De nachtmerrie-creatie zijn van Bill Finger, Bob Kane en Jerry Robinson, en het opnemen tegen de Dark Knight of Gotham, Joker (Batman) # 1, 1940) werd al snel de meest gevierde slechterik in de geschiedenis van de popcultuur. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat hij in het tweede nummer zou worden vermoord, maar DC merkte hoe goed hun nieuwste rouge werd ontvangen en verlengde (wijselijk) het leven van de Clown Prince of Crime. Sinds die dag heeft hij bewezen de dodelijkste uitdaging van Batman te zijn.

De Joker's misdaden en wreedheden zijn legendarisch en blijken vaak geen reden of motief achter zich te hebben. Hij heeft een atoombom in het midden van Metropolis veroorzaakt, heeft persoonlijk leden van de Bat-Family aangevallen en vermoord, en heeft zelfs een baby naar Comm. Gordons vrouw, die haar afleidde, en terwijl ze verwoed worstelde om het kind te redden, schoot Joker haar neer en liet haar op de grond liggen met een aantal gestolen baby's die over haar nog warme en bloedende lijk kropen. Dat is echter niet eens het topje van de ijsberg.

Ondanks zijn kleurrijke kleding, komische houding en nooit vervagende glimlach is Joker angstaanjagend! Hij doodt omdat het grappig voor hem is. Het komt eigenlijk maar op één ding neer: het leven is een zieke grap en de dood is de clou. Dat is zijn perceptie van de werkelijkheid. Als je het er niet mee eens bent, begrijp je de grap gewoon niet.

Zijn wapen is eenvoudig - hoewel hij tientallen instrumenten heeft gebruikt om het punt duidelijk te maken - gelach! Dat alleen al maakt hem gevaarlijk en beangstigend, maar Joker moet natuurlijk nog een stap verder gaan dan we zouden verwachten. Hij staat niet boven zijn eigen methoden van wreedheid en sadisme, want om de hele stad te choqueren, liet Joker toe dat zijn eigen gezicht werd afgesneden. Toen keerde hij een jaar later terug, stal het gezicht van lockdown bij de GCPD en droeg het als een Halloween-masker.

Omdat dat de grap is - niemand is vrijgesteld van de verschrikkingen van de werkelijkheid. En hij zal die verschrikking trots dragen zodat iedereen het kan zien.

 

Joker en een duistere oorsprong

Zijn oorsprong is doordrenkt van horrorgeschiedenis. Ik heb het niet over hoe Joker werd wat hij is in de strips - er zijn te veel variaties om uit te kiezen - maar eerder over welke inspiratie de makers hebben getrokken bij het ontwerpen van de kenmerkende look van het personage.

Grotendeels geïnspireerd door Paul Leni's Duitse expressionistische stille horror, The Man Who Lach (1928), vond Joker zijn kenmerkende glimlach uit de griezelige misvorming van Conrad Veidt. De tragische figuur van Veidts personage, Gwynplaine, blijft achter met een ziekelijke glimlach die permanent over zijn gezicht is geëtst. Als dat je bekend voorkomt, komt dat omdat het een griezelige gelijkenis vertoont met zowel Jack Nicholson als Heath Ledger's vertolking van de Joker.

Het is een glimlach die bedoeld is om angst, ongemak en misselijkheid bij de kijker uit te lokken. Veidts glimlach is allesbehalve het resultaat van komedie en is een vloek voor hem. Hetzelfde kan gezegd worden van de gemene grijns van Joker.

Op basis van deze klassieke tragedie, Todd Phillips, directeur van grappenmaker (nu in de bioscoop) gaf zijn titulaire personage een soortgelijke aandoening, het onvermogen om te blijven lachen in tijden van stress of angst, nogmaals, zonder humor of goedheid in Joker's willekeurige uitbarstingen. Net als de glimlach van Veidt is Arthur's (Joaquin Phoenix) lach een misvorming en een reden om medelijden met hem te hebben.

Nogmaals, zoals het geval was met TMWL, het zorgt ervoor dat Joker het doelwit wordt van spot en geweld.

 

"Wil je weten hoe ik aan deze littekens kwam?"

In zijn Oscar-winnende optreden in De donkere ridderHeath Ledger's Joker is letterlijk van oor tot oor met littekens bedekt over de mond, waardoor hij een afschuwelijke grijns achterlaat die hij nooit zou kunnen ontsnappen.

Er is ons nooit verteld hoe hij die littekens heeft gekregen en de paar keer dat Joker een verklaring biedt, zijn de verhalen nooit hetzelfde. Wanneer ze zijn gebeurd en hoe niet relevant, hij heeft ze gewoon. En dat trauma maakt deel uit van wie hij is.

The Man die lacht gaat over een jongen die op jonge leeftijd met opzet is misvormd. Zijn vader wordt berecht als politiek gevangene en ter dood veroordeeld door middel van een ijzeren maagd (METAAL!). De jongen, Gwynplaine, moet de rest van zijn dagen met zijn helse glimlach blijven leven en pas geaccepteerd worden in een reizend carnaval van freaks.

Hoewel Phoenix's Joker, in tegenstelling tot Gwynplaine, geen fysieke misvormingen heeft, zijn de twee in spirituele zin verbonden. Beide zijn het resultaat van een slechte samenleving die wordt bestuurd door corrupte elitairen die niets kunnen schelen voor degenen die lijden in de steegjes en buitenwijken van de high society. Beide mannen zijn sociale verschoppelingen, verlangen naar acceptatie en de troost van oprechte genegenheid wordt hen ontzegd.

Ze worden allebei belachelijk gemaakt, bespot en lijden onder geweld totdat ze zich in een wending van ironie (of misschien het lot) gewelddadig keren tegen degenen die hen hebben afgebroken. En de glimlach (of de lach) voelt eindelijk eerlijk verdiend.

Eindelijk, overal TMWL, Gwynplaine doet er alles aan om zijn glimlach te verbergen, bijna alsof hij die tegen zijn arm probeert te smoren. In navolging van dezelfde actie, Arthur, die (zoals eerder vermeld) lijdt aan een mentale aandoening die hem oncontroleerbaar laat lachen, vecht wanhopig tegen de impuls om te lachen en smoort zijn uitbarstingen in zijn arm, een weerspiegeling van het personage dat oorspronkelijk het leven schonk aan de Joker vele decennia geleden.

Zelfs maar een nieuwsgierige blik op TMWL's trailer geeft het wakende oog een beeld van een clown die griezelig soortgelijke make-up draagt ​​als Phoenix's Joker (0.09).

Het zijn zulke kleine details waar ik zo dol op ben.

The Joker heeft een lange geschiedenis van maniakaal succes gehad en is in veel iteraties gezien. Zijn laatste incarnatie is niet alleen trouw aan zijn stripverhaalgeschiedenis, maar is ook een eerbetoon aan de glimlachende man die voor het eerst het leven inspireerde tot onze favoriete clown. Als je Joker nog niet hebt gezien, raad ik het ten zeerste aan. Het maakt deel uit van de horrorgemeenschap en is een stuk van onze geschiedenis.