Verbind je met ons

Nieuws

[Interview] iHorror praat met '47 Meters Down: Uncaged 'Star Corinne Foxx en regisseur / schrijver Johannes Roberts

gepubliceerd

on

Jacob Davison: Hoe kwam je op het concept voor Uncaged na het origineel 47 meter omlaag?

Johannes Roberts. Afbeelding via IMDB

John Roberts: Ik ging naar een grotduik tijdens het maken van de eerste film. In de weekenden slopen we stiekem weg en gingen we grotduiken, wat we absoluut niet mochten omdat het in strijd was met de verzekeringspolissen. Ik vond het gewoon geweldig, het was angstaanjagend en griezelig, en ik had zoiets van "Ik zou hier graag een film maken." Toen de film een ​​paar jaar later een hit werd, had ik zoiets van “Waarom proberen we dat niet? Doe haaien in een grot.

 

JD: Nu we het er toch over hebben, waar kwam je op het idee voor de grothaaien? De albino-haaien in de film?

Afbeelding tegoed: INSTAGRAM/@JUNIEL85

JR: Gewoon kijken naar wat er zou gebeuren. We hebben er een beetje over nagedacht en hoe, als we een haai zouden moeten hebben, één haai binnenkwam, en we kwamen dit hele idee tegen van een ecosysteem dat daar gedijde. Begon onderzoek te doen naar de Groenlandse haai, het oudste wezen op aarde. Ze zijn cool, het zijn blinde haaien die af en toe naar de oppervlakte komen en het zijn enorme, langzaam bewegende wezens. Meng dat gewoon met een geweldige witte en het was geweldig, erg leuk.

 

JD: Ik zie. Bovenop de grotten vond ik het interessant hoe de setting verzonken was en ik vroeg me af hoe je daarvoor inspiratie opdeed en hoe je de decors voor de stad bouwde?

JR: De inspiratie voor de stad kwam er min of meer vandaan, ik duik veel. Zoals, in Malta ging ik duiken en brachten ze een beeld van Jezus tot zinken op de bodem van de oceaan. Het is gewoon eng! Als je rondzwemt en hem kruist, is het als "Ho!" Dus ik wilde echt plezier hebben met de beelden, weet je, David Brian, de productieontwerper en ik werkten lange tijd samen en we ontdekten dat we deze hele stad hebben gemaakt. Wat echt is, deze steden die onder water zijn gevallen. We hebben het min of meer op onze eigen manier gedaan. Het is een ongelooflijk ontworpen stad die hij deed, en het is niet alsof we veel geld hadden. Weet je, we zijn geen grote studio. We moesten met heel weinig geld dit hele onderwatercomplex maken en het lijkt een beetje op Cube, die film. Alle sets moeten er constant in worden hergebruikt, dus het lijkt veel groter dan het is. Het is heel, heel lastig om te doen. Ik ben erg trots op de manier waarop we beide barrières daar hebben gedaan. Echt niemand had dit eerder gedaan.

 

JD: Terug op de haaien, ze leken voornamelijk CGI te zijn, maar ik vroeg me af of er nog andere elementen waren? Hoe heb je de acteurs laten communiceren met de haaien tijdens het fotograferen onder water?

Mandy Moore en haaienkop op 47 Meters Down. Afbeelding via IMDB

JR: Ja, de haaien zijn CG. Maar we zouden een man in, bijna als een haaienpak, met een haaienkop rondzwemmen en hij zou de hele actie doen. Dan zouden we hem erna uithalen en de haaien erin stoppen.

 

JD: Ook over de haaien, ik kon het niet helpen dat ik het gevoel had dat de manier waarop ze door de stad sluipen bijna een beetje een slasher-filmelement voor hen had. Vanwege de manier waarop het op hen jaagde en achtervolgde. Ik vond je werk leuk De Vreemden: prooi 's nachts en vroeg me af of dat een factor was?

