Voor zijn speelfilmdebuut, Tom Botchii komt zwaaiend naar buiten Met Artik. De schrijver / regisseur trekt geen vuisten en levert een aantal zware slagen die door het scherm weerklinken. 

De film volgt de titulaire Artik (Jerry G. Angelo, Je kunt beter Saul bellen) - een seriemoordenaar met een passie voor stripboeken - terwijl hij zijn zoon, Adam (Gavin White, 14 camera's), om in zijn voetsporen te treden. Artik is geobsedeerd door het idee om een ​​held te bouwen en zijn slachtoffers genadeloos te martelen in de hoop dat ze uit de as van de kwelling zullen opstaan ​​om hun rechtmatige plaats als waardige overlevende in te nemen. Als zijn zoon Adam Holton (Chase Williamson, De Gast), een rechtlijnige lasser die belangstelling heeft voor de jongen, dreigt het hun gruwelijke familiegeheim bloot te leggen. Binnenkort zou Holton misschien vechten om niet alleen het leven van de jongen te redden, maar ook dat van hemzelf. 

Angelo's uitvoering is genuanceerd en geeft Artik weer met een ingetogen karakter dat verontrustend is. In elke scène waarin hij zich bevindt, gonst Artik van een roofzuchtige energie. Hij gelooft dat hij op het punt staat iemand te vinden die de uitdaging aankan en zijn werk documenteert in de strips die hij tekent. Het is een interessante kijk op het archetype van de antiheld; hij is er vast van overtuigd dat hij het juiste doet en is erg trots op zijn werk en moedigt zijn zoon aan de mantel op zich te nemen. Maar het lijdt geen twijfel dat Artik een slechterik is, en ook een zeer effectieve. 

Artik's partner, Flin (Lauren Ashley Carter, Lieveling), is net zo losgeslagen, hoewel ze er misschien wat openhartiger over is. Ze onderhoudt de zonnebloemboerderij die door de familie wordt gerund, hoewel al het werk in werkelijkheid wordt verzet door een schuur vol ondervoede, overwerkte pleegkinderen. Het is een goede manier om haar af te schilderen als een onaangenaam personage en haar tegelijkertijd momenten van zoete onschuld te laten hebben. Ze lijkt met grote ogen en idealistisch, maar ze heeft een gemene gemene streak en geen empathie. 

Er is iets wonderbaarlijks aan de esthetiek van de film. Artik's scènes worden gewassen met tonen van sepia en rood, en geven ons de textuur van een oud, vervaagd stripboek. Holtons scènes worden aangeraakt met diepe blues en grijstinten, zoals versnellingen die zijn gevlekt met olie en vuil. Het creëert een zeer rijk gevoel voor toon. 

De score van Corey Wallace gaat hard, tokkelend en pulserend. Het creëert een sterk gevoel van onbehagen en haalt gevoelens van angst naar boven. Van begin tot eind is de muziek perfect. 

Voor wie op zoek is naar wat rauwe actie, Artik is gezegend met echt gruwelijk geweld. Viscerale geluidseffecten worden gecombineerd met een wijs filmisch oog, waarbij elk moment van bloedbad op de juiste manier wordt omkaderd om het volledig effectief te maken zonder te overdreven te zijn. Artik handhaaft een niveau van gespannen energie tijdens deze donkere scènes.

Hoewel een deel van het tempo in het begin een beetje gehaast kan aanvoelen, verliezen we niets aan het verhaal. Het is zuinig en zorgt ervoor dat de film voortdurend vooruitgaat. Er zijn hier geen verspilde momenten. 

Met Artik heeft Botchii een uniek personage bedacht dat ervoor zorgt dat je stervende bent om het oorsprongsverhaal te leren kennen. Artik's methode is brutaal, zijn missie is waanzin, en hij is een kracht waarmee rekening moet worden gehouden. Vanaf het begin wil je meer van zijn gruwelijke handwerk zien.

De film kijkt naar de giftige relaties tussen de personages en laat zien hoe aan de touwtjes wordt getrokken om hun acties en meningen te beïnvloeden, en hoe schadelijk dat misplaatste respect kan zijn.

Flin en Artik voeden zich met elkaars negatieve eigenschappen, waardoor hun slechte gedrag mogelijk wordt; Artik's relatie met zijn zoon is gebaseerd op het aanmoedigen van geweld en het voeden van de duistere energieën die in hem borrelen; en Flin gelooft dat ze haar kleine leger van kinderarbeiders een goed leven geeft en probeert hen ervan te overtuigen hetzelfde te geloven. Deze relaties ontwikkelen zich en botsen op elkaar, waardoor de slachtoffers in hun kielzog worden meegesleurd.

Artik is een beukende, spannende horrorfilm die je bij de keel grijpt. Hoewel het uitgangspunt misschien is een beetje bekend, schrijver / regisseur Tom Botchii gaat hard met het concept om en bouwt een heel ander - en angstaanjagend - beest. Het is een indrukwekkend speelfilmdebuut van Botchii, en hij is zeker een naam om op te letten om vooruit te komen. Als Artik is een indicatie, hij heeft een veelbelovende toekomst in het verschiet. 

 

Artik ging in première op de Popcorn Frights filmfestival op 11 augustus en komt vanaf 10 september aan op VOD en Blu-ray.