Er zijn mensen die zouden willen geloven dat de Zagen films zijn martelporno, niets meer dan voer voor het plezier van de sadisten onder ons. Degenen die de franchise volgen en ervan houden, weten het echter anders. De ultieme boodschap van de Zagen serie gaat over het ontdekken van waardering voor het leven in het aangezicht van de dood, en de hoogten die mensen kunnen bereiken om niet alleen te overleven, maar ook om hun bestaan ​​te koesteren.

Niemand werd meer getest of speelde het spel beter dan Amanda Young, uitgebeeld tot exquise perfectie door Shawnee Smith.

Met rollen in The Stand (1994) en De Blob (1988) waren horrorfans bekend met Smith, maar pas toen ze ontsnapte uit de klauwen van een omgekeerde berenval die in het origineel rond haar schedel was vastgemaakt Zagen (2004) dat ze haar genialiteit als actrice ten volle begonnen te waarderen.

Het personage van Amanda was gebroken en beschadigd, een drugsverslaafde en een snijder, die haar emoties op haar mouw droeg. De Zagen saga legde veel zielen bloot, maar niet meer dan Young. In de loop van verschillende hoofdstukken is er geen inwoner van Jigsaw's universum, zelfs John Kramer (Tobin Bell) niet, onthulde meer over wie ze waren dan Amanda, en door die blikken achter het gordijn kon Smith betoveren met haar interpretatie van een complexe en strijdige ziel.

Terwijl ze haar eerste test overleefde, kreeg Amanda de taak een nieuwe groep deelnemers te overtuigen om samen te werken met een eenvoudige boodschap in de tweede aflevering: “Hij test ons. Hij wil dat we dit overleven, maar je moet je aan de regels houden! "

Zoals Kramer zelf zou aangeven Saw III (2006) was het volgen van de regels echter een uitdaging voor Amanda, omdat haar emoties haar zwakte waren.

Hoewel Amanda zichzelf overgaf aan Kramer, zoals hij had gevraagd, kon ze de emotionele tol van haar vorige leven niet kwijtraken. Iemand die zich in het verleden tot narcotica had gewend om het hoofd te bieden, was nu de vertrouwde rechterhand van een briljante tacticus die niets liever wilde dan het bewustzijn verhogen van degenen die hun leven niet waardeerden. Amanda verzamelde mensen als Adam (Leigh Whannell), Daniel Matthews (Erik Knudsen) en Dr. Denlon (Bahar Soomekh), maar worstelde met wat ze moesten doorstaan, wat in tegenspraak was met Amanda's omhelzing van haar nieuw gevonden leven, een leven dat volledig toegewijd was aan haar vaderfiguur, Kramer.

Hoewel ze een verhard uiterlijk vertoonde om dr. Denlon ertoe te brengen Kramers lijden in zijn laatste stadium van terminale kanker te verzachten, werd ze een hert in de koplampen toen hij greep, niet in staat om de realiteit van zijn naderende ondergang te verwerken. Amanda verloor niet alleen iemand die haar mentor was geworden, maar ook haar manier van leven. En toen Kramer visioenen kreeg van zijn vrouw terwijl er aan gewerkt werd, waarbij hij Denlon voor zijn wederhelft aanzag, was het meer dan Amanda kon verdragen.

Amanda voelde dat alles wat ze voor Kramer had gedaan voor niets was, onmiddellijk geconfronteerd met gevoelens die ze maar al te goed kende - gebruikt, onbemind en niet gewaardeerd worden - haar instinct was om terug te rennen naar het comfort en de vergetelheid van drugs. Amanda kon de emoties die hier overspoelden niet aan en koos ervoor om in plaats daarvan een mes over haar dij te laten lopen, omdat verband een veel gemakkelijkere oplossing was dan de gedachte en het verdriet van intellectuele verdrinking te doorzoeken.

