Roland Doe (ook bekend als Robbie Mannheim), is een naam die de meeste mensen misschien niet kennen, maar zijn verhaal is echt belangrijk in de levende rijken van de echte horrorgeschiedenis. Zijn verhaal is gratis te lezen. Het is gedocumenteerd in een dagboek achtergelaten door pater Raymond Bishop; zijn exorcist.

Maar voordat het verhaal van Roland Doe verteld kan worden, moet eerst een ander worden onderzocht.

In 1919 kocht William Fuld het auteursrecht op een mysterieus gezelschapsspel dat blijkbaar via de vingers van de levenden in contact kon komen met de doden; het Ouija-bord.

Na een agressieve marketingcampagne genoot Fuld inkomsten uit het succes van de Ouija, of 'talking board'. De populariteit van het spel onder sociale kringen in die tijd maakte het tot een acceptabel en respectabel geschenk om familieleden te geven die nieuwsgierig waren om te zien met wie of wat het contact kon opnemen.

Dat is het geval met de goedbedoelende tante Harriet die in 1949 een bord schonk aan haar neef Roland Doe. Harriet stierf en daarna bedreigde een reeks gebeurtenissen het leven van haar 13-jarige neef in wat misschien wel het meest angstaanjagende verslag uit de eerste hand van demonische bezetenheid ooit gedocumenteerd zou worden.

Na de dood van tante Harriet wordt vermoed dat Roland Doe contact met haar probeerde op te nemen via het Ouija-bord. Maar in zijn pogingen om dit te doen, heeft hij mogelijk contact gehad met een meer sinistere paranormale parasiet die zijn toevlucht zocht in de ziel van de jongen.

Vanaf dat moment haalden berichten over vermeende poltergeist-activiteit in het huis van de familie in Cottage City Maryland al snel de plaatselijke kranten. Nieuws over rondvliegende dekens die in de lucht worden opgetild en door de kamer zweven, bedden die uit zichzelf oncontroleerbaar schudden en foto's van Christus die krachtig tegen de muur trillen, zorgden voor goed, maar ongelooflijk leesplezier.

Roland werd ook steeds meer getroffen. Zijn moeder meldde dat Roland gekrabd en verscheurd werd door onzichtbare klauwen. Bezorgd brachten de Doe's Roland naar verschillende ziekenhuizen waar, volgens gedocumenteerd bewijs van personeelsleden, de verschijnselen aanhielden.

Trillende bedden, mysterieuze huiduitslag op Rolands buik die het woord "Hell" spelde, ongelooflijke kracht en spreken in vreemde talen, Rolands acties werden zo bizar dat pater Hughes van de St. James Catholic Church een misschien niet-goedgekeurde en mislukte exorcisme uitvoerde.

Met haar zoon in en uit ziekenhuizen, verhuisde mevrouw Doe naar St. Louis Missouri in de hoop dat de verandering van locatie hem van zijn "ziekte" zou genezen. De aanvallen van Roland gingen echter door en zelfs in hun nieuwe omgeving bleef het paranormale fenomeen de familie Doe teisteren.

Een scherpzinnige neef besloot actie te ondernemen en raadde Roland aan een professor van St. Louis University te bezoeken. Voer pater Raymond Bishop in. Hij kwam bij het huis aan en was getuige van de schrammen die zich op Rolands huid vormden, de voorwerpen die door een onzichtbare kracht door de kamer werden geslingerd en meubels die onder de jongen trilden.

Ten slotte stond de katholieke kerk pater bisschop toe om nog een exorcisme uit te voeren. Met pater William Bowdern en jezuïetgeleerde Walter Halloran aan zijn zijde, begint pater Bishop aan het ritueel om de demon uit Rolands lichaam te verwijderen.

Fragment uit het dagboek van pater bisschop:

"Maandag april 11: De avond gaf alle reden om rust te verwachten. Terwijl de Vaders de Rozenkrans reciteerden, voelde R [Roland] een steek in zijn borst, maar bij onderzoek was alleen een rode vlek waarneembaar. De rozenkrans werd voortgezet totdat R scherper werd geraakt door een branding op zijn borst. De letters waren in hoofdletters en gelezen in de richting van R's kruis. "EXIT" leek vrij duidelijk. Op een andere branding volgde een grote pijl het woord "EXIT" en wees naar R's penis. Het woord "EXIT" verscheen op drie verschillende tijdstippen in verschillende delen van R's lichaam."

 

Volgens het dagboek ging het exorcisme door in een kamer van het Alexian Brother's Hospital in St. Louis totdat Roland zelf een visioen zag van St. Michael die een goddelijk zwaard tevoorschijn haalde en eiste dat de demon zijn gekwelde gastheer zou verlaten. Sommige verslagen zeggen dat Roland in de laatste fase van het exorcisme naar een katholieke kerk werd gebracht, en sommigen zeggen dat hij in het ziekenhuis bleef.

Degenen die zeggen dat hij op de ziekenhuisafdeling lag, herinneren zich een enorme klap die door het hele gebouw te horen was; de demon vluchtte en Roland was vrij van zijn heerschappij. Een paar weken later verliet Roland het ziekenhuis, zonder verdere tekenen van onrust.

Het personeel meldde dat de kamer waarin pater Bishop het exorcisme uitvoerde nooit meer hetzelfde aanvoelde nadat Roland was vertrokken, en dat het voorgoed op slot was. Het bleef jarenlang verzegeld en niemand durfde naar binnen te dwalen.

Koud en met een stinkende geur, de exorcismekamer en zijn vleugel, zouden in 1978 worden gesloopt. Maar net voordat de kamer werd verwoest, vonden arbeiders een kopie van het dagboek van pater Bishop waarin het verhaal van Roland Doe gedetailleerd was.

Het dagboek van pater Bishop vormde de basis voor de roman "The Exorcist" van William Peter Blatty en de gelijknamige film van William Friedkin. Hoewel Hollywood zijn vrijheden heeft genomen met het verhaal, geeft het feit dat pater Bishop zijn ervaring documenteerde en het werd bevestigd door andere getuigen, het enige verdienste.

Dit dagboek is hier te lezen:

https://archive.ksdk.com/assetpool/documents/121026010134_SLU-exorcism-case-study.pdf

Van de massaproductie van het Ouija-bord door William Fuld in 1919 tot de presentatie van een Ouija-bord door tante Harriet aan haar neef Roland in 1949, en ten slotte het dagboek van pater Raymond Bishop, het verhaal van Roland Doe is door de jaren heen met enkele variaties verteld en opnieuw verteld.

Misschien ligt de kracht van het Ouija-bord niet alleen in hoeveel macht de gebruikers het willen geven, maar ook in hoeveel macht het zijn gebruikers wil geven. Elk van die aspecten beïnvloedde het leven van Roland Doe en de geschiedenis van horror zelf.