Na drie gemaakt te hebben Zuivering films, maker van series James De Monacoa besloot dat het tijd was om terug te gaan naar het begin en te onderzoeken hoe het Purge-concept was geboren. In De eerste zuivering, de vierde film in de Zuivering serie, zullen kijkers ontdekken hoe de Verenigde Staten besloten dat de Purge een oplossing was voor hun problemen.

In dit interview, dat in april via e-mail werd gehouden, legt DeMonaco de oorsprong van het Purge-concept uit en beschrijft hij zijn visie voor de toekomst van de Zuivering series.  De eerste zuivering opent in theaters op 4 juli.

DG: James, wat inspireerde je om een ​​prequelfilm te maken?

JD: Hoe een land op een punt kon komen waarop zoiets als de Zuivering een levensvatbare oplossing voor zijn problemen was, leek mij erg interessant – vooral in deze tumultueuze tijden. Angst lijkt de motiverende factor te zijn - zoals in de geschiedenis - voor elke burger om zo'n snode oplossing te accepteren. En het verkopen van angst was zo integraal onderdeel van de Trump-campagne dat het leek samen te vallen met de NFFA (de regeringspartij in de Zuivering films) en hoe ze angst gebruiken om de Purge aan Amerika te verkopen. Dus uiteindelijk hield ik van de parallellen met wat er vandaag in ons land gebeurde.

DG: James, voor die mensen die de eerste drie films hebben gezien, die goed bekend zijn met de Zuivering mythologie, welke vragen wilde je beantwoorden in deze film?

JD: Hoe het begon. Waar het begon. De eerste zuivering wordt afgebeeld in de film, maar het is geen landelijke zuivering. Het is een "experimentele" zuivering - om te zien of het werkt - in de wijk Staten Island in NYC. De NFFA hoopt op veel 'participatie' in de avond zodat ze deze 'oplossing' de komende jaren landelijk kunnen verkopen. Hopelijk zien mensen waarom het allemaal begon, de redenering van de regering erachter - en de manipulatie ervan. En uiteindelijk hoe de NFFA en haar politiek ons ​​huidige regime weerspiegelen.

DG: Hoe zou je het proces beschrijven waarmee Amerika het Purge-concept omarmt, en hoe zou je de menselijke dynamiek beschrijven die in deze film bestaat tussen de hoofdpersonen?

JD: Zonder al te veel weg te geven, wat we leren in de Eerste spoeling is dat Amerika (in het bijzonder Staten Islanders die Amerika vertegenwoordigen in deze film - aangezien ze deel uitmaken van dit eerste "experiment"), de Purge niet echt omarmen. Er is een financiële stimulans om deel te nemen aan dit wetenschappelijke experiment zoals het wordt genoemd - vandaar dat we zien dat er een financiële manipulatie is van Staten Islanders met lagere inkomens om deel te nemen aan de Zuivering. Nogmaals, we onderzoeken overheidsmanipulatie, vooral van Amerika's meest kansarmen.

Wat betreft de menselijke dynamiek, onze twee belangrijkste personages zijn ex-geliefden - beiden groeiden op in het lagere inkomensgedeelte van Staten Island, en beide heel verschillend. Nya is een sociale activist die in haar buurt een leidende stem is tegen de aanstaande Purge en haar ex is Dmitri, de lokale drugsbaron - een man met geweld in zijn hart die in het begin van de film alleen voor zichzelf zorgt. Dingen veranderen voor hem als hij ziet wat de zuivering werkelijk is en de impact ervan op hun wereld.

DG: Waarom heb je, na het regisseren van de eerste drie films, Gerard McMurray geselecteerd om deze film te regisseren, en wat heeft Gerard aan deze film toegevoegd dat uniek is ten opzichte van andere regisseurs die je misschien voor deze film hebt gekozen, inclusief jezelf?

JD: Ik heb altijd al willen schrijven over de aanvankelijke, experimentele Purge, maar na het schrijven en regisseren van drie purge-films in 5 jaar tijd was ik klaar om de regietaken over te dragen. Iemand stuurde me de film van Gerard Brandend zand, waar ik van hield. Gerard was ook een grote fan van de Zuivering films en direct na ons eerste gesprek wist ik dat hij de juiste persoon voor de baan was. Hij zag de Purge als een metafoor voor de benarde situatie van minderheden in Amerika. Gerard heeft ook de orkaan Katrina meegemaakt - de slechte manier waarop de regering met die situatie omging en haar behandeling van inwoners van New Orleans met lagere inkomens was iets dat de basis vormde voor mijn schrijven van het origineel. Zuivering. Uiteindelijk zag Gerard de Zuivering films zoals ik ze zie – als genrefilms, actie/sci-fi/horror – maar ook als sociaal-politieke commentaren over ras, klasse en wapenbeheersing in ons land.

DG: James, afgezien van de prequel-verhaallijn, wat denk je dat deze film onderscheidt van de vorige Zuivering filmpjes?

JD: Karakter en toon. Ik denk dat deze film karakters en hun relaties met elkaar en met hun buurt en overheid en hun burgerplicht onderzoekt op een manier die we niet zagen in de eerste drie films. Ook de toon als Gerard brengt hier een heel andere toon - hij heeft een authentieke wereld en buurt gecreëerd die wordt verbrijzeld door de Purge, maar uiteindelijk terugvecht en de regering niet laat winnen.

DG: Wat was de grootste uitdaging waarmee je te maken kreeg bij het maken van deze film?

JD: Zoals met alle Zuivering film, budgetbeperkingen - we willen dat de film groots aanvoelt, maar in vergelijking met andere zomerreleases hebben we opnieuw een klein budget. En natuurlijk de balans tussen sociaal commentaar en genreplezier. We willen nooit prekerig zijn, dus we moeten die juiste balans vinden.

DG: James, hoe zou je de rol van Marisa Tomei in deze film omschrijven?

JD: Marisa speelt de gedragspsycholoog die dit idee heeft bedacht – zij is in feite de maker van de Purge. Maar we leren al snel dat ze niet voor de NFFA werkt. Ze weet vooraf niet hoe ze deze verwaandheid zullen gebruiken en met welk doel. In de loop van de film komt ze er langzaam achter dat dit idee dat ze had voor een maatschappelijke catharsis door middel van een nacht vol geweld, naar haar mening om de verkeerde redenen wordt gebruikt.

DG: Wat denk je dat het publiek het meest meeslepend en beangstigend zal vinden aan deze film?

JD: Ik denk en hoop (en heb gezien met preview-publiek) dat ze de parallellen zien met ons huidige regime in de NFFA en de behandeling van de armen en het zaaien van angst – en ze vinden het heel, heel eng. Ze houden ook van de MASKS in de film - en net als de vorige zuiveringsfilms - zijn ze doodsbang voor ze - wat geweldig is.

DG: James, wat bracht de setting van Buffalo/New York/Staten Island aan deze film die uniek was ten opzichte van andere locaties die je misschien had gekozen, en hoe zou je het landschap, het universum, beschrijven dat in deze film bestaat?

JD: Ik denk dat het ons allemaal een gevoel van een echte buurt heeft gegeven – met echte mensen erin. Hier, voor het eerst in de Purge-films, zijn we gefocust op één enkele buurt – wat leuk is als we de personages verkennen en hoe ze naast elkaar bestaan ​​– van de aardige mensen – tot de gemene mensen – en Gerard maakte dat wandtapijt van personages voelen heel echt aan.

DG: Wat is je favoriete scène of sequentie in deze film?

JD: Twee scènes springen er voor mij uit - een scène in het begin waarin onze hoofdvrouw, Nya, onze hoofdman, Dmitri, confronteert met zijn levensstijl en hoe hij, net als de Purge, hun gemeenschap vernietigt met zijn drugshandel en geweld. . Het is oprecht en heel echt. En tot slot, het actie/horror-set-piece in onze finale – in een huurkazerne – het voelt als een waanzinnige nachtmerrieversie van Die Hard – en het is iets dat we nog niet hebben gezien in een Zuivering film nog niet.

DG: James, vooruitkijkend, heb je het gevoel dat de Purge-serie misschien zijn beloop heeft in termen van huidige verhaallijnen, en is het je bedoeling om toekomstige Purge-films de prequel-tijdlijn te laten volgen die je met deze film vaststelt?

JD: Ik weet niet precies waar ik heen moet in de filmreeks – we hebben enkele ideeën, maar niets concreets en totdat het publiek ons ​​vertelt dat ze meer willen, heb ik het gevoel dat het niet cool is om aan te nemen dat ze dat wel willen. Maar we onderzoeken de Purge in een tv-serie, die later dit jaar uitkomt - we beginnen over een maand met filmen - voor USA/Sy Fy. En wat daar geweldig aan is, is dat de ruimte van tv – tien uur schermtijd – ons in staat stelt om – op een veel complexere manier – te onderzoeken waarom iemand ooit geweld zou gebruiken om een ​​probleem op te lossen. Met behulp van een flashback-structuur verkennen we de levens van mensen die de zuivering meemaken en zien we hoe ze op deze specifieke zuiveringsnacht zijn gekomen waar ze zijn. Het is een geweldig formaat om de verwaandheid van Purge te verkennen.

DG: James, na er vier te hebben gemaakt Zuivering films, hoe zou je de reis omschrijven die je met deze serie hebt afgelegd, van het begin tot het heden?

JD: Krankzinnig, angstaanjagend en iets dat mijn ogen heeft geopend en me erg bewust heeft gemaakt van de manier waarop de regering bepaalde delen van onze burgers behandelt.