Misschien heeft ze de spelers van gesmeekt Saw II (2005) om de regels te volgen, maar ze was zelf niet in staat. Ze liet Adam niet de natuurlijke dood ondergaan die het spel had bedoeld, en ze liep ook niet weg van rechercheur Matthews (Donnie Wahlberg) toen hij met aanvallen en beschimpingen uit de ingewanden van Jigsaws hol tevoorschijn kwam. Om nog maar te zwijgen van haar vallen die vrijwel onontkoombaar waren, of haar onwil om dokter Denlon vrij te laten gaan nadat haar man zijn tocht had voltooid en zij de taken had vervuld waarvoor haar was beschuldigd.

Natuurlijk zou uit de tijd blijken dat rechercheur Hoffman (Costas Mandylor) Amanda een brief had gegeven die haar een niet benijdenswaardige taak oplegde - de manier kiezen waarop ze Kramer zou verraden - door ofwel Dr.Denlon te vermoorden (die de regels van de game), of onthullend dat ze betrokken was geweest bij de overval in de kliniek die leidde tot de miskraam van zijn vrouw Jill (Betsy Russell).

Smith speelde gekwetste woede met kwelling en ziedende authenticiteit. Amanda was van mening dat het overtreden van de regels door de dokter te vermoorden misschien te vergeven was, aangezien Jigsaw haar fouten uit het verleden had vergeven, terwijl de dood van zijn ongeboren kind zeker een einde zou maken aan hun relatie, waardoor ze weer helemaal alleen water zou betreden in een chaotische oceaan. .

Wat meer is, volgens Amanda, zij HAD volgde de regels, deed alles wat van haar was gevraagd, alleen om te geloven dat ze niets meer was dan een pion in het spel van Jigsaw, en dat alles wat hij haar had geleerd en de vorderingen die ze had gemaakt voor niets was, een leugen.

Die gevoelens konden natuurlijk niet verder van de waarheid zijn geweest. Kramer had Amanda willen testen, om haar te laten zien dat haar emoties konden worden gecontroleerd en dat de regels konden worden gevolgd, zelfs als dat betekende dat het spel niet verliep zoals ze had verwacht of zelfs maar gehoopt.

Maar in haar kern was Amanda een vechter. Ze moest vechten om haar hele leven te overleven, om degenen af ​​te weren die van alle kanten op haar afkwamen, om zichzelf te verdedigen tegen de denigrerende namen en avances die golf na golf op haar neerkwamen. Maar hoe ze ook probeerde, ze kon niet toestaan ​​dat degenen die haar hadden gekleineerd ongedeerd wegliepen.

Net zoals ze rechercheur Matthews in het gezicht spuugde terwijl hij haar hoofd tegen een betonnen muur sloeg, spuugde ze in het gezicht van Kramer door de richtlijnen te verraden die hij had opgesteld. Veel mensen vielen ten prooi aan de vallen van Jigsaw omdat ze niet in staat waren om hun geest te kalmeren en naar zijn woorden te luisteren, en Amanda was niet anders.

De laatste meisjes worden gevierd vanwege hun moed en vermogen om onmogelijke kansen te overwinnen, maar vergis je niet, Amanda is een heldin van horror, misschien wel de meest echte van allemaal. Er was niets uitzonderlijks aan haar, ze was gewoon een mens met gebreken die zich in een buitengewone situatie bevond, niet verteerd door het spel, maar door haar eigen demonen. Dat is uiteindelijk wat ons allemaal bezighoudt. Niet de obstakels in ons leven, maar onze perceptie ervan.

De volgende keer dat iemand dat poneert Zagen is niets meer dan martelporno, of die horror bevat alleen eendimensionale personages in simplistische verhalen, wijst ze in de richting van Shawnee Smith's uitvoeringen uit de wereld van Jigsaw. Als die tegenstanders eerlijk tegen jou en zichzelf zijn, zullen ze echte genialiteit herkennen wanneer ze het zien.

Waarop u kunt antwoorden: "Game over."

Feature afbeelding: fanpop.com.