2014 was een interessant jaar voor horror op het scherm. Hoewel de alomtegenwoordige remakes en onmiskenbare sequels opvallend weinig waren, verschoof veel van de beste horror naar de televisie, hoe onwaarschijnlijk het ook leek. Shows als Hannibal, The Walking Dead, The Strain en American Horror Story hielden ons week na week thuis, en de populaire nieuwe stap om kleinere films op aanvraag uit te brengen die samenvielen met beperkte theatrale oplagen betekende dat het gemakkelijker dan ooit was om films te zien. de kleinere onafhankelijke films, gewoon op je eigen bank.
Wat volgt zijn mijn persoonlijke favoriete horrorfilms die ik in de loop van het afgelopen jaar heb gezien. Ik pas het motto van wijlen Hunter S. Thompson toe op mijn filmkeuzes: "Het wordt nooit raar genoeg voor mij". Dat gezegd hebbende, de film hoeft niet perfect te zijn, maar hij moet iets memorabels doen om er van te houden. Er zijn meer dan een paar releases die ik nog steeds niet heb gezien, maar dit zijn de gedenkwaardige releases die op de een of andere manier tot mij doordrongen als levenslange horrorfan. Veel plezier, en hopelijk is er hier iets anders dat je kunt bekijken dat misschien ontbrak op andere eindejaarslijsten.
Op en neer in 2015!

---

10) De zuivering: anarchie

Na zo'n uniek en open concept als een jaarlijkse legale misdaaddag in de eerste film te hebben verspild, deed dit vervolg alles goed door het bloedbad uit te breiden waarnaar alleen in het origineel werd verwezen. Deze film heeft ons uit de last van de rijke man gehaald en ons direct op straat gezet, midden in de chaos. Met meerdere personages en verhaallijnen die elkaar kruisten en wat fel explosief geweld, was deze duister en opwindend om te zien. Ik kijk er echt naar uit om meer sequels te zien die deze bloederige zandbak met geweldige ideeën uitbreiden.

---

9) Verpleegster (3D)

Om de een of andere reden lag deze krankzinnige liefdesbrief aan B Horror bijna twee jaar op een plank voordat hij in januari 2014 in zeer beperkte mate werd uitgebracht. Het is als een meer lugubere, ironische versie van American Psycho, en erg leuk vooral kijken naar het hypnotiserende hoofdoptreden van Paz De La Huerta als een moordlustige verpleegster op jacht. Ze is iets ongelooflijks om naar te kijken en haar optreden voert deze hele film naar onbekende donkere en natte plaatsen, met een ironisch gevoel voor humor dat het hele spektakel tot iets speciaals verheft. Ik eis een vervolg!

---

8) Wolf kreek 2

Regisseur Greg McLean had gemakkelijk een kopie van zijn zeer gedurfde origineel uit 2005 uit de kast kunnen pompen, maar dit vervolg op de verrassende marteling sloeg in 2014 van versnelling en verlichtte de toon dramatisch. 2 veroorzaakte ernstige waanzin en een van de gekste voertuigachtervolgingen ooit. Een geweldige wisseling van perspectief halverwege maakte deze echt gedenkwaardig voor mij, wat bewees dat dit de unieke visie was van een gekke regisseur. Een zeer inventieve en effectieve kijk op de moderne Australische slasher.

---

 

7) ABC van de dood 2

Toegegeven, ik was geen grote fan van de eerste ABCs of Death-anthologie in 2012, maar ik ben dol op het concept en de vrijheid die de producers elke filmmaker lieten hebben met hun brieven. Of ze deze keer geluk hebben gehad, of gewoon betere regisseurs hebben gekozen, weet ik niet zeker, maar deze tweede verzameling korte films bevat veel meer hits dan missers in mijn boek. Deze korte films lopen uiteen van horror en stijl, en vrijwel allemaal hebben ze iets positiefs, hoewel ze misschien niet perfect zijn. Als er niets anders is, is dit hele ding de toegangsprijs voor Chris Nash's waard "Z is voor Zygote" wat nog steeds een van de meest waanzinnig verontrustende (en geweldige) korte films is die ik ooit heb gezien. Ik hoop in de toekomst nog veel van deze bloemlezingen te zien.

---

6) Heksen en bitchen

Over krankzinnigheid gesproken, de Spaanse regisseur Alex de la Iglesia leverde vanaf de openingsscène deze surrealistische schoonheid die de grenzen van acceptabele gekheid verlegt. Na het vreselijke avontuur van een bende stijlvolle dieven die een bankoverval verprutsen en proberen te ontsnappen aan de lange arm van de wet, verstoppen ze zich tussen een coven van heksen. Ze worden vervloekt en de eigenaardige personages moeten vechten om te overleven tijdens een van de meest waanzinnige climaxscènes van een film in de recente geschiedenis. Deze heeft het allemaal en zal zelfs de meest afgematte horrorfan zich afvragen wat voor soort psychotische wending er hierna zal opduiken.

---

5) Cheap Thrills

Hoewel men zou kunnen stellen dat Cheap Thrills naar traditionele maatstaven geen horrorfilm is, bevat deze meer schokken dan een miljoen zombiefilms en geniet hij van een echt verontrustend wereldbeeld dat zeker niet voor de preuts is. De twee wanhopige hoofdpersonages zijn zo intiem voor mij dat het gemakkelijk was om te zien hoe dit verhaal van een vreselijk misgelopen nacht gemakkelijk kon gebeuren, en het is moeilijk om weg te kijken terwijl ze het konijnenhol tot het bittere einde volgen. Op een avond verdrinken twee oude vrienden hun verdriet in een plaatselijke bar en ontmoeten ze een cynisch en gemeen stel dat hen tot het uiterste drijft en ver daarbuiten, en de hele film escaleert op zo'n natuurlijke manier dat dit gemakkelijk een nieuwsbericht zou kunnen zijn. En dat is heel eng.

---

4) Willow Creek

Bobcat Goldthwait (ja, dat Bobcat Goldthwait) regisseerde dit found footage-meesterwerk dat een stel volgt op een vakantie die uitmondt in een obsessieve jacht op de legendarische Bigfoot. Door gebruik te maken van alle beproefde trucs van het veelgebruikte subgenre, maakte hij een film die zo intiem en effectief was dat ik de afgelopen twintig minuten samen met de hoofdpersonen beefde van angst. Een deskundige langzame opbouw en twee ongelooflijk overtuigende leadoptredens werpen hun vruchten af ​​in de laatste momenten, die ondraaglijke spanning en echte angst creëren door het gebruik van eenvoudige geluidseffecten en huiveringwekkende details. Het dubbelzinnige einde is slechts de kers op de taart.

---

3) Circus van de doden

Hoewel ik tegenwoordig de neiging heb om af te stemmen op de meeste titels die eindigen op "... van de doden", is dit verhaal van een groep sadistische clowns op jacht het bewijs om een ​​boek niet te beoordelen op zijn omslag (of een film op zijn titel) . Deze onafhankelijke film, een onwankelbaar wreed feest van geweld, heeft veel van zijn succes te danken aan genre-veteraan Bill Oberst Jr. en zijn absoluut onverschrokken vertolking van "Papa Corn", de leider van dit stel moordende clowns. Onverbiddelijk en vol schokkende momenten van extreem geweld, deze staat zo hoog op de lijst omdat het me dingen liet zien die ik nooit zal vergeten.

---

2) The Babadook

Deze heeft de afgelopen maand veel stoom en hype gekregen, en dat is allemaal welverdiend. Een unieke en prachtig overtuigende visie op monsters en waanzin, deze film van de eerste keer Australische regisseur Jennifer Kent zal zeker zijn stempel drukken op de kijker. Door met allerlei verschillende angsten te spelen en echte emoties zoals schuldgevoelens, eenzaamheid en frustratie te gebruiken om de waanzin rond de hoofdpersonages te onderstrepen, is deze film op veel verschillende niveaus succesvol. Hoewel ik het met veel commentatoren eens ben dat het niet bijzonder eng is, bevat het tal van creatieve en griezelige sequenties die je niet snel zult vergeten, en twee deskundige uitvoeringen van de hoofdrolspelers maken dit tot een moderne horror-uitblinker.

---

1) Slagtand

Misschien wel het meest belachelijke concept ooit met een fatsoenlijk budget, Kevin Smiths podcast-geïnspireerde walrusfilm staat bovenaan mijn lijst uit pure durf. In deze tijd van afnemende onafhankelijke films is het echt ongelooflijk dat de regisseur erin is geslaagd om deze man-meets-walrus-film werkelijkheid te laten worden. Hoewel het zeker een gimmick is, en zeker geen perfecte film, was het zonder twijfel een van de meest unieke films van het jaar, en daar ben ik naar op zoek. Smith nam een ​​onvoorbereid gesprek aan terwijl hij stoned werd met zijn vrienden en ging er echt mee door, waardoor we een van de raarste films ooit kregen, en bewees dat er goede dingen zullen gebeuren als je "elke suffe droom volgt die je hebt."
Grappig, verdrietig, grof en raar als de hel, Tusk zal moeilijk te overtreffen zijn. #WalrusJa

---