Welkom terug bij een nieuwe wekelijkse editie van Late to the Party, de recensie-serie waarin iHorror-schrijvers tegenover de cultklassiekers en fan favorieten we hebben op de een of andere manier niet gezien. De film van deze week is "Dolls" uit 1987, geregisseerd door Stuard Gordon, geproduceerd door Charles Band en Brian Yuzna, en geschreven door Ed Naha.

Als je net als ik bent en je eerste herinneringen aan horrorfandom afkomstig zijn van het doorlezen van de albumhoezen in je plaatselijke videotheek, dan herinner je je waarschijnlijk deze:

Ondanks dat die geweldige cover me altijd uitsteekt, ben ik er tot nu toe nooit aan toegekomen. Ik schaam me vooral omdat ik een grote fan van Stuart Gordon ben. Helaas is hier geen Jeffrey Combs. Hij had zoveel kunnen doen met dit gekke script, in een aantal verschillende rollen.

Welkom op de Dollhouse

Voor een magere 77 minuten duurt het even voordat "Dolls" op gang komt. Het vindt plaats op het Engelse platteland, maar we kunnen er alleen zeker van zijn dat het in Groot-Brittannië is omdat iedereen aan de linkerkant rijdt. De karakters lijken verdeeld tussen Engels en Amerikaans.

We ontmoeten de jonge Judy, haar vader David en haar stiefmoeder Rosemary. David en Rosemary zijn net getrouwd en ze brengen hun huwelijksreis door met rijdend door het land in een Rolls-Royce met Judy op sleeptouw. Rosemary is je typische slechte stiefmoeder, die Judy als een last beschouwt en niets met haar te maken wil hebben. Wat een echte verrassing is, is dat David haar daar ook niet wil hebben, en hij blijft Rosemary eraan herinneren dat hij alleen de voogdij over haar heeft voor de zomer. We leren dat Rosemary rijk is, dus ik begrijp niet waarom David niet alleen kinderbijslag betaalt en Judy bij haar moeder achterlaat. Maar nogmaals, deze hele film voelt alsof het wordt verteld vanuit het oogpunt van een kind. Daarover later meer.

Een van de beste scènes in de film speelt zich al vroeg af, wanneer Rosemary Judy's teddybeer, Teddy, in de bosjes gooit tijdens een regenbui. Teddy komt tot leven en komt tevoorschijn als een gigantische knuffelbeer met echte tanden en klauwen, en slacht Rosemary en David. Dat blijkt helaas de verbeelding van Judy te zijn.

Ze zoeken een plek om te hurken en de storm af te wachten, en stuiten op een griezelig oud herenhuis dat wordt bewoond door een ouder echtpaar, Gabriël en Hilary, samen met een lading poppen. Ze hebben zelf geen kinderen, maar Gabriel is een speelgoedmaker die enge poppen maakt, terwijl Hilary de poppen in een kinderwagen stopt en ze midden in de nacht door het huis laat lopen. Charmant!

Het landhuis zelf doet veel van het zware werk voor deze film: het is een prachtig oud huis dat in elk gotisch verhaal thuis zou zijn. Elke kamer heeft tientallen poppen, en je merkt al snel dat de poppenogen bewegen.

Ralph, Enid en Isabel bestormen het gezelschap hierna. Enid en Isabel zijn twee punkmeisjes die Ralph hopen te beroven, en Ralph is een Amerikaanse toerist die hoopt te scoren met een van hen of met beiden. Ralph ziet er ook uit als een budget Sean Astin.

De punkmeisjes lijken in deze setting niet op hun plaats te zijn, meer nog dan de Amerikaanse karakters. Ik denk niet dat ze enige uitleg hebben gegeven over wat ze in de middle of nowhere aan het doen waren. Maar nogmaals, niemand doet het echt. We zien Isabel en Enid kort liften in de openingsscène. Toen raapte Ralph ze op, en toen stierf zijn auto vlakbij het huis.

Iedereen blijft de nacht, en pas op dit punt beginnen de dingen op te pikken. Er was veel voor nodig om deze diverse cast van personages naar deze plek te brengen, en dat haalde me meer uit de film dan de moordende poppen. Het deed me denken aan "Spookies" van vorig jaar, waarin meerdere niet-verwante groepen om verschillende redenen een oud huis binnenkwamen, alleen maar om meer voer voor de monsters toe te voegen. 'Spookies' was echter een film die onhandig in een andere werd geschoeid nadat de oorspronkelijke makers op borgtocht waren vrijgelaten. Ik denk niet dat "Dolls" dezelfde problemen had om alle vragen uit te leggen.

De vallei van de moordenaarspoppen

De echte sterren van deze film zijn de poppen. De stop-motion-animatie werkt goed en de poppen komen net zo gemeen over als ze onze menselijke personages aanvallen. Ze bijten, ze steken en sommigen gebruiken zelfs kleine speelgoedgeweren, met dodelijke gevolgen.

Ik heb wel wat vragen over de poppen zelf, en het grootste deel van hun achtergrondverhaal wordt overgelaten aan de interpretatie van de kijker. Wanneer mensen terugvechten, zijn sommige poppen hol en versplinteren ze gemakkelijk, terwijl andere kleine skeletten in zich lijken te hebben. Het is niet helemaal duidelijk waarom sommige poppen anders zijn, maar één personage wordt als straf in een pop veranderd. Zijn deze mensachtige poppen de zielen van slechte mensen, voor eeuwig gevangen in dit huis? Het is nooit echt volledig uitgelegd.

Ik zou 'Dolls' bijna classificeren als een duister sprookje in plaats van een regelrechte horror. Het heeft een dromerige kwaliteit en een eigen gevoel voor moraliteit. Kinderen en volwassenen die zich de verwondering uit hun kindertijd herinneren, worden gespaard, terwijl cynische volwassenen op brute wijze worden vermoord. Weten de poppen het verschil? Zijn Gabriël en Hilary, de vriendelijke oude speelgoedmakers die hier mensen in de lichamen van poppen vangen? Waarschijnlijk. Wat ga je anders doen in een groot oud huis op het platteland?

Over het algemeen is deze film ongelijk en lijkt hij ondanks zijn korte looptijd op sommige plaatsen te slepen. Hoewel het zijn fouten heeft, is het toch de moeite waard om te kijken als je van griezelige poppen, Stuart Gordon, Brian Yuzna en duistere fantasie houdt. Er is niet veel bloed, maar de paar bloederige scènes zijn indrukwekkend. Voor een relatief laag budget van $ 2 miljoen zijn de speciale effecten van John Carl Buechler indrukwekkend.

"Dolls" was geen commercieel succes, maar sinds kort is het een cultfavoriet, mede dankzij een nieuwe collector's edition Blu-ray van Shout! Fabriek.

Bekijk de trailer hier:

Laat ons weten wat je van "Dolls" vond.

Blijf volgende week op de hoogte voor meer Late to the Party, of bekijk onze eerdere beoordelingen hier!