Met de naam Alison Parker (Cristina Raines) krijgt de deal van haar leven als ze naar een historische brownstone in Brooklyn Heights verhuist. Het duurt natuurlijk niet lang voordat ze beseft dat er een reden is waarom het zo goedkoop is, en die reden heeft alles te maken met de poort naar de hel in de kelder.

Ze begint ook langzaam te beseffen dat haar luidruchtige buren misschien niet helemaal echt zijn. Het is echter binnen die buren waar we onze lesbische verhaallijn vinden, en het is een van de raarste op deze lijst. Ja, nog vreemder dan vampiers en maagdelijke heksen.

Gerde Engstrom en Sandra, gespeeld door Sylvia Miles en Beverly D'Angelo, vormen een vreemde combinatie. De twee actrices zijn 27 jaar uit elkaar in leeftijd, en er zijn momenten op het scherm waarop Gerde overkomt als erg controlerend en beledigend tegenover Sandra.

Wat ook interessant is in de afbeelding van dit lesbische stel, is dat ze altijd worden gepresenteerd als een beetje ... smerig. Hun kleding, ook al zijn ze meer gekleed, is altijd ietwat onthullend en enigszins onverzorgd.

Opnieuw vinden we een afbeelding van lesbische personages die volledig over seks gaat en niets te maken heeft met echte mensen en relaties. In een van de meer WTF-scènes in de film begint Sandra zelfs te masturberen voor Alison nadat Gerde zonder aanwijsbare reden de kamer uitloopt.

Ondanks al zijn geweldige cast en verhoogde ideeën, ben ik er zeker van dat de regisseur en schrijvers dachten dat ze hier iets artistieks aan het doen waren, maar ik kan in godsnaam niet achterhalen wat dat zou kunnen zijn.

Er zijn dus je drie basisprincipes die horror uit de jaren zeventig gebruikte om met lesbiennes om te gaan. Helaas was de exploitatie nog niet helemaal voorbij, maar terwijl de jaren 1970 en 80 rondliepen, leek er een beetje hoop aan de horizon te zijn, en dat zullen we in het volgende hoofdstuk van deze serie aanpakken!