Het lijdt geen twijfel dat actrice Naomi Grossman vooral bekend staat om haar rol als Pepper in American Horror Story: Asylum & Freak Show, Er is echter veel meer aan deze getalenteerde en veelzijdige actrice dat verder gaat dan haar beroemdste rol tot nu toe.

Grossman nam de tijd om met ons bij ihorror over alles te praten, inclusief hoe het allemaal begon voor haar, haar nieuwe films Bijt me & IBR, en voor alle AHS-fans die er zijn, we praten uitgebreid over Pepper. Dus leun achterover, ontspan en bekijk ons ​​interview hieronder.

 

Interview met Naomi Grossman

Ryan T.Cusick: Hoe lang ben je al actrice? Hoe is dit allemaal begonnen voor jou?

Naomi Grossman: Goh, als een foetus? Wat komt daarvoor, embryo? Ik ben er vrij zeker van dat ik met jazzhanden uit mijn moeders baarmoeder ontsnapte! Al sinds ik me kon herinneren, lieten mijn ouders me kennismaken met kunst en cultuur. En terwijl we zaten te genieten van de bioscoop, het theater, het ballet, de opera, noem maar op - er was alles in mij voor nodig om op mijn stoel te blijven en niet in Rocky Horror-stijl te zingen en te dansen en samen met hen op te treden in het gangpad! Mijn ouders begrepen de hint en schreven me in voor creatieve toneellessen voor kinderen. De rest is geschiedenis. Vanaf mijn elfde trad ik regelmatig op in de "Comedy Works" in Denver, waar ik vandaan kom, en verscheen ik ook in regionale commercials en op welke televisie dan ook die door Colorado kwam. Ik heb mijn SAG-kaart op mijn 11^th verjaardag! Dus niemand heeft zich ooit echt afgevraagd wat ik zou zijn als ik groot was ... Ze (en ik, wat dat betreft) dachten dat dat was wat ik mijn hele leven had gedaan, dus ik zou daar waarschijnlijk gewoon bij blijven! En ze hadden gelijk. Nu, met sociale media, weten we wat onze kleuters hadden als ontbijt, maar zelfs als Mark Zuckerberg en anderen er niet waren geweest, zouden mensen zich nog steeds precies kunnen voorstellen wat ik van plan ben. Ik heb geen seconde gewankeld.

PSTN: Ben je al een horrorfan opgegroeid?

NG: Nou ja en nee. Zoals ik al zei, mijn ouders hadden een nogal verwaande smaak - televisie werd beschouwd als de "boob tube" en dacht dat het de hersenen verrot! Het maakt niet uit wat voor soort schade horrorfilms kunnen aanrichten! (Ik herinner me dat ik werd betrapt toen ik naar 'Clueless' keek, ik rechtvaardigde het door uit te leggen dat het gebaseerd was op een roman van Jane Austin.) Bijgevolg zijn er hele periodes van popcultuur die ik heb gemist (hoewel ik een willekeurige -art-trivia weet niemand anders). Dus ik moest het grootste deel van mijn afschuw binge terwijl ik op slaapfeestjes was! Ik herinner me dat ik het leuk vond, maar vooral omdat het zo verboden was! Zelfs nu ben ik niet per se een fan van alles wat met horror te maken heeft. Ik hou van dramatische en levensgrote personages, die horrortrends moeten hebben! Ik hou gewoon van mijn goed vertelde verhalen - het genre is eigenlijk niet relevant.

PSTN: Als je je favoriete rol zou moeten kiezen, wat zou die dan zijn?

NG: Nou, zonder twijfel is Pepper erg goed voor me geweest! Wat begon als een kleine costar die kon, veranderde praktisch in een hele huisnijverheid, compleet met actiefiguren, Halloween-maskers, waaiertatoeages, noem maar op. En te bedenken dat ik dacht dat het een verheerlijkte extra rol zou zijn! Dus, gezien hoe ver het mijn verwachtingen heeft overtroffen, is het een speldenknop, no-brainer: peper 100%. Al blijf ik bij het feit dat het schrijven / produceren / uitvoeren van mijn eigen soloshows het meest bevredigend is geweest. Ik trok, in beide richtingen, bergopwaarts, in de stromende regen, met een rugzak vol dildo's, om een ​​maand lang elke avond mijn show te doen voor een veertigtal dronken Schotten op het Edinburgh Fringe Festival. Als je daarna NOG STEEDS van een rol houdt, zegen dan het hart van je kleine artiest!

PSTN: Ik moet vragen, wat is je favoriete enge film?

NG: Waarschijnlijk "Rosemary's Baby?" Ik vind het leuk dat het door vrouwen wordt aangedreven, en de gruwel is niet openlijk, maar besluipt je eerder! Kubrick's "Clockwork Orange" en "The Shining" zijn een goede tweede, gevolgd door Hitchcock's "The Birds" en "Vertigo", gewoon voor nostalgie. Bij het onderzoeken van Pepper kwam ik Lon Chaney's "The Unknown" tegen, wat, als je het verhaal kent, behoorlijk OG is! Meer recentelijk ("The Unknown" dateert uit 1927), genoot ik van de Spaanse film "The Orphanage" en found footage-films, zoals "The Blair Witch Project" en "Paranormal Activity". Dus ik heb een behoorlijk elektrische smaak! Ik geloof echt dat minder meer is, dus ik ben groot in spanning en hobbels in de nacht, en minder in grafisch bloed.

PSTN: Heb je iets gedaan om je voor te bereiden op je rol als Pepper in "American Horror Story: Freak Show?"

NG: Ja natuurlijk. Ik huurde de 'Freaks' van Tod Browning de hele zomer en keek er vrijwel continu naar tot we begonnen met filmen - het idee was dat ik de ster 'Schlitzie' zou nabootsen, die de echte microcephalic was waarna het personage Pepper werd gemodelleerd. Tot dat moment was ik voornamelijk ondergedompeld in sketch-komedie, en toch wilde ik dat mijn afbeelding er echt uitzag, niet als een karikatuur van SNL. Dus ik heb behoorlijk wat onderzoek gedaan naar microcefalie. Zodra ik Pepper fysiek onder de knie had (lopen, praten, gebaren, maniertjes), werkte ik samen met een acteercoach om haar intern te vinden. Samen hebben we een heel innerlijk achtergrondverhaal opgebouwd. We wisten niet dat er 2 seizoenen later een WERKELIJK achtergrondverhaal zou zijn, me royaal geschonken door de schrijvers! Maar dat is hier noch daar. Wat belangrijk is, is dat elk personage een achtergrondverhaal HEEFT - of het publiek weet wat dat is of niet, is onbelangrijk.

PSTN: Wat waren de meest lonende en moeilijke onderdelen van het spelen van Pepper?

NG: De meest lonende was de enorme vrijheid die ik kreeg als acteur. Vanaf dag 1 kreeg ik alleen maar 2 woorden van richting: "doe Schlitzie." Slechts 2 woorden, maar dat was genoeg! Zolang ik dat deed, wist ik dat ik deed wat van mij was ingehuurd. Het feit dat ze me gewoon vertrouwden om dit personage te bezetten, en in wezen improviseerden, zonder ook maar een beetje micromanagement, was ongelooflijk lonend. Het moeilijkste was het niet weten. Ik wist niet dat Salty mijn man was tot de avond voordat we begonnen met het opnemen van de aflevering "Orphans"! Ik nam gewoon altijd aan dat hij mijn tweelingbroer was. In aflevering 1 van "Asylum", toen zuster Mary Eunice zei dat ik het oor van mijn zusje eraf sneed, nam ik aan dat ik dat had gedaan! Want nogmaals, ik wist niet anders. Dus ik gaf deze kleine ondeugende grijns, zoals "misschien wel, misschien niet" om niets te voorspellen. Tijdens "Asylum" kreeg ik alleen de pagina's waar ik in zat, dus ik wist de helft van de tijd niet wat er aan de hand was. Het script zegt: "Pepper gaat plassen." Dus ik denk dat ik ga plassen! Pas bij "Freak Show" kreeg ik volledige scripts. Dus ik moest een heleboel aannames doen over mijn karakter, relaties, verhaallijn, noem maar op. Het werkte allemaal, maar er was veel vertrouwen voor nodig, wat nooit gemakkelijk is.

PSTN: Kun je het proces van transformatie naar Pepper uitleggen? Wat waren je gedachten toen je jezelf voor het eerst als Pepper zag?

