Het is met geen groot genoegen dat ik moet toegeven dat ik nooit heb gekeken Het Monster Squad eerder in mijn leven, maar hier zijn we dan. Gelukkig, hoewel deze film een ​​klassieke film uit de jaren 80 is waar velen mee zijn opgegroeid, kon ik spoilers vermijden en deze honderd procent blind ervaren, en daar had ik niet dankbaarder voor kunnen zijn.

Alles aan deze film straalt de charme van de jaren 80 uit, van het monsterontwerp tot het decorontwerp en het acteerwerk. Het enige dat zou kunnen maken Monster Squad nog meer een product van de jaren 80 zou zijn als Van Halen de hele soundtrack had gecomponeerd. Maar met die gedachte in gedachten klinkt dat alsof het best geweldig zou zijn.

Het complot om Het Monster Squad is een relatief eenvoudige, maar plezierig genoeg om geen afbreuk te doen aan de algehele ervaring. Monsters zijn echt, slechte dingen gebeuren, en het is aan de lokale monsterenthousiastelingen om de dag te redden voordat de wereld wordt verteerd door het kwaad. Simpel genoeg, maar de echte reden dat je naar de film kijkt, is voor de personages en hun interacties met de waanzin die zich om hen heen ontvouwt.

De kindacteurs waren geweldig in deze film, vooral gezien het feit dat het een 'familie'-film uit 1987 is. Ik zeg zo'n familie omdat het voor een PG-13-film op een serieus donker terrein betreedt. Van het afbrokkelende huwelijk van Sean en Phoebe's ouders, tot Scary German Guy die een overlevende van de Holocaust is, Het Monster Squad is niet bang om de donkere kant van de mensheid te verkennen.

Het titulaire monsterteam heeft allemaal echte chemie op het scherm en voelt zich echt als een groep jonge vrienden die een band hebben over hun wederzijdse liefde voor het horrorgenre. Zelfs de bijpersonages zoals Scary German Guy, ja dat is de enige naam die het personage krijgt, voelen oprecht aan en zijn interacties met de kinderen zijn een genot om op het scherm te zien, zo niet een beetje aan de griezelige kant.

En het zijn niet alleen de menselijke personages die uitblinken, de monsters zijn op zich al fantastisch. De ster van het stel buitenbeentjes is niemand minder dan het monster van Frankenstein, die werd gestuurd om onze jonge hoofdrolspelers te vermoorden en in plaats daarvan bevriend raakt met de jonge monsterjagers. Kijken hoe het monster op het scherm leert en communiceert, zij het kort, was echt hartverwarmend en ik had zeker een glimlach op mijn gezicht tijdens al zijn scènes.

Behalve het monster van Frankenstein worden we getrakteerd op The Mummy, The Creature From The Black Lagoon, The Wolfman en tot slot Count Dracula zelf. De mummie en de goede oude visman voelden zich wegwerppersonages, aangezien ze in de loop van de film nooit echt veel doen, behalve hier en daar het mikpunt zijn van een paar grappen. The Wolfman is een beetje beter, maar de weinige scènes waarin hij een mens is, zijn ongelooflijk kort en voegen niet veel toe aan de ervaring.

Wat graaf Dracula betreft, voor mij was hij wisselvallig. Persoonlijk vond ik het een fantastisch idee om hem pas na bijna twintig minuten in de film geen enkel woord te laten uiten, waardoor hij een meer sinistere sfeer uitstraalde en zijn eerste woorden huiveringwekkend waren. En dan gaat de acteur overdrijven en het een beetje noemen, in wezen een parodie worden op het personage dat hij uitbeeldt.

Het overacteren is niet noodzakelijkerwijs een probleem, maar het is schokkend wanneer Dracula in de ene scène goed werk verricht door griezelig en onheilspellend te zijn, alleen voor het volgende scherm om hem te laten schreeuwen en hameren op een muur op zoek naar zijn gestolen amulet. Het kamp begint zich tijdens die momenten te vertonen, en het is moeilijk te zeggen of de scène serieus moet worden genomen of niet.

. Monster Squad begint sterk en houdt je aandacht vast tot de laatste kredietrol, zoveel kan niet worden ontkend. Wat het goed doet, doet het buitengewoon, helaas geldt hetzelfde voor wanneer de film struikelt. En het is op deze momenten dat de ervaring verwatert, maar gelukkig niet verpest.

Kijken, Monster Squad is een verdomd goede tijd, zelfs als het een beetje te hard probeert om eng of grappig te zijn. Het is verre van perfect, maar welke film is dat wel? Ik heb genoten van mijn tijd met Het Monster Squad, en al dat plezier in de jaren 80 heeft me zeker nog enthousiaster gemaakt voor de première van Stranger Things seizoen twee deze vrijdag.

Zorg ervoor dat je volgende week afstemt op een nieuwe editie van Late To The Party, deze keer kijken we naar de edities van 2006 Bijl.

Kenmerk afbeelding tegoed: Chris Fischer