Er is een hele nieuwe golf van satanische paniek gaande in dit land, grotendeels dankzij een nieuwe videoclip van Lil Nas X, waar de openhartige en trotse rapper Satan een lapdance geeft voordat hij de Heer van het Duister vermoordt en zijn hoorns pakt.

Ik zal hier niet ingaan op het sociale commentaar. Ik wil alleen maar zeggen dat terwijl andere mensen hun parels vasthouden aan 'Montero (Call Me By Your Name'), ik hier de video in een lus zit te bekijken en nadenk over alle geweldige films die we de afgelopen decennia hebben gezien over Satan, de duivel, de prins van de duisternis, of welke andere titel je ook aan de Lord of Hell wilt toeschrijven.

Je kunt er net zo goed over schrijven, toch?!

Laten we dus, zonder verder oponthoud, enkele van mijn favorieten in willekeurige volgorde bekijken. Vergeet niet om de jouwe te vertellen in de reacties hieronder!

Satanische Paniek Cinema!

#1 Prince of Darkness

John Carpenter's Prince of Darkness is een onderschatte klassieker als je het mij vraagt.

De film combineert sci-fi en horror in die kenmerkende Carpenter-stijl en concentreert zich op een groep afstudeerders die zijn samengebracht voor een project in een oude verlaten kerk. Wat deze specifieke film zo geweldig maakt, is de pseudo-wetenschappelijke verklaring voor de oorsprong van het kwaad, en het feit dat Satan is verdicht tot een geconcentreerde vloeibare vorm die, eenmaal losgelaten, de hel op aarde zal brengen.

De film heeft een geweldige cast, waaronder Donald Pleasence, Jameson Parker, Victor Wong, Lisa Blount, Ann Yen, Dennis Dun, Susan Blanchard, en zelfs een speciaal optreden van Alice Cooper zelf!

Persoonlijk denk ik dat de snor van Jameson Parker ook zijn eigen verdienste in de film nodig heeft, maar niemand zal luisteren...

#2 Angel Heart

Deze visueel verbluffende horror noir-film is alweer een onderschatte klassieker in mijn boek.

Gebaseerd op de roman van William Hjortsberg, Angel Heart is geschreven en geregisseerd door Alan Parker (De weg naar Wellville) en met Mickey Rourke als Harry Angel, een privédetective die is ingehuurd door een mysterieuze man genaamd Louis Cyphre (Robert De Niro) om een ​​man genaamd Johnny Favorite op te sporen die alle reden heeft om zich te willen verstoppen. Dit is een langzaam brandende film met een geweldige beloning - zie je wat ik daar deed? - die iedereen minstens één keer zou moeten zien.

Ook opmerkelijk is de briljante prestatie van Lisa Bonet in de film. Ze is absoluut betoverend als de raadselachtige Epiphany Proudfoot.

#3 Legende

Nu weet ik wat je denkt. Dit is geen horrorfilm EN technisch gezien was het personage van Tim Curry niet 'de duivel'. Ik weet dat allemaal en het kan me niet schelen!

Deze duistere fantasiefilm uit 1985 is geschreven door Willem Hjotsberg en geregisseerd door Ridley Scott, en Tim Curry was een van de meest sexy, overdreven Devil-personages die we ooit op film hebben gezien. Als kind was ik doodsbang voor hem. Hij had gewoon een manier om zichzelf door de hele film te gedragen die precies het juiste soort gevaar uitstraalde, en ik ben nog steeds een beetje geschokt dat Mia Sara en Tom Cruise erin slaagden hem te verslaan.

Als je een voorliefde hebt voor sinistere personages in een high fantasy setting, Legende is dé film voor jou.

#4 The Prophecy

Oeh, deze film! Kijk, terwijl andere films die daarna kwamen ervoor kozen om engelen als gewelddadig en wraakzuchtig te beschouwen, in 1995 toen The Prophecy werd vrijgelaten, waren er maar weinigen die weg ingeslagen.

De film draait om een ​​detective uit Los Angeles (Elias Koteas) die ontdekt dat een oude profetie gaat uitkomen en hij gaat op pad om te voorkomen dat dit gebeurt. De engel Gabriël (Christopher Walken) is op oorlogspad, en de rechercheur en een vrouw genaamd Katherine (Virginia Madsen) bevinden zich met tegenzin in competitie met, wie anders, Lucifer (Viggo Mortensen).

Een mindere acteur zou hebben geaarzeld toen hij tegenover Walken stond, maar Mortensen niet. Hij is een wandelende sinistere aanwezigheid die nooit een karikatuur wordt. Hij heeft ook enkele van de beste lijnen in de film.

"Zie je," zegt hij, "ik ben hier niet om je kleine teef te helpen omdat ik van je hou of omdat ik om je geef, maar omdat twee hellen een hel te veel is, en dat kan ik niet hebben."

Met een constant draaiend plot is de film zo leuk om naar te kijken en daarom heeft hij een cultstatus verdiend.

#5 de advocaat van de duivel

"IJdelheid, absoluut mijn favoriete zonde", zo zegt Al Pacino als John Milton aka the Devil erin de advocaat van de duivel waarin Keanu Reeves als advocaat uit het zuiden wordt aangetrokken door een chic advocatenkantoor in New York dat wordt gerund door Old Scratch zelf.

Deze film is prachtig gedraaid en Pacino lijkt helemaal thuis in zijn duivelse rol. Hij levert elke regel met plezier en een halve knipoog om ons te laten weten dat hij iets van plan is als een schurk uit een melodrama uit de jaren dertig, en toch slaagt hij erin om van een sinistere kwaliteit te maken.

Wat ik echter het leukst vind aan de film, is hoeveel kennis er is om in te graven. Er zijn overal kleine bordjes en paaseieren, en het is leuk om ze allemaal te vangen.

#6 Constantine

Over genieten van een rol gesproken, heeft iemand ooit zo'n leuke tijd gehad met het spelen van de duivel als Peter Stormare eruit zag alsof hij het had in Constantine?!

Gebaseerd op de DC Comics, speelt de film Keanu Reeves als John Constantine, een kettingrokende demonoloog, exorcist, allround bovennatuurlijke duizendpoot die wordt benaderd door Det. Angela Dodson (Rachel Weisz) nadat haar tweelingzus Isabel zelfmoord zou hebben gepleegd. De zaak leidt hen naar een demonisch complot waarbij Gabriël - dit keer gespeeld door Tilda Swinton - en Satan zelf betrokken zijn.

Hoewel de film door velen werd gepand, is het nog steeds een leuk horloge en verdient het van tijd tot tijd opnieuw te worden bezocht, al was het maar om Stormare's Satan op zijn eigen vurige manier het landschap te zien kauwen.

#7 The Witches of Eastwick

Drie vrouwen (Cher, Susan Sarandon en Michelle Pfeiffer) die op zoek zijn naar een beetje pit in hun leven, roepen per ongeluk de duivel op in de gedaante van Daryl Van Horne (Jack Nicholson) en er ontstaat chaos van elke soort.

Dat is het. Dat is de film, en het is elke minuut waard. Hoewel de stemming meestal niet helemaal sinister lijkt, zijn er momenten van echte angst in deze film. Het kan me niet schelen wat iemand zegt, wanneer Veronica Cartwright projectiel begint met kersenpitten uit te braken terwijl ze in waanzin afdaalt, krijg ik er absoluut rillingen van tot op het bot. Dit is vooral effectief omdat de scène wordt afgewisseld met Van Horne die de vrouwen overhaalt om "Nog een kers te hebben."

Als je deze klassieker al een tijdje niet hebt gezien, is het zeker tijd voor een rewatch.