Het kostte me wat tijd om aan te wennen Battlefield 1's look en feel en om in terug te schakelen Sniper: Ghost Warrior 3. Laat me je vertellen, het is een enorme verschuiving. Hoewel het de lat behoorlijk wat verlaagt in termen van een echt geweldige shooter, haalt het onderweg ook een paar hoge cijfers die het hele ding de moeite waard kunnen maken.

Sniper: Ghost Warrior 3, plaatst je in de gevechtslaarzen van Marine badass, Jon North. Als Noord wordt u naar Georgië gestuurd om de rebellen in het gebied op één lijn te brengen. North ziet de missie in de eerste plaats als een kans om zijn broer Robert, die hij meent gevangen te nemen en in het gebied te lokaliseren.

Tijdens het voltooien van missies voor de separatistische troepen, hoor je de legende van een sluipschuttergeest genaamd Armazi die een groep badasses leidt genaamd 23 Society. Het is aan jou om het tij van de strijd te keren, je broer te vinden en de identiteit van Armazi en zijn schaduwgroep te onderzoeken.

Ik zal daar niet voorbij gaan, want het verhaal heeft onderweg een paar wendingen. Ik ga niet liegen, de meeste zul je waarschijnlijk zien aankomen, maar hij heeft nog steeds plezier in zijn benzinetank.

Jon North, is een verfrissend soort personage. Hij lijkt echt nergens iets of iemand om te geven. Zoals, hij is helemaal voor zichzelf en elke oppositie wordt beantwoord met kogels en op de jaren 80 geïnspireerde oneliners. Ik heb de verschuiving van genre echt in het verhaal gegraven. Wat begint als een rechttoe rechtaan actie-shoot-em-up sniper-spel, wordt al snel iets met zware sci-fi-invloeden. De verhalen die in die zin veranderen, gaan een lange weg om je aandacht vast te houden, of de atlas die het voor mij deed.

Dit spel heeft een aantal grote problemen, maar het duurde tot een paar uur voordat ik me realiseerde dat de meeste van die problemen ook het deel zijn van zijn gelijktijdige charme. Het is ontegensprekelijk een hardcore stukje 80's schlock. Als dit begin jaren 80 een film was geweest, zou het zijn uitgebracht door Cannon Group en zou hij ofwel Chuck Norris of Michael Dudikoff hebben gespeeld als Jon North. De dialoog is cheesy, de levering is overdreven, North is een onverschillige en egoïstische klootzak, het is bijna perfect. Het heeft een onmiskenbaar grindhouse-gevoel. Ik weet niet zeker of dat opzettelijk was, maar het is een van de dingen die ik het meest heb gegraven.

Als je een recent Far Cry game dan weet je precies wat voor soort game je kunt verwachten. Je gebruikt je jeep om door de uitgestrekte kaartgebieden te reizen, stopt om items te verzamelen, zijmissies te voltooien of vijandelijke buitenposten uit te schakelen. Deze side-quests zijn meer hinderlijk dan dat ze echt leuk zijn, maar ze bieden je wel de kans om wapens en dergelijke te ontgrendelen. In plaats van één grote open wereldkaart te hebben, verdeelt dit spel het in een paar duidelijk verschillende omgevingen. Het ene gebied zal bijvoorbeeld voornamelijk uit jungle bestaan, het ene is woestijn en het andere is met sneeuw bedekt. Dit helpt wel om een ​​deel van de eentonigheid te doorbreken die je zult hebben als je van plan bent alle zijmissies te voltooien, maar ik weet niet precies waarom niet alle kaarten in één konden worden samengevoegd om de pijnlijke laadtijden over te slaan. .

De bekroning is natuurlijk de aandacht voor het snipende deel van het spel. Eerlijk gezegd mensen, dit is wat het hele ding de moeite waard maakt om door te spelen. Je krijgt de mogelijkheid om de zijwieltjes aan te houden tijdens het sluipschieten. Dit geeft je de kruk om te kunnen zien waar de kogel zal raken met de wind en de afstand die al vooraf is ingecalculeerd. Ik moet zeggen dat dat helemaal geen leuke manier is om te spelen. Dus ga je gang en ga naar setting en zet die handicap uit. Nu komt het goede spul. Uw scope toont u de windrichting en stelt de afstand tot uw doelwit gelijk. Met een paar aanpassingen op nul in de afstand en wat windaanpassingen ben je vrij om je foto te maken. Dit deel van het spel is buitengewoon bevredigend. Geluidsontwerp en visuals zorgen ervoor dat je het gevoel krijgt dat je deel uitmaakt van de daadwerkelijke sluipactie. Dit spel gaf me het gevoel dat ik 'snipen? Ja, dat kan ik doen. " Bepaalde trofeeën / prestaties worden ontgrendeld door te slagen bij lange afstandsschoten met wisselende windsnelheden.

Een andere leuke toevoeging aan de game is de mogelijkheid om verkenningen uit te voeren op een gebied met een afstandsbediening, on-the-fly drone. Deze compacte kleine kerel zal in een opwelling worden ingezet om alle slechteriken op je kaart te lokaliseren en te markeren. Dit helpt om te snipen met het vertrouwen dat je een vijand volledig uit een specifiek gebied elimineert.

Je kunt ook XP verdienen door stille kills uit te voeren, vijanden te ondervragen, lange afstandsschoten te maken zonder je adem in te houden en lange kill streaks. Vrijwel alles wat je doet, levert je wat punten op, maar om de meeste XP te krijgen, moet je gaan voor een meer ervaren kill. Dit opent ook de deur om te spelen wie je maar wilt. Ga met vuurwapens, ga voor stealth of infiltreer en vertrek zonder iemand te doden.

XP-punten kunnen worden gebruikt om vaardigheden in drie klassen te ontgrendelen. Sniper, Ghost en Warrior. Deze vaardigheden zullen leiden tot snellere herlaadbeurten, langere periodes waarin je je adem kunt inhouden, vaardigheden om te hacken, enz. Ik weet niet zeker of deze een groot verschil hebben gemaakt voor de manier waarop ik het spel al speelde, maar ze hebben geleid tot het ontgrendelen van trofeeën. Wat altijd voor iets telt in mijn door OCS geteisterde gameplay.

Ik waardeer de flexibiliteit als het gaat om de eerder genoemde gameplay-vrijheid, maar vaak wordt te veel van wat het spel goed maakt weggenomen als je voor een directe geweervuuraanpak gaat. Op één plek wachten tot vijanden een voor een de hoek om de hoek komen, zodat je een kogel in hun hart kunt gooien, is een pijnlijk slechte AI op het werk en verlaagt elke onderdompeling.

Mijn grootste klacht met de game zijn de laadtijden tussen kaarten en opstartscherm. Deze ladingen duren tussen de 5 en 7 minuten. Als het laden van een game zo lang duurt, is dat tamelijk onaanvaardbaar. Er is veel bericht van de ontwikkelaars dat dit probleem zal worden gepatcht, maar tot nu toe blijft de laadtijd pijnlijk traag.

All in all, Sniper: Ghost Warrior 3 landt midden op de weg. Het is niet iets dat je snel wilt kopen, maar het kan iets zijn dat je snipende liefhebbers wilt ophalen als het in de uitverkoop gaat. De grote hoeveelheid cheesy schlock-dialogen en scherpe sniper-mechanica maken me blij dat ik het heb gespeeld, maar buiten die dingen is dit spel niet iets dat ik van harte zou kunnen aanbevelen.