Verbind je met ons

Nieuws

INTERVIEW: Natalie Erika James en de vrouwen van 'Relic' (2020)

gepubliceerd

on

Relikwie

Relikwie is een van die langzaam brandende horrorfilms die onder je huid glijdt en hem zo subtiel laat kruipen dat je in eerste instantie niet eens merkt dat het gebeurt.

Geschreven en geregisseerd door Natalie Erika James, de filmsterren Robyn Nevin (The Matrix Revolutions), Emily Mortimer (De Newsroom), en Bella Heathcote (Trots en Vooroordeel en Zombies) als drie generaties vrouwen die getroffen zijn door de mentale achteruitgang van de matriarch van het gezin als ze afglijdt naar dementie. De film is zowel hartverscheurend als angstaanjagend omdat hun omgeving een weerspiegeling is van die instorting.

iHorror had de geweldige kans om gisteren met alle vier deze vrouwen te gaan zitten voor een speciaal rondetafelgesprek, en ze stelden niet teleur toen ze ons meenamen achter de schermen van de film en spraken over wat het voor hen betekende om dit specifieke verhaal naar voren te brengen. leven.

Opmerking van de auteur: dingen onder deze regel krijgen een beetje spoiler-y. Het is bijna onmogelijk om deze film en zijn thema's te bespreken zonder dit te doen. Je bent gewaarschuwd.

'Weet je, angst is zowel een fysieke als een emotionele reactie,' begon James. “Angst naar buiten kunnen brengen en over interessante thema's kunnen praten, maar toch via een boeiende rit is waarschijnlijk de kracht van horror en waarom mensen er verbinding mee maken. Bella en ik hebben gesproken over hoe het een soort veilige ruimte is om emoties echt sterk te voelen. Er komt een einde aan een horrorfilm. Het is het dichtst bij de dood zonder dood te gaan. Bang zijn, dat gevecht of vlucht voelen. Niet anders dan een rit in een achtbaan. "

"Wetende dat het een fictie is, is het een amusement", beaamde Nevin, die grootmoeder Edna speelt in de film en die toegeeft dat ze niet iemand is die naar enge films kijkt. 'Er is een begin en er is een einde en jullie gaan allemaal uit en daarna zullen er kopjes thee of cognac zijn of… whisky's, Emily, daarna. Dus ik begrijp helemaal hoe het op die manier werkt. Het gevoel doodsbang te zijn, maar wetende dat je veilig bent om doodsbang te zijn. "

"Er zijn prachtige drama's geweest over de ziekte van Alzheimer en de dood en dergelijke," voegde Mortimer eraan toe. “Het horrorgenre kan de intensiteit van het onderwerp enigszins verzachten op een manier die het draaglijker maakt, maar het vermindert de intensiteit van de gevoelens niet. Het is zo gaaf. U kunt uw cake hebben en opeten. Je kunt deze film hebben die wordt afgespeeld in drive-in theaters in heel Amerika en mensen zullen bang en opgewonden raken, maar tegelijkertijd is het een verhaal over iets heel diepgaands. Het is zo gaaf."

Dat is in zekere zin de reden waarom al deze geweldige actrices zich aangetrokken voelden tot hun rollen in de film. James had een ongelooflijk verhaal bedacht dat gehuld was in angst en dat groeide uit een echte plaats toen ze te maken had gehad met de uitgebreide strijd van haar eigen grootmoeder tegen de ziekte van Alzheimer.

Edna (Robyn Nevin), Kay (Emily Mortimer) en Sam (Bella Heathcote) als drie generaties vrouwen die in Relikwie van Natalie Erika James.

Voor Heathcote was het echter ook de eerlijkheid in de relaties tussen grootmoeder, moeder en dochter die haar verlangen om mee te doen aan de film voedde.

"Ik vond het geweldig dat elk van de drie vrouwen een soort gelijke status had en dat elk van de personages iets te bieden had en ze waren erg goed geschreven en ze hadden gecompliceerde relaties," legde ze uit. 'Ze waren rommelig. Ik hield gewoon van het contrast tussen alle relaties. Ik vond het echt ongelooflijk om het publiek te vertrouwen dat je een vrouwelijk personage nog steeds leuk kunt vinden, zelfs als ze ingewikkeld is of als ze niet met haar moeder overweg kan. "

Die relaties resoneerden ook met de jongere actrice die sprak over de dood van haar moeder. De emotionele tol voor een kind dat zich realiseert dat hun ouder hen niet langer herkent, was op zijn zachtst gezegd hartverscheurend, en ook Mortimer herhaalde dat.

