MondoCon is net om de hoek en wij bij iHORROR hebben een hit een all-time, opwinding-koorts-razernij na te denken over alle geweldige kunst die sommige van onze favoriete artiesten dit jaar met hen te maken hebben. In de afgelopen MondoCons is kunstenaar Matt Ryan Tobin een keurmerk voor ons geworden wat betreft de eerste standstops die we moeten maken tijdens de eerste aankomst. Het is een gevaarlijke tussenstop, aangezien alles waaraan hij werkt een must is voor ons, maar het is ook waar we enkele van onze favoriete prints van elk jaar hebben gevonden.

Het zou gemakkelijk zijn om Tobins werk uit de line-up te halen. Elke illustratie leent zich voor de kenmerkende stijl en geïnspireerde wortels die volledig in hun eigen stem spreken. Zijn gebruik van donkere negatieve ruimte contrasteert met soms met snoep doordrenkte hyperneons op de grens tussen leuk, innovatief en macaber. Elk landt in onze stuurhut en is nooit niet geweldig.

Daarbij vonden we het ook heel gaaf dat Tobin intensief onderzoek doet naar een project om het die magische kleine details te geven. Zijn werk aan Brian Yuzna's Society werd bijvoorbeeld geïnspireerd door wat onderzoek naar de stijl van gumshoe en de ontdekking dat Yuzna sterk geïnspireerd was door het werk van Salviador Dali. Op zijn beurt gebruikte Tobin inspiratie van Dali's "In Voluptas Mors" in zijn werk Maatschappij. Elk van zijn werken lijkt weinig extra 'inside-genre baseball'-accenten te hebben die hen van een illustratie naar illustraties duwen waarmee fans verbinding maken op een moleculair niveau van fandom.

Naast het maken van enkele van onze favoriete illustraties voor enkele van onze meest geliefde films, is de in Canada geboren muzikant / artiest gewoon een geweldige kerel en iemand met wie we graag elk jaar een praatje maken.

We hebben zelfs een beetje met hem gepraat in de aanloop naar de magie die MondCon is om te kijken naar enkele van Tobins invloeden, favoriete projecten en om te ontdekken dat hij meer een geweldige kerel is dan we hadden vermoed.

Wat is je favoriete ding waaraan je hebt kunnen werken en waarom?

Dat is echt moeilijk. (Lacht) Ik werk constant aan dingen waar ik van hou, waardoor het nogal moeilijk wordt om een ​​favoriet te kiezen.
Van alle tijden zou ik waarschijnlijk zeggen de Bill & Ted's Bogus Journey poster voor Skuzzles. Het is grappig, want het was eigenlijk het meest inspannende en persoonlijk veeleisende dat ik tot nu toe heb gedaan. Het is mijn favoriete film aller tijden, en waar sommigen misschien denken dat dat een droombaan is - en dat was het ook - was het een grote persoonlijke druk die ik op mezelf uitoefende om de film recht te doen. Het kostte me meer dan een jaar om te voltooien. Gelukkig waren de mensen bij Skuzzles ongelooflijk geduldig en lieten me ermee rennen. Sinds kort werkten Mondo / Death Waltz en ik aan een Hellraiser Vinyl-release voor het 30-jarig jubileum die prachtig is geworden. Er zit nog veel meer in de pijplijn, ik kan er nog niet over praten.

Wat is je droomproject aller tijden waar je graag aan zou willen werken? 

Ik werk nu aan een van hen. Ik kan echter niet zeggen wat. Mondo liet me er echt mee rennen, en ik vind ze geweldig omdat ze deze kans en dit project werkelijkheid hebben gemaakt. Ik heb er in het verleden een paar gehad. Mijn Nightmare on Elm Street-poster voor Mondo was een groot probleem voor mij. Dat is daar een top 3. Ik werk graag aan concertposters voor The Smashing Pumpkins en Pearl Jam.

Waar heb je je invloed gevonden? 

Dat is zwaar. Het is een behoorlijk breed spectrum. Ik vind in alles inspiratie en invloed. Oud en nieuw. Als het op film aankomt, voel ik me erg aangetrokken tot veel horror en donkere thema's. Het zorgt voor meer poëtisch gedreven en obscure kunstwerken. Wat de invloed van artiesten betreft, ben ik veel te danken aan Justin Erickson van Phantom City Creative, Gary Pullin en Jason Edmiston. Die kerels zijn in hoge mate mijn mentoren en ze hebben allemaal bijgedragen aan de vonk die de wedstrijd aanstak.

Door Matt Ryan TobinTop 3 favoriete horrorfilms (ik weet dat het veel verandert, maar wat voel je vandaag?)

Het is eigenlijk altijd hetzelfde!

3. Pet Sematary
2. Kinderspel
1. A Nightmare on Elm Street

Krijg je creatieve blokken? Hoe ga je ermee om? 
Oh man. Altijd. Nu meer dan ooit, denk ik. Een project presenteert zich en je bent zo opgewonden om er je stempel op te drukken en iets te maken dat - hoewel niets - origineel is. Het is een grote druk om jezelf op te leggen. Ik denk dat het het feit is dat ik nu met meer deadlines en meer projecten te maken krijg, plus meer bekendheid dan ik ooit heb gehad. Veel ogen op jou gericht ... je wilt gewoon elke keer je best doen. Het moet beter zijn dan wat je laatst deed, het moet slimmer zijn, het moet slim zijn. Dat is wanneer die hardnekkige muren opkomen ... als niets goed genoeg lijkt. Dit zijn geen van alle klachten, het is eigenlijk gewoon een zaak. Wat betreft hoe ermee om te gaan? Ik ben waarschijnlijk de SLECHTSTE kandidaat om daar constructief en waardevol advies over te geven. (Lacht). In een perfecte wereld probeer ik projecten te vermijden die me niet meteen inspireren en blijf ik bij projecten die vanaf het begin gloeilampen afvuren.

