Waarschuwing: het volgende artikel bevat spoilers over de film Ghostwatch. Lees niet verder als u niets wilt weten over de belangrijkste plotdetails. Je kunt verder kijken huiveren kom dan terug. 

Het jaar was 1992, de maand oktober; Halloween-avond eigenlijk, en horrorfans uit de Verenigde Staten keken toe Candyman in het theater terwijl Groot-Brittannië voor hun televisietoestellen zat om getuige te zijn van een van de meest angstaanjagende live-uitzendingen in de geschiedenis van de BBC.

De show werd genoemd Ghostwatch, en als je het zou willen vergelijken met iets van vandaag, zou ik zeggen dat het eruit ziet als een kruising tussen Spookavonturen en 60 minuten, alleen veel enger.

Het programma was een live-uitzending vanuit Northolt, het meest spookhuis van Engeland, en bevatte een verslaggever op afstand, een cameraploeg en andere gastheren terwijl ze de familie interviewden die in het huis woonde en probeerden alle vermeende paranormale activiteiten vast te leggen die de single terroriseerden. moeder en haar twee jonge dochters.

Stel je Zak Bagans voor, zijn busjes en bemanning in een rustige buurt in het VK.

Ondertussen praten presentator Michael Parkinson en parapsycholoog dr. Lin Pascoe in de studio over wat ze zagen, terwijl een andere verslaggever de telefoonlijnen bemant en alle vragen beantwoordt die kijkers hebben over het huis, de mensen erin of wat er ook werd vastgelegd terwijl het gebeurde .

Het blijkt dat deze uitzending de meest overtuigend poltergeist-bewijs in de geschiedenis, dat bewijst dat bovennatuurlijke krachten en bezittingen bestaan.

Op basis van die beelden en het optreden van de crew raakten mensen uit het hele land in paniek, belden massaal de BBC en blokkeerden uit angst de telefoonlijnen van het netwerk.

Alleen Ghostwatch was allemaal bedrog. Soort van. Per ongeluk.

Ghostwatch was een mockumentary, het werd niet live gefilmd, ook al leek het zo. De segmenten tussen studiogastheer en de spookhuisploeg werden afzonderlijk gefilmd, waarbij de studioartiesten reageerden op opgenomen beelden en niet op een live feed. Het geheel werd vervolgens naadloos gemonteerd.

Mensen die te laat hebben ingelogd Ghostwatch miste de Scherm een introductie; een populaire anthologie-dramaserie die destijds elke week liep, veel kijkers vielen voor wat ze op "live" tv zagen, hook, line en sinker. De BBC heeft na het programma nooit een disclaimer geplaatst waarin stond dat het allemaal nep was. Dat zijn dingen van Orson Wells.

Behalve dat het zo overtuigend is als live-uitzending, Ghostwatch toevallig ook een van de meest angstaanjagende films onder de naam "found footage" van vandaag. The Blair Witch Project zou het Amerikaanse publiek de komende zeven jaar niet op dezelfde manier voor de gek houden.

Wat gemaakt Ghostwatch zo eng was de eigenlijke geest "Pipes", een naam die de kinderen hem geven vanwege de geluiden die hij maakt.

Terwijl cameramannen in het huis heen en weer pannen, kunnen subliminale glimpen van de geest worden gezien.

Als je met je ogen knippert, mis je ze, maar als je hem ziet, kan dat best een schok zijn. Doe jezelf een plezier en spoel niets terug totdat de film is afgelopen: het is ook leuk om te zien hoe vaak je Pipes meteen kunt zien.

Het is legendarisch geworden om te proberen te achterhalen hoe vaak Pipes verschijnt, de meest populaire gok is 13.

Hij is een androgyne geest, de geest van een man die bezeten is door een vrouw die jaren geleden kinderen op het terrein verdronk. Hij is kaal en draagt ​​een jurk om je een idee te geven waar je op moet letten.

Misschien vind je overeenkomsten tussen Ghostwatch en The Conjuring 2, dat komt omdat het verhaal was gebaseerd op de beruchte Enfield-geest, dezelfde die in dat vervolg wordt afgebeeld.

De film eindigt met een draai aan speciale effecten die op het eerste gezicht belachelijk lijkt, maar denk er een beetje over na en het geheel zal je tot op het bot rillen.

Ghostwatch was zo effectief in zijn waargenomen legitimiteit dat het kijkers ook enkele fysiologische problemen bezorgde.

Er werden sterfgevallen gemeld na de uitzending, sommigen waren er zo van overtuigd dat de show het bestaan ​​van het hiernamaals bewees dat ze zelfmoord pleegden om bij geliefden te zijn. Een koppel stapte zelfs naar de rechter beweren dat hun zoon tijdens de uitzending "gehypnotiseerd en geobsedeerd" was voordat hij zelfmoord pleegde.

De Broadcasting Standards Commission (BSC) was het met de rouwende familie eens en zei dat de BBC extra maatregelen had moeten nemen om kijkers te laten weten dat wat ze aan het kijken waren niet echt was en dat het buitengewoon schrijnend en grafisch was.

Kinderen zouden zijn getroffen door posttraumatische stressstoornis, namelijk die tussen de 10 en 14 jaar. Maar het British Medical Journal verwierp die beweringen als "korte angst" nadat de kinderen snel herstelden.

De Ghostwatch fenomeen genereerde een echte documentaire, een retrospectief van de film en zijn affecten genaamd Ghostwatch: achter de gordijnen. 

De film is niet direct beschikbaar sinds de eerste uitzending in 1992, maar als je de streamingdienst hebt huiveren, je kunt het daar bekijken.

Het is geen gemakkelijke taak om een ​​film te maken die een heel land terroriseert, dus ik stel voor dat je hem zelf bekijkt om precies te begrijpen hoe hij het deed. Het is griezelig, heeft een enorme herwikkelbaarheidsfactor en een einde dat zo episch is dat je je misschien hebt afgevraagd waarom het je zo lang is ontgaan.