"Ik had ook een soortgelijke ervaring toen mijn vader stierf", zei Mortimer. “Die ervaring hebben van die persoon die nooit niet met liefde en aanbidding naar je heeft gekeken, die plotseling naar je kijkt alsof ze niet weten wie je bent. Dat is enger dan alles wat je ooit in een horrorfilm hebt gezien. Dat is eigenlijk het engste dat ik ooit heb meegemaakt. Het feit dat Natalie erin is geslaagd dat gevoel te bottelen en het weer te geven in een echt spannende en vermakelijke en wilde horrorfilm, is een enorme prestatie. "

"Het was anders voor mij, want ik was eigenlijk degene die dit trieste proces doormaakte en ik heb het duidelijk niet," voegde Nevin eraan toe. "Mijn ervaring met mijn relaties met mijn moeder en mijn dochter was van bijzondere betekenis voor mij en ze waren nuttig omdat ze gewoon in me. Ze maken gewoon deel uit van wie ik ben en wat ik eigenlijk gebruik als actrice. Ik heb altijd, altijd mijn eigen persoonlijke innerlijke bron van geheugen en emotie gebruikt. "

De uitdagingen van Relikwie waren echter niet alleen emotioneel. Elk van de vrouwen die bij de film betrokken waren, moest hun eigen heuvel beklimmen terwijl ze zich voorbereidden op de rollen die ze zouden spelen.

Natalie Erika James op de set van Relikwie

Voor James betekende dat dat ze tussenbeide moest komen om haar eerste speelfilm te besturen. Het was een hele uitdaging om toezicht te houden op elke stap van het proces, maar ze deed het stap voor stap.

In een bepaald deel van de film raakt Heathcote's personage, Sam, bijvoorbeeld gevangen in een labyrintisch, buitenaards deel van het huis. James en haar productieontwerper hadden een ongelooflijk decorstuk voor de film ontworpen, maar ontdekten dat ze bijna 40 procent boven het budget lagen.

"Dus hier neem ik een rode pen voor onze ontwerpen," zei de regisseur lachend, "terwijl ik probeer uit te vinden hoe we alle beats kunnen raken, maar binnen een veel kleinere ruimte dan we aanvankelijk hadden verwacht."

Die labyrintsequentie bleek bijzonder moeilijk voor Heathcote.

"We schoten hem tegen het einde van de shoot en het was de eerste keer dat ik het gevoel had dat ik er echt alleen in zat", zei ze. “Tot dat moment denk ik dat ik verwend was met het feit dat Emily en Robyn bij me waren en me gewoon echt vastgehouden voelde en plotseling zat ik er alleen in. Een beetje rondrennen. Op de laatste dag voelde ik me zeker een beetje fragiel. "

Zelfs met bovennatuurlijke krachten, mysterieuze labyrinten achter muren en transformaties die Nevin in protheses brachten die ze lachend 'onuitsprekelijk ongemakkelijk en ellendig' noemde, Relikwie is nog steeds geworteld in de zeer reële ervaring van degenen die door de ziekte van Alzheimer gaan, evenals degenen die in de positie verkeren om voor hen te zorgen.

Het is een uitdaging die ik in mijn eigen familie meerdere keren heb meegemaakt en daardoor was er een moment in het bijzonder dat me opviel.

Aan het einde van de film, terwijl de rust weer over het huis heerst, merkt Sam een ​​vlek op de rug van haar moeder op, een metafysische vlek, net zoals haar grootmoeder manifesteerde toen de dementie het overnam. Het is een onderbuikgevoel voor iedereen die heeft gezien dat zijn familie getroffen is door dementie. Die angst ... degene die zegt dat dit kan gebeuren met iemand anders van wie je houdt ... het kan aan jou worden doorgegeven.

Toen ik James vroeg om erover te praten, zag ik hetzelfde soort ongemak dat ik zelf voel als ik erover nadenk.

