Tenzij je bent neergeknuppeld door een steen en het niet wist, de nieuwste film van Lulu Wilson Becky is een van de meest winstgevende films in de afgelopen weken. Dat is geen sinecure, aangezien het land is afgesloten.

Lulu Wilson, 14, schittert als het meisje in de titel dat een groep gewelddadige, ontsnapte nazi-liefhebbende gevangenen een vlucht voor hun geld geeft nadat ze het vakantiehuis van haar familie zijn binnengevallen. De film is een beetje anders dan de horrorfilms die ze gewoonlijk doet. Ze vecht niet meer tegen demonen, althans niet tegen de onzichtbare soort.

We spraken onlangs met de jonge ster over horrorfilms, waardoor ze begon en het oog van Kevin James eruit trok.

iHorror: Waarom heb je horrorfilms gemaakt? 

Lulu Wilson: In het begin viel ik er een beetje in. Er is altijd zo'n blondharig meisje met blauwe ogen in horrorfilms. Vooral de bovennatuurlijke. De eerste film die ik maakte was Verlos ons van het kwade met Scott Derrickson. Door met hem samen te werken, ben ik ook van het genre gaan houden omdat hij me veel heeft geholpen. Ik was toen waarschijnlijk zes. Ik wist niet hoe ik me moest gedragen en tegelijkertijd moest lopen. Hij heeft me geleerd wat echt geweldig is. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat nu vooral met Becky. Ik bedoel, dit is als moord en act, het is als het extreme.

Ook gingen mijn zus en mijn vader elke vrijdagavond naar een horrorfilm, want in New York woonden we aan de overkant van een bioscoop, letterlijk aan de overkant van de straat. Dus ze zagen elke vrijdag een horrorfilm en ze lieten me een beetje horrorfilms kijken. Oorspronkelijk begon ik ze gewoon te doen en toen hield ik zo veel van ze, ik wilde het natuurlijk blijven doen.

iHorror: Hoe moeilijk was het om fysieke horror zoals in Becky te doen in plaats van de bovennatuurlijke soort in je vorige films?

Lulu: Het was anders. Ik dacht dat ik me uitgebreid zou moeten voorbereiden, reageren op deze gruwelijke situaties die Becky doormaakt. Het is een realistischer soort thriller, denk ik. Het was verfrissend om van dit bange kleine meisje weg te rennen voor gevaar om het aan te pakken en ertegen te vechten. ik gezocht om dat te doen.

Ik wist niet wanneer het zou gebeuren. Zelfs toen ik jong was aan het maken van horrorfilms en ik moest wegrennen, was ik vervelend omdat ik het gevaar wilde bestrijden. Ik wilde vechten de demon!

met Becky Ik wilde de actie uitvoeren. Tot op zekere hoogte dacht ik dat het beschamend zou zijn om te doen alsof ik iemand een klap gaf; doen alsof je iemand vermoordt. Ik dacht dat dit raar gaat worden. Iedereen zal me raar aankijken; Ik ga iets verkeerd doen ...

Eerst raakte ik opgewonden, maar toen ik in de situatie werd gebracht, dacht ik, weet je wat? Het enige wat ik nu kan doen, is mezelf hier volledig op storten. Ik moet gewoon doe het!

iHorror: Wat was de moeilijkste scène om te doen in "Becky"? [Spoilers vooruit]

Lulu: Op mijn eerste filmdag zag ik hoe mijn vader stierf en Kevin [James] met een sleutel in de ogen sloeg. Niet zozeer het belangrijkste, want dat was gewoon leuk [lacht]. In het begin voelde ik me een beetje slecht. Ik hou van Kevin als persoon, hij is een geweldige kerel. Ik wilde zijn oog niet echt uitsteken, maar ik deed het en het was echt leuk.

Ik ben een fan van winging en ik ben een vreselijke uitsteller en ik was van plan plannen hoe te reageren op mijn vader die voor mijn neus werd vermoord, maar dat deed ik niet, want dat ben ik. En dat was echt zenuwslopend. Op de set kwam ik daar aan en het was mijn eerste dag en ik had zoiets van: 'Hoe ga ik dit doen? Zal het gênant zijn? Gaat het raar worden, want in het script is het echt een close-up van mij terwijl ik schreeuw.

Ik had zoiets van: hoe gaat dat werken? Hoe gaat dat iets doen? Ik wist niet dat het een soort van stille schreeuw zou worden met muziek op de achtergrond. Wat ik vind prachtige en verbazingwekkend.

Ik schep een beetje op, maar ik kan heel goed schreeuwen. Je weet dat schreeuwen tegen een demon en reageren op iemand die voor je neus wordt vermoord heel anders is.

iHorror: In de film schreeuw je niet één maar twee keer. Een keer in het begin en dan weer aan het einde. 

Lulu: Ik noem het de strijdkreet. Ik herinner me Jon [Milott] ... Jon of Cary [Murnion], ik denk dat het Jon was die naar me toe kwam nadat ik die avond de eerste opname van de strijdkreet had gedaan, die ook relatief vroeg in het filmproces was. Hij had zoiets van: 'Ik wist niet of je dat zou kunnen doen. Ik wist niet of het raar zou klinken: een strijdkreet op dit moment. ' Maar dat was zo leuk. Ik voelde me zo krachtig.

Ik raad ten zeerste aan om strijd te huilen wanneer het voor jou beschikbaar is.

iHorror: Hoe was het om met Kevin te werken? Jullie stappen allebei uit je comfortzone.

Lulu: Hij was geweldig. Hij is zo'n aardige vent. We hadden niet veel scènes samen omdat hij de hele film achter me aan zit en me probeert te vinden; proberen me te pakken te krijgen. Maar toen ik dat deed, was het heel interessant om met hem samen te werken en te zien hoe hij van een gewoon, geweldige, geweldige kerel off-camera naar een gestoorde psychopaat voor de camera kon gaan. En hoe onze relatie veranderde van vrienden buiten de camera naar vijanden op de camera.

iHorror: Was hij eng? Heeft hij je bang gemaakt toen je met hem werkte?

Lulu: Ik ben niet zo gemakkelijk bang te maken [lacht], ik bedoel niet echt. En hij is zo'n aardige vent-dergelijk een aardige gozer. Zelfs die eerste filmdag had ik het gevoel dat ik je niet in de ogen wil slaan. Becky doet het, dus ik zal dit moeten doen.

iHorror: Ik denk dat onze tijd bijna op is. Bedankt dat je met ons hebt gesproken en we zullen je volgen, wat je ook doet. 

Lulu: Het was leuk om met je te praten, dank je. Blijf Veilig.

Becky speelt nu landelijk bij geselecteerde drive-ins en is op aanvraag beschikbaar op de meeste streamingdiensten.