Het is misschien wel de meest iconische aflevering van de originele serie The Twilight Zone​ Het heette toen "Nachtmerrie op 20,000 voet" en William Shatner speelde de hoofdrol als een man die herstellende was van een zenuwinzinking tijdens een vlucht terug naar huis met zijn vrouw na zes maanden herstellen in een ziekenhuis.

Hij is opmerkelijk nerveus als het vliegtuig opstijgt, en nog meer wanneer hij begint te zien dat een wezen op de vleugel van het vliegtuig schade toebrengt aan het vliegtuig.

Dat originele verhaal, geschreven door Ik ben een legende schrijver Richard Matheson, werd synoniem met de originele serie en werd niet alleen opnieuw gemaakt voor De schemerzone: de film The maar het is geparodieerd, vervalst en hulde gebracht aan meer dan we konden tellen.

Misschien was het dan ook niet meer dan normaal dat wanneer een nieuwe versie van The Twilight Zone in ontwikkeling ging voor CBS All Access, besloten de schrijvers om een ​​nieuwe aanpassing op het scherm te brengen.

Om nogmaals te herhalen, dit zal een spoiler-zware discussie zijn over deze aflevering. Als je het niet hebt gezien en spoilers wilt vermijden, keer dan nu terug.

Terwijl de nieuwe versie, "Nightmare at 30,000 Feet" wordt geopend, bereidt Justin Sanderson (Adam Scott), een onderzoeksjournalist, zich op het vliegveld voor op een overzeese vlucht. Terwijl hij door het vliegveld loopt, spreekt hij zijn bezorgde vrouw aan de telefoon. Het wordt duidelijk dat hij niet in de beste geestelijke gezondheid verkeert na recente opdrachten in door oorlog verscheurde gebieden van de wereld, en ze vraagt ​​zich af of hij klaar is voor deze reis.

Nadat hij meerdere keren heeft verzekerd dat het goed komt, waarvan ze geen van alle lijkt te geloven, hangt hij op en gaat naar een winkel op de luchthaven waar hij een mysterieuze man ontmoet die Joe (Chris Diamontopoulos) heet en die hem herkent en om een ​​handtekening vraagt. Ze praten een paar minuten voordat Justin naar zijn gate gaat om zijn vlucht te halen.

Het kan elke vlucht op een willekeurige dag overal ter wereld zijn, maar dit is het The Twilight Zone en we weten dat normaal niet lang zal duren.

Bij het instappen in het vliegtuig merkt Justin dat Joe aan boord is. Hij merkt ook, terwijl hij op zijn stoel gaat zitten en een podcast aanzet om de tijd te doden, dat de vlucht waarop hij zit binnen een paar uur zal verdwijnen.

Naarmate meer van de 'bekende feiten' van de podcast om hem heen werkelijkheid worden, wordt Justin steeds meer op zijn hoede voor zijn medereizigers en de vloek van zowel stewardessen, piloten als luchtmaarschalken naarmate zijn uitbarstingen en beschuldigingen meer gekweld en gericht worden.

Die originele aflevering in 1964 was een interessante studie van de manier waarop we psychische aandoeningen in Amerika bekijken en behandelen. Psychologie en psychiatrie waren 60 jaar geleden heel anders, alles bij elkaar genomen, en het stigma dat tegenwoordig aan psychische aandoeningen hangt, werd toen honderdvoudig versterkt.

Wat interessant was aan het verhaal van Serling, was dat Shatners personage uiteindelijk zou worden gerechtvaardigd. Er was inderdaad schade aan het vliegtuig. Ik denk graag dat, wetende wat we nu doen van Serlings eigen psychische problemen, hij die aflevering speciaal heeft gemaakt om een ​​deel van dat stigma te bestrijden.

Ik ben er niet helemaal zeker van dat de schrijvers volledig hebben nagedacht over wat de focus van hun verhaal zou zijn in de moderne iteratie.

Terwijl Justin dieper afdaalt in het idee dat de podcast hem een ​​soort geschenk was om te voorkomen dat het vliegtuig zou verdwijnen, wordt zijn enige vertrouweling Joe. Joe gelooft hem, en Joe wil ook niet verdwijnen.

Dat is waar de echte complicatie van "Nightmare at 30,000 Feet" begint. Oppervlakkig gezien zien we een debat tussen vrije wil en lot. Als Justin deze kennis heeft, is hij zeker bedoeld om te voorkomen dat het vliegtuig verdwijnt.

Er is hier echter een in het oog springend probleem, want bij een tweede bezichtiging merkte ik dat niemand anders met Joe dan Justin lijkt te communiceren.

Joe verzekert Justin ervan dat alles wat hij denkt en voelt correct is. Hij spoort Justin aan om te blijven graven en zoeken om de boosdoeners te vinden die uiteindelijk ... alles zullen doen wat ze zullen doen om het vliegtuig te laten verdwijnen. Dat deel is nooit helemaal duidelijk.

Dus, van wat we zien, zou Joe heel goed een manifestatie kunnen zijn van Justins ziekte, een hallucinerende, aanmoedigende engel op zijn schouder die hem helpt beslissingen te nemen.

Maar we mogen de podcast niet vergeten die Justin informatie geeft die hij voorheen niet wist.

Er is bijvoorbeeld een Russische man aan boord die banden heeft met de maffia en zich tegen hen heeft gekeerd. Ze zouden het vast geweldig vinden als hij verdween.

Ben je al in de war?

Geloof me als ik zeg dat deze aflevering vol zit. Er valt veel uit te pakken, en voor mij waren er een paar bezichtigingen nodig om te weten hoe ik erover dacht. Persoonlijk hou ik van de complexiteit. Ik vind het geweldig dat veel van het verhaal openstaat voor interpretatie.

En dan zijn er de laatste vijf minuten.

Dus, lang verhaal, kort ... Is het daarvoor te laat ?!

Het vliegtuig verdwijnt van de kaart na de machinaties van Joe en Justins medeplichtigheid. Justin wordt wakker, aangespoeld op een strand, en overziet het wrak om hem heen. Als hij nog een overlevende ziet en nog een en nog een, is zijn eerste reactie opluchting.

Dan merkt hij hoe ze naar hem kijken. Ze om te weten wat hij is de reden dat ze zijn gecrasht. Hij bespioneert zijn mp3-speler en haast zich om hem te pakken, en begint aan de volgende aflevering, alleen om te ontdekken dat de overlevenden zullen worden gevonden… allemaal behalve hij.

Wat er daarna gebeurt, is verwant aan de oorspronkelijke gerechtigheid van Lord of the Flies, en uiteindelijk kleurt de interpretatie van de voorgaande gebeurtenissen van de aflevering hoe het einde voor mij speelt.

ALS dit in feite een verkenning is van het lot versus de vrije wil, dan is dit bijna als kosmische gerechtigheid, en er valt echt niets meer in te lezen.

Als je echter aan de kant valt van de hele episode die wordt veroorzaakt door Justins geestesziekte, dan heb je een nogal gewaagde uitspraak over hoe de wereld op deze kwestie reageert. Hoe mensen worden gestraft voor aandoeningen die ze niet kunnen beheersen.

Oh en trouwens, ik heb Joe nergens op dat eiland gezien tussen de overlevenden ...

Over het algemeen is de aflevering rijk en speelt hij goed. Scott geeft een uitstekende prestatie als Justin, en er zijn subtiele knipoogjes naar de vorige incarnaties van dit verhaal, vooral omdat de achternaam van de piloot Donner is. Richard Donner regisseerde al die jaren geleden "Nightmare at 20,000 Feet".

Je kunt "Nightmare at 30,000 Feet" vandaag bekijken op CBS All Access, en ik moedig je aan om het zelf te zien!