Jake Kasdan is gevoelig voor de sterke emotionele gevoelens die mensen koesteren tegenover de films die ze opgroeiden. Als zoon van de legendarische filmmaker Lawrence Kasdan zag Jake zijn vader het origineel maken Star Wars trilogie naast George Lucas. Jake's nieuwste film is op zichzelf al een ervaren filmmaker Jumanji: Welkom in de jungle, een losse remake uit 1995 Jumanji, met in de hoofdrol wijlen Robin Williams. 'Ik denk dat ik het voor het eerst zag Jumanji toen het werd uitgebracht op homevideo, en ik heb er erg van genoten, ”zegt Kasdan. “Wat ik leuk vond aan die film, en nog steeds leuk vind, is hoe hij genres mixt. Het is een avonturenfilm voor kinderen, die op verschillende punten grappig en eng is, en dat was de toon die ik in deze film wilde brengen. " 

Jumanji: Welkom in de jungle vertelt het verhaal van vier tieners die een vintage videogame ontdekken terwijl ze de kelder van hun middelbare school opruimen. Na het spelen van het spel wordt het kwartet meegezogen in de wildernisomgeving van het spel, gevangen in het lichaam van de avatars die ze hebben geselecteerd toen ze het spel begonnen te spelen. Hoofdact in de avatars is The Rock, AKA Dwayne Johnson, die Dr. Smolder Bravestone speelt. Jack Black speelt professor Shelly Oberon, en Kevin Hart speelt Franklin "Moose" Finbar. Onlangs kreeg ik de kans om met Kasdan te praten over zijn benadering om een ​​geliefde klassieker opnieuw te maken. 

DG: Hoe zou je de relatie tussen deze film en de film uit 1995 omschrijven?

JK: Deze film gaat verder met de game uit de eerste film, maar niet met de personages uit de eerste film, dus in die zin is het meer een vervolg dan een remake. Hoe zou de game er vandaag uitzien? Dat was de aanpak die we hebben gevolgd bij het bijwerken van de eerste film en het uitbreiden van het verhaal uit de eerste film. Het spel is uitdagender in deze film; het is moeilijker, en het is geëvolueerd. Deze Jumanji zoekt kinderen, tieners, en hij heeft een reden om dit te doen, namelijk dat hij kinderen wil laten zien, de spelers van het spel wil laten zien, hoe schijnbaar onmogelijke obstakels te overwinnen. Deze film gaat verder met het spel uit de eerste film maar niet met de personages. Dat gezegd hebbende, bevat deze film alle elementen waar mensen van hielden, waar ik van hield, in de eerste film, en ik denk dat het een passend eerbetoon is aan de originele film en aan Robin Williams. 

DG: Wat brachten Jack Black, Kevin Hart en The Rock naar deze film, naar hun personages, dat je misschien niet had verwacht?

JK: Ze hebben zulke onderscheidende persoonlijkheden, en we schreven de personages voor hen nadat ik bij het project kwam. We moesten dit bijna veranderen toen het erop leek dat The Rock de film niet zou kunnen doen vanwege een planningsconflict. Gelukkig werd de andere film waarin The Rock zich had ingezet om in de hoofdrol te spelen, teruggedrongen, dus konden we het hoofdpersonage rond Dwayne bouwen. We wilden dat Kevin en Jack heel graag naast Dwayne zouden zijn, en toen we wisten dat we ze alle drie hadden, bouwden we de personages om hen heen, en daarna viel alles gewoon op zijn plaats. 

DG: Hoe werkten de drie samen?

JK: Ze improviseerden soms een dialoog, wat geweldig was omdat ze zichzelf allemaal kennen als acteurs, hun persona's zo goed kennen en ze heel comfortabel in hun vel zitten. 

DG: Aangezien dit wordt beschreven als een avontuurlijke komediefilm, hoe maak je een actie-avonturenfilm dan grappig en vice versa?

JK: Je benadert die elementen volledig apart. Toen we de komische scènes aan het opnemen waren, maakte ik een komische film, en hetzelfde gold voor de actie-avonturenscènes. Ik wilde dat die scènes intens en beangstigend waren. Als je samenwerkt met The Rock, die op dit moment waarschijnlijk de grootste actiefilmster ter wereld is, moet je actiescènes maken die zijn fysieke aanwezigheid waardig zijn, want dat is wat mensen verwachten. Als The Rock in deze film met een wezen vecht, moet er een gevoel van gevaar zijn. 

DG: Wat was de grootste uitdaging waarmee je tijdens het filmen te maken kreeg?

JK: We filmden voornamelijk in Hawaï, in een regenwoud, en omdat we ons op een echte locatie bevonden, ervoeren we de rauwe lichamelijkheid die inherent is aan het staan ​​op een authentieke locatie, wat een sterk gevoel van realiteit creëerde voor de cast en crew. Daardoor was het veel gemakkelijker om met de digitale effecten te werken dan wanneer we de hele wereld digitaal hadden gecreëerd. We hebben een aantal maanden besteed aan het maken van de film, en ik denk dat ik op de eerste dag, toen ik de acteurs op locatie zag, ze in hun kostuums zag, wist dat dit goed zou aflopen. 

DG: Hoe hoop je, afgezien van de box office-uitvoering van de film, dat mensen op deze film zullen reageren?

JK: Ik wil dat mensen op deze film reageren zoals ik deed toen ik een kind was en zoveel films zag die een grote indruk op me maakten. Ik wil dat dit het soort film wordt dat de kinderen van vandaag zullen onthouden, jaren later, als ze terugkijken naar de films waarmee ze zijn opgegroeid.