Met een achtergrond in komedie, maakt Josh Ruben nu de reis van het genre, en hij is absoluut verpletterend het is zo ver. Zijn eerste speelfilm was het vertelspektakel op één locatie Maken me bang (nu op huivering), maar met weerwolven Binnen, Ruben heeft bewezen dat hij geen one-trick pony is. weerwolven Binnen is een uiterst charmant moord-slash-monster-mysterie; haar een gehaakt canvas van eigenzinnige horror en een grillige whodunit met een warm hart.

Geschreven door humorist Mishna Wolff en gebaseerd op de Ubisoft multiplayer VR-game met dezelfde naam, weerwolven Binnen volgt een parkwachter, Finn Wheeler (de altijd verrukkelijke Sam Richardson, VEEP), als hij aankomt op zijn nieuwe post in het kleine landelijke stadje Beaverfield. Daar ontmoet hij postbode Cecily Moore (Milana Vayntrub, This Is Us) en de rest van de stedelingen, die allemaal gemengde meningen hebben over een pijpleiding die wordt voorgesteld voor ontwikkeling, waardoor de spanning tussen buren toeneemt. Al snel ondergaat de stad een mysterieuze aanval; een sneeuwstorm slaat toe, het tellen van het lichaam begint en overal worden vermoedens gewekt.

weerwolven Binnen neemt het uitgangspunt van de VR-game om te proberen de dorpsweerwolf uit te zoeken en gooit er een aantal solide personages in (aangedreven door een onberispelijke ensemble-cast) en een bijgewerkte locale. Het is echt de cast die schittert in deze film, en elke uitvoering raakt zwaargewicht. De cast bestaat uit Sarah Burns (American Vandal), George Basilicum (Crashing), Michaël Chernus (Oranje is het nieuwe zwart), Harvey Guillén (FX's) Wat we doen in de Schaduwen), Cheyenne Jackson (30 Rock), Michaela Watkins (Casual), en Glenn Fleshler (Barry), die elk hun kleurrijke karakter volledig belichamen. 

Als team hebben ze allemaal de kans om te spelen met expressieve lijnlevering en microreacties op elkaars dialoog. Voor elke afgeleverde regel kun je iedereen op de achtergrond bekijken; ze luisteren allemaal actief en beantwoorden hun karakter. Zelfs de wegwerplijnen van de dialoog voegen extra lagen context toe aan elk personage, wat een beetje meer inzicht geeft in hun persoonlijkheid en persoonlijke geschiedenis. 

De ondersteunende karakters zijn allemaal een herkenbaar “type”; duidelijke karikaturen die moderne Amerikaanse stereotypen weerspiegelen. Als Canadees merkte ik dat het een extra laag aan die externe lens toevoegde; we krijgen vaak een specifiek op maat gemaakt beeld van dit soort persoonlijkheden, dus om ze tot zulke extremen te zien worden genomen omwille van de komedie, werkte het behoorlijk goed. 

Maar boven de stereotypen voegt het karakter van Finn een warm, kloppend hart toe aan de film. Hij is een held voor goede wil en menselijkheid, met een gevoel van naastenliefde waar we allemaal naar zouden moeten streven. Zijn verenigende toespraken zijn een demonstratie tegen cynisme, een oproep tot de wapens voor het goede in ons allemaal, om samen te werken om elkaar beter te behandelen. Om aardige, attente, opmerkzame mensen te zijn die erkennen dat we, ondanks al onze verschillen, hier allemaal samen in zitten. Richardson is absoluut perfect in de rol - zijn serieuze, eerlijke levering lijkt gewoon zo oprecht. Toen ik naar de film keek, groeide mijn hart die dag als een zelftoegegeven cynicus en af ​​en toe een sociale kluizenaar. 

Terwijl Finns hartverwarmende monologen de film een ​​emotionele lading geven, is het script doorspekt met snelle, humoristische dialogen die heen en weer pingelen als een tenniswedstrijd. Vooral Cecily is hier een sterke speler, en wordt enorm versterkt door de prestaties van Vayntrub - ze is gewoon zo verdomd sympathiek met een "coole meid" gril die zou maken Amy Dunne jaloers. 

Door de hele film heen is de lijnlevering van iedereen perfect, hoewel sommige regels misschien klinken alsof ze in de postproductie zijn toegevoegd om een ​​scène te vullen. Ik weet niet zeker of dit inderdaad het geval is, maar hoe dan ook, de lijnen werken allemaal en de scènes klikken nog steeds. Er is gewoon iets aan de komedie van de film dat me op een diep niveau aansprak - elke verbuiging was de juiste noot, het juiste moment, het juiste tempo. Het werkt allemaal samen dankzij de doorgewinterde artiesten en Ruben's ervaring in het komische rijk.

Het is een slimme, grappige film die het derde bedrijf op een heel bevredigende manier afrondt, maar dat is niet alles. De technische elementen leveren: de belichting en cinematografie zijn uitstekend, de muziek is perfect gekozen, de montage is helder en het heeft een snel tempo dat naar voren stroomt. Ik was alleen maar onder de indruk van het hele pakket.

Behalve dat het een van - zo niet de - beste horrorfilmaanpassingen voor videogames is, weerwolven Binnen is als een charmante, zelfgesponnen mix van Clue en Het ding. Het is als Fargo voldoet aan Arachnophobia. Het is als Mister Rogers met geweren. Want aan het einde van dit alles — komedie en horror en technische aspecten — weerwolven Binnen leert ons een les. Behulpzaam zijn. Aardig zijn. Om een ​​goede buur te zijn. Om de monsters niet te laten winnen.

Dus als je geïnteresseerd bent in de film, raad ik je aan om hem te bekijken. Als je het leuk vindt, deel het dan met iemand. Het is het nabuurschap om te doen. 

Je kunt het zelf bekijken tijdens de beperkte bioscooprelease, of het vanaf 5 juli bekijken op Digital en VOD.