Verbind je met ons

Nieuws

'The Dark Pictures: Little Hope' vervoert ons naar Witchy Folklore Horror

gepubliceerd

on

Weinig hoop

Het dichtst dat we zijn gekomen bij het daadwerkelijk spelen van een horrorfilm, is zeker afkomstig van Supermassive Games. Ze brachten ons de baanbrekende, Tot het ochtendgloren , in 2015. Tot het ochtendgloren veranderde het kies-je-eigen avontuurformaat in een kies-je-eigen horrorfiasco. Een waar je kunt kiezen wat jouw specifieke groep nietsvermoedende tieners in een hut overkomt... of wat dan ook. Met hun laatste inzending The Dark Pictures Bloemlezing Little Hope brengt meer van dat leven in een horrorfilmervaring, maar deze keer tot verschillende niveaus van succesvolle uitvoering ... geen woordspeling bedoeld.

Net als The Dark Pictures Anthology Man van Medan, deze heeft je weer een ontmoeting met The Curator bij de intro van de game. Hij laat je kennismaken met een geheel nieuw verhaal waarin je moet kiezen hoe de groep met elkaar omgaat, welke keuzes ze maken, hoe hun relaties zullen uitpakken en uiteindelijk of ze zullen leven of sterven. De Curator is The Dark Pictures versie van de Crypt Keeper van Tales from the Crypt of Begrafenisondernemer uit Verhalen uit de motorkap.

Weinig hoop richt zich op vier universiteitsstudenten en hun professor die een busongeluk krijgen in de middle of nowhere op een pikdonkere weg. De buschauffeur is nergens te vinden en het is aan jouw groep van 5 om hulp te zoeken. Het doel begint als je probeert weer op het goede spoor te komen en uit deze spookachtige situatie te komen. Zo treffend vertrekt de groep onmiddellijk naar het kleine stadje Little Hope.

De tweede Dark Pictures-titel is net als een third-person perspectiefgebaseerd spel Man van Medan was. Het plaatst je opnieuw in een situatie waarin dialoogbomen en acties rechtstreeks van invloed zijn op hoe het spel zal verlopen. Nu zijn er tal van games die zeggen dat jouw keuzes een verschil maken, maar de realiteit is dat de uitkomsten meestal behoorlijk vastliggen en niet veel veranderen. Donkere foto's aan de andere kant betekent het echt. Beslissingen kunnen er direct toe leiden dat je personages sterven. Net als in de eerste game worden sterfgevallen gekenmerkt door snelle reddingen. Het heeft dus geen zin om terug te gaan en het opnieuw te proberen om een ​​tweede kans te krijgen. Je verprutst het de eerste keer en zo loopt het uit. Dat zijn de bessen.

Weinig hoop

Er zijn tal van jump scares verspreid over het spel. Wees daar dus op voorbereid. Sommige effectief en sommige gaan gewoon voor een goedkope schrik. Man van Medan leek te gaan voor veel zorgvuldiger gemaakte angsten, terwijl Weinig hoop voelt soms alsof het voor laaghangend fruit gaat.

Er wordt veel rondgelopen en gekletst. Veel. Zoals: Veel rondlopen en kletsen. Het ergste van alles is dat de taken die je op je neemt om je buschauffeur te vinden en Dodge uit de weg te ruimen, behoorlijk muf zijn. Het bestaat voornamelijk uit zaken als naar een gebouw gaan om een ​​telefoon te zoeken. Ga dan terug om te proberen de andere helft van de groep te vinden waarvan je gescheiden bent geraakt. Het rondreizen is soms een sleur.

Het is echter niet allemaal slecht, de groep heeft vreemde ontmoetingen met geesten die hen terugvoeren naar 1692, naar het tijdperk van Witch Trials en Witch Finders. Om alles nog vreemder te maken, de mensen in 1692 die je reist om eruit te zien alsof je je busgenoten bent. Het valt in je schoot om erachter te komen wat er is gebeurd tijdens dat heksenproces en wie de schuldige was. Natuurlijk moet je dat allemaal doen terwijl je probeert te overleven in een nacht waarin meedogenloze golems er alles aan zullen doen om je te doden en nooit ophouden je te komen halen.

