Af en toe is er een flits van intense genialiteit in de cinema. Hier heb ik het over de actievariant. Het soort actie dat schroeit en van het scherm springt. In een tijd waarin Amerikaanse actiefilms tegen een muur van middelmatigheid liepen, John Wick kwam uit het niets en absoluut publiek met zijn stoere zelf en nu zijn we hier mee John Wick: Hoofdstuk 2 het bloedige pad voortzetten van een gelijkwaardig actie-genie van ballen naar de muur.

De film begint met John Wick nog steeds de stukken oppakken uit de nasleep van het pad van vernietiging uit de eerste film. Weet je nog, John vermoordde een stel mensen en nam zoete wraak, maar hij heeft zijn Mustang nooit terug kunnen krijgen. Dus de film begint natuurlijk met John die achter zijn geliefde auto aan gaat. Dit leidt tot een totale strijd van metaal, glas, botten en bloed terwijl hij het opneemt tegen de kerels die proberen te voorkomen dat hij de auto terugneemt. Grote fout.

Het centrale verhaal volgt Wick terwijl hij probeert terug te gaan naar een minder moorddadig leven, alleen om iemand uit het verleden van John te zien komen en hem vragen om een ​​hit uit te voeren. Wanneer John het aanbod afwijst, wordt hij eraan herinnerd dat hij een bloededeed verschuldigd is. Uiteindelijk ziet hij dat hij geen andere keuze heeft, neemt hij de baan en gaat naar Italië om nog een laatste hit uit te voeren.

De ingewikkelde en analoge wereld van John Wick is terug. Hotel Continental fungeert nog steeds als een toevluchtsoord en de collega's van John maken nog steeds een groot deel uit van het verhaal. Maar zoals met elk goed vervolg, opent deze die wereld nog verder en geeft je een kijkje achter het gordijn. Dit is een wereld waarin een barman optreedt als je wapenhandelaar, een kleermaker als wapenhandelaar en oude telefooncentrales fungeren als de enige communicatielijnen van de onderwereld. De wereld is nog steeds hypergestileerd met excentrieke moordenaars en intense snoepkleurige lichtmagie.

Deze verdubbelt ook het aantal headshots en de hoeveelheid chaotische schade die John doet wanneer hij is gewapend. We hebben hem eerder zijn pistolen zien gebruiken, hierin verhoogt hij de actie door over te schakelen op automatische jachtgeweren en aanvalsgeweren. De mix van judo en gun fu is een hypnotiserend geweldige dans om naar te kijken.

Keanu zet zichzelf opnieuw door het belsignaal om zijn eigen gevechten op het scherm en geweermagie uit te voeren. De kerel is geboren om de rol te spelen, en hij herinnert je daar de hele tijd aan. De close-ups van Reeves in gevechten van dichtbij zijn adembenemend en hadden niet kunnen gebeuren zonder de toewijding die Reeves had om een ​​echte tactische expert te worden.

Van John Wick: Hoofdstuk 2's eerste teaser-poster, identiek ontworpen naar Harry Lloyd's Gussie met twee pistolen. Het was duidelijk dat deze film inspiratie zou halen uit de klassieke stomme films van gisteren. Wanneer John Wick vecht Cassian (Common), wordt de film een ​​aanhoudende oefening in de beste stomme films. De rug en het schuim tussen deze twee zouden gemakkelijk het volume kunnen dempen en toch net zo effectief kunnen zijn. Als toevoeging aan de door stomme film geïnspireerde wereld, speelt Ares (Ruby Rose) een van de slechteriken die stom is met een sadistische kant. Rose doet geweldig werk door een uniek personage in de wereld te brengen en te helpen bij de esthetiek van de stille wereld.

De botten verpletterende praktische stunts en de grote spelhervattingen gingen deze keer kapot. Ik weet wat je zegt. “Maar de eerste was al vol actie en bruut! Hoe kan deze het nog verder brengen ?! " Nou, goede vraag (en stop met schreeuwen) maar ik verzeker je dat deze een verbetering is van en voortbouwt op alles van de eerste film, waardoor het je favoriete actiefilm van 2017 wordt.

Alsof ze proberen mijn hersens te overladen met de hoeveelheid coole shit in deze film, brengen ze een reünie van Keanu Reeves en Laurence Fishburn en een cameo van Franco Nero (Djano zelf!). Fishburn speelt een personage genaamd The Bowery King, het is duidelijk dat John en hij een geschiedenis hebben. Hun interactie is een van de weinige momenten vol dialoog die je in staat stellen op adem te komen van alle actie. Het is goed om deze kerels weer samen op het scherm te zien en als alles goed gaat, zien we hem misschien weer als er een Chapter 3 is.

Azië krijgt meestal alle coole actiespullen, dus ik heb het gevoel dat we door de geschiedenis leven als we op deze manier onze eigen dingen uit de kast halen. John Wick en John Wick: Hoofdstuk 2 zijn geschiedenis in de maak en zijn helemaal badass. Mis Keanu niet die de hoofden van de slechteriken afblaast en probeer als huiswerk alle headshots te tellen. Pssst, het is veel.