Lisey's verhaal, aangepast door Stephen King uit zijn roman met dezelfde titel, zal op 4 juni 2021 zijn debuut maken op AppleTV +. De gelimiteerde serie is een fijne aanpassing van het bronmateriaal voor degenen die voldoende toegewijd zijn om de aanvankelijke barrière van de eerste twee afleveringen te doorbreken - daarover meer in een ogenblik.

Voor degenen die onbekend zijn, Lisey's verhaal draait om een ​​Lisey (Julianne Moore), een vrouw wiens leven begint te ontrafelen nadat haar echtgenoot (Clive Owen) sterft. Hij had nogal een fervente schare fans, en er zijn mensen die denken dat ze egoïstisch is omdat ze zijn ongepubliceerde papieren op slot doet en zoveel schrijft dat ze er alles aan zullen doen om het te krijgen. Terwijl ze blijft omgaan met een dodelijke, onevenwichtige jongeman (Dan DeHaan), valt ze dieper in een konijnenhol en probeert ze de duistere delen van het vorige leven van haar man te begrijpen en de geheime plek genaamd de Boo'ya-maan die ze zo erg heeft geprobeerd. moeilijk om te vergeten.

Het verhaal wordt verteld in acht afleveringen en werd volledig verfilmd door King met Pablo Larrain (De Club) regisseren.

Ik moet toegeven dat ik een beetje zenuwachtig was toen ik voor het eerst las dat King zijn eigen verhaal aan het aanpassen was. Het is niet dat ik denk dat auteurs dat niet zouden moeten doen, maar het is een lastige zaak. Een auteur kan erg waardevol zijn over zijn bronmateriaal, ten koste van aanpassing voor een ander medium. Wat op de pagina werkt, werkt niet altijd op het scherm en vice versa.

King heeft in het verleden bewezen dat zijn aanpassingsvermogen kan worden geraakt of gemist voor zijn eigen werk. Zijn aanpassing van Pet Sematary want het scherm was ongelooflijk. Zijn aanpassing van Maximum Overdrive? Niet zo veel.

Gelukkig bracht de auteur zijn A-game naar Lisey's verhaal. Ja, het is uitputtend trouw aan het bronmateriaal. De eerste paar afleveringen - ik zei toch dat we erop terug zouden komen - zijn bijna te dicht bij het opzetten van de wereld en al zijn spelers. Gelukkig worden de afleveringen over een aantal weken uitgezonden, dus er is tijd om te verwerken wat hij de kijkers tijdens die eerste uitstapjes geeft voordat hij de rest aanpakt.

Ik kan echter niet genoeg benadrukken dat de dichtheid noodzakelijk voelt. Larrain en King lijken die afleveringen te gebruiken om hun publiek te leren hoe ze naar de serie moeten kijken, waardoor we onze perceptie van mensen en plaatsen in twijfel moeten trekken. Ze geven ons opvallende beelden in gedempte kleuren met plotselinge flitsen van een bloedrode maan die het oog en de verbeelding vangen.

Vooral Boo'ya Moon is een landschap waarin ik mezelf zou kunnen verliezen. Het is mythisch in zijn reikwijdte en in zijn attributen.

Het kan geen kwaad dat ze ook een uitstekende cast hebben om hun verhaal te vertellen.

Moore is even elektrisch als raadselachtig en brengt een echte subtiliteit in haar optreden als Lisey. Haar uitputting en frustratie en vastberadenheid zijn voelbaar als ze dieper in de donkere hoeken van het leven van haar man duikt. Verder hebben zij en Owen een ongelooflijke chemie op het scherm als man en vrouw, een punt dat ze eerder hebben bewezen Children of Men.

Hoe goed ze allebei ook zijn, ze waren voor mij niet de uitblinkers van de serie. Die onderscheidingen gaan naar Dane DeHaan en Joan Allen.

DeHaan's Jim Dooley is mogelijk een van King's meest angstaanjagende creaties in een decennia lange carrière vol met. Zijn gruwelijke geweld wordt geleverd met een afgemeten kalmte, waarbij hij zelden zijn stem verheft na een monotone bevalling die op zichzelf griezelig is. Dooley is niet King's eerste dodelijk geobsedeerde fan, maar hij zou zeker geven Ellende's Annie Wilkes rent voor haar geld.

Wat betreft Joan Allen, ze is in zeldzame vorm in Lisey's verhaal. Allen is een van die actrices waarvan ik altijd dacht dat die ondergewaardeerd werd. Ze gaf een ongelooflijke prestatie in Een goed huwelijk- nog een King-werk - en ze doet hier alles aan. Haar vertolking van Lisey's zus, Amanda, is ronduit een openbaring.

Amanda's verleden is doorspekt met periodes van ernstige psychische aandoeningen, van snijden tot catatonie. Haar stemmingen en lijden door die ziekte in combinatie met het feit dat ze een dubbelganger is - iemand die hier en tegelijkertijd in de Boo'ya-maan kan bestaan ​​- had haar gemakkelijk tot een karikatuur kunnen maken. Allen laat dat nooit gebeuren. Ze bewandelt een empathisch koord door de serie dat de kijker betrokken houdt en tegelijkertijd ons hart breekt.

De scènes die ze deelt met Moore en met hun andere zus, Darla (Jennifer Jason Leigh), behoren tot de beste in de serie en brengen soms een broodnodige lichtzinnigheid in het verhaal.

In zijn hart, Lisey's verhaal gaat over familie en alle geweldige en vreselijke dingen die hij zegt. Het gaat over de banden die ons met elkaar verbinden en de tragedies die ons uit elkaar scheuren. Het schijnt een licht in de donkere uithoeken van verdriet en verlies. Het dwingt ons om te onderzoeken waar we vandaan komen en wat dat betekent voor waar we heen gaan.

Als er iets was dat hier niet helemaal voor mij werkte, dan was het wel de laatste aflevering. Ja, ik ken de oude grap dat King de overloop niet kan vasthouden, maar luister naar me.

In een slow-burn-serie die erg compact is, loopt de laatste aflevering ongeveer halverwege volledig vast. Er zijn ongeveer vier eindes, dat zijn er twee te veel, en het verloor me bijna tijdens de derde. Het lukt King echter om op het einde bijna alles weer bij elkaar te scheppen. Het is niet genoeg om je ervan te weerhouden naar de show te kijken en ervan te genieten, maar het is iets om je bewust van te zijn dat je erin gaat.

Lisey's verhaal debuteert op 4 juni 2021 op AppleTV +! Als je een fan bent van King, kan ik niet genoeg benadrukken dat dit een evenement is dat je gezien moet hebben.