Hoe kies je welke richting je op gaat als je eenmaal aan een specifiek project begint te werken? 

Ik probeer meestal de richting te kiezen voordat ik begin. Het concept, of een of andere schijn ervan, moet er vanaf het begin zijn.
Als ik het moeilijk heb voordat ik een project start, is dat een rode vlag voor mij. Sommige projecten evolueren echter tijdens het proces. Soms zie je tijdens het proces dingen die je niet eerder hebt gezien. Soms loopt het op papier uit zoals je dacht, en andere niet. Ik verbind me meestal niet 100% aan een ruw concept, omdat het hier en daar meestal van het pad afwijkt. Ik probeer het te laten evolueren, maar het is ook erg leuk, als het idee - concept - definitief is en het gewoon soepel werkt.

We zijn er grote fans van Zilveren kogel en je afdruk voor die was even geweldig. Kun je daarover praten over je creatieve proces? 

Dank je! Die was erg leuk.
Als het om filmposters gaat, probeer ik mezelf zoveel mogelijk in de film onder te dompelen. Laat het spelen terwijl ik werk, luister naar de partituur of zelfs audioboeken als het op een roman is gebaseerd.

Ik deed hetzelfde met Zilveren kogel. Collega-kunstenaars en ik hebben dit woord dat we gebruiken om iets slims in illustraties te beschrijven. We noemen het 'The Hook'. Ik neem er echter geen eer voor. Het is wanneer je iets anders in iets ziet of iets kan worden gebruikt om iets anders te vertegenwoordigen. Als je van ver naar het kerkraam met gebrandschilderd glas kijkt, heeft het de vorm van een kogel. Dat was de 'haak' van die poster. Het illustreren van de hele compositie in glas-in-lood voelde als een coole manier om alles samen te kaderen. Het is leuk om iets te maken dat op meer dan één manier kan worden gelezen of dat beeldmateriaal in ander beeldmateriaal verbergt. Het zorgt ervoor dat je elke keer dat je ernaar kijkt iets nieuws kunt zien.

Ik trok het palet van de omslag voor King's Cyclus van The Werewolf en het uiterlijk van de wolf - een eerbetoon aan de late, grote boekillustraties van Berni Wrightson in plaats van
de filmvoorstelling.

Heb je ooit een van de sterren ontmoet van een van de projecten waaraan je hebt gewerkt? Heb je ze je werk kunnen laten zien en hoe is dat verlopen? 

Ik heb Ethan Embry onlangs ontmoet op HorrorHound Weekend in Cincinnati. Ik werkte aan het vinyl soundtrack artwork voor The Devil's Candy voor Mondo / Death Waltz. Ethan kwam uit het niets naar mijn stand toe. Ik was vreemd genoeg erg nerveus (lacht). Ik identificeerde me zwaar met zijn karakter in Ik kan niet wachten als een tiener. Ik heb ontelbare keren gekeken. Hij was buitengewoon aardig, hield van de kunst en was echt een geweldige kerel. Het is zo lonend als je het keurmerk krijgt van iemand die heeft gewerkt aan een film waarvoor je kunst hebt gemaakt. Het is zelfs nog beter als ze hun best doen om iets aardigs te zeggen. Alex Winter (Bill of Bill & Ted, Bezaaiend) was ook niets dan geweldig en sinds kort Mark Patton van Nachtmerrie op Elm Street 2 roem is allemaal zo rad geweest.

Welk advies heb je voor aspirant-grafische kunstenaars die er zijn? Wat zou je eigen advies zijn van 10 jaar geleden? 

Het riskeren hier als Tony Robbins te klinken, maar ...

Mijn vader heeft me ooit verteld dat als je echt ontzettend gepassioneerd bent over wat je wilt, en je wilt het om de juiste redenen, het zal gebeuren. Als je iets wilt bereiken, plaats het dan in de voorhoede van je geest en houd het daar altijd. Stel je het resultaat elke dag voor, stel je voor dat je er bent en leg het werk erin.
Het zal gebeuren. Er is geen reden waarom het niet zou moeten.

Ik denk daar elke dag aan. Creëer gewoon en creëer altijd. Het allerbelangrijkste: ga altijd mee met wat je darmen je vertelt, het is bijna altijd goed. Oh, en wees geen lul. Wees aardig en dankbaar. Voor die goede kansen die je krijgt, stop die goede vibes terug in de ether. Wat rond gaat.

Wat vind je het leukst aan MondoCon?

De mensen. Zonder twijfel. Iedereen. De artiesten, de aanwezigen, het personeel en vrijwilligers - iedereen is zo verdomd geweldig. Je bent omringd door creativiteit en inspiratie
allemaal gecondenseerd in deze ene ruimte en het voelt gewoon goed. Als je omringd bent door mensen die allemaal dezelfde liefde en waardering voor kunst delen, is het best moeilijk om dat niet te zijn
opgewonden.

Breng je verrassingen mee voor MondoCon? 

Een heleboel Canadese junkfood en Newfie Rum.

We kunnen niet wachten om al het lekkers te bekijken dat Tobin in de stad zal hebben (en misschien een deel van die Rum) van 4 - 5 november in het goede Austin, Texas tijdens de Mondocon van dit jaar. Ga voor meer informatie over Mondo naar mondotees.com en voor meer informatie over de nieuwste Matt Tobin-radness naar worksofmattryan.com.

Oh, en neem een ​​kijkje in enkele van onze persoonlijke Tobin-favorieten!