Naarmate ons interview vorderde, gingen de gesprekken over de toekomst en over de andere passies in het leven van meneer Reddick. Ik heb al heel lang bewondering voor het feit dat hij zijn leven als homoseksuele man leeft, openlijk voor iedereen zichtbaar, ook al is dat niet altijd populair voor de 'pakken in Hollywood', vooral omdat hij LGBT-personages probeert te schrijven in zoveel mogelijk van zijn scripts als hij kan. Hij wijst er echter op dat het nooit een probleem voor hem is geweest in de fangemeenschap met afschuw.

"Ik kwam naar mijn familie op de universiteit, dus het was nooit een probleem voor mij en de horrorgemeenschap heeft me altijd erg gesteund", zei hij. "Maar de pakken worden soms een beetje preuts."

Hij begon me bijvoorbeeld te vertellen over het maken van zijn film Tamara. In de eerste versies kwam de hoofdrolspeler, Chloe, in een subplot van de film uit de kast als lesbienne voor haar familie. Op een gegeven moment proberen haar ouders haar zelfs te vermoorden om haar geheim verborgen te houden. Dit is de ultieme angst voor elke LGBTQ-jongeren ter wereld, dat hun families gewelddadig zullen reageren op hun coming-out. Toen de opnames naderden, lieten de producers hem echter weten dat ze niet over de nodige middelen beschikten om acteurs voor de ouders in te huren en omdat ze de ouders daar niet konden hebben, stopten ze het subplot volledig. Dit zorgde voor ongemakkelijke scènes tussen Chloe en haar beste vriend die naar haar smacht, onverklaarbaar en zorgde ervoor dat het publiek niet zeker wist waarom ze eigenlijk niet met hem aan het daten was.

In een andere scène later in de film kiest Tamara in haar poging om wraak te nemen twee jonge jocks uit die andere jonge vrouwen hebben verkracht. Ze betovert hen en in het script dwingt ze de een om de ander te verkrachten als straf. De dag voor de opnames kreeg Reddick een telefoontje met de vraag hoe grafisch hij dat bedoeld had.

“Ik heb ze verteld dat het geen porno hoort te zijn en dat het niet sexy mag zijn. Het zou gewelddadig en verschrikkelijk moeten zijn, dus laat gewoon zien wat je zou laten zien als het een vrouw was die werd verkracht, 'legde hij uit. "Toen ik eindelijk de film zag, kwamen we bij die scène en ik dacht: 'Je maakt een grapje!'. Ze kussen elkaar min of meer en dan liggen ze in een bed onder de lakens met hun kleren aan en ik bel en vraag 'What the fuck?' Ze vertelden me dat de acteurs erg nerveus waren en dat een van hen de zoon van de producer was, dus filmden ze wat ze konden en ik dacht: 'Oh, wat heb je hardop gehuild! Als ze het niet aankunnen, laat dan een homoseksuele acteur de rol spelen!'”

De schrijver geeft echter toe dat zijn zichtbaarheid iets is dat hij belangrijk vindt. Hij heeft in de loop der jaren telefoontjes en brieven ontvangen van jonge mannen en vrouwen die toegeven dat het feit dat ze ontdekten dat de man die hun favoriete horrorfilm schreef homo was, hen ervan weerhield zelfmoord te plegen. En dus blijft hij de personages schrijven en vechten voor hun opname in de films die van zijn scripts zijn gemaakt, zelfs als zijn vrienden en collega's hem vragen waarom.

"Ik zou liever al mijn fans kwijtraken als het zou betekenen dat niet één persoon zelfmoord pleegde vanwege mijn zichtbaarheid", verklaarde hij. “Mensen realiseren zich niet dat er, ook al is het 2017, nog steeds LHBT-kinderen zijn die de hele tijd zelfmoord plegen, door homo's worden geslagen. We worden echt gezien en de wereld lijkt ons tegen te werken. Nu hebben we een vice-president die gelooft in conversietherapie voor homo's en er is nog steeds die terugslag. Helaas zijn er mensen die denken dat als er een homoseksueel personage in een film voorkomt, je homoseksualiteit promoot, tenzij ze een totale zelfhaat hebben en Jezus vinden en hetero worden. Er is nog steeds een deel van de samenleving dat er zo over denkt. Ook al is het maar een homoseksueel personage dat gewoon langsloopt, ze zeggen allemaal: 'Oh mijn god, ze promoten homoseksualiteit.' En ik ben helemaal fuck you, we bestaan ​​en we zijn niet allemaal ellendig.

Dit bracht ons bij een tweede gebied waar de schrijver buitengewoon gepassioneerd over is: het opnemen van meer gekleurde mensen in horrorfilms. Sterker nog, zijn nieuwste film die in mei wordt opgenomen, heet bijgeloof. Het is niet alleen de eerste slasher-film van de schrijver, maar de cast bestaat ook uit overwegend Afro-Amerikaanse en Latino-acteurs. Het is een zeldzaamheid onder reguliere horrorfilms en het zou zelfs de eerste van een grote studio kunnen zijn. En als zodanig was het niet gemakkelijk om gemaakt te worden.

"Je zult van studiohoofden horen dat als een film een ​​Afro-Amerikaanse hoofdrol heeft, het heel moeilijk is om in het buitenland te verkopen omdat het automatisch als 'urban' wordt bestempeld," legt Jeffrey uit. “Een actiefilm met Will Smith in de hoofdrol? Geen probleem. Maar een horrorfilm met een zwarte hoofdrolspeler of actrice loopt elke keer weer in de problemen. Maar ik leg al jaren uit dat als je een Afro-Amerikaanse hoofdrolspeler of actrice in een horrorfilm cast, horrorfans het zullen zien zolang het maar goed is. Dat is de sleutel”

Hij wijst er echter op dat dingen aan het veranderen zijn, ook al gaan de veranderingen langzaam.

“Godzijdank voor Shonda Rhimes voor het schrijven van zulke geweldige shows en het opnemen van zulke diverse casts. En ik denk met Jordan Peele en Eruit het gaat het landschap veranderen. Het is als “Oh, dat kunnen we wel heb een zwarte voorsprong! Maar voor de zekerheid gaan we hem omsingelen met een HELE groep blanken.' Maar dat geeft niet… babystapjes.”

Toen ons gesprek eindigde en ik op EINDE op mijn telefoon tikte, werd het me duidelijk dat ik een uur had zitten kletsen met een man die weet hoe hij die wijzigingen moet aanbrengen. Iemand die met succes kon doen wat hij van plan was. De zelfverklaarde jongen die een hillbilly was in de heuvels van Kentucky is uitgegroeid tot een zelfverzekerde welbespraakte schrijver van enge verhalen. Ik twijfel er niet aan dat zijn voortdurende stille volharding ongetwijfeld nog een paar muren zal afbreken voordat hij klaar is.

Pagina's: 1 2