Ik hou van een goed festivalpaneel. Serieus, een groep filmmakers, acteurs, enz. samenbrengen om over film te praten, is precies het soort waar mijn innerlijke filmnerd dol op is. Natuurlijk was ik opgewonden toen ik dat las Nightmares Filmfestival, voor het tweede jaar dat ze bestonden, hadden een aantal paneldiscussies aan hun schema toegevoegd. Ik was zelfs nog opgewondener toen ik las dat een van die panelen zou focussen op het idee van sociale vooruitgang door middel van horror.

Voor de meesten konden sociale vooruitgang en het horrorgenre geen vreemdere bedgenoten zijn, maar er zijn er onder ons die het onderwerp al jaren bespreken, dus ik kon niet wachten om te horen wat de getalenteerde panelleden over het onderwerp te zeggen hadden.

Jason Tostevin, mede-oprichter van Nightmares Film Festival, modereerde het panel dat bestond uit Venita Ozols-Graham, Michael Escobedo, Sam Kolesnik, Rakefet Abergel, Lukas Hassel, James Christopher en Omari Matlock, en hij begon met te vermelden dat het panel het eens was definitie van sociale vooruitgang: gelijkheid in denken, gedrag en kansen.

Daarmee begonnen de filmmakers af te wegen hoe zij zien dat het genre dit idee omarmt. (U kunt het paneel in zijn geheel bekijken onderaan dit artikel! Video door VideoBusinessMedia)

"Toen we het hadden over het maken van dit panel, moest ik echt nadenken, want als je aan horrorfilms denkt, denk je meestal aan entertainment," begon Ozols-Graham. "Dus ik deed wat onderzoek, keek door de jaren heen veel van de horrorfilms die mij persoonlijk hebben beïnvloed, en het is eigenlijk verbluffend. Dingen zoals Eruit, maatschappelijk relevante vraagstukken en racisme, Rosemary's Baby feminisme, Het volgt een metafoor voor hiv, De nacht van de levende doden racisme, The Babadook mentale gezondheid, Candyman racisme, They Live consumentisme, en Tanden feminisme en verkrachtingscultuur. De lijst gaat maar door en door en ik realiseerde me dat we zo ongelooflijk beïnvloed zijn door 'horrorfilms'."

Van daaruit kwam de discussie op het idee van het machtige, triomfantelijke laatste meisje versus de gratuite hoeveelheid vrouwelijk naakt in het genre. De ene kant van de medaille lijkt het ideale voorbeeld van feminisme, terwijl de andere kant wijst op een verschansing in uitbuiting. Terwijl de panelleden hun mening toewierpen, kwamen ze tot een essentiële kernkwestie over het onderwerp.

"Ik denk dat je die (naaktheid) progressief kunt maken", merkte Kolesnik op. “Ik denk niet dat naaktheid of seks het probleem is. Ik denk dat het het penseel is, zoals de manier waarop het is geschilderd en de manier waarop de Amerikaanse cultuur dat ontvangt en de berichten die ze erop schilderen."

Kolesnik verbaasde het publiek verder toen Tostevin, die advocaat van de duivel speelde, haar onder druk zette waarom ze dacht dat het toevoegen van blote borsten aan een film zonder andere reden dan het publiek verwachtte dat het sociaal regressief was.

'Ik weet het niet,' antwoordde ze. "Heb je ooit iemand horen zeggen: 'We hebben meer pik nodig in deze film'?"

Het is een geldig punt en een punt dat meerdere keren door het panel is herzien. Waarom zijn borsten oké en prikkelend in een horrorfilm, maar een penis brengt niets anders dan nerveus gelach en een gevoel van ongemak?

Er is daar geen goed antwoord. Lukas Hassel had er eerder in de discussie op gewezen: 'Ik ben een acteur. Ik heb er geen probleem mee om naakt te zijn, maar er moet een reden zijn waarom mijn rommel daar is.”

"Ik denk dat het hebben van borsten in de film soms het verhaal wordt in plaats van iets om het verhaal te accentueren," voegde James Christopher eraan toe.

Toen de discussie over demografische doelgroepen ging, werd een interessante vraag gesteld door Sam Kolesnik die het publiek echt versteld deed staan. Ik weet niet zeker wat het over ons zegt dat we het misschien nooit eerder in deze termen hebben overwogen, maar met vrouwelijk naakt versus een demografische doelgroep van hetero blanke mannen 18-25 hebben we een klassieke kip en het ei situatie.

Nemen we vrouwelijke naaktheid op vanwege onze doelgroep of is onze doelgroep fan geworden vanwege de vrouwelijke naaktheid?

Bij het aanpakken van het probleem begonnen de panelleden ook te praten over het obstakel van de confrontatie met een systeem dat is ontworpen om geld te verdienen dat steeds weer dezelfde dingen blijft produceren omdat ze eerder geld hebben verdiend, wat in feite een eindeloze lus veroorzaakt.

"Ik denk dat dat een probleem is bij het maken van films in het algemeen," onderbrak Rakefet Abergel. “Ik werk in LA in alle aspecten van filmproductie, en bijna altijd draait het om het geld. Gaat dit geld opleveren? Zal ik dit kunnen verspreiden? Zal ik dit kunnen verkopen? Willen mensen ernaar kijken? En het is jammer, want het is een kunstvorm die in een bedrijf is veranderd. En daarom eindigen we met slechte films!”

Op dit punt kun je je afvragen of de hele discussie om naaktheid draaide, maar er kwam nog zoveel meer uit dit panel.

"Als jonge, zwarte man," legde Omari Matlock uit, "denk ik dat ik te maken heb met zaken die helemaal niet met afschuw worden bezocht. Weet je, als ik de helft van de tijd naar horrorfilms kijk, heb ik zoiets van 'Dat zouden we niet doen'. Dus ik, toen ik begon, had iedereen zoiets van 'Oh je gaat een gangsterfilm maken', en het was een beetje aanstootgevend voor mij omdat mijn gedachte was: 'Is dat alles wat je denkt dat ik ben?' dus besloot ik met afgrijzen te blijven. Zelfs als ik naar een zwarte filmfestival ga, zijn wij de enigen daar met een horrorfilm.”

Toen het panel uiteindelijk besloot, leunde ik een tijdje achterover en dacht na over de onderwerpen die naar voren waren gekomen toen ik het filmschema doorlas toen het plotseling bij me opkwam dat niet alleen de Nightmares Film Festival-crew dit geweldige panel bij elkaar had gebracht, maar ze hadden praktijk achter hun woorden in de programmering van hun festival. Hier waren films gemaakt door raciaal diverse filmmakers, films vanuit hetero- en queer-perspectieven, films van vrouwen die de tropen die van hun geslacht worden verwacht op hun hoofd hebben gezet, films die geestesziekten blootlegden voor de echte verschrikkingen die hen vergezellen.

Hoewel niet alle opgenomen films op zichzelf sociaal vooruitstrevend waren, was het hele weekend van programmering dat uiteindelijk wel. Je kunt het volledige panel hieronder bekijken, en zorg ervoor dat je het volgt Nightmares Film Festival op Facebook voor al het laatste nieuws over het spannende festival van volgend jaar!