“Scheermesjes?”………“Hoe bedoel je, er zitten scheermesjes in de hak van haar schoenen”…….”Nee, ik ben er zo” Dr. Laflame hing zijn telefoon op. "Schat, ik moet gaan", stootte Dr. Laflame zijn vrouw aan. Ze slaakte een gedempt gesnurk. Ze had het koud. Normaal zou hij dat op dit tijdstip van de nacht ook zijn.

De klok sloeg middernacht toen Dr. Laflame ter plaatse arriveerde. Brandweerlieden, politie en paramedici zwermden het gebied uit. Voor hem stond een woedende huisbrand, op de stoeprand voor het huis zat een klein meisje. Ze was in een deken gewikkeld en werd vertroeteld door ambulancepersoneel.

"Ah, dokter, goed dat u komt", riep Mike, de leidende officier. 'Is dat het meisje?' vroeg Dr. Laflame met een bezorgd gezicht. "Ja, dokter, zet u schrap."

Dokter Laflame had een meisje verwacht met bebloede hakken en misschien wat blauwe plekken. In plaats daarvan werd hij begroet door de vooruitstekende buik van de Sarah en haar vreselijk gehavende gezicht. "Sarah, ik ben dr. Laflame, ik ben hier om te helpen"

De eerste stap was het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek. Dat liet Sarah niet gebeuren. Ze liet niemand bij haar in de buurt. Op het moment dat ze zich uitkleedde, viel Sarah de verpleegster aan. Ze sprong van de onderzoekstafel en zette haar tanden diep in de nek van de verpleegster.

Zelfs de kolossale verplegers hadden moeite Sarah te bedwingen. Pas toen de infectie haar lichaam teisterde, konden we haar inspecteren. Er zijn gewoon dingen die niemand ooit zou moeten zien.

Leg een geslagen lichaam onder Sarah's kleding. Dokter Laflame inspecteerde haar zelf. Waar ooit grote borsten zouden hebben gezeten, stonden nu grillige stukjes littekenweefsel. Haar gezwollen buik was rood en sijpelde. Een grove keizersnede, vastgebonden met schoenveters, liep door de buik van het jonge meisje

Vanaf daar werd het alleen maar erger. Bij nader onderzoek bleek dat Sarah's vaginale opening dichtgeschroeid was. Dat verklaarde de keizersnede, maar niet het dode kind dat ze nog droeg. Dit meisje had de hel gezien, het was geen mysterie meer waarom ze zo hard vocht.

Elke dag kwam dr. Laflame bij Sarah kijken, elke dag zweeg ze. Toen Sarah eindelijk sprak, vertelde ze dit verhaal.

“Ik sliep toen broer binnenkwam. Hij klom bovenop me, hij bleef maar zeggen dat hij van me hield, maar hij deed me pijn. Ik schreeuwde om hulp.” Ze pauzeerde.

"Het is oké Sarah, neem je tijd". Het arme meisje zag eruit alsof ze op het punt stond te huilen. “Toen ik schreeuwde, legde broer zijn hand op mijn mond. Hij bleef me pijn doen. Hij stopte niet. Toen hij dat deed, voelde ik me plakkerig van binnen. Ik schreeuwde weer en mama snelde door de deur terwijl broer zich aan het aankleden was.”

“Ze was zo boos, ze schreeuwde tegen me. Ze noemde me een hoer, maar het was niet mijn schuld. Waarom hield mama niet van me? Waarom moest ze me pijn doen?” Haar grote bruine ogen zochten Dr. Laflame naar het antwoord. 'Ik ken Sarah niet, daarvoor ben ik hier om erachter te komen. Ga alsjeblieft verder."

“Mama sleepte me aan mijn enkels uit bed, ze trok me de woonkamer in. Papa hield me vast. Ze noemde me een zondaar een hoer, ze zei dat ik de reden was dat mijn broer dit deed. Dat ze het zou repareren, dat haar huis geen plek was voor zulke vieze meiden. Papa scheurde mijn nachtjapon open. Mama sneed mijn borst met een gebroken fles. Ik probeerde weg te komen, ik probeerde te schreeuwen. Papa sloeg me."

'Toen mama de gloeiende pook uit de open haard trok, deed ze mij pijn op dezelfde plek als broer deed. Ik kon niet terugvechten, papa was te sterk. Toen mijn buik begon te groeien, raakten ze me meer. Toen mijn buik zo groot was, voelde ik me klaar om te knallen, mama zei dat ze zo'n gruwel niet in haar huis zou hebben.

“Ze goten een heldere vloeistof in mijn keel. Ze duwden de fles in mijn mond en lieten me drinken. Het stonk slecht en het brandde af. Ze zeiden dat het me in slaap zou brengen, en dat deed het ook. Toen ik wakker werd, deden mijn hoofd en buik pijn. Mijn buik is echt slecht. Ik tilde mijn shirt op en er waren schoenveters die mijn buik bij elkaar hielden.

Dr. Laflame stortte in, tranen welden in zijn ogen. 'Het spijt me zo Sara. Niet iedereen is zo. Je ouders waren slechte mensen”. Sarah glimlachte, het was een primeur. 'Ik weet dat het slechte mensen waren. Daarom heb ik het vuur aangestoken. Slechte mensen gaan naar de hel, dus heb ik ze daarheen gestuurd. Dr. Laflame, denkt u dat God nog steeds van mij zal houden?”

Dr. Laflame omhelsde het arme twaalfjarige meisje, de tranen stroomden uit zijn ogen. "Ja Sarah, ja dat doe ik."