Een van de belangrijkste redenen waarom horrorfans altijd zo pissig zijn over remakes, is dat Hollywood vaak geliefde klassiekers kiest om de behandeling aan te geven, het soort films dat echt niet veranderd, aangepast of bijgewerkt hoeft te worden.

En dan wordt er af en toe een film opnieuw gemaakt die echt baat zou kunnen hebben bij een remake.

Uitgebracht in 1976, De stad dat gevreesde Sundown is verre van een klassieker, ook al is het een beetje een cultklassieker geworden. Pas onlangs door Scream Factory op dvd/Blu-ray gezet, is het origineel van Charles B. Pierce voor de allereerste keer voor het grootste deel een verveling, benadrukt door een paar vrij griezelige sequenties van de gemaskerde slasher die zijn slachtoffers besluipt en op brute wijze doodt.

Onnodig te zeggen, De stad dat gevreesde Sundown was net zo rijp voor een remake als elke horrorfilm uit het verleden, en er is er net een op VOD-verkooppunten aangekomen. Geregisseerd door Alfonso Gomez-Rejon en geproduceerd door American Horror Story maker Ryan Murphy, geeft de remake uit 2014 een meta-draai aan de versie uit 1976, die zich afspeelt in een wereld waar de originele film bestaat en wordt erkend.

[youtube id=”S4o_bFGFSKc”]

In de loop van de laatste maanden van 2013, De stad dat gevreesde Sundown speelt zich af in het kleine stadje Texarkana, de locatie van de echte moorden die Pierce's origineel inspireerden. Na een heropleving van de film worden Jami en haar vriend aangevallen door een copycat-moordenaar die hetzelfde masker draagt ​​als in de film, wat een reeks gebeurtenissen in gang zet die de inwoners van Texarkana opnieuw bang maakt voor de duisternis.

Op papier klinkt deze benadering van de procedure weliswaar wat gedateerd,Gillen, 'alles is meta' boot door een goede twee decennia. En je zou inderdaad kunnen stellen dat er niets origineels is aan het concept van deze remake, aangezien talloze horrorfilms door de jaren heen dat hebben gebruikt. Gillen inspiratie als uitgangspunt.

Niettemin De stad dat gevreesde Sundown is een van de meest frisse luchten die ik dit jaar als horrorfan heb meegemaakt, en de komst ervan had onmogelijk beter getimed kunnen zijn. Terwijl paranormale manie momenteel het landschap van het genre domineert, grijpen Murphy en zijn gezelschap stoutmoedig terug naar de 'whodunit?' slasher-tijdperk met deze, en het resulterende product is een van de slimste horror-remakes van allemaal.

Hoewel het in bijna alle opzichten het origineel verbetert, is een van de meest opvallende aspecten van De stad dat gevreesde Sundown 2014 is dat er eigenlijk een centraal personage is, iets dat heel erg ontbrak in 1976. Terwijl het origineel een hele reeks personages introduceerde die je nooit echt leerde kennen, is Jami (Addison Timlin) van de remake een personage waar je echt om geeft, wat helpt om de film boeiend te maken, zelfs als de gemaskerde slasher niet op het scherm te zien is.

Evenzo was een van de grootste fouten die de originele film maakte, dat deze werd verteld vanuit het perspectief van de politie, in plaats van de inwoners van Texarkana. Door het script om te draaien, stelt de remake ons in staat om de impact te zien die de moorden en de film uit 1976 hadden/hebben op de inwoners van de stad, wat veel interessanter is dan kijken naar een stel agenten die een moordenaar achtervolgen. Alle verschillende personages - inclusief de zoon van de regisseur van de originele film - brengen het kleine stadje tot leven op een manier die het origineel niet deed.

Maar laten we deze hele recensie niet besteden aan het vergelijken van remake met origineel, omdat De stad dat gevreesde Sundown 2014 is heel erg zijn eigen film, een die een eerbetoon is aan het origineel en tegelijkertijd zijn eigen weg baant. In feite is het in veel opzichten meer een vervolg dan een remake, en de goed uitgevoerde meta-benadering – hoewel het al eerder is gedaan – zorgt ervoor dat het voelt als een nieuwe ervaring, in tegenstelling tot een uitgebraakte ervaring. .

De visuele stijl levert een van de grootste bijdragen aan de uitmuntendheid van deze remake, en de sfeer Gomez-Rejon (American Horror Story) aan het slimme script toevoegt, is wat het echt doet schitteren. Van de belichting tot de cinematografie, Stad die de zonsondergang vreesde is een van de best uitziende horrorfilms in jaren, visueel rijk aan persoonlijkheid en dreigende angst. De film slaagt er zelfs in om een ​​bijna buitenaardse sfeer uit een periode te hebben, ondanks dat hij zich in het heden afspeelt, wat doet denken aan een tijd waarin horrorfilms niet werden gedomineerd door technologie en mobiele telefoons.

Stijlvol, brutaal en slim (zonder het meta-aspect te overdrijven), De stad dat gevreesde Sundown is de zeldzame remake die veel beter is dan de film waarvan het een remake is. Natuurlijk, het sleept soms een beetje (zelfs als het maar 80 minuten duurt) en het einde zal je waarschijnlijk doen wensen dat er een andere richting is ingeslagen, maar het is het soort remake dat het bestaan ​​van alle remakes rechtvaardigt en een hele nieuwe wereld om zich heen bouwt. de originele film, in plaats van te proberen deze opnieuw te maken.

Hoewel er tal van amateurfilmmakers zijn die eindeloze kopieën maken van hun favoriete slasher-films, heeft het body count-subgenre de afgelopen jaren voor het grootste deel aan de zijlijn gestaan ​​en zijn de gemaskerde moordenaars van de jaren 80 zo goed als vervangen door zaken als geesten. , vampiers en zombies. Stad die de zonsondergang vreesde '14 trekt effectief een van de spijkers uit die doodskist en verbrijzelt de monotonie van de recente output van het genre met een bloederige slasher-film die alle juiste noten raakt.

Verlang je naar de terugkeer van gemaskerde moordenaars en brutale body counts? Deze remake is voor jou.