"Elke keer dat je gedwongen wordt om de sterfelijkheid van je grootouders onder ogen te zien, zet het je onvermijdelijk aan het denken over de sterfelijkheid van je ouders en bij uitbreiding die van jezelf", zei ze. “Het is nogal angstaanjagend op meerdere niveaus. Voor mijzelf was het de moeder van mijn moeder die de ziekte van Alzheimer had en mijn moeder is in de 60 en heel gezond, maar je hebt ook momenten van vergeetachtigheid die ook naar boven komen. Het is beangstigend. Ze loopt ook twee of drie uur per dag en dat wordt specifiek in het script ingevoerd. Het potentieel voor haar om later in haar leven rond te dwalen. Het maakt me gewoon een beetje bang, en ik denk dat dat het is. Ik wilde de film verlaten met een opmerking over de cyclische aard ervan. Het houdt niet op bij slechts één generatie. "

Het moment speelde zich prachtig af als een van de meest verontrustende in de film. Het is er zeker een die ik niet snel zal vergeten.

Relikwie is vandaag te huur op streamingplatforms en On Demand. Bekijk de trailer hieronder en mis deze ongelooflijke film niet.

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

lijsten

Spanning en rillingen: een ranglijst van 'Radio Silence'-films, van Bloody Brilliant tot Just Bloody

gepubliceerd

on

Radiostiltefilms

Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett, en Tsjaad villella zijn allemaal filmmakers onder het verzamellabel genaamd Radio Stilte. Bettinelli-Olpin en Gillett zijn de belangrijkste regisseurs onder die naam, terwijl Villella produceert.

Ze zijn de afgelopen dertien jaar populair geworden en hun films staan ​​bekend als een bepaalde ‘Radio Silence’-signatuur. Ze zijn bloederig, bevatten meestal monsters en hebben halsbrekende actiescènes. Hun recente film Abigail is een voorbeeld van die signatuur en is misschien wel hun beste film tot nu toe. Momenteel werken ze aan een reboot van John Carpenter Ontsnap uit New York.

We dachten dat we de lijst met projecten die zij hebben geregisseerd door zouden nemen en deze van hoog naar laag zouden rangschikken. Geen van de films en korte films op deze lijst is slecht, ze hebben allemaal hun verdiensten. Deze ranglijsten van boven naar beneden zijn slechts de ranglijsten waarvan we vonden dat ze hun talenten het beste lieten zien.

We hebben geen films opgenomen die zij produceerden maar niet regisseerden.

#1. Abigaïl

Een update van de tweede film op deze lijst, Abagail is de natuurlijke progressie van Radiostilte liefde voor lockdown-horror. Het volgt in vrijwel dezelfde voetsporen van Ready or Not, maar slaagt erin nog een stap verder te gaan: maak het over vampieren.

Abigail

#2. Klaar of niet

Deze film zette Radio Silence op de kaart. Hoewel ze niet zo succesvol zijn aan de kassa als sommige van hun andere films, Ready or Not bewees dat het team buiten hun beperkte anthologieruimte kon stappen en een leuke, spannende en bloederige avonturenfilm kon maken.

Ready or Not

#3. Schreeuw (2022)

Terwijl Gillen zal altijd een polariserende franchise blijven, deze prequel, sequel, reboot – hoe je het ook wilt labelen, liet zien hoeveel Radio Silence het bronmateriaal kende. Het was niet lui of geldzuchtig, maar gewoon een leuke tijd met legendarische personages waar we van houden en nieuwe die met ons zijn opgegroeid.

Schreeuw (2022)

#4 Zuidwaarts (de uitweg)

Radio Silence gooit hun found-footage-modus operandi voor deze anthologiefilm. Verantwoordelijk voor de boekensteunverhalen creëren ze een angstaanjagende wereld in hun segment getiteld De manier Uit, waarbij vreemde zwevende wezens en een soort tijdlus betrokken zijn. Het is de eerste keer dat we hun werk zien zonder een wankele camera. Als we deze hele film zouden rangschikken, zou deze op deze positie op de lijst blijven staan.

naar het zuiden

#5. V/H/S (10-31-98)

De film waarmee het allemaal begon voor Radio Silence. Of moeten we zeggen: de segment waarmee het allemaal begon. Ook al is dit geen lange speelfilm, wat ze hebben weten te doen met de tijd die ze hadden, was erg goed. Hun hoofdstuk was getiteld 10/31/98, een korte film met found-footage over een groep vrienden die crashen in wat zij denken dat een geënsceneerde exorcisme is, om vervolgens te leren om op Halloweenavond geen dingen aan te nemen.

V / H / S

#6. Schreeuw VI

De actie opvoeren, naar de grote stad verhuizen en verhuren Ghostface gebruik een jachtgeweer, Schreeuw VI zette de franchise op zijn kop. Net als hun eerste film speelde deze film met canon en wist hij veel fans voor zijn richting te winnen, maar vervreemdde anderen omdat ze te ver buiten de lijnen van Wes Cravens geliefde serie kleurden. Als een vervolg liet zien hoe de trope oud werd, was het dat wel Schreeuw VI, maar het slaagde erin wat vers bloed uit deze steunpilaar van bijna drie decennia te persen.

Schreeuw VI

#7. Duivels strijd

Deze, tamelijk onderschatte, eerste langspeelfilm van Radio Silence is een staaltje van wat ze van V/H/S hebben overgenomen. Het werd gefilmd in een alomtegenwoordige Found Footage-stijl, waarin een vorm van bezetenheid wordt getoond, en er zijn onwetende mannen te zien. Aangezien dit hun eerste echte grote studioklus was, is het een prachtige toetssteen om te zien hoe ver ze zijn gekomen met hun verhalen.

Duivels strijd

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen

Nieuws

Misschien wel de engste, meest verontrustende serie van het jaar

gepubliceerd

on

Je hebt misschien nog nooit van gehoord Richard Gadd, maar dat zal na deze maand waarschijnlijk veranderen. Zijn miniserie Baby Rendier gewoon slaan Netflix en het is een angstaanjagende diepe duik in misbruik, verslaving en psychische aandoeningen. Wat nog enger is, is dat het gebaseerd is op de ontberingen van Gadd in het echte leven.

De kern van het verhaal gaat over een man genaamd Donny Dunn gespeeld door Gadd die stand-up comedian wil worden, maar dat lukt niet zo goed dankzij plankenkoorts die voortkomt uit zijn onzekerheid.

Op een dag ontmoet hij tijdens zijn dagelijkse werk een vrouw genaamd Martha, gespeeld tot losgeslagen perfectie door Jessica Gunning, die meteen gecharmeerd is van Donny's vriendelijkheid en knappe uiterlijk. Het duurt niet lang voordat ze hem de bijnaam 'Baby Rendier' ​​geeft en hem meedogenloos begint te stalken. Maar dat is slechts het toppunt van Donny's problemen; hij heeft zijn eigen ongelooflijk verontrustende problemen.

Deze miniserie zou met veel triggers moeten komen, dus wees gewaarschuwd: deze is niet voor bangeriken. De verschrikkingen hier komen niet voort uit bloed en bloedvergieten, maar uit fysieke en mentale mishandeling die verder gaan dan welke fysiologische thriller dan ook die je ooit hebt gezien.

"Het is uiteraard heel emotioneel waar: ik werd ernstig gestalkt en ernstig mishandeld", zei Gadd Mensen, waarin hij uitlegde waarom hij sommige aspecten van het verhaal veranderde. “Maar we wilden dat het bestond in de kunstsfeer, en dat het de mensen zou beschermen waarop het gebaseerd is.”

De serie is in een stroomversnelling gekomen dankzij positieve mond-tot-mondreclame, en Gadd begint aan de bekendheid te wennen.

"Het heeft duidelijk een gevoelige snaar geraakt", vertelde hij The Guardian. "Ik geloofde er echt in, maar het is zo snel van de grond gekomen dat ik me een beetje winderig voel."

Je kunt streamen Baby Rendier nu op Netflix.

Als u of iemand die u kent seksueel is misbruikt, neem dan contact op met de National Sexual Assault Hotline op 1-800-656-HOPE (4673) of ga naar regen.org.

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen

Films

Het originele 'Beetlejuice'-vervolg had een interessante locatie

gepubliceerd

on

keversap in Hawaii Movie

Eind jaren '80 en begin jaren '90 waren vervolgfilms op populaire films niet zo lineair als nu. Het leek meer op “laten we de situatie opnieuw doen, maar op een andere locatie.” Herinneren Speed 2of National Lampoon's Europese vakantie? Ook al Aliens, hoe goed het ook is, volgt veel van de plotpunten van het origineel; mensen die vastzaten op een schip, een androïde, een klein meisje in gevaar in plaats van een kat. Het is dus logisch dat een van de meest populaire bovennatuurlijke komedies aller tijden, Beetlejuice hetzelfde patroon zou volgen.

In 1991 was Tim Burton geïnteresseerd in een vervolg op zijn origineel uit 1988, het heette Beetlejuice Goes Hawaiiaans:

“De familie Deetz verhuist naar Hawaï om een ​​resort te ontwikkelen. De bouw begint en al snel wordt ontdekt dat het hotel bovenop een oude begraafplaats komt te staan. Beetlejuice komt binnen om de boel te redden.’

Burton vond het script leuk, maar wilde het opnieuw schrijven, dus vroeg hij het aan de toenmalige populaire scenarioschrijver Daniël Waters die net klaar was met bijdragen Heathers. Hij gaf de kans door als producer David Geffen bood het aan Troop Beverly Hills schriftgeleerde Pamela Norris het mocht niet baten.

Uiteindelijk vroeg Warner Bros Kevin Smith op te slaan Beetlejuice Goes Hawaiiaans, hij spotte met het idee, gezegde, “Hebben we niet alles gezegd wat we moesten zeggen in de eerste Beetlejuice? Moeten we tropisch gaan?”

Negen jaar later werd het vervolg vermoord. De studio zei dat Winona Ryder nu te oud was voor de rol en dat er een volledige hercast moest gebeuren. Maar Burton gaf nooit op, er waren veel richtingen die hij met zijn personages wilde inslaan, waaronder een Disney-crossover.

“We hebben over veel verschillende dingen gesproken”, zegt de directeur zei in Entertainment Weekly. “Dat was al vroeg toen we gingen, Beetlejuice en het spookhuisBeetlejuice gaat naar het westen, wat dan ook. Er kwamen veel dingen naar voren.”

Snel vooruit naar 2011 toen een ander script werd gepitcht voor een vervolg. Dit keer de schrijver van Burton Dark Shadowswerd Seth Grahame-Smith aangenomen en hij wilde er zeker van zijn dat het verhaal geen geldrovende remake of reboot was. Vier jaar later, in 2015, werd een script goedgekeurd waarbij zowel Ryder als Keaton zeiden dat ze zouden terugkeren naar hun respectievelijke rollen. In 2017 dat script werd vernieuwd en uiteindelijk op de plank gelegd 2019.

Gedurende de tijd dat het vervolgscript in Hollywood rondslingerde 2016 een kunstenaar genaamd Alex Murillo plaatste wat leek op één vel voor een Beetlejuice vervolg. Hoewel ze verzonnen waren en geen banden hadden met Warner Bros., dachten mensen dat ze echt waren.

Misschien heeft de viraliteit van het kunstwerk interesse gewekt in een Beetlejuice vervolg nogmaals, en uiteindelijk werd het bevestigd in 2022 Keversap 2 kreeg groen licht vanwege een script geschreven door woensdag schrijvers Alfred Gough en Miles Millar. De ster uit die serie Jenna Ortega aangemeld bij de nieuwe film en het filmen begint 2023. Dat werd ook bevestigd Danny Elfman zou terugkeren om de partituur te doen.

Burton en Keaton waren het erover eens dat de nieuwe film de titel zou krijgen Keversjuice, Keversjuice zou niet vertrouwen op CGI of andere vormen van technologie. Ze wilden dat de film ‘handgemaakt’ zou aanvoelen. De film werd in november 2023 verpakt.

Het heeft meer dan drie decennia geduurd voordat er een vervolg op kwam Beetlejuice. Hopelijk, aangezien ze aloha zeiden Beetlejuice Goes Hawaiiaans er is voldoende tijd en creativiteit geweest om dit te garanderen Keversjuice, Keversjuice zal niet alleen de personages eren, maar ook fans van het origineel.

Keversjuice, Keversjuice gaat op 6 september in de bioscoop open.

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen