Onlangs kregen we de ongelooflijke kans om met schrijvers van de film te spreken Life – Rhett Reese & Paul Wernick. Rhett en Paul zijn momenteel het populairste duo in Hollywood, met hits als Zombieland en Deadpool onder hun riem en met aankomende projecten: Zombieland 2 en Deadpool 2mag het geen verrassing zijn dat de sciencefictionthriller, Life pakte zo goed uit. In ons interview bespreken we de film en schrapen we het oppervlak ervan Zombieland en Deadpool 2. Dit interview bevat verwoestende spoilers voor de film Life, dus houd daar rekening mee voordat u verder leest. Genieten!

Interview met schrijvers Paul Wernick & Rhett Reese.

 

Beide: Hé Rianne!

Ryan T.Cusick: Hé jongens, hoe gaat het?

Beide: Goed hoe gaat het met jou?

PSTN: Ik ben goed, goed. Hartelijk dank dat u vandaag met mij hebt gesproken.

Rhett Reese: Bedankt dat u de tijd heeft genomen, ons genoegen.

PSTN: Ik wil je eerst en vooral vertellen dat deze film briljant was, ik vond hem absoluut geweldig.

Beide: Dank je.

PSTN: Ik denk dat het voor mij het feit was dat het dat constante gevoel van spanning had en dat het heel echt aanvoelde, en dat we de aarde meestal konden zien, waardoor het heel echt aanvoelde omdat we ons niet in de diepe ruimte bevonden.

Rhett Reese: Ja, dat was een beetje het mandaat van waardoor het voelt alsof dit vandaag zou kunnen gebeuren op het internationale ruimtestation dat werkelijk bestaat, je kunt naar buiten gaan en naar de lucht kijken en zien, dat was vanaf het begin het plan, en ik hoop dat het loonde.

PSTN: Oh ja, dat was zeker zo, en ik dacht dat dat het verkoopargument was, dat en Calvin. Calvin was gek, alleen al het feit dat het zo echt aanvoelde en zo verfijnd was dat het een van de hoofdpersonen was.

Paul Wernick: Ja, je weet dat we erdoor geïnspireerd zijn Vreemd en dat was een geweldige film. Je weet dat het een sentimentele film uit onze kindertijd was, en toch is het een film van 38 tot 40 jaar oud. We wilden echt onze generaties maken Vreemd Waar het nog maar weinig generaties verder in de toekomst was, was het vandaag de dag, rovers op Mars die bodemmonsters aan het onderzoeken zijn terwijl we hier vandaag spreken. Dit maakt het zelfs nog enger dan sciencefiction, omdat dit een wetenschappelijke factie is en het maakt het allemaal nog enger.

PSTN: Zeer zeker. Het was heel angstaanjagend. Als Calvijn de aarde bereikte, moest ik er echt aan denken wat er zou of zou kunnen gebeuren, en het is duidelijk dat hij uiteindelijk ook de aarde bereikte.

RR: We hebben ons altijd voorgesteld dat een vervolg mogelijk zou zijn; alleen maar proberen het ding in bedwang te houden zou zich op veel grotere schaal op aarde kunnen afspelen, dus dat zou heel interessant voor ons zijn als we het publiek zouden kunnen vinden.

PSTN: Ik weet dat nadat mensen dit zien, ik het gevoel heb dat jullie voor zoiets een publiek zullen hebben. Toen jullie deze film aan het schrijven waren, hebben jullie biologen of iemand buiten het productieteam benaderd om te helpen met jullie onderzoek?

PW: Bij het schrijven ervan bestond het onderzoek vooral uit veel internetonderzoek, er waren veel NASA en astronauten aan boord van het ISS, ze hadden Twitter-feeds en dergelijke, in feite een kroniek van het leven in het ISS en hoe dat zou zijn. We hebben daar behoorlijk wat onderzoek naar gedaan. Toen we eenmaal het script af hadden en het in handen van astrofysici en microbiologen hadden gekregen, kwamen we echt tot de kern van hoe dit wezen zou functioneren, waaruit het zou bestaan, enzovoort. We zijn met echte specialisten verder gegaan nadat we 115 pagina's hadden geschreven.

PSTN: Dat is geweldig. Het voelt alsof er zoveel meer achter zit en zoveel steun voor dit verhaal, meer dan alleen een simpel idee, met de relevantie ervan. Zoals ik al zei, het voelde echt zo echt.

RR: We wilden het gevoel geven dat dit slimme professionele mensen waren die zowel het beste belang voor het station als de aarde in gedachten hadden, die probeerden het juiste te doen en slimme beslissingen namen, maar de zaken bleven maar uit de hand lopen. Het ene probleem leidde tot het volgende en leidde tot het volgende. Wat we niet wilden doen, is vallen voor sommige van die Hollywood-stijlen waarin er één slechterik aan boord is die dingen naar de aarde probeert te smokkelen om er een wapen van te maken, dat voelt heel geschreven. Hiermee wilden we het gevoel hebben dat dit echte astronauten waren waar we naar keken.

PW: De enige slechterik in het stuk is Calvijn, opnieuw is er niet één van de astronauten aan boord die de inspanningen van de andere astronauten sabateert. Calvin is onze slechterik, en we wilden heel graag met dat idee aan de slag gaan, want dat is wat er zou gebeuren. Deze zijn goed opgeleid, intelligent, je kent het beste van de wereld, en dus wilden we dat op het scherm weergeven.

PSTN: Jullie hebben dat zeker vastgelegd en hoe dicht kwam de productie bij het schrijven van Calvin bij jouw vertolking met de manier waarop je het schreef?

RR: Ja, het is moeilijk omdat je slechts iets kunt communiceren dat visueel is op een pagina. Calvin ziet er in de film niet uit hoe ik hem in mijn hoofd zag kijken. Er is maar zoveel dat je kunt communiceren met betrekking tot hoe hij eruit ziet op de pagina, en dan schakel je een team in, je haalt een wezenontwerper binnen, je haalt een regisseur aan, en je bouwt het in een computer met de effecten van mensen . Het ziet er inderdaad anders uit dan je voor ogen had, niet beter, niet slechter, gewoon anders. Zelfs Paul en ik hebben een andere visie in ons hoofd over hoe Calvin eruit zou zien.

PSTN: Hebben jullie twee creatieve meningsverschillen met elkaar? Wat is het schrijfproces voor jullie twee?

PW: Absoluut, we hebben creatieve meningsverschillen

RR: [Gekscherend] Nee, dat doen we niet!

Beide: [Lach]

PW: We zijn al meer dan 17 jaar partners, we kennen elkaar al sinds de middelbare school in Phoenix, dus we hebben enorm veel respect en liefde voor elkaar, en ik denk dat de manier waarop we die creatieve meningsverschillen oplossen, is dat we een regel hebben die luidt: 'wie er ook om geeft de meeste wint, degene die het meest gepassioneerd is over het idee, wint.” 9 van de 10 keer zijn we één pijplijn, we maken elkaar graag af….

RR: [Gekscherend] Zinnen.

PSTN: [Lacht]

PW: ..het is echt een behoorlijk magisch partnerschap.

PSTN: Het blijkt uit al je films die je hebt gemaakt, ze waren allemaal absoluut schitterend, het laat echt de relatie zien die jullie samen hebben.

RR: Dank je wel.

PSTN: Toen jullie elkaar op de middelbare school ontmoetten, wisten jullie toen dat jullie dit wilden doen? Hoe is dat begonnen?

PW: Nee. Ik heb de middelbare school afgerond en ben in het hele land in aanraking gekomen met lokale nieuwsproductie. Rhett kwam jarenlang naar Los Angeles als scenarioschrijver voor voornamelijk kinderdingen. Ik sprong van nieuws naar reality-tv en ik kreeg Rhett geboekt voor een reality-tv-programma waar ik aan werkte, genaamd Grote broer. Op een dag zaten we bij elkaar en we zeiden: 'Weet je, we moeten met een realityshow komen', en we kwamen met de Joe Schmo laat zien welke, ik weet niet of je het hebt gezien, maar het is een combinatie van het scripted en niet-scripted element. Dat was onze eerste samenwerking, en dat was in 2000, 2001. We waren toen allebei in LA, en van het een kwam het ander, we sprongen van de realiteit naar de tv, meer scripts en toen Zombieland ontstond, en sindsdien is het een blauwe lucht.

PSTN: Dat is echt geweldig! Over dat gesproken Zombieland, ben je momenteel bezig met het schrijven van het vervolg?

RR: Dat zijn wij, ja. We hebben nu een script waar iedereen blij mee is, en we hopen dat de budgetcijfers bij elkaar komen zoals de studio's willen, dus dat is wat er nu gebeurt, er wordt begroot, en ze kijken naar acteursdeals en dat soort dingen. . We hopen dus echt dat het samenkomt en de kans is zeer groot dat dat ook gebeurt.

PSTN: Dat is geweldig. Dat is echt de buzz op dit moment Zombieland 2 en dat is al een tijdje zo. Ik weet dat jullie dit ook doen Deadpool vervolg: is er nog iets waar u momenteel aan werkt of waar u in de toekomst aan gaat werken?

PW: Deadpool is onze primaire focus op dit moment, het is onze focus geweest gedurende de afgelopen 18 maanden of zo. We zijn nu in de pre-productie, en we zullen de film over een paar maanden opnemen, en dan zullen we elke dag op de set staan ​​in Vancouver, het zal ons leven zijn voor de komende anderhalf jaar, bijna uitsluitend.

PSTN: Zijn jullie vrijwel elke dag op de set?

PW: Ja, dat zijn we. Op Deadpool zeker, we waren elke dag op de set voor de eerste en zullen dat ook zijn voor de tweede, en dat is het bewijs van Ryan en onze regisseur David Leitch en gewoon samenwerken, ons omarmen als creatieve stemmen die niet bedreigend zijn, gewoon gewoon proberen om de film zo goed mogelijk te maken.

PSTN: Ik ben er zeker van dat dit zo zal zijn, daar bestaat geen twijfel over. Back to Life, met Ryan Reynolds, hebben jullie Flack ontvangen omdat ze hem zo snel hebben vermoord?

RR: [Lacht] Er zijn misschien veel vrouwen die daar behoorlijk pissig over worden, maar ik denk wel dat mensen die naar horrorfilms gaan, verwachten dat mensen worden afgeslagen. De vraag is alleen wanneer? Hopelijk is dat iets dat gewoon bij het territorium hoort.

PW: Dat is iets anders dat het lijkt alsof Ryan de eerste is die sterft, het voelde als een heel gewaagde keuze, net als het einde van de film waarin Calvin op aarde neerkomt. Hoe voorspelbaar films ook kunnen zijn, we wilden het publiek op het puntje van hun stoel houden. Het idee dat een van de grootste filmsterren ter wereld als eerste sterft, voelde voor ons alsof we de toon zetten dat er van alles kan gebeuren in deze film en het is voor ons spannend om het publiek mee te nemen in die rit.

PSTN: Daar ben ik het absoluut mee eens, en het was een gedurfde zet voor het einde, maar ik denk dat het nodig was, voor mij was de uitbetaling geweldig.

RR: Ik neem aan dat je een behoorlijk grote horrorfan bent.

PSTN: Ja, ja.

RR: Hoe denk je dat dit in het horrorlandschap zal passen? We zijn nieuwsgierig omdat horror zelden wordt gedaan op dit budgetniveau. Voelt het alsof het een soort klassieke horror is? Ergens anders? Ik weet het niet. Ik ben gewoon nieuwsgierig omdat we wel een aantal horrorfilms kijken, maar we zijn niet de grootste horrorfans op aarde.

PSTN: Je weet dat ik geen grote sciencefictionliefhebber ben, dus ik was een beetje bezorgd toen ik erin ging. Voor mij voelde het meteen als een horrorfilm, het was angstaanjagend. Bijna op een bepaalde manier had het een slasher-gevoel, alleen maar omdat je slechterik iedereen voor de gek hield. Ik denk dat het zeker de sciencefictiongemeenschap en de horrorgemeenschap zal aanspreken.

RR: Hopelijk, ja, want we hebben niet veel echte horrorliefhebbers gesproken die niet uit een sciencefictionwereld komen, maar meer uit een horrorwereld.

PSTN: Het was geweldig, en ik ga het nog een keer zien. Terugkomend op wat je zei over de voorspelbaarheid van films: mijn vrouw is goed in het bedenken van een film, en ik zei tegen haar: "Veel succes hiermee, want ik weet dat je hem niet gaat krijgen." Eens kijken of ze het einde gaat bedenken.

PSTN: Nou, dat is alles wat ik heb voor vandaag.

RR: Heel erg bedankt, Ryan.

PW: Bedankt, Ryan.

PSTN: Wees voorzichtig en blijf gewoon doen waar je mee bezig bent. Jullie zijn het hipste wat er momenteel is. Blijf het doen; we houden van jullie.

Beide: Dank je.

 

 

-Over de auteur-

Ryan T. Cusick is een schrijver voor ihorror.com en geniet erg van praten en schrijven over alles binnen het horrorgenre. Horror wekte voor het eerst zijn interesse na het bekijken van het origineel, The Amityville Horror toen hij nog maar drie jaar oud was. Ryan woont in Californië met zijn vrouw en elfjarige dochter, die ook interesse toont in het horrorgenre. Ryan behaalde onlangs zijn masterdiploma in psychologie en heeft de ambitie om een ​​roman te schrijven. Ryan is te volgen op Twitter @ Nytmare112

Pagina's: 1 2