Ik begin te geloven dat games ons verwend hebben. Ze hebben van de meesten van ons baby's gemaakt. Grote oude baby's, die gewend zijn om schade op te lopen, zich 3 seconden achter iets te verschuilen, volledig genezen, eruit springen, doorgaan met vechten, spoelen, herhalen.

Dan heb je een game uit de Dark Souls-serie om je op de hand te slaan, je te schamen en je eraan te herinneren dat we misschien niet zo goed zijn in gamen als we dachten dat we waren.

FromSoftware's nieuwste "Dark Souls III" staat op het punt losgelaten te worden op de wereld, zijn aasklauwen op zoek naar het vlees van oude fans en nieuwkomers. Het staat zelfverzekerd, bravoure die in de wind zwaait en een t-shirt draagt ​​met de tekst 'je stierf'.

Ik werd weggetrokken uit mijn verwende leven in Tom Clancy's 'The Division', waar het bleek dat ik alleen maar aan het fladderen was met het maken van 'kerkbank'-geluiden en soms dacht ik dat ik een uitdagend spel speelde. Dat is totdat ik 'Dark Souls III' ontving en als drug de game-hel binnenging... een plezierige hel.

Net zoals de Cynobites in "Hellraiser" van Clive Barker, heeft "Dark Souls III" "zulke bezienswaardigheden om je te laten zien" en een veelvoud aan martelingen om je te doorstaan.

Ik zal zeggen dat deze inzending het fatsoen heeft om iets gemakkelijker te beginnen dan de vorige twee games. Het geeft je net genoeg vertrouwen om te geloven dat je "goed" bent in spelen. Het is een vals gevoel van voldoening, terwijl je je verder de wereld in waagt, herinnert het spel je er snel aan dat het je verplettert met een hamer van moeilijkheid. Maar samen met die uitdaging komt een van de meest lonende spellen die ik ooit heb gespeeld.

Hoofdregisseur, Hidetaka Miyazaki's nieuwste "Souls"-inzending vindt je personage dat simpelweg bekend staat als de Ashen One in het koninkrijk Lothric. Het einde van de wereld is nabij, het is aan jou om de Lords of Cinder op te sporen en een soort orde in Lothric te behouden.

Zo somber en hopeloos als de wereld van "Dark Souls" voelt en eruitziet, het heeft tegelijkertijd een razende schoonheid ingebouwd in zijn niveaus. Ik keek er constant naar uit om toegang te krijgen tot het volgende gebied, al was het maar om te zien welke nieuwe architectuur en verkenningsmogelijkheden het te bieden had. De verscheidenheid aan levelontwerpen gaat boven en buiten, op een bijna hypnotiserend niveau om je diep geworteld te houden in de gameplay. Hoewel er een paar herhalingsniveaus zijn van eerdere "Souls"-spellen, is het niet iets dat te hardhandig is, of iets dat geforceerd aanvoelt. Er is een gruwelijke schoonheid ingebouwd in de botten van deze niveaus die uniek zijn en iets dat ik graag opnieuw zou bezoeken voor toekomstige play-throughs.

Een van mijn favoriete nieuwe functies in "Dark Souls III" moet "wapenvaardigheden" zijn. Dit zijn speciale bewegingen die verschillende wapens kunnen uitvoeren bij verlies van focuspunten. Sommigen zijn bijvoorbeeld in staat om vijanden de lucht in te slaan, of een aanval te beëindigen met een bliksemschicht, of in staat om een ​​felle stuwkrachtaanval uit te voeren. Deze krachtige aanvallen zijn cruciaal in het hart van de strijd en stellen je in staat om een ​​groot aantal combinaties uit te proberen als het gaat om het combineren met verschillende schilden of staven.

Deze "wapenvaardigheden" in combinatie met verschillende linker- en rechterhandcombinaties zorgen voor een totaal unieke ervaring voor zo'n kleine aanpassing. Dit leidt tot een overvloed aan manieren om vijanden in de strijd te benaderen.

De vijanden in dit spel zijn gevarieerd en talrijk. Er zijn een heleboel verschillende nachtmerrie-inducerende vijanden in deze "zielen" -invoer. Ik ben er vrij zeker van dat FromSoftware de ontwerpen van de vijand uit de diepten van de hel heeft gestolen. Terwijl de meeste games zich richten op het creëren van het uiterlijk van een type vijand en een baas of twee, creëert "Dark Souls" het gezicht van een real-world hellscape in elke vijand die het bezet.

Het is niet alleen het uiterlijk van de vijand dat varieert, elke vijand heeft zijn eigen vechtstijl. Sommigen zullen op je af komen als een hondsdolle beest, koortsachtig hakkend en klauwend. Terwijl anderen meer berekend en methodisch zijn over hun aanvallen. Soms lijkt het alsof ze naar je controller kijken om je volgende zet tegen te gaan. De AI in deze is gevarieerd en strategisch, wat zorgt voor een waanzinnig uitdagende ervaring.

Die beruchte 'Dark Souls'-baasgevechten zijn terug en bieden hetzelfde geweldige niveau van personageontwerp. Er waren niet veel problemen die ik had met deze inzending, maar een van de kleinere klachten die ik had, was hoe sommige bazen de neiging hebben om de exacte aanvalsaanpak te hebben als bazen waar je eerder tegen hebt gevochten. Dat wil niet zeggen dat alle gevechten zo zijn, in feite is er meer afwisseling dan dat er herhaalde actie is. Deze inzending heeft de meest uitdagende baasgevechten die ik ooit heb gezien in een "souls" -game. Er zijn een paar baasgevechten waardoor ik bijna mijn controller ophing en verder ging met iets anders. Zonder het prachtige levelontwerp en de kick die je krijgt na het verslaan van een baas of het voltooien van een gebied, had ik het opgegeven.

Je kunt je personagetype kiezen en daar in het begin mee spelen. Terwijl ik normaal gesproken met een tovenaar zou gaan, besloot ik deze keer met een huurmoordenaar te gaan. Dit zorgde gaandeweg voor een aantal interessante uitdagingen en gaf me echt een idee van hoeveel manieren er zijn om een ​​"Souls"-game te spelen. In eerdere ervaringen heb ik het spel met één personagetype uitgespeeld en nooit meer achterom gekeken. Deze keer biedt "souls" te veel variatie om het niet op zijn minst een tweede of derde keer te spelen.

Dit is de "Dark Souls" waar je naar op zoek bent. Dit zijn de "Dark Souls" waar je van houdt. De toevoeging van een paar nieuwe tools zoals "wapenvaardigheden" maakt de ervaring alleen maar veel leuker. Als ik mijn "souls" -ervaringen zou moeten beoordelen, zou ik "Dark Souls III" bovenaan plaatsen, gevolgd door "Dark Souls 1" en vervolgens "Dark Souls 2". Natuurlijk heb ik een of twee keer gehuild van frustratie, zeker dat mijn buren zich misschien afvragen of ik dood ben of stervende, doordat ik "NEEOOOOOO!" zo vaak midden in de nacht, maar aan het eind van de dag is het het grootste gevoel van prestatie dat een game ooit heeft geboden. Houd de formule hetzelfde, laat deze spellen maar komen. "Dark Souls 3" draagt ​​het waanzinnige genie van zijn voorgangers en perfectioneert het.