In het spectrum van paranormale horrorfilms zijn er films zoals "The Evil Dead" aan de ene kant, met zijn grenzeloze, gruwelijke speelsheid. En anderzijds “The Babadook”, met zijn langzame, psychologische opbouw van sfeer en spanning. Universal's "Ouija" valt ergens veilig tussenin, weggestopt als een muffe chip in de kussens van de bank.

"Ouija" is op 3 februari uit op dvd, maar is nu te huur op populaire streaming filmverhuursites.

[iframe-id=”https://www.youtube.com/embed/_T1Jj1inE8M”]

Ik ben altijd een fan geweest van Aziatische paranormale horrorfilms. In deze films richt een gekwelde geest grote schade aan bij de levenden, zodat ze het mysterie van hun dood kunnen oplossen. Een deel van het plezier van dat soort films is om erachter te komen hoe en waarom de persoon in de eerste plaats stierf. Met de juiste uitvoering en regie kunnen deze films griezelig, gruwelijk en bevredigend zijn. "Ouija" is geen van die dingen.

Geproduceerd door Michael Bay, Blumhouse Pictures en Platinum Dunes, is "Ouija" een andere op speelgoed geïnspireerde film van Hasbro. Van alle scripts voor bordspellen die films zijn geworden, lijkt "Ouija" het leukst te zijn, maar niet hier, de zet valt zo plat als het spelbord zelf.

In "Ouija" speelt een jonge dame genaamd Debbie - zit ze op de universiteit of op de middelbare school - per ongeluk in haar eentje met een Ouija-bord, waardoor een aanwezigheid wordt losgelaten die niets beters te doen heeft dan jongvolwassenen vermoorden om vaag verklaarde redenen. Het eerste slachtoffer van de griezel is Debbie en blijkbaar bang voor een rechtszaak, de geest laat Debbie's dood op zelfmoord lijken. Haar vriendin Laine (Olivia Cooke) is radeloos en wil antwoorden, en vraagt ​​haar vrienden om met een ouijabord te spelen in het huis van de dode meisjes. Laine verwacht dat de planchette (het schopvormige aanwijsapparaat) antwoorden zal geven op Debbie's dood, maar ze zijn allesbehalve blij ze te zien.

Na hun nacht van witchboarding beginnen plotseling degenen die bij de seance betrokken waren "per ongeluk" te sterven. Het is nu aan Laine om erachter te komen waarom en hoe ze het kan stoppen. De serie "Final Destination" bracht deze formule in de grond, maar ze deden het tenminste met een scherpe spanning en een gevoel voor misleiding. "Ouija" bouwt geen spanning op en levert ook geen griezelfactor op.

Een ander ding dat "Ouija" doet, is de ouders kwijtraken. Nadat Debbie wakker is geworden, moeten haar ouders, in plaats van thuis te rouwen zoals elk normaal gezin, op reis gaan en Laine het huishouden laten doen. Dit is natuurlijk een opzet om de hoofdrolspelers alleen in huis te krijgen zonder de complicaties van extra logisch denkende personages.

Olivia Cooke (De stillen, het Bates-motel) in de hoofdrol als Laine, is een bekwame actrice, die in het juiste licht precies lijkt op Rose Byrne, de moeder in de verraderlijk films. Cooke heeft de hele film een ​​permanente blik van angst en nieuwsgierigheid op haar gezicht, maar ze slaagt erin het enige gevoel van sympathie op te wekken van iedereen die kijkt wie erom geeft. Deze film valt op haar schouders, en ze draagt ​​het heel goed.

Misschien proberen te profiteren van het succes van de verraderlijk franchise, "Ouija" heeft Lin Shaye (Verraderlijk 1 & 2) maak een cameo als een van de zussen die betrokken zijn bij de geschiedenis van de kwaadaardige geest. Door een voor de hand liggende wending wordt het alleen maar erger voor Laine.

Niets van dit alles is echt eng. Afgezien van enkele orkestrale geassisteerde jump scares van strijkers en baszware "woomps!" op 'verrassingsmomenten' komt de film slechts lichtjes weg met iets beters dan een paranormaal mysterie van Veronica Mars.

Wat werkt in "Ouija" zijn de speciale effecten. Ik zeg dat omdat deze film zeker zal worden gespeeld tijdens logeerpartijtjes in het hele land met zijn PG-13-rating. Misschien zou de film voor een kleine clan van 12-jarigen in pyjamafeestjes het beoogde publiek kunnen ontmoeten. Voor hen zullen de effecten gruwelijk zijn, vooral in scènes waar touw en gebogen naalden bij betrokken zijn.

"Ouija" is een film die veel ideeën heeft, maar ze niet echt laat opvallen. Het concept is nooit zwaar genoeg om iemands opschorting van ongeloof te versterken, en daarom lijdt de film aan het vast komen te zitten tussen twee werelden; aanvaardbare weergave en goede horror. Het laatste zou zwaarder moeten wegen dan het eerste.

"Oujia" is geregisseerd door Stiles White en met in de hoofdrollen Olivia Cooke, Shelley Hennig, Ana Coto, Daren Kagasof, Bianca A. Santos en Douglas Smith. Met speciaal optreden van Lin Shaye.

U kunt uw exemplaar van "Ouija" bestellen op Amazon.com.