NG: Zeker. Het bestond uit een prothetische neus, voorhoofd en oren, die allemaal van tevoren waren gemaakt om op mijn gezicht te passen, vervolgens vastgelijmd en geverfd. Ik had een wankele contactlens en natuurlijk schoorden ze mijn hoofd (de allerbeste was mijn eigen ding tijdens "Asylum", terwijl ze me een stuk gaven voor "Freak Show"). Ik had die gigantische mannenhanden en zelfs een prothetische kist, die ik droeg voor de zelfgemaakte porno die we opnamen in aflevering 1 van "Freak Show". Alles bij elkaar duurde het ongeveer 2.5-3 uur om me als Pepper te verzinnen. En dat werd afgezwakt! De originele make-uptests duurden meer dan 6 uur - en dat is met 2 meerdere Emmy-winnende make-upartiesten die me in het midden splitsen!

Ik herinner me die eerste keer dat ik mezelf zag. Ik had zoiets van "wat de ...?" Maar ik was psyched! Waarom zou je jezelf beperken tot een korte carrière als de mooie prinses, als je een lang leven kunt hebben als de afschuwelijke heks met wrattenneuzen ?! Ik ben altijd heel realistisch geweest als het op casten aankomt, ik wist dat ik nooit zou worden gecast voor mijn schoonheid. Niet dat ik zo afschuwelijk ben. Maar als je een schoonheidskoningin in Hollywood wilt vinden, kun je een steen gooien en er een slaan. Terwijl ik altijd heb geweten dat ik iets heel anders en speciaals te bieden had.

PSTN: Er is een nieuwe film beschikbaar op VOD met de naam 'Bite Me'. De film is een romantische komedie; de plot van deze film heeft echter een heel klein vleugje horror. Naomi, kun je ons vertellen over deze film en je personage Chrissy?

NG: Het is eigenlijk een liefdesverhaal tussen een echte vampier en de IRS-agent die haar controleert. ('Real-life' betekent iemand die energie haalt uit het drinken van bloed, niet spreekt in Shakespeariaanse taal, noch ruches en korsetten draagt.) Mijn karakter, Chrissy, is de leider van de vampierenkliek. Ze is terecht sceptisch over de relatie ... Vampiers daten niet met 'alledaagsheid'. Het is een schattige, klassieke, vis-uit-water rom-com.

PSTN: Je was betrokken bij een horror-thriller "1BR" en deze film ging onlangs in première op het Fantasia Film Festival en kreeg over de hele linie lovende recensies. Ik zag de trailer en de film ziet er absoluut gek uit! Kun je ons vertellen over de film en je personage Janice?

NG: Het is waanzinnig! Het gaat over een jonge, Hollywood-hoopvolle, die naar de stad verhuist naar wat haar droom lijkt te zijn, 1 slaapkamer appartement, om erachter te komen dat het gerund wordt door een sekte. Ik speel de vrouw van de sekteleider. Het is een klein deel, maar de sekte is duidelijk essentieel voor het verhaal! Het is uiteindelijk een ensemblestuk, waar ik trots op ben deel uit te maken!

PSTN: Door de jaren heen heb je in elk groot genre gespeeld, wat geweldig is! Liever een bepaald genre boven een ander?

NG: Interessant genoeg is het aan het veranderen! Vroeger was ik van mening dat dit bedrijf zo competitief was, dat je echt je niche moest vinden en precies dat moest verbeteren. Dus koos ik voor sketch-komedie. Mijn droom was altijd om op SNL te zijn, als de volgende generatie: Lily Tomlin, Carol Burnett, Tracy Ulman of Gilda Radner. Hoewel dit allemaal fijne toetsstenen zijn om te hebben, realiseer ik me nu hoe bijziend dat was ... In plaats van mezelf te beperken tot sketchcomedy, had ik moeten nadenken over wat het was met sketchcomedy dat me aantrok, en dat deed ik! Het antwoord was natuurlijk grote karakters, die, gelukkig voor mij, in ELK genre voorkomen! Laten we eerlijk zijn, een personage als Pepper zou volledig kunnen bestaan ​​in het SNL-universum! Precies daar met Pat, Gilly en de rest! Maar je belt haar een paar stappen lager en zet de dramatische omstandigheden waarin ze bestaat, ze maakt of een van de treurigste personages in heel AHS op! Dus iedereen, ik beperk mezelf liever niet. Hoewel mijn favoriete film aller tijden altijd en voor altijd "Borat" zal zijn, geef ik tegenwoordig brede komedie door voor meer gefundeerde, subtiele, serieuze dingen. Ik denk dat we kunstenaars zijn, voortdurend groeien en trouw blijven aan onze eigen artistieke integriteit. Je kunt Picasso niet kwalijk nemen dat hij zijn blauwe periode voor kubisme heeft laten vallen! Godzijdank deed hij dat - nu hebben we kubisme! Niet dat ik denk dat ik Picasso ben, maar je snapt het wel.

PSTN: Ik zie dat je een hele reeks korte films hebt geschreven, ben je van plan om speelfilms te schrijven of wil je meer betrokken worden achter de camera, zoals regisseren?

NG: Niet echt. Die korte broeken waren slechts een middel om een ​​doel te bereiken. Ik werd niet op traditionele wijze gecast, dus ik castte mezelf! Regisseren spreekt niet echt aan, hoewel mij is verteld dat ik een betere schrijver dan een acteur ben! (Hoe is dat voor een achterbaks compliment?) Maar serieus, ik hou van schrijven en ben het ermee eens dat ik een onderscheidende stem heb, en veel te zeggen! Dus ik ben nu bezig met het afronden van mijn derde solo-show. Ik zie het graag als mijn geheime wapen - iets dat Pepper-fans niet per se van mij weten! Idealiter verschijnt het op Broadway en / of als een Netflix-komediespecial. Maar dat is de omvang van mijn off-camera plannen.

PSTN: Heb je grappige of gedenkwaardige momenten die je met ons zou kunnen delen uit een van je films of tv-shows? Of nog beter, iets griezeligs?

NG: Ik heb er zo veel! Vanaf die eerste paar maanden met het dragen van een pruik, niet in staat mensen te vertellen - vooral jongens met wie ik aan het daten was - waarom ik plotseling mijn conservatieve bob had verlaten voor een gekke, Hare Krishna, topklasse! Of vervoerd worden naar een boerka, voor het geval iemand die op dat moment door het Paramount-kavel reisde, probeerde een foto te maken! Of door de beveiliging tegengehouden te worden tijdens het grazen van ambachtelijke diensten nadat ik geen make-up meer had - ze beweerden dat het "alleen voor cast en crew" was, zonder te beseffen dat ik een van hen was! Ik herinner me hoe vreemd de bemanning zich tegenover mij gedroeg als Pepper - eerst wilden ze geen oogcontact maken, daarna was het alsof ik de set-mascotte werd! Ik zal nooit vergeten om "The Name Game;" riep de AD over de megafoon: "iedereen kan groter worden, behalve Pepper." Of die keer dat ze me op het podium lieten zien tijdens een makeup demo op Monsterpalooza; daarna bestormde ik de strip op de vloer! "Asylum" was op dat moment maar één keer uitgezonden, dus slechts een beperkt aantal wisten zelfs wat ze zagen. (Je kunt het eigenlijk allemaal op YouTube bekijken!) Daarna had ik een paar uur om te doden (als Pepper) voor mijn avond, Halloween-plannen ... Ik ben er trots op, dus zeg dat ik me goed gedroeg, maar je kunt je het onheil voorstellen dat ik misschien gehad! Daarover gesproken, je moest erbij zijn met mij en de freaks op onze vrije dagen in de countryclub met optionele kleding in New Orleans! Onnodig te zeggen dat ik veel gedenkwaardige momenten heb. Ik zou door kunnen gaan ...

PSTN: Wat staat er voor jou in de pijplijn?

NG: Grote vraag! Als ik eenmaal iets omwikkel, heb ik de neiging om alles te vergeten ... Ik denk dat ik het niet in handen heb, dus het is beter om verder te gaan. Dan ben ik (hopelijk aangenaam) verrast als het uiteindelijk uitkomt. Nu ik erover nadenk, ik ben eigenlijk toe aan verschillende verrassingen! Ik ben benieuwd wat er gebeurt met "1BR", en sommige van deze andere films die ik onlangs heb gemaakt - hoe ze het doen op het festivalcircuit en of ze in de bioscoop worden gedistribueerd, of direct naar video gaan. Ik zal op zijn minst de wereld nieuwe kanten van mij hebben laten zien, in verschillende genres en manieren waarop ze me nog nooit eerder hebben gezien! En goed, werk brengt werk voort! Dus ik kan me alleen maar voorstellen waar dat allemaal toe zal leiden ... Al die tijd ben ik die nieuwe, geheime wapen-solo-show aan het voorbereiden! Dus wie weet? Je kunt het beste gewoon mijn socials volgen! ? @naomiwgrossman

PSTN: Heel erg bedankt, Naomi, het was een genoegen!

Heb je niet genoeg peper gekregen? We hebben je gedekt! Bekijk de YouTube-video's hieronder -

https://www.youtube.com/watch?time_continue=4&v=_bsmFX1amrA