Voor het regiedebuut van Dave Franco maakte hij de verstandige keuze om er horror van te maken. Het is een genre dat veel flexibiliteit biedt in de details, zolang de film maar werkt. Mede geschreven door Franco en Joe Swanberg (V / H / S, drinkende vrienden), De verhuur neemt een aantal creatieve kansen die Franco markeren als een nieuwsgierig nieuw talent om naar te kijken. 

De verhuur volgt Charlie (Dan Stevens, De gast, apostel) en zijn vrouw Michelle (Alison Brie, Gemeenschap, Glow), die samenkomen met Charlie's broer, Josh (Jeremy Allen White, Schaamteloos), en Josh's vriendin / Charlies zakenpartner, Mina (Sheila Vand, Een meisje loopt 's nachts alleen naar huis) om een ​​ogenschijnlijk perfect huis te huren voor een weekendje weg. Maar wat begint als een feestelijk weekend voor de vier goede vrienden, verandert in iets veel sinisters, omdat de geheimen die ze voor elkaar hebben verborgen worden onthuld en de paranoia groeit dat ze misschien niet alleen zijn.

visueel, De verhuur heeft die gedempte 'fall-at-the-beach'-esthetiek die een gevoel van angst over de procedure zweeft. Dit is geen helder, gelukkig, zonnig seizoen vol plezier en avontuur, het is een somber gevoel van kou dat zich nestelt, zelfs in een warm verlichte kamer. Het zet een humeurige toon die door de hele film wordt gedragen.

Franco - geen onbekende in het werken voor de camera - duwt de acteurs door het frame van de omgekeerde opname te beperken, in plaats daarvan ervoor te kiezen de camera op één personage te houden terwijl de dialoog om hen heen plaatsvindt. De camera springt niet rond tijdens groepsgesprekken, maar baant zich vaak een weg door de kamer, persoon voor persoon, terwijl de acteurs de tijd nemen om te reageren op wat er wordt gezegd. Het creëert een gevoel van intimiteit waardoor je wat meer in de personages kunt klikken, maar het vestigt ook de aandacht op het soms onhandige script. 

Hoewel het script niet zo ingewikkeld is, is het Alison Brie als Michelle die het echt verkoopt. Franco - die met Brie getrouwd is - kent het talent waarmee hij hier werkt. Brie's oprechtheid en zeer sympathieke aard (en haar rol als de stem van de rede) maakt Michelle het enige personage waar je echt om geeft. Wanneer ze de eerste avond van feesten ontwijkt en de volgende dag alleen moet rollen, is er iets zo subtiel aan haar optreden dat haar pijn en frustratie prachtig communiceert terwijl ze toch een lachend gezicht behoudt. 

Wat betreft de horror van "huisverhuur", De verhuur brengt zeker enkele worstcasescenario's naar voren. Verborgen camera's en een aantal lichamen zorgen samen voor wat een heel slechte trip moet zijn voor arme Michelle. Hoewel de dialoog een zeer sterke poging doet om organisch over te komen, is het gewicht van de situatie reëel genoeg dat je verbinding kunt maken met de reacties van elk personage. Het script klinkt vreemd, maar je begrijpt nog steeds waarom het werkt.

Hoewel het plot al geruime tijd in één richting slingert, gaat het echt goed als het schakelt. Ik probeer heel hard om spoilers hier te vermijden, maar De verhuur stelt zichzelf in wezen op als het ene voordat het naar het andere gaat. Het is een verrassingsslager die nooit volledig wordt uitgelegd, en dat is waar het horrorgenre erg vergevingsgezind kan zijn; in het genre hebben dingen vaak geen uitleg nodig om te kunnen werken. 

Dat gezegd hebbende, er zijn andere horrorfilms die een vergelijkbare formule hebben gedaan met een betere uitvoering, maar er is iets met de opzet dat maakt De verhuur werk. We zijn zo lang aan één ding toegewijd dat het eindresultaat bijna onbeduidend aanvoelt, maar ik vind het eigenlijk niet erg. Het is een momentopname. Het doet wat maar weinig films durven: het speelt met toewijding en bungelt vragen die niet beantwoord worden. Dit kan zeker als een slechte zaak worden beschouwd - en misschien is het dat ook - maar in het horrorgenre is het te vergeven. We mogen met vragen blijven zitten. We mogen geen antwoorden krijgen. 

Wanneer de verschuiving komt, leunt Franco naar de horrorelementen om de climax echt te laten stijgen. Het kan verrassend wreed zijn. Het is moeilijk te zeggen of Franco een diehard fan is van het genre, of dat hij gewoon iets anders wilde proberen voor zijn regiedebuut. Hij is ingecheckt bij het enorme huis van horror, maar het kan maar een kort verblijf zijn. Hoe dan ook, hij heeft zijn basis gevonden als regisseur met een horrorfilm die er geweldig uitziet en sterk staat boven vele andere genre-aanbod. 

De verhuur is vanaf 24 juli beschikbaar in geselecteerde drive-ins, theaters en On Demand. Je kunt de trailer en poster hieronder bekijken.