Het heeft me meer dan dertig jaar gekost, maar ik heb eindelijk de kans gehad om ervoor te gaan zitten Stephen King bloedzuigende klassieker. 'Salem's Lot kwam tot leven in King's meesterlijke verbeelding toen hij voor het eerst durfde na te denken over wat er zou gebeuren als graaf Dracula naar de stad zou verhuizen? Als het genie dat hij was, veranderde Stephen King die vonk van nieuwsgierigheid vervolgens in een moderne horrorklassieker.

 

 

Salem's Lot was het eerste boek van King dat ik ooit heb gelezen. Ik heb mijn exemplaar voor zeven pond (plus wat schandalige invoerbelasting) weer opgehaald bij Anglia, de enige Engelse boekwinkel (terug in de jaren 90) die we hadden in St. Petersburg, Rusland, en we konden het niet neerleggen. Het werd de eerste van nog veel meer boeken van de koning die ik uiteindelijk aan mijn bibliotheek zou toevoegen. Voor de langste tijd, 'Salem's Lot was in feite mijn favoriete Stephen King-boek, en versloeg zelfs de geweldige prestaties van The Stand en Pet Sematary voor mij. Vanaf 2016 IT is mijn King-favoriet geworden, maar 'Salem's Lot heeft nog steeds dat speciale plekje voor mij. Zozeer zelfs dat ik dit afgelopen voorjaar moest herlezen. Hetzelfde ontzag en verwondering zijn er nog steeds.

 

 

Dus, met de roman nog vers in mijn geheugen gegrift, hoe houdt de film het vol? Gefilmd in 1979, door horrorlegende Tobe Hooper van Texas Chainsaw Massacre roem, heeft de film in de loop der jaren een wilde cultstatus opgepikt.

Meteen word ik eraan herinnerd wat deze film had kunnen zijn. Eerder besprak ik hoe George Romero (Dageraad van de doden, Creepshow) was ingesteld om samen te werken met Stephen King en de vampiertour de force tot leven te brengen op het grote scherm. Geen gebrek aan respect voor onze geliefde meneer Hooper, maar ik heb het gevoel dat we zijn beroofd als horrorfans. Vooral als je het gruwelijke werk van het demonische duo vergelijkt met de fan-geliefde Creepshow.

De film van Hooper is goed, zo niet, misschien een beetje gedateerd. Dezelfde slow burn-build die hij gebruikte in zijn gigantische hit TCM werd hergebruikt voor 'Salem's Lot. Hoewel ik denk dat de stijl briljant werkte voor zijn kannibalenmeesterwerk, kan dezelfde lof niet precies worden gebruikt voor zijn bloedzuigende duivels. Stemming, sfeer, karakteropbouw - deze zijn allemaal vastgelegd in de roman. Stephen King maakt op briljante wijze de stad van 'Salem's Lot een hoofdpersoon. Dat is bijna onmogelijk om te doen, en alleen een meester van de kunst kan het voor elkaar krijgen. Niet alleen dat, maar zijn hoofdpersoon voor het verhaal is het Marsten House, een demonische verblijfplaats die boven de slaperige stad staat - opdoemt - en zich gedraagt ​​als een levend baken dat zeer slechte dingen naar zich toe trekt. Onze oude vampier, Barlow, wordt natuurlijk aangetrokken door het huis.

 

 

De film volgt dezelfde gedachte, maar het zou verdomd lastig zijn om een ​​film te maken waarin de hoofdpersonen zowel een spookhuis als een gedoemde stad zijn. En hier stoppen we met vergelijken met het boek, want anders zou dat zelfdestructief zijn. Als laatste zal ik over het onderwerp zeggen: ga het boek lezen!

Dit is misschien niet mijn favoriete verfilming van Stephen King, maar ik heb er wel van genoten. De film werkt ondanks zijn gebreken. De verschillen tussen boek en film zijn er zeker, maar niet genoeg om ouderwets spookachtig filmplezier te verpesten. Ja zeker, Barlow's uiterlijk is er rechtstreeks uit gehaald nosferatu, en zijn vriendelijke ouderwetse hypnose wordt vervangen door gegrom en gegrom; en ja oké, zijn rechterhand is niet langer de magere, kale, dreigende aanwezigheid zoals hij in de roman was, maar hier gedraagt ​​hij zich meer als een Disney-slechterik, maar het is toch een leuk horloge.

 

 

Dat gezegd hebbende, kan ik niet nalaten te prijzen waar deze film rockt! Ik moet het aan de 'raamscène' geven. Dat moment werkt nog steeds en het is door de jaren heen voor veel kijkers de nachtmerrie-brandstof geweest. En hoewel ik misschien niet om de grommende prestaties van Barlow (Reggie Nalder) gaf, hield ik wel van de make-up en effecten van de vampier. Het zien van de ondode duivels die boven de grond zweven met eeuwige honger en roofzuchtig geduld, maakt de film een ​​must-see ervaring.

 

 

Er zweeft een remake uit 2004 rond, en ja, die heb ik gezien. Ik kan me het verdomde ding gewoon helemaal niet herinneren. Zo vergeetbaar was het. Deze zal me echter bijblijven en hij verdient het om als een klassieker te worden beschouwd.

Oké, dat gezegd hebbende, ik kan niet anders dan denken dat dit verhaal is ingesteld voor een JUISTE remake. De werken van Stephen King lijken op dit moment allemaal deel uit te maken van een remake-rage, en dat is maar goed ook! Ik ben opgewonden. Met dingen als IT, de tribune en Tommy Kloppers allemaal gepland voor de toekomst, ik zou graag terug willen keren naar de schimmige straten van 'Salem's Lot.