Weinig hoop

Bovenop de rondloop- en dialoogbomen. Er zijn veel quicktime-evenementen. Ik ben nooit een fan geweest van quicktime-evenementen om eerlijk te zijn. En deze game heeft er veel. Nogmaals, dit is een situatie waarin beide Man van Medan en Tot het ochtendgloren deed een meer doordachte benadering van die quicktime-evenementen. Ik weet dat ze flauw vielen omdat ze ze te plotseling of te moeilijk maakten, maar ik gaf er eigenlijk de voorkeur aan. Deze komen vaak voor en ze zijn saai.

In beide tot op zekere hoogte Tot het ochtendgloren en Man van Medan enkele van de grappigste stukjes van de hele ervaring waren de grote akelige sterfgevallen die op je groep wachtten. Ze waren allemaal gedenkwaardig en absoluut brutaal. Ik herinner me dat ik het helemaal heb gehaald Tot het ochtendgloren zonder dat een van mijn hoofdpersonages sterft. Hoewel dat een bewijs was van mijn vaardigheden om de rekeningen te betalen als het op gamen aankomt, was het ook de minst leuke manier om dit soort games te spelen. Een slasher-titel heeft echt een schuine streep nodig. Hier binnen Weinig hoop, er waren niet genoeg van die grote, vervelende sterfgevallen. Ze zijn niet verschrikkelijk, ze kwamen gewoon niet met de creativiteit van de eerdere sterfscènes van Supermassive Games.

Weinig hoop kan het beste met vrienden worden gespeeld. De game biedt een coole multiplayer-modus waarin jij en je vrienden de leiding hebben over verschillende personages uit de bus. Het voegt een mooie dynamiek toe aan de gameplay. Ik weet dat ik meestal beleefd probeer te doen tijdens dialoogbomen, dus het is interessant om te spelen met iemand die meer wel dan niet voor de "fuck you"-optie kiest.

Weinig hoop

De bedieningselementen zijn hetzelfde als in beide vorige titels, ze zijn gebaseerd op het perspectief van een derde persoon. Dit betekent wat er ook gebeurt, je zult dat ding laten gebeuren waar je in één richting loopt, de hoek verandert en plotseling loop je de verkeerde kant op. Het is niets waar ik niet overheen kan komen, sterker nog, om de een of andere reden vind ik dat leuk. Het heeft een beetje charme en roept terug naar oude spookachtige spellen zoals Alone in the Dark en dergelijke.

Het is geen sinecure om je game eruit te laten zien en te laten werken als een dang-film en Weinig hoop lukt dat wel. De hele wereld is filmisch en voelt alsof er geleefd wordt. Het levelontwerp is mooi gedaan en legt die momentopnamen van folklore-horror mooi vast.

Weinig hoop heeft me nooit helemaal voor zich gewonnen. Er waren kleine secties waar intriges over de heksen en de volkshorroroverlevering uit 1692 me naar binnen zouden trekken, maar de uitvoering van de dialoog en de timing haalden me regelrecht uit elke vorm van onderdompeling die had kunnen zijn. Al met al is het verhaal zelf goed geschreven. Het is in wezen een goed spookverhaal, maar helaas houdt alles rond die structuur het niet vol. Overmatig vereenvoudigde quicktime-evenementen, zweverige dialoogbomen en het totale gebrek aan karakterontwikkeling waren niet de hele 9-yards waar Supermassive Games bekend om staat. De beste manier om te ervaren Weinig hoop zit in de multiplayer. De wildcard-factor van vrienden die erbij betrokken zijn, maakt de dingen interessanter en trekt de aandacht een beetje weg van enkele van de mindere delen van de dialoog.

The Dark Pictures Anthology eindigt en plaagt het derde hoofdstuk met de titel Huis van As. Het meest intrigerende deel van de korte glimp die het je geeft, is niemand minder dan Pazuzu - de demon van de wind. Je kent hem misschien als de demon die Regan bezat The Exorcist. Dus ja. Veel om naar uit te kijken daar!

The Dark Pictures Bloemlezing Little Hope is nu verkrijgbaar op Xbox One, PS4 en pc voor $ 29.99.

Bekijk hier onze recensie voor The Dark Pictures: Man of Medan.

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

lijsten

Radiostiltefilms gerangschikt

gepubliceerd

on

Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett, en Tsjaad villella zijn allemaal filmmakers onder het verzamellabel genaamd Radio Stilte. Bettinelli-Olpin en Gillett zijn de belangrijkste regisseurs onder die naam, terwijl Villella produceert.

Ze zijn de afgelopen dertien jaar populair geworden en hun films staan ​​bekend als een bepaalde ‘Radio Silence’-signatuur. Ze zijn bloederig, bevatten meestal monsters en hebben halsbrekende actiescènes. Hun recente film Abigail is een voorbeeld van die signatuur en is misschien wel hun beste film tot nu toe. Momenteel werken ze aan een reboot van John Carpenter Ontsnap uit New York.

We dachten dat we de lijst met projecten die zij hebben geregisseerd door zouden nemen en deze van hoog naar laag zouden rangschikken. Geen van de films en korte films op deze lijst is slecht, ze hebben allemaal hun verdiensten. Deze ranglijsten van boven naar beneden zijn slechts de ranglijsten waarvan we vonden dat ze hun talenten het beste lieten zien.

We hebben geen films opgenomen die zij produceerden maar niet regisseerden.

Abigail

Een update van de tweede film op deze lijst, Abagail is de natuurlijke progressie van Radiostilte liefde voor lockdown-horror. Het volgt in vrijwel dezelfde voetsporen van Ready or Not, maar slaagt erin nog een stap verder te gaan: maak het over vampieren.

Abigail

Ready or Not

Deze film zette Radio Silence op de kaart. Hoewel ze niet zo succesvol zijn aan de kassa als sommige van hun andere films, Ready or Not bewees dat het team buiten hun beperkte anthologieruimte kon stappen en een leuke, spannende en bloederige avonturenfilm kon maken.

Ready or Not

Schreeuw (2022)

Terwijl Gillen zal altijd een polariserende franchise blijven, deze prequel, sequel, reboot – hoe je het ook wilt labelen, liet zien hoeveel Radio Silence het bronmateriaal kende. Het was niet lui of geldzuchtig, maar gewoon een leuke tijd met legendarische personages waar we van houden en nieuwe die met ons zijn opgegroeid.

Schreeuw (2022)

Zuidwaarts (de uitweg)

Radio Silence gooit hun found-footage-modus operandi voor deze anthologiefilm. Verantwoordelijk voor de boekensteunverhalen creëren ze een angstaanjagende wereld in hun segment getiteld De manier Uit, waarbij vreemde zwevende wezens en een soort tijdlus betrokken zijn. Het is de eerste keer dat we hun werk zien zonder een wankele camera. Als we deze hele film zouden rangschikken, zou deze op deze positie op de lijst blijven staan.

naar het zuiden

V/H/S (10-31-98)

De film waarmee het allemaal begon voor Radio Silence. Of moeten we zeggen: de segment waarmee het allemaal begon. Ook al is dit geen lange speelfilm, wat ze hebben weten te doen met de tijd die ze hadden, was erg goed. Hun hoofdstuk was getiteld 10/31/98, een korte film met found-footage over een groep vrienden die crashen in wat zij denken dat een geënsceneerde exorcisme is, om vervolgens te leren om op Halloweenavond geen dingen aan te nemen.

V / H / S

Schreeuw VI

De actie opvoeren, naar de grote stad verhuizen en verhuren Ghostface gebruik een jachtgeweer, Schreeuw VI zette de franchise op zijn kop. Net als hun eerste film speelde deze film met canon en wist hij veel fans voor zijn richting te winnen, maar vervreemdde anderen omdat ze te ver buiten de lijnen van Wes Cravens geliefde serie kleurden. Als een vervolg liet zien hoe de trope oud werd, was het dat wel Schreeuw VI, maar het slaagde erin wat vers bloed uit deze steunpilaar van bijna drie decennia te persen.

Schreeuw VI

Duivels strijd

Deze, tamelijk onderschatte, eerste langspeelfilm van Radio Silence is een staaltje van wat ze van V/H/S hebben overgenomen. Het werd gefilmd in een alomtegenwoordige Found Footage-stijl, waarin een vorm van bezetenheid wordt getoond, en er zijn onwetende mannen te zien. Aangezien dit hun eerste echte grote studioklus was, is het een prachtige toetssteen om te zien hoe ver ze zijn gekomen met hun verhalen.

Duivels strijd

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen

Nieuws

Misschien wel de engste, meest verontrustende serie van het jaar

gepubliceerd

on

Je hebt misschien nog nooit van gehoord Richard Gadd, maar dat zal na deze maand waarschijnlijk veranderen. Zijn miniserie Baby Rendier gewoon slaan Netflix en het is een angstaanjagende diepe duik in misbruik, verslaving en psychische aandoeningen. Wat nog enger is, is dat het gebaseerd is op de ontberingen van Gadd in het echte leven.

De kern van het verhaal gaat over een man genaamd Donny Dunn gespeeld door Gadd die stand-up comedian wil worden, maar dat lukt niet zo goed dankzij plankenkoorts die voortkomt uit zijn onzekerheid.

Op een dag ontmoet hij tijdens zijn dagelijkse werk een vrouw genaamd Martha, gespeeld tot losgeslagen perfectie door Jessica Gunning, die meteen gecharmeerd is van Donny's vriendelijkheid en knappe uiterlijk. Het duurt niet lang voordat ze hem de bijnaam 'Baby Rendier' ​​geeft en hem meedogenloos begint te stalken. Maar dat is slechts het toppunt van Donny's problemen; hij heeft zijn eigen ongelooflijk verontrustende problemen.

Deze miniserie zou met veel triggers moeten komen, dus wees gewaarschuwd: deze is niet voor bangeriken. De verschrikkingen hier komen niet voort uit bloed en bloedvergieten, maar uit fysieke en mentale mishandeling die verder gaan dan welke fysiologische thriller dan ook die je ooit hebt gezien.

"Het is uiteraard heel emotioneel waar: ik werd ernstig gestalkt en ernstig mishandeld", zei Gadd Mensen, waarin hij uitlegde waarom hij sommige aspecten van het verhaal veranderde. “Maar we wilden dat het bestond in de kunstsfeer, en dat het de mensen zou beschermen waarop het gebaseerd is.”

De serie is in een stroomversnelling gekomen dankzij positieve mond-tot-mondreclame, en Gadd begint aan de bekendheid te wennen.

"Het heeft duidelijk een gevoelige snaar geraakt", vertelde hij The Guardian. "Ik geloofde er echt in, maar het is zo snel van de grond gekomen dat ik me een beetje winderig voel."

Je kunt streamen Baby Rendier nu op Netflix.

Als u of iemand die u kent seksueel is misbruikt, neem dan contact op met de National Sexual Assault Hotline op 1-800-656-HOPE (4673) of ga naar regen.org.

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen

Films

Het originele 'Beetlejuice'-vervolg had een interessante locatie

gepubliceerd

on

keversap in Hawaii Movie

Eind jaren '80 en begin jaren '90 waren vervolgfilms op populaire films niet zo lineair als nu. Het leek meer op “laten we de situatie opnieuw doen, maar op een andere locatie.” Herinneren Speed 2of National Lampoon's Europese vakantie? Ook al Aliens, hoe goed het ook is, volgt veel van de plotpunten van het origineel; mensen die vastzaten op een schip, een androïde, een klein meisje in gevaar in plaats van een kat. Het is dus logisch dat een van de meest populaire bovennatuurlijke komedies aller tijden, Beetlejuice hetzelfde patroon zou volgen.

In 1991 was Tim Burton geïnteresseerd in een vervolg op zijn origineel uit 1988, het heette Beetlejuice Goes Hawaiiaans:

“De familie Deetz verhuist naar Hawaï om een ​​resort te ontwikkelen. De bouw begint en al snel wordt ontdekt dat het hotel bovenop een oude begraafplaats komt te staan. Beetlejuice komt binnen om de boel te redden.’

Burton vond het script leuk, maar wilde het opnieuw schrijven, dus vroeg hij het aan de toenmalige populaire scenarioschrijver Daniël Waters die net klaar was met bijdragen Heathers. Hij gaf de kans door als producer David Geffen bood het aan Troop Beverly Hills schriftgeleerde Pamela Norris het mocht niet baten.

Uiteindelijk vroeg Warner Bros Kevin Smith op te slaan Beetlejuice Goes Hawaiiaans, hij spotte met het idee, gezegde, “Hebben we niet alles gezegd wat we moesten zeggen in de eerste Beetlejuice? Moeten we tropisch gaan?”

Negen jaar later werd het vervolg vermoord. De studio zei dat Winona Ryder nu te oud was voor de rol en dat er een volledige hercast moest gebeuren. Maar Burton gaf nooit op, er waren veel richtingen die hij met zijn personages wilde inslaan, waaronder een Disney-crossover.

“We hebben over veel verschillende dingen gesproken”, zegt de directeur zei in Entertainment Weekly. “Dat was al vroeg toen we gingen, Beetlejuice en het spookhuisBeetlejuice gaat naar het westen, wat dan ook. Er kwamen veel dingen naar voren.”

Snel vooruit naar 2011 toen een ander script werd gepitcht voor een vervolg. Dit keer de schrijver van Burton Dark Shadowswerd Seth Grahame-Smith aangenomen en hij wilde er zeker van zijn dat het verhaal geen geldrovende remake of reboot was. Vier jaar later, in 2015, werd een script goedgekeurd waarbij zowel Ryder als Keaton zeiden dat ze zouden terugkeren naar hun respectievelijke rollen. In 2017 dat script werd vernieuwd en uiteindelijk op de plank gelegd 2019.

Gedurende de tijd dat het vervolgscript in Hollywood rondslingerde 2016 een kunstenaar genaamd Alex Murillo plaatste wat leek op één vel voor een Beetlejuice vervolg. Hoewel ze verzonnen waren en geen banden hadden met Warner Bros., dachten mensen dat ze echt waren.

Misschien heeft de viraliteit van het kunstwerk interesse gewekt in een Beetlejuice vervolg nogmaals, en uiteindelijk werd het bevestigd in 2022 Keversap 2 kreeg groen licht vanwege een script geschreven door woensdag schrijvers Alfred Gough en Miles Millar. De ster uit die serie Jenna Ortega aangemeld bij de nieuwe film en het filmen begint 2023. Dat werd ook bevestigd Danny Elfman zou terugkeren om de partituur te doen.

Burton en Keaton waren het erover eens dat de nieuwe film de titel zou krijgen Keversjuice, Keversjuice zou niet vertrouwen op CGI of andere vormen van technologie. Ze wilden dat de film ‘handgemaakt’ zou aanvoelen. De film werd in november 2023 verpakt.

Het heeft meer dan drie decennia geduurd voordat er een vervolg op kwam Beetlejuice. Hopelijk, aangezien ze aloha zeiden Beetlejuice Goes Hawaiiaans er is voldoende tijd en creativiteit geweest om dit te garanderen Keversjuice, Keversjuice zal niet alleen de personages eren, maar ook fans van het origineel.

Keversjuice, Keversjuice gaat op 6 september in de bioscoop open.

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen