De eerste zuivering tegenwoordig in de bioscoop te zien is, en daarom lijkt het alleen maar passend om deze inzending van Laat voor de partij aan de thriller uit 2013 van schrijver / regisseur James DeMonaco De overval. Met vier films en een aankomende tv-series Onderweg zou ik graag willen zien waar het allemaal om draait. Dus, zonder verder oponthoud ... laat De overval beoordeling beginnen.

Half feest en half anarchie, de franchise overweegt hoe het zou zijn als criminele activiteiten (inclusief moord) één nacht per jaar legaal zouden zijn. De theorie is dat het deelnemers in staat zou stellen hun agressie te ventileren en de algehele criminaliteit de rest van het jaar te verlagen. En in deze wereld werkt het blijkbaar.

De eerste film is een bescheiden begin van de franchise met een beperkt verhaal dat zich meestal afspeelt in een rijk huis in een buitenwijk in de nacht van The Purge. James Sandin (Ethan Hawke) is een rijke verkoper van beveiligingssystemen die in een gated community woont met vrouw Mary (Lena Headey) en hun twee kinderen. Kort nadat de Sandins hun huis op slot hebben gedaan voor een rustige nacht waarin Purge op tv kijkt, gaat het snel mis.

Een dakloze vreemdeling slaagt erin te verdwijnen in hun uitgestrekte huis nadat hun zoon hem een ​​toevluchtsoord heeft geboden vanuit Purgers. De groep psychopaten die buiten blijven hangen, houden de Sandins verantwoordelijk voor het onderdak bieden aan de man, en de familie zal ze niet lang buiten kunnen houden.

Je kunt de aantrekkingskracht van zo'n intrigerend hoogstaand uitgangspunt zien. Normaal gesproken geniet ik van claustrofobische films op één locatie, zoals De nacht van de levende doden, verborgen, Een stille plek en 10 Cloverfield Lane, microkosmossen van grootschalige evenementen die buiten de muren plaatsvinden.

Wat films als deze aan schaal en spektakel missen, maken ze vaak goed met meeslepende personages en strakke verhalen. Dit is waar De overval struikelt. Hoewel het uitgangspunt interessant is, ontbreekt de uitvoering helaas

Ten eerste enkele positieve punten. Terwijl Purge Night nadert, is het gevoel van angst voelbaar. Iedereen paranoïde maken als hij ziet dat een buurman in zijn achtertuin een machete aan het slijpen is vlak voordat The Purge begint. De film heeft een dystopisch gevoel dat vervat zit in de ene avond, totdat de samenleving de volgende dag weer normaal wordt als wakker worden uit een nare droom.

Veel burgers (zoals James en Mary Sandin) behandelen Purge Night bijna als een verwrongen oudejaarsviering. Ze verklaren hoe het hun land heeft gered en hoeveel goeds het heeft gedaan. Hoewel het concept dat de meerderheid van de misdaad voortkomt uit agressie duidelijk twijfelachtig is, werkt de premisse satirisch. Het wordt echter niet op een dergelijke manier afgehandeld.

The Purge wordt in deze film voornamelijk gebruikt als een raamwerk om een ​​problematische home-invasion-thriller te maken. Personages worden vaak gedwongen om ongelooflijk domme beslissingen te nemen om de plot in beweging te houden. De dochter Zoey, bijvoorbeeld, loopt herhaaldelijk zonder reden weg van haar familie terwijl er een potentieel gevaarlijke vreemdeling in hun huis rondloopt. Dit is het type film waarbij je vaak tegen het scherm moet schreeuwen vanwege het constante gebrek aan oordeel.

Een (overdreven) royaal deel van de looptijd van de film is gewijd aan personages die door de donkere gangen van het huis van de familie dwalen. We hebben echter geen idee waar mensen of kamers zich ten opzichte van elkaar bevinden. Dit komt waarschijnlijk omdat een groot deel van de film erop vertrouwt dat je gelooft dat personages spoorloos kunnen verdwijnen in een huis van redelijk formaat.

In Adem niet, waren er sequenties waarin je je kon voorstellen waar The Blind Man in huis was in relatie tot zijn slachtoffers, omdat we vanaf het begin een goede doorloop kregen. We kunnen voelen dat de personages dichterbij of verder van gevaar komen, wat de spanning vergroot. De dakloze man binnen De overval lijkt ook nooit een echte bedreiging om mee te beginnen, dus het is moeilijk te vrezen voor de Sandins als ze samen met hem opgesloten zitten.

De bemanning van gemaskerde gekken buiten wordt geleid door een beleefd demente leider gespeeld door Rhys Wakefield, die met zijn oor-tot-oor grijns op het landschap kauwt. Hij is de enige in de film met enig charisma en een typisch voorbeeld van het soort idiote dat door de straten zwierf tijdens Purge Night.

Ethan Hawke en Lena Headey hebben hier niet veel om mee te werken. Ze steunen in eerste instantie The Purge totdat het uiteindelijk bij hen aan de deur komt. Helaas zijn hun karakterbogen op zijn best oppervlakkig.

De jaloerse buren van de familie Sandin keren zich later in de film tegen hen en laten zien dat er een beetje gek in iedereen zit. Hun motivatie om de Sandins te haten is echter zo zwak dat het waarschijnlijk beter zou zijn geweest om ze helemaal geen motivatie te geven om beter bij het opgekropte agressieverhaal te passen.

Ik hoopte meer tevreden te zijn met de morele dilemma's van de film, de groei van het karakter en de algehele boodschap, maar het kwam allemaal nogal vlak over. De overval lijkt vaak veel te zeggen over de menselijke natuur, classisme en sociaal-politieke agenda's. Maar tegen de tijd dat de credits rollen, voelt het alsof er helemaal niets meer wordt gezegd.

Je zou veel aangrijpende verhalen kunnen vertellen met zo'n diepgewortelde zandbak om in te spelen. Dat is waarschijnlijk waarom 2013 De overval is zo frustrerend.

Het potentieel is er, en dat kan een van de redenen zijn waarom deze franchise zo succesvol is. Bovendien kan het geen kwaad om zulke bescheiden budgetten te hebben. Je zou hopen dat de sequels het concept uitbreiden en meer interessante verhalen vertellen met meer interessante personages. Misschien kom ik er in toekomstige edities van Late to the Party achter. Tot de volgende keer, Happy Fourth of July!