The Strangers: Prooi 's Nachts Afbeelding via IMDB

JR: Ja, dat was heel veel. Als je terugkomt om een ​​vervolg te maken, wil je proberen iets voor jezelf als regisseur te vinden om te doen dat je nog niet hebt gedaan. Dat je interessant vindt. En ik hou echt van het idee van... Ik heb nog nooit een haaienfilm gezien als een Halloween film en ik ben een grote fan van John Carpenter. Ik had gewoon zoveel plezier Strangers. Een soort van doen Christine dat ik het bijna weer naar dat niveau had gebracht met de haaien hier in de weg Christine constant achter mensen of Michael Myers aan het stalken is Halloween films. Ik was daar gewoon mee aan het spelen, dat ik het gevoel had dat ik nog nooit eerder in een film als deze had gezien. Het probeerde iets nieuws en ongewoons.

 

JD: Wat dat betreft, hoe coördineerde u, aangezien u schreef en regisseerde 47-meters omlaag: niet-gekooid, de schrik. Omdat ik het gevoel had dat veel van de jump scares erg effectief waren. Ik sprong letterlijk van mijn stoel!

Afbeelding via IMDB

JR: Het duurt een eeuwigheid. Ik heb het geluk dat ik met dezelfde editor werk aan de laatste vijf of zes films, Martin Brinkler. Zeer getalenteerde kerel. Soms werkt een schrik meteen. Maar vaker wel dan niet is het alsof ik ernaar heb gekeken (47-meters omlaag: niet-gekooid) de andere dag en de grootste sprongen die mensen aan het einde van de film hadden, waren waar ze het kleine zeescooter-ding zagen. Dan draait het rond en rond en een haai komt gewoon uit een tunnel en springt naar hen toe en het publiek leek op dat moment echt te springen en bang te worden.

Dat was de schrik, gewoon dat ene exemplaar kiezen, dat werkte. Je moet gewoon constant, constant week na werk werken en het is net zo simpel als die lijn. Een acteur moet een regel zeggen, in dit geval zeggen de acteurs: "Oh, er is hier een doorgang." En je bent gewoon even helemaal afgeleid en dan komt er iets de andere kant op. Het is nooit twee keer hetzelfde met de sprong. Je kunt nooit helemaal zeggen wat het wel of niet zal laten landen, maar ik geniet ervan en het is mijn werk en het is heerlijk om naar een publiek te kijken en ze springen! Evenzo is het alsof je naar een stand-upcomedian kijkt die doodgaat op het podium terwijl ze niet springen, dus het is alsof iemand je aan het lachen moet maken en ze sterven gewoon. Als je sprongen niet werken, is het behoorlijk brutaal om bij een publiek te zitten.

 

JD: Hoe was het om met een nieuwe set acteurs en personages te werken voor Uncaged?

Afbeelding via IMDB

JR: Ik hou van die vier meisjes. Ze waren gewoon gek. Sophie en Brianne hadden behoorlijk wat ervaring, maar ze zijn jong. En de andere twee, Sixtine en Corinne, hoewel ze uit grote acteerfamilies kwamen, hadden eigenlijk nooit iets gedaan. Het was een heel frisse groep mensen die zichzelf graag wilden bewijzen en ze pushten zichzelf echt en ik had niet trotser op ze kunnen zijn, onder de indruk van de manier waarop ze ervoor gingen. Dat deden ze echt.

Ik was onder de indruk van sommige dingen die ze zouden doen. Weet je, ik ben een duiker, zij niet. Ze zouden dingen doen die ik nog nooit had gedaan! Sophie zet het masker af en ademt de grot in! Ik had zoiets van "dat zou ik niet doen." Als ze van de klif in het water springen, heb ik dat niet gedaan. Ik keek en zei: "Jullie zijn gek, jullie allemaal." Maar het zijn hele lieve mensen. Ik denk dat ze echt gaan knallen, ze verdienen het echt.

 

JD: Terug bij het duiken, ik was benieuwd of je ooit met haaien hebt gezwommen of dat je daarna geïnteresseerd zou zijn om met haaien te zwemmen?

 

JR: Weet je wat, een van die dingen waar ik nooit aan toe ben gekomen, is grotduiken. Dat is waarom ik aanvankelijk leerde duiken, omdat ik eindeloos gefascineerd ben door de oceaan en ik hou van haaien. Een van de vragen die vrij vaak naar voren komt, is: "Beschadigen deze films haaien door ze te demoniseren?" en ik hoop echt dat ze dat niet doen. Ze zijn nooit echt geschaad in een van de twee 47 meter omlaag films. Niet echt. Ze worden een beetje in elkaar geslagen, maar ik vermoord ze nooit of wat dan ook. Ik voel me daar echt gepassioneerd door. Ik ging in een tank met zandtijgerhaaien. Het zijn niet het soort haaien, ze zien er behoorlijk angstaanjagend uit, maar ze zijn ruim twee tot acht voet lang en je gaat gewoon naar binnen en gaat op de bodem van de tank zitten en ze zwemmen boven je. Je zit niet in een kooi of zo. In het water zijn met zoiets groots was behoorlijk ongelooflijk. Ik heb nog nooit het grote witte ding gedaan dat ik graag zou willen doen.

 

JD: En zelfs na deze films zou je het nog steeds doen?

 

JR: (Lachend) Absoluut! Ja, ik zou het doen. Ik zou niet in een grot willen komen met een grote witte.

 

JD: Nog een laatste vraag, zou je geïnteresseerd zijn in een derde 47 Meters Down-film? Heb je ideeën?

 

JR: Ik denk dat we waarschijnlijk zullen moeten zien hoe deze het doet. Ik hou ervan om onder water te filmen, het is een zeer gespecialiseerde vaardigheid en je moet een bepaald soort regisseur zijn. Het past nogal bij de manier waarop ik werk. Ik zou zeker altijd graag doorgaan met onderwaterfilmen. Ja, meer haaienfilms zouden geweldig zijn. We zullen zien of er vraag naar is.

 

Afbeelding via IMDB

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Pagina's: 1 2

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Filmrecensies

Panic Fest 2024 Review: 'De ceremonie gaat beginnen'

gepubliceerd

on

Mensen zullen op de donkerste plekken en bij de donkerste mensen zoeken naar antwoorden en erbij horen. Het Osiris Collectief is een commune gebaseerd op de oude Egyptische theologie en werd geleid door de mysterieuze pater Osiris. De groep telde tientallen leden, die elk hun oude leven opgaven voor een leven in het land met een Egyptisch thema dat eigendom was van Osiris in Noord-Californië. Maar de goede tijden nemen een wending in het slechtste wanneer in 2018 een beginnend lid van het collectief genaamd Anubis (Chad Westbrook Hinds) meldt dat Osiris verdwijnt tijdens bergbeklimmen en zichzelf tot nieuwe leider uitroept. Er volgde een schisma waarbij veel leden de sekte verlieten onder het losgeslagen leiderschap van Anubis. Er wordt een documentaire gemaakt door een jonge man genaamd Keith (John Laird), wiens fixatie op The Osiris Collective voortkomt uit het feit dat zijn vriendin Maddy hem enkele jaren geleden voor de groep heeft verlaten. Wanneer Keith door Anubis zelf wordt uitgenodigd om de commune te documenteren, besluit hij op onderzoek uit te gaan, maar raakt verwikkeld in verschrikkingen die hij zich niet eens kon voorstellen...

De ceremonie gaat bijna beginnen is de nieuwste genre-draaiende horrorfilm van Rode sneeuw's Sean Nichols Lynch. Deze keer wordt cultistische horror aangepakt, samen met een mockumentary-stijl en het thema van de Egyptische mythologie als kers op de taart. Ik was een grote fan van Rode sneeuw's subversieve karakter van het vampierromantiek-subgenre en was opgewonden om te zien wat deze versie zou brengen. Hoewel de film een ​​aantal interessante ideeën heeft en een behoorlijke spanning tussen de zachtmoedige Keith en de grillige Anubis, brengt hij niet alles precies op een beknopte manier samen.

Het verhaal begint met een documentairestijl waarin voormalige leden van The Osiris Collective worden geïnterviewd en wordt uiteengezet wat de sekte heeft geleid tot waar het nu is. Dit aspect van de verhaallijn, vooral Keiths eigen persoonlijke interesse in de sekte, maakte het tot een interessante verhaallijn. Maar afgezien van enkele clips later, speelt het niet zo'n grote rol. De focus ligt grotendeels op de dynamiek tussen Anubis en Keith, die op zijn zachtst gezegd giftig is. Interessant is dat Chad Westbrook Hinds en John Lairds beide als schrijvers worden beschouwd De ceremonie gaat bijna beginnen en heb zeker het gevoel dat ze alles in deze personages stoppen. Anubis is de definitie van een sekteleider. Charismatisch, filosofisch, grillig en dreigend gevaarlijk in één klap.

Maar vreemd genoeg is de gemeente verlaten van alle sekteleden. Het creëren van een spookstad die het gevaar alleen maar vergroot terwijl Keith de vermeende utopie van Anubis documenteert. Veel van het heen en weer tussen hen sleept zich af en toe terwijl ze strijden om controle en Anubis blijft Keith overtuigen om te blijven ondanks de bedreigende situatie. Dit leidt wel tot een behoorlijk leuke en bloederige finale die volledig neigt naar mummie-horror.

Over het geheel genomen, ondanks het kronkelen en een beetje langzaam tempo, De ceremonie gaat bijna beginnen is een redelijk vermakelijke cult-, found-footage- en mummie-horror-hybride. Als je mummies wilt, levert het mummies op!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Nieuws

“Mickey versus. Winnie”: iconische personages uit de kindertijd botsen in een angstaanjagende versus slasher

gepubliceerd

on

iHorror duikt diep in de filmproductie met een huiveringwekkend nieuw project dat je jeugdherinneringen zeker opnieuw zal definiëren. We zijn blij om te introduceren 'Mickey versus Winnie,' een baanbrekende horror-slasher geregisseerd door Glenn Douglas Packard. Dit is niet zomaar een horror-slasher; het is een diepgewortelde confrontatie tussen verwrongen versies van kinderfavorieten Mickey Mouse en Winnie de Poeh. 'Mickey versus Winnie' brengt de personages uit het publieke domein uit de 'Winnie-the-Pooh'-boeken van AA Milne en Mickey Mouse uit de jaren twintig samen 'Stoomboot Willie' cartoon in een VS-gevecht als nooit tevoren.

Mickey versus Winnie
Mickey versus Winnie Poster

Het plot speelt zich af in de jaren twintig en begint met een verontrustend verhaal over twee veroordeelden die ontsnappen in een vervloekt bos, om vervolgens te worden opgeslokt door de duistere essentie ervan. Honderd jaar later begint het verhaal met een groep op zoek naar spanning zoekende vrienden wier ontsnapping in de natuur vreselijk misloopt. Ze wagen zich per ongeluk in hetzelfde vervloekte bos en komen oog in oog te staan ​​met de nu monsterlijke versies van Mickey en Winnie. Wat volgt is een nacht vol angst, waarin deze geliefde personages veranderen in gruwelijke tegenstanders, waardoor een razernij van geweld en bloedvergieten ontstaat.

Glenn Douglas Packard, een voor een Emmy genomineerde choreograaf die filmmaker is geworden en bekend staat om zijn werk aan 'Pitchfork', brengt een unieke creatieve visie in deze film. Packard beschrijft “Mickey versus Winnie” als eerbetoon aan de liefde van horrorfans voor iconische cross-overs, die vanwege licentiebeperkingen vaak slechts een fantasie blijven. “Onze film viert de sensatie van het op onverwachte manieren combineren van legendarische personages en biedt een nachtmerrieachtige maar opwindende filmische ervaring,” zegt Packard.

Geproduceerd door Packard en zijn creatieve partner Rachel Carter onder de vlag van Untouchables Entertainment, en onze eigen Anthony Pernicka, oprichter van iHorror, “Mickey versus Winnie” belooft een geheel nieuwe kijk op deze iconische figuren te geven. ‘Vergeet wat je weet over Mickey en Winnie,’ zegt Pernicka enthousiast. “Onze film portretteert deze personages niet als louter gemaskerde figuren, maar als getransformeerde, live-action horrors die onschuld met kwaadwilligheid samenvoegen. De intense scènes die voor deze film zijn gemaakt, zullen de manier waarop je deze personages ziet voor altijd veranderen.”

Momenteel wordt in Michigan gewerkt aan de productie van “Mickey versus Winnie” is een bewijs van het verleggen van grenzen, wat horror graag doet. Terwijl iHorror zich waagt aan het produceren van onze eigen films, willen we deze spannende, angstaanjagende reis graag met u, ons trouwe publiek, delen. Blijf op de hoogte voor meer updates.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Mike Flanagan komt aan boord om te helpen bij de voltooiing van 'Shelby Oaks'

gepubliceerd

on

Shelby-eiken

Als je hebt gevolgd Chris Stuckman on YouTube je bent je bewust van de worstelingen die hij heeft gehad om zijn horrorfilm te krijgen Shelby Eiken afgerond. Maar er is vandaag goed nieuws over het project. Regisseur Mike Flanagan (Ouija: Oorsprong van het kwaad, Doctor Sleep en The Haunting) steunt de film als co-uitvoerend producent, wat de release veel dichterbij zou kunnen brengen. Flanagan maakt deel uit van het collectief Intrepid Pictures waartoe ook Trevor Macy en Melinda Nishioka behoren.

Shelby Eiken
Shelby Eiken

Stuckmann is een YouTube-filmcriticus die al meer dan tien jaar op het platform actief is. Hij kwam onder de loep omdat hij twee jaar geleden op zijn kanaal aankondigde dat hij niet langer films negatief zou beoordelen. Maar in tegenstelling tot die verklaring schreef hij een niet-recensie-essay over de gefilterde film Mevrouw Web Onlangs zei hij dat studio-regisseurs sterke wapens moeten gebruiken om films te maken alleen maar om falende franchises in leven te houden. Het leek een kritiek vermomd als discussievideo.

Maar Stuckmann heeft zijn eigen film om zich zorgen over te maken. In een van de meest succesvolle campagnes van Kickstarter wist hij meer dan $ 1 miljoen op te halen voor zijn speelfilmdebuut Shelby Eiken die nu in de postproductie zit. 

Hopelijk, met de hulp van Flanagan en Intrepid, de weg ernaartoe Shelby Oaks voltooiing nadert zijn einde. 

“Het was inspirerend om te zien hoe Chris de afgelopen jaren aan zijn dromen werkte, en de vasthoudendheid en doe-het-zelf-spirit die hij aan de dag legde tijdens het brengen Shelby Eiken naar het leven deed me zo veel denken aan mijn eigen reis van meer dan tien jaar geleden, ‘ Flanagan vertelde Deadline. “Het was een eer om samen met hem een ​​paar stappen op zijn pad te zetten en steun te bieden aan de visie van Chris voor zijn ambitieuze, unieke film. Ik kan niet wachten om te zien waar hij vanaf hier naartoe gaat.”

zegt Stuckmann Intrepid foto's heeft hem jarenlang geïnspireerd en "het is een droom die uitkomt om met Mike en Trevor aan mijn eerste speelfilm te werken."

Producent Aaron B. Koontz van Paper Street Pictures werkt al sinds het begin met Stuckmann en is ook enthousiast over de samenwerking.

“Voor een film die zo moeilijk op gang kwam, is het opmerkelijk hoeveel deuren er toen voor ons opengingen”, aldus Koontz. “Het succes van onze Kickstarter, gevolgd door het voortdurende leiderschap en de begeleiding van Mike, Trevor en Melinda, overtreft alles waar ik op had kunnen hopen.”

Deadline beschrijft het plot van Shelby Eiken als volgt:

“Een combinatie van documentaire, Found Footage en traditionele filmstijlen, Shelby Eiken draait om Mia's (Camille Sullivan) verwoede zoektocht naar haar zus Riley (Sarah Durn) die op onheilspellende wijze verdween in de laatste tape van haar onderzoeksserie 'Paranormal Paranoids'. Terwijl Mia's obsessie groeit, begint ze te vermoeden dat de denkbeeldige demon uit Riley's kindertijd echt kan zijn geweest.'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen