Folklore is een nieuwe, zes afleveringen, een uur durende, gemoderniseerde Aziatische horror anthologiereeks van HBO Asia. Elke aflevering wordt geleid door een andere regisseur en is gebaseerd op diepgewortelde mythen en bijgeloof in zes landen in Azië.

Geproduceerd en gemaakt door de bekroonde Singaporese filmmaker Eric Khoo (die ook een van de segmenten regisseert), Folklore met afleveringen van Joko Anwar (Halfwerelden, Satans slaven) uit Indonesië, Takumi Saitoh (Blanco 13, Ramen Teh) uit Japan, Lee Sang-Woo (Barbie, Vuur In de Hel, Vuile Romantiek) uit Korea, Ho Yuhang (Rain Dogs, mevrouw K) uit Maleisië, en Pen-Ek Ratanaruang (Samui-lied, Achternaam* Leven in het heelal) uit Thailand.

Als onderdeel van TIFF kreeg ik de kans om met twee van de regisseurs van de serie - Pen-Ek Ratanaruang en showrunner / regisseur Eric Khoo - te praten over de creatie van de show, thema's in Aziatische horror en de klassieke culturele kennis die voedt in onze angsten.

Kelly McNeely: Met de populariteit van horror bloemlezingen, is het fantastisch dat dit - ik begrijp het - de eerste horror anthologie tv-serie in Azië wordt. Eric, hoe heb je het idee of het concept voor de serie ontwikkeld?

Eric Koo: Ik ben er altijd een beetje fan van geweest The Twilight Zone, en ik hou van horrorfilms. Mijn moeder bracht me in afschuw toen ik zes jaar oud was. In Azië houden we van een geweldig verhaal. Ik herinner me Pen-Ek, we waren enkele jaren geleden samen in Patong (Thailand) en we maakten grapjes over hoe we samen horror zouden moeten doen.

Hij had het gekke idee om een ​​horrorbank te maken, zoals een bank waarop je zou zitten en die je zou opeten. En dus toen HBO ons benaderde om met een serie te komen ... [gekscherend] ken ik een eenlokatie die voor heel weinig geld gedaan kon worden [lacht allemaal]. Ik heb deze regisseurs die ik respecteerde uit Azië bijeengeroepen, en ik zei, je weet wel "laten we samen iets doen". Dus het was heel biologisch.

Ik sprak met Pen-Ek - omdat ik hem niet wilde verliezen (aan het plannen van conflicten) - en ik was erg blij dat HBO Azië niet te veel tussenbeide kwam, zoals: Pen-Ek's was helemaal in zwart-wit [ bespotte ergernis, lachen]. Maar het was echt leuk, dat was een soort van ontstaan.

Het enige wat ik echt wilde doen, was het niet in het Engels hebben - omdat het belachelijk zou zijn, weet je, als Thai Engels of Japans Engels zou spreken. Dus mochten ze het allemaal in hun moedertaal houden, en ik denk dat dat heel goed was, omdat alle verschillende teams uit verschillende delen van Azië als een eenheid aan boord kwamen.

Kelly: Pen-Ek, wat trok je naar het project ... behalve Eric? [lacht]

Pen-Ek Ratanruang: Hij mailde me en vertelde me dat hij dit met HBO deed en dat hij wilde dat ik erbij betrokken werd. Ik heb nog nooit in mijn leven horror gedaan! Ik hou van horror, maar ik wist niet hoe ik het moest doen. Ik vroeg hoeveel tijd ik had om een ​​antwoord te geven en hij zei een week. Dus ik zei: oké, als ik een idee heb, zeg ik binnen een paar dagen ja, maar als ik het niet doe, zeg ik nee.

Ik had het idee van een geest - in plaats van een slachtoffer aan te pakken, wordt de geest het slachtoffer van de situatie. En ik had hier niet aan gedacht. Dus ik dacht aan dit verhaal en ik had niet echt een introductie of idee, weet je, maar gewoon ... zei oké, ik zal het doen.

Eric: Het is echt een goed spookverhaal. Zoiets heb je nog nooit eerder gezien.

Kelly: Het ondermijnt het idee van je typische spookverhaal, en dat vind ik geweldig! Over folklore en mythologieën gesproken, welke verhalen van toen je jong was, waren echt bang of hadden een effect op je?

Eric: Voor mij was het de Pontianak - een vrouwelijke vampier. Ze verleidt mannen en eet die mannen op, en ze eet ook graag baby's. Dus dat maakte me bang. Er was een bananenboom die niet al te ver weg was van waar ik verbleef, en mijn moeder vertelde me dat als je een spijker met een draad in die boom steekt en de draad onder je kussen legt, je van haar zou dromen . Dus ik zou de spijker weghalen. [lacht]

En de Pontianak is erg beroemd in Zuidoost-Azië. Dus je ziet haar Kuntilanak heten, maar vaak zeggen ze Matianak, dus er zijn veel verschillende permutaties, weet je? De andere die me snapt - en dit werd gedaan door (Folklore's) Maleisische regisseur, Ho Yuhang - heet de Toyol. Een Toyol is een babygeest. Dus als je een geaborteerde foetus hebt, je neemt de foetus en je bidt tot hem, je kunt er een kwaadaardige of een goede geest van maken. Als het een goede geest is, zal het je met geluk helpen. Dus er is een donkere en de goede.

Kelly: Elk land heeft met afgrijzen zijn eigen thema's die verbonden zijn met culturele geschiedenis en evenementen. De geesten van Japan zijn bijvoorbeeld verbonden met hun folklore, terwijl het in Amerika meer gaat om bezittingen en demonen die verband houden met hun puriteinse verleden. Kun je iets vertellen over de prominente thema's in horrorfilms uit Singapore en Thailand, en misschien waar die thema's of ideeën cultureel vandaan kwamen?

Eric: Het punt is dat het in Singapore een land is met een mix van immigranten. De Chinezen waren er ongeveer 100 jaar geleden, maar daarvoor waren de Maleiers. En de Maleiers hebben veel folklore. Dus de Pontianak is van de Maleiers. De Toyol is ook van de Maleiers, maar de Pontianak is meer een duivelskind. Veel folklore uit Singapore - traditionele folklore - komt uit de Maleisische folklore. Er zijn dus veel Maleiers hier, en Bruneis, en de Filippijnen hier, er is een echt gemengde gemeenschap.

Pen-Ek: Met Thailand heb je een paar beroemde geesten, maar ... ik ben niet bang voor geesten. Ik ben gewoon niet bang - ik heb er nog nooit een ontmoet. Maar we hebben mijn aflevering gedraaid (geboorteplaats) in een vervallen, spookachtig ziekenhuis, en iedereen in de bemanning - ze zagen iets -

Eric: En je was weg! [lacht]

Pen-Ek: Ik denk dat ik mijn inspiratie meer uit de spookfilm heb gehaald dan uit echte geesten. En in de Thaise cinema - het is meer een traditie dan in spookfilms en spookverhalen - het een element van komedie moet hebben. Het is duidelijk ook eng, maar het moet een licht element hebben. Maar het is een volledige horrorfilm. Zoals de geest bijvoorbeeld bang moet zijn voor de man ... dan kan de man de geest achterna zitten.

Als je een horrorfilm maakt - een klassieke Thaise horrorfilm - zal de man wegrennen voor de geest, dus we zouden hem zien wegrennen, en dan een klassieke horrorfilm, ze zouden in een enorme vaas springen en dan zouden ze hun nek uitsteken [bootst de actie na] ... het moet dat soort dingen hebben.

Of zoals, iemand is echt bang voor de geest, dus ze lopen achteruit, en ze lopen verder achteruit, ze kijken omhoog en het is als "doe ... doe ... doe ...!" [bootst een verrassing na]. Dus ik dacht, oké, ik zou zoiets kunnen doen als ... ik bedoel niet precies zo, maar ik zou mijn film bijna zo kunnen behandelen, ik zou er ook een komedie van kunnen maken.

Kelly: Juist, voeg er een beetje lichtzinnigheid aan toe.

Pen-Ek: Geen volledige komedie, maar die traditie heb je in Thaise horrorfilms. Je hebt deze traditie van komedie en horror.

Kelly: Dus die traditie van komedie en lichtzinnigheid, waar denk je dat die vandaan komt? Hoe is dat specifiek in de Thaise horrorfilms gegroepeerd?

Pen-Ek: Omdat horrorfilms in Thailand puur voor entertainment worden gemaakt. Het zou aan mensen van over de hele wereld moeten worden getoond. In delen van het land is het opleidingsniveau misschien niet erg hoog, dus alles moet breed zijn. De komedie moet erg breed zijn. Maar ik vind het best slim, want als je zo veel lacht en dan komt er ineens een eng moment, wordt het werkelijk eng! [lacht] Ik herinner me dat ik dit soort films zag toen ik jong was, ik herinner me dat ze vooral komedie waren - maar de enge delen schokken je zo erg dat je je herinnert. Je herinnert je die schok nog.

Kelly: Dat verwacht je nooit als je lacht, toch?

Pen-Ek: Ja precies. Het is een goede strategie!

Kelly: Er is een geweldige balans tussen horror en komedie, het opbouwen van spanning en het loslaten met humor… er is dit soort eb en vloed dat helpt om die reactie op te bouwen, die tinteling van adrenaline.

Vervolg op pagina 2

Pagina's: 1 2