Met de slogan “The Cycle Begins” de nieuwe huiveringwekkende horrorfilm 7 heksen zou niet alleen in de huidige tijd plaatsvinden, maar ons tijdens de angstaanjagende 75 minuten durende run van de film even terugbrengen naar de koloniale tijd. Zoals ik in andere artikelen heb vermeld, zijn mijn favoriete subgenres onder de paraplu van horror spookhuisfilms en alles over heksen. Afgaande op de trailer, 7 heksen zal zeker ons verlangen naar dit subgenre vervullen, met de onberispelijke cinematografie en sinistere plot, 7 heksen is een film waar ik absoluut niet op kan wachten.

Kom zeker terug voor een recensie over de film. Ik had het geluk om het brein van regisseur/schrijver Brady Hall, schrijver/producent Ed Dougherty en cameraman Ryan Purcell te kiezen. De groep spreekt over de cinematografie, het oorspronkelijke idee van de film en grappige momenten die zich op de set voordoen. Dus doe het licht uit, steek de kaars aan, trap je voeten omhoog en lees hieronder ons interview.

Synopsis: 

Nu hun grote dag nadert, zouden Cate en Cody feest moeten vieren. Hun families zijn er, ze hebben een eiland gehuurd voor de grote dag, maar zonder dat ze het weten, valt hun bruiloft op de dag waarop een 100 jaar oude vloek werkelijkheid wordt. In plaats van feest te vieren, vechten ze voor hun leven terwijl een heksenconvenant wraak wil nemen.

 

7 heksen aanhangwagen

 

Interview met regisseur/schrijver Brady Hall, schrijver/producent Ed Dougherty en cameraman Ryan Purcell On 7 heksen.

 

iHorror: Vertel eens, hoe begon je filmcarrière?

Brady Hall: Ik begon als kind waardeloze homevideo's en dergelijke te maken met de familiecamcorder. Stop motion GI Joe-heldendichten en dat soort dingen. Vervolgens heb ik als tiener veel skateboardfilms gemaakt, omdat mijn vrienden veel beter konden skaten dan ik, dus ik leerde hoe ik de camera stil moest houden tijdens het skaten. Ik en mijn vrienden maakten altijd domme films, korte films en zo. Toen kwamen we halverwege en eind jaren negentig bij Public Access TV terecht en hadden een paar shows, waarvan we besloten er een film van te maken genaamd JERKBEAST, die gaat over een groot stom monster dat drums speelt voor een punkband. Het was verschrikkelijk, maar door dat alles hebben we altijd dingen geleerd en onszelf geleerd hoe we dingen moesten doen met behulp van wat we bij de hand hadden. Ik heb in de loop der jaren een aantal functies gemaakt van langzaam toenemende kwaliteit en toen ik met Ed begon samen te werken, werd het aanzienlijk beter. De eerste waar we aan samenwerkten was SCRAPPER, waar we allebei trots op zijn en waarvan we graag een groter publiek wilden bereiken, maar dat zat gewoon niet in de kaarten. Naast films heb ik altijd heel veel te doen. Ik speel in een band genaamd EPHRATA en bouw dingen op mijn kleine perceel in Seattle. Zojuist een huisje in de achtertuin voltooid!

Ryan Purcell: Ik heb in veel verschillende hoedanigheden in het bedrijf gewerkt: decoroperateur, filmoperateur, grip- en elektricien en gaffer, en ik heb de afgelopen tien jaar gefotografeerd. Ik heb bijna een dozijn low-budget films gefotografeerd. Ik denk dat ik een veelvraat ben van straf! Ik werk eigenlijk gewoon graag met acteurs en met getalenteerde mensen die dingen proberen te maken en verhalen vertellen met een camera. Ik ben ook muzikant en songwriter en heb twee tieners in huis, dus ik ben eraan gewend niet de slimste persoon te zijn.

Ed Dougherty: Ik kom oorspronkelijk uit Long Island, NY, en ging naar UC Berkeley voor mijn bachelor, wat eigenlijk een ongelooflijk teruggetrokken periode was waarin ik alleen maar probeerde goed genoeg te worden in scenarioschrijven om naar de USC-filmschool te gaan terwijl ik naar het Morrissey-album luisterde. “Viva haat.” Ik kwam bij USC terecht en had al snel een agent en een manager en was bezig met het hele spec-spel. Maar ik vond schrijven alleen nooit echt bevredigend, en ik had eigenlijk het gevoel dat ik in een vreselijke situatie zat totdat het mogelijk werd om betaalbaar je eigen dingen te maken. In 2012 heb ik meegeschreven/geproduceerd SCHRAPER met Brady en produceerde het segment “D is for Dogfight” in THE ABC VAN DE DOOD. Hoewel ik hiervoor al dingen had gedaan, beschouw ik dat als het begin van mijn moderne carrière. In mijn vrije tijd reis ik veel, lees ik veel en ben ik veel meer een cinefiel dan Brady.

iHorror: Deze film is prachtig geschoten, dat kon ik meteen zien aan de trailer. Welke locaties heb je gebruikt voor het filmen? Zijn er geluidsfasen of was het allemaal op locatie?

Ryan Purcell: Bedankt voor de vriendelijke woorden over de cinematografie. Het was een uitdagende shoot. (Ik denk dat mijn laarzen nog steeds uitdrogen.) Wat de locaties betreft: we hebben er een paar in Seattle opgenomen en een flink deel ervan in Fort Flagler, op het Olympic Peninsula op het puntje van Indian Island. Geen geluidsfasen! Fort Flagler was een geweldige locatie voor de film, met veel griezelige bunkers en omgeven door stranden en bossen, en het was een geweldige plek om je kamp op te slaan voor een filmproductie – maar slapen kan een beetje moeilijk zijn.

Brady Hall: We hebben alles in en rond Seattle gefilmd. We zijn een week naar Fort Flagler geweest, een staatspark dat vroeger een kustverdedigingsfort was, oorspronkelijk gebouwd vóór de Eerste Wereldoorlog en uitgebreid in de daaropvolgende wereldoorlogen. Het maakte deel uit van een groep forten die op strategische punten rond de ingang van de baaien en geluiden van Washington waren geplaatst om binnenvallende marines te voorkomen. Ze zitten vol met deze verbazingwekkende labyrintische betonnen tunnels en wallen die in de kliffen zijn ingebouwd. We verbleven in de oude kazerne die normaal gesproken wordt gebruikt om padvinders en dergelijke te huisvesten, en Ryan heeft 1% gelijk dat slapen een moeilijke situatie was, omdat alle kamers geen deuren hadden, zodat je elk bed kon horen kraken, scheten en snurken. iedereen. De rest van de shoot was verspreid over verschillende huizen en eigendommen. We deden wat in een oud gemeenschapscentrum, een Italiaans restaurant dat toevallig een opgezette poema in de feestzaal had, mijn huis en een paar buitenpanden met bos dat we konden gebruiken.

iHorror: Brady, je cast is prachtig. Hebben de 7 heksen een traditionele casting gekregen? Of waren deze acteurs en actrices individuen met wie u in eerdere projecten had samengewerkt?

Brady Hall: Wij hebben het zelf gegoten. Een groot deel van de acteurs zijn mensen die we al kenden. Megan heeft in het verleden veel met Ed samengewerkt, ik kende Danika van een videoclip die mijn band een paar jaar geleden maakte, Ed kende Persephone van een project waarvoor hij haar eerder had ingehuurd, enz... Nancy en Gordon Frye waren een bijzonder gelukkig stel voor aan boord hebben, omdat ik al wist dat ze allebei bezig waren met historische heropvoering en over veel geweldige rekwisieten en knowhow beschikten. Er waren meerdere keren dat we zeiden: "Ik wou dat we een raar eng mes hadden of een oude olielamp" en ze zeiden: "We hebben er meerdere." We deden een aantal castingrondes in Seattle en LA en lieten mensen binnenkomen om regels voor te lezen en dergelijke, en daar kregen we mensen als Bill Ritchie en Rory Ross.

iHorror: Waar is het idee van 7 Witches begonnen? Hebben jullie samen aan het hele verhaal samengewerkt?

Brady Hall: Ik weet eigenlijk niet meer waar het kernverhaal vandaan kwam. Ik heb het gevoel dat het misschien is ontkiemd doordat ik wist van de oude forten aan de kust? Ed kan het zich misschien beter herinneren. Maar ik weet wel dat we, toen we eenmaal de goudklomp hadden, allebei redelijk gelijkmatig hebben samengewerkt om het allemaal uit te werken.

Ed Dougherty: Brady en ik hadden verschillende ideeën uitgeprobeerd als vervolg daarop SCHRAPER. We schreven veel concepten van twee verschillende scripts, één waar we waarschijnlijk ooit op terug zouden moeten komen, waarvan er één onzin was. Ondertussen probeerde ik als producer horrorideeën te bedenken, en het viel me op dat een bruiloft op de bestemming een geweldige plek was voor een ingeperkte horrorfilm. Er zijn niet zoveel op bruiloften gebaseerde horrorfilms als zou moeten. In eerste instantie probeerde ik vooral voor een leuke slasher te gaan, in de trant van DE DAG VAN APRIL FOOL met een ander paar schrijvers, toen begonnen Brady en ik opnieuw en maakten alles veel vreemder, humeuriger en occulter.

iHorror: Ryan, was er een bepaald shot in de film waar je heel tevreden over was, of waar je heel trots op was?

Ryan Purcell: Ik hou van het strijdtoneel in de gang. We hebben een Sam Rami-installatie gemaakt en de camera aan het midden van een lange rail vastgemaakt en deze gebruikt om de oude dame en het mes te volgen. Het werkte prima en voegde wat productiewaarde toe en hielp dat moment te versnellen. Ik vond ook het kleine, bijna onmerkbare dolly-shotje van bovenaf leuk terwijl ze de tunnel binnengaat. We kijken naar haar terwijl ze naar binnen gaat en voegt een laagje griezeligheid toe.

iHorror: Wat is je favoriete enge film?

Brady Hall: Eerlijk gezegd kijk ik niet veel horrorfilms, maar toen ik jonger was, keek ik wel naar klassiekers Vrijdag 13th en Nightmare on Elm Street bleef altijd bij mij. De originele TExas kettingzaag film heeft zo'n korrelig gevoel en ik heb altijd van de toon gehouden.

Ryan Purcell: Burnt Offerings Eind jaren 70 – Oliver Reed en Karin Black – zei Nuff.

Ed Dougherty: Ik ben een levenslange horrorfan, en dus is dit een heel moeilijke vraag. Ik heb favorieten in veel subgenres. Ik veronderstel dat mijn algemene top drie zou zijn ROZEMARIJN'S BABY, VERWACHTING en FANTASTISCH. De laatste tijd herontdek ik het vroege Cronenberg. Ik hield niet van HET BROOD toen ik het als tiener zag, maar nu vind ik het geweldig. Mijn favoriete actie-horror is waarschijnlijk DE AFDALING; favoriete horror-komedie zou kunnen zijn MAATSCHAPPIJ. Favoriete horrorfilm van het afgelopen jaar – oh dit is een goede – ik vond deze film geweldig EEN DONKER LIED die ik zag op Fantastic Fest. Ik vond dat echt uniek en super griezelig. Horrorfans moeten daar naar op zoek gaan.

iHorror: Heeft iemand van jullie grappige verhalen die plaatsvonden tijdens de productie? Wie was de cast- of crewclown? =)

Brady Hall: O, de clown? Dat is eenvoudig! Onze databeheerder Justin Dittrich doet altijd dubbel werk bij de crewclown! Ik laat Ed daar invulling aan geven, want het zijn boezemvrienden.

Wat andere verhalen betreft: op een dag viel er bijna een boom op een PA toen het super winderig was in het bos waar we aan het fotograferen waren. Daarna hebben we die opzet snel afgerond en zijn we gestopt voor vandaag, omdat we niet echt wilden sterven. Er was een scène waarin Megan in de oceaan moest worden ondergedompeld, en het was half maart in Washington, dus het water was ijskoud. Ze duurde ongeveer 5 seconden en tikte af, dus we besloten die opnames later opnieuw te maken en uiteindelijk gebruikten we een kinderzwembad vol stenen en zand in LA en toen werd ze een aantal ondergedompeld.

Ryan Purcell: We werden achtervolgd door het mooie weer. We brachten het grootste deel van de dag door met het voorbereiden van een groot nachtelijk tafereel rond een kampvuur. Toen begon de wind op te steken terwijl we aan het schieten waren en toen begon de regen naar beneden te komen, de bomen waaiden om en de kleine open plek waar we het kampvuur hadden neergezet begon vol te lopen met water. Het werd al snel duidelijk dat we die scène die avond niet opnamen, wat betekende dat we ergens later een nachtelijke kampvuurscène van zes pagina's in ons schema moesten stoppen, wat uiteindelijk niet zo grappig was. Het bleek dat die dag de natste 6 uur was in het historische record voor het noordwesten. En we hebben nog zo'n drie pagina's opgenomen voordat het te gek werd en zijwaarts begon te regenen...

Brady gaf de acteurs vriendelijk de mooiste accommodatie in Fort Flagler. De week daarop kon hij niet slapen in de slaapzaal met de rest van ons, waar je elk geluid kon horen, van het omrollen in bed tot het scheten dat ergens in het gebouw werd gemaakt en luid door de gangen galmde, en ik weet niet zeker of hij heeft geslapen. meer dan drie uur per nacht….

Ed Dougherty: Ik denk dat ik een Justin-verhaal moet vertellen. Een paar maanden na de hoofdfotografie hebben we een paar dagen opnieuw opnames gemaakt, waaronder een groot gevechtsscène. Justin raakte geobsedeerd doordat ik hem op het scherm vermoordde in dit strijdtoneel, en dacht dat het op de een of andere manier de spanningen zou verminderen die we hebben gehad in de vele jaren dat we elkaar kennen. Hij wilde dit doen, ook al zou hij naar Seattle moeten vliegen en zonder loon zijn werk moeten missen. Hij had slechts één voorwaarde: de stuntcoördinator zou een speciaal gevecht voor ons moeten plannen, dus als ik hem zou doden, zou dat er echt geweldig uitzien.

In de aanloop naar de shoot verzekerde Brady ons dat Drago, de stuntcoördinator, aan onze strijd had gewerkt. Maar op de dag van de shoot, met tientallen figuranten in de buurt, presenteerden we ons aan Drago en zeiden dat we klaar waren voor onze strijd, maar hij had natuurlijk geen idee waar we het over hadden. Hij zei: "Ehmm Ed... je kunt Justin over je schouder draaien..." en liep weg om dringender zaken te regelen. Dus probeerden Justin en ik erachter te komen hoe we deze stap konden zetten, waarbij we al snel beseften dat iemand over je schouder gooien niet zo eenvoudig is als het er 25 jaar geleden uitzag in de TMNT-tekenfilm.

Dus eindelijk hebben we iets, en de camera is op ons gericht. Ik draai Justin over mijn schouder, maar we missen het crashpad en hij landt op de grond en begint meteen te gillen van de pijn. Niet alleen werd die hele scène verwijderd, maar het was ook het enige stukje beeldmateriaal dat op de een of andere manier volledig verloren ging. Justin heeft al een aantal keren naar de dokter moeten gaan en heeft nu een rugprobleem. Dat klinkt misschien niet grappig, maar als je hem kent, is het hilarisch.

iHorror: Is er een releasedatum voor de film? VOD? Dvd/Blu Ray? Theater?

Brady Hall: De releasedatum is 9 mei en vanaf vandaag wachten we nog steeds op bericht over op welke verkooppunten het zal debuteren.

iHorror: Bent u momenteel bezig met projecten of staat er iets op stapel?

Ed Dougherty: Ik heb een film genaamd SCHILDER HET ZWART die ik samen met Amber Tamblyn heb geschreven/geproduceerd. Het speelt Alia Shawkat, Janet McTeer en Alfred Molina en is gebaseerd op een verbazingwekkende roman van Janet Fitch die we al in 2009 begonnen te bewerken. Het komt uit op 19 mei en is een behoorlijk zwaar drama, hoewel het een beetje horror heeft. raak het aan. Iemand omschreef het ooit als PERSONA, geregisseerd door Dario Argento. Ik ben er erg trots op en ben benieuwd hoe het wordt ontvangen. Ik en Amber schrijven momenteel samen onze volgende film, een horrorfilm, en ik heb ook samen geschreven aan een leuke avonturen-/horrorfilm genaamd DE NANNY voor het SyFy-kanaal dat relatief binnenkort beschikbaar zou moeten zijn. Ik heb ook veel muziekgerelateerde dingen gedaan en heb zojuist een paar video's geregisseerd voor de Austin-bands Sweet Spirt en A Giant Dog. Toch vraagt ​​Brady mij niet om Ephrata-video's te regisseren.

Ryan Purcell: Ik fotografeer veel bedrijfs-/commercieel werk en ben, zoals altijd, op zoek naar mijn volgende speelfilm.

Brady Hall: Momenteel ben ik een heleboel dingen aan het inpakken (7 heksen, banddingen) en ik kijk ernaar uit om uit te zoeken wat het volgende filmproject zal zijn. Ed en ik hebben wat losse ideeën, maar zijn nog niet bij elkaar gekomen voor een echte hash-out-sessie.  

iHorror: Bedankt meneer, het was leuk! Ik kijk uit naar je film en wens jullie allemaal veel succes.

 

 

 

 

 

-Over de auteur-

Ryan T. Cusick is een schrijver voor ihorror.com en geniet erg van praten en schrijven over alles binnen het horrorgenre. Horror wekte voor het eerst zijn interesse na het bekijken van het origineel, The Amityville Horror toen hij nog maar drie jaar oud was. Ryan woont in Californië met zijn vrouw en elfjarige dochter, die ook interesse toont in het horrorgenre. Ryan behaalde onlangs zijn masterdiploma in psychologie en heeft de ambitie om een ​​roman te schrijven. Ryan is te volgen op Twitