Jacob Davison: Hoe kwam je op het concept voor Uncaged na het origineel 47 meter omlaag?

John Roberts: Ik ging naar een grotduik tijdens het maken van de eerste film. In de weekenden slopen we stiekem weg en gingen we grotduiken, wat we absoluut niet mochten omdat het in strijd was met de verzekeringspolissen. Ik vond het gewoon geweldig, het was angstaanjagend en griezelig, en ik had zoiets van "Ik zou hier graag een film maken." Toen de film een ​​paar jaar later een hit werd, had ik zoiets van “Waarom proberen we dat niet? Doe haaien in een grot.

 

JD: Nu we het er toch over hebben, waar kwam je op het idee voor de grothaaien? De albino-haaien in de film?

JR: Gewoon kijken naar wat er zou gebeuren. We hebben er een beetje over nagedacht en hoe, als we een haai zouden moeten hebben, één haai binnenkwam, en we kwamen dit hele idee tegen van een ecosysteem dat daar gedijde. Begon onderzoek te doen naar de Groenlandse haai, het oudste wezen op aarde. Ze zijn cool, het zijn blinde haaien die af en toe naar de oppervlakte komen en het zijn enorme, langzaam bewegende wezens. Meng dat gewoon met een geweldige witte en het was geweldig, erg leuk.

 

JD: Ik zie. Bovenop de grotten vond ik het interessant hoe de setting verzonken was en ik vroeg me af hoe je daarvoor inspiratie opdeed en hoe je de decors voor de stad bouwde?

JR: De inspiratie voor de stad kwam er min of meer vandaan, ik duik veel. Zoals, in Malta ging ik duiken en brachten ze een beeld van Jezus tot zinken op de bodem van de oceaan. Het is gewoon eng! Als je rondzwemt en hem kruist, is het als "Ho!" Dus ik wilde echt plezier hebben met de beelden, weet je, David Brian, de productieontwerper en ik werkten lange tijd samen en we ontdekten dat we deze hele stad hebben gemaakt. Wat echt is, deze steden die onder water zijn gevallen. We hebben het min of meer op onze eigen manier gedaan. Het is een ongelooflijk ontworpen stad die hij deed, en het is niet alsof we veel geld hadden. Weet je, we zijn geen grote studio. We moesten met heel weinig geld dit hele onderwatercomplex maken en het lijkt een beetje op Cube, die film. Alle sets moeten er constant in worden hergebruikt, dus het lijkt veel groter dan het is. Het is heel, heel lastig om te doen. Ik ben erg trots op de manier waarop we beide barrières daar hebben gedaan. Echt niemand had dit eerder gedaan.

 

JD: Terug op de haaien, ze leken voornamelijk CGI te zijn, maar ik vroeg me af of er nog andere elementen waren? Hoe heb je de acteurs laten communiceren met de haaien tijdens het fotograferen onder water?

JR: Ja, de haaien zijn CG. Maar we zouden een man in, bijna als een haaienpak, met een haaienkop rondzwemmen en hij zou de hele actie doen. Dan zouden we hem erna uithalen en de haaien erin stoppen.

 

JD: Ook over de haaien, ik kon het niet helpen dat ik het gevoel had dat de manier waarop ze door de stad sluipen bijna een beetje een slasher-filmelement voor hen had. Vanwege de manier waarop het op hen jaagde en achtervolgde. Ik vond je werk leuk De Vreemden: prooi 's nachts en vroeg me af of dat een factor was?

JR: Ja, dat was heel veel. Als je terugkomt om een ​​vervolg te maken, wil je proberen iets voor jezelf als regisseur te vinden om te doen dat je nog niet hebt gedaan. Dat je interessant vindt. En ik hou echt van het idee van... Ik heb nog nooit een haaienfilm gezien als een Halloween film en ik ben een grote fan van John Carpenter. Ik had gewoon zoveel plezier Strangers. Een soort van doen Christine dat ik het bijna weer naar dat niveau had gebracht met de haaien hier in de weg Christine constant achter mensen of Michael Myers aan het stalken is Halloween films. Ik was daar gewoon mee aan het spelen, dat ik het gevoel had dat ik nog nooit eerder in een film als deze had gezien. Het probeerde iets nieuws en ongewoons.

 

JD: Wat dat betreft, hoe coördineerde u, aangezien u schreef en regisseerde 47-meters omlaag: niet-gekooid, de schrik. Omdat ik het gevoel had dat veel van de jump scares erg effectief waren. Ik sprong letterlijk van mijn stoel!

JR: Het duurt een eeuwigheid. Ik heb het geluk dat ik met dezelfde editor werk aan de laatste vijf of zes films, Martin Brinkler. Zeer getalenteerde kerel. Soms werkt een schrik meteen. Maar vaker wel dan niet is het alsof ik ernaar heb gekeken (47-meters omlaag: niet-gekooid) de andere dag en de grootste sprongen die mensen aan het einde van de film hadden, waren waar ze het kleine zeescooter-ding zagen. Dan draait het rond en rond en een haai komt gewoon uit een tunnel en springt naar hen toe en het publiek leek op dat moment echt te springen en bang te worden.

Dat was de schrik, gewoon dat ene exemplaar kiezen, dat werkte. Je moet gewoon constant, constant week na werk werken en het is net zo simpel als die lijn. Een acteur moet een regel zeggen, in dit geval zeggen de acteurs: "Oh, er is hier een doorgang." En je bent gewoon even helemaal afgeleid en dan komt er iets de andere kant op. Het is nooit twee keer hetzelfde met de sprong. Je kunt nooit helemaal zeggen wat het wel of niet zal laten landen, maar ik geniet ervan en het is mijn werk en het is heerlijk om naar een publiek te kijken en ze springen! Evenzo is het alsof je naar een stand-upcomedian kijkt die doodgaat op het podium terwijl ze niet springen, dus het is alsof iemand je aan het lachen moet maken en ze sterven gewoon. Als je sprongen niet werken, is het behoorlijk brutaal om bij een publiek te zitten.

 

JD: Hoe was het om met een nieuwe set acteurs en personages te werken voor Uncaged?

JR: Ik hou van die vier meisjes. Ze waren gewoon gek. Sophie en Brianne hadden behoorlijk wat ervaring, maar ze zijn jong. En de andere twee, Sixtine en Corinne, hoewel ze uit grote acteerfamilies kwamen, hadden eigenlijk nooit iets gedaan. Het was een heel frisse groep mensen die zichzelf graag wilden bewijzen en ze pushten zichzelf echt en ik had niet trotser op ze kunnen zijn, onder de indruk van de manier waarop ze ervoor gingen. Dat deden ze echt.

Ik was onder de indruk van sommige dingen die ze zouden doen. Weet je, ik ben een duiker, zij niet. Ze zouden dingen doen die ik nog nooit had gedaan! Sophie zet het masker af en ademt de grot in! Ik had zoiets van "dat zou ik niet doen." Als ze van de klif in het water springen, heb ik dat niet gedaan. Ik keek en zei: "Jullie zijn gek, jullie allemaal." Maar het zijn hele lieve mensen. Ik denk dat ze echt gaan knallen, ze verdienen het echt.

 

JD: Terug bij het duiken, ik was benieuwd of je ooit met haaien hebt gezwommen of dat je daarna geïnteresseerd zou zijn om met haaien te zwemmen?

 

JR: Weet je wat, een van die dingen waar ik nooit aan toe ben gekomen, is grotduiken. Dat is waarom ik aanvankelijk leerde duiken, omdat ik eindeloos gefascineerd ben door de oceaan en ik hou van haaien. Een van de vragen die vrij vaak naar voren komt, is: "Beschadigen deze films haaien door ze te demoniseren?" en ik hoop echt dat ze dat niet doen. Ze zijn nooit echt geschaad in een van de twee 47 meter omlaag films. Niet echt. Ze worden een beetje in elkaar geslagen, maar ik vermoord ze nooit of wat dan ook. Ik voel me daar echt gepassioneerd door. Ik ging in een tank met zandtijgerhaaien. Het zijn niet het soort haaien, ze zien er behoorlijk angstaanjagend uit, maar ze zijn ruim twee tot acht voet lang en je gaat gewoon naar binnen en gaat op de bodem van de tank zitten en ze zwemmen boven je. Je zit niet in een kooi of zo. In het water zijn met zoiets groots was behoorlijk ongelooflijk. Ik heb nog nooit het grote witte ding gedaan dat ik graag zou willen doen.

 

JD: En zelfs na deze films zou je het nog steeds doen?

 

JR: (Lachend) Absoluut! Ja, ik zou het doen. Ik zou niet in een grot willen komen met een grote witte.

 

JD: Nog een laatste vraag, zou je geïnteresseerd zijn in een derde 47 Meters Down-film? Heb je ideeën?

 

JR: Ik denk dat we waarschijnlijk zullen moeten zien hoe deze het doet. Ik hou ervan om onder water te filmen, het is een zeer gespecialiseerde vaardigheid en je moet een bepaald soort regisseur zijn. Het past nogal bij de manier waarop ik werk. Ik zou zeker altijd graag doorgaan met onderwaterfilmen. Ja, meer haaienfilms zouden geweldig zijn. We zullen zien of er vraag naar is.

 

Pagina's: 1 2