Ik heb een probleem. Ik denk aan het jaar 1984 en ik kan er niet helemaal vanaf komen sinds Ryan Murphy het jaar aankondigde als het thema voor American Horror Story seizoen negen.

Die eerste teaser doet ons denken dat het een slasher uit de jaren 80 is met zijn eigen gemaskerde moordenaar, en hoewel niemand van ons Murphy ooit volledig kan vertrouwen om zijn hele hand te laten zien in de vroege teasers voor de show, moet ik terugdenken aan heel de glorieuze films uit 1984 waaruit hij inspiratie kon putten.

https://www.youtube.com/watch?v=wA8oSYeos5A

Nu, toegegeven, ik was pas zeven jaar oud in 1984, toen ik opgroeide in conservatief. religieuze familie, dus ik heb dat jaar niet veel van deze films te zien gekregen. Gelukkig voor mij werden veel van hen echter iconisch.

Dat jaar werd meer dan één franchise geboren. Nieuwe hoofdstukken vervolgden oudere verhalen. Cultklassiekers werden over de hele wereld uitgebracht, en Stephen King zag twee van zijn verhalen komen tot leven op het grote scherm.

Het was gewoon een werkelijk geweldig jaar voor horrorfilms!

Met dat in gedachten, dacht ik dat ik onze lezers zou uitnodigen voor een wandeling door de herinnering, kijkend naar de films die ik leuk vind uit 1984!

A Nightmare on Elm Street

Ik bedoel, is er ergens anders om te beginnen?

Wes Craven bracht Freddy Kreuger (Robert Englund) op het grote scherm via New Line Cinema en horrorfans stonden op en merkten het op.

Wie kan ooit de eerste keer vergeten dat ze die messen langs ketelruimpijpen hoorden gieren? Wie kan Johnny Depp ooit in dat halve shirt vergeten ?!

Maar serieus, het horrorlandschap veranderde met de toevoeging van Kreuger en een gloednieuwe oogst van schreeuwkoninginnen, waaronder Heather Langenkamp en Amanda wyss alleen al uit die eerste film, die beide genre-steunpilaren zijn geworden.

Silent Night, Deadly Night

iep Straat was niet de enige franchise die in 1984 werd geboren, hoewel het verreweg de meest succesvolle was.

Nee, het jaar bracht ons ook Silent Night, Deadly Night.

Charles E. Sellier, Jr. regisseerde de film waarin Billy (Robert Brian Wilson) centraal staat. Als kind was Billy er getuige van dat zijn familie werd vermoord door een man gekleed in een kerstmanpak nadat zijn grootvader hem had verteld dat de kerstman stoute mensen straft.

Opgegroeid in een weeshuis waar de nonnen dat onderstreepten iets van seksuele aard was ook ondeugend, arme Billy brengt het grootste deel van zijn leven verward en doodsbang door. Wanneer zijn baas hem met Kerstmis in een kerstmanpak dwingt, begint zijn zorgvuldig vervaardigde fineer te barsten en al snel laat Billy een spoor van lichamen achter in zijn met bont omzoomde roodgeklede kielzog.

De film maakte de ouders destijds woedend, en zelfs Mickey Rooney kwam naar voren en verklaarde hoe vreselijk het was dat een film de kerstman zou gebruiken om iets kwaads te creëren ... dat weerhield hem er echter niet van om in een van de sequels te verschijnen!

Gremlins

Randall Peltzer (Hoyt Axton) had eigenlijk naar die oude man in de curiosawinkel moeten luisteren. Noch hij, noch zijn familie waren bereid om een ​​Mogwai als huisdier te hebben.

Maar toen het mis ging in deze film, waren ze zo vrolijk wild dat we blij zijn dat hij Gizmo mee naar huis nam!

Geregisseerd door Joe Dante en geschreven door Chris Columbus, Gremlins was de kerstfiguur waarvan we niet wisten dat we die nodig hadden met een uitstekende cast die zichzelf met enthousiasme overgaf aan de waanzin van de film!

Afgezien van Axton, bevatte de film Zach Galligan, Phoebe Cates, Corey Feldman (Heeft hij ooit pauzes genomen in de jaren 80?), Dick Miller en Polly Holliday.

Vrijdag de 13th: The Final Chapter

We weten natuurlijk dat dit niet het laatste hoofdstuk was, maar het zorgde zeker voor goede marketing!

Er was zoveel liefde voor dit specifieke hoofdstuk in de Jason Voorhees-saga. Het bracht niet alleen Corey Feldman binnen en introduceerde het personage van Tommy in de franchise, het was ook de laatste van de films die precies verderging waar de laatste film was gebleven.

En dan is er Crispin Glover die de meest glorieuze slechte dans uitvoert die we ooit in een horrorfilm ooit hadden gezien. Hij zou de titel behouden totdat Mark Patton hem binnen liet komen Een nachtmerrie op Elm Street 2 volgend jaar.

De heuvels hebben ogen deel II Part

Het vervolg op de hit van Wes Craven uit 1977 The Hills Have Eyes kwam in deze wereld verontrust en bleef zo.

Craven was al begonnen met filmen De heuvels hebben ogen deel II Part toen de productie werd stopgezet vanwege budgetbezwaren door de studio's. Na het succes van A Nightmare on Elm Street, smeekten studiohoofden hem om terug te komen en de film af te maken met het voorbehoud dat hij alleen de beelden gebruikt die hij al had.

Volgens de regisseur was het filmen pas op ongeveer 2/3 van het project voltooid en moest hij de rest van de film knippen, opnieuw knippen en vervolgens opvullen met archiefmateriaal van de eerste film om een ​​filmpje te maken. speelfilm.

Na voltooiing waste Craven zijn handen van de film en keek nooit achterom.

Hoewel het beslist inferieur is aan het origineel, zijn er nog steeds genoeg goede momenten en coole concepten in de film om zijn enige cult-aanhang te hebben vergaard.

Dreamscape

Dennis Quaid, Max von sydow, Kate Capshaw, Christopher Plummer, Eddie Albert, David Patrick Kelly, George Wendt…iedereen was binnen Dreamscape- behalve voor Corey Feldman.

Quaid schittert als Alex Gardner, een paranormaal begaafd persoon die door de overheid is gerekruteerd om deel te nemen aan een programma waarmee hij de dromen van andere mensen kan invoeren om suggesties in hun hoofd te implanteren.

Gardner realiseert zich echter al snel dat iemand in het programma een manier heeft bedacht om mensen in hun dromen te vermoorden, en het is aan hem om erachter te komen wiens programma het programma tot dit duistere uiterste heeft gebracht.

Het zit boordevol actie, meer dan een beetje eng, en maakte gebruik van elk speciaal effect dat ze erop konden werpen!

The Company of Wolves

Er zit een donkere, sprookjesachtige kwaliteit aan Neil Jordan's The Company of Wolves​ Door elementen van fantasie, thriller en horror te combineren, creëerde hij een weerwolfverhaal dat anders was dan alles wat we eerder hadden gezien, en daarom kende de film een ​​nogal hobbelige start.

De film had een indrukwekkende cast, waaronder Jordan's vaak geziene medewerker Stephen Rea, Angela Lansbury, Terence Stamp en David Warner.

De film vertelde het verhaal van een jong meisje genaamd Rosaleen (Sarah Patterson) dat in haar huis in slaap valt en droomt van een middeleeuws landschap waar haar grootmoeder (Lansbury) haar verhalen over weerwolven vertelt, samen met meer dan een paar waarschuwingen over de manieren van mannen. zich.

The Company of Wolves werd genomineerd voor meerdere BAFTA's en legde de basis voor Jordan's reputatie als capabele en fantasierijke regisseur en schrijver. Het was losjes gebaseerd op de geschriften van Angela Carter, een ervaren auteur die ook hielp bij het schrijven van het script.

Nacht van de Komeet

Een paar Valley Girls weren zombieachtige wezens af nadat een komeet de aarde zoemt en het grootste deel van de bevolking wegvaagt.

Het is een beetje belachelijk. Het is ook horrorgoud uit de jaren 80.

Thom Eberhardt schreef en regisseerde Nacht van de Komeet en als je het nu bekijkt, lijkt het alsof alles geconcentreerd is. De emoties, de instellingen, de kleding en de dialoog schreeuwen allemaal effectief 1984 naar iedereen die er in de buurt komt, en hoewel dat tegen sommige films werkt, om welke reden dan ook Nacht van de Komeet verdraagt.

In feite is de film doorgegaan met het inspireren van andere filmmakers. Joss Whedon noemt de film bijvoorbeeld als een inspiratie voor hem terwijl hij de eerste versies van schreef Buffy the Vampire Slayer.

CHUD

"Ze blijven daar niet meer!" riep de slogan uit 1984 uit CHUD.

Als je aan cultfilms uit de jaren 80 denkt, moet je deze op zijn minst een keer in je hoofd hebben.

Mensen in New York City worden op de meest gruwelijke manier vermoord, en niemand weet zeker waarom, totdat een ragtag-groep New Yorkers zich verenigt om de zaak uit te zoeken.

Ze zoeken hen naar de riolen van de stad, maar ontdekken dat ze niet zozeer op zoek zijn naar een 'wie', maar wel een 'wat'. Kannibalistische humanoïde ondergrondse bewoners of CHUD zoals ze ze noemen, zijn de boosdoener en het is aan hen - natuurlijk is het - om de stad te verlossen van deze gruwelijke beesten.

Als je het nog nooit hebt gezien, ben je het aan jezelf verplicht om deze te bekijken. Waar ga je anders een dialoog krijgen zoals: "Maak je een grapje? Je man heeft een camera. De mijne heeft een vlammenwerper? "

Oké, misschien vind je het in Nacht van de Komeet ook, maar je bent het nog steeds verschuldigd CHUD ten minste één beleefdheidswacht.

Children of the Corn

Tot op de dag van vandaag zijn er nog maar weinig openingsscènes voor een horrorfilm die me zo afkoelen Children of the Cornheeft gedaan.

Het was gewoon schokkend om te zien hoe die kinderen dat restaurant op slot deden en iedereen erin vermoorden.

Zien wat de stad werd na het bloedbad, bracht het naar een heel nieuw niveau.

Stephen King's Het korte verhaal met dezelfde naam gaat over het kleine stadje Gatlin, waar de kinderen opstaan ​​onder de sektarische leiding van Isaac (John Franklin) en zijn dwaze handhaver Malachai (Courtney Gains).

Isaac regeert met een ijzeren vuist en predikt het woord van Hij die achter de rijen loopt. In de strikte gedragscode is een effectieve leeftijdsgrens opgenomen. Er kunnen geen volwassenen in Gatlin zijn en als de kinderen een bepaalde leeftijd bereiken, offeren ze zichzelf op aan hun godheid door het koren in te lopen.

Natuurlijk breekt de hel letterlijk los wanneer een jong stel (Peter Horton en Linda Hamilton) vast komt te zitten in de stad, achtervolgd door de kinderen.

Er zijn momenten in deze film die volkomen onvergetelijk zijn, en de score van Jonathan Elias is nog steeds zo beklijvend als altijd.

Firestarter

De tweede film van King's die in 1984 op het grote scherm verscheen, Firestarter vertelt het verhaal van de jonge Charlie McGee (Drew Barrymore) op de vlucht met haar vader, Andy (David Keith).

Dankzij een reeks experimenten nam Andy jaren eerder deel, samen met zijn vrouw Vicky (Heather Locklear), niet alleen liepen ze weg met paranormale gaven, maar hun dochter werd geboren met een uitzondering en dodelijk vermogen om met haar geest vuren te starten.

Vicky werd vermoord door The Shop toen ze Charlie kwamen halen, en Andy, met zijn vermogen om de gedachten van mensen te beïnvloeden, doet er alles aan om haar te beschermen.

De roman werd aangepast door Stanley Mann en geregisseerd door Mark L. Lester met een uitzonderlijke cast waaronder George C. Scott als John Rainbird, een huurling op de loonlijst van The Shop die de kans om Charlie te vermoorden als gelijk aan het doden van een God beschouwt.

Dit loopt natuurlijk voor niemand goed af en de film is een uitstekende afspiegeling van het boek.

Dat zijn enkele van mijn favorieten uit 1984. Wat zijn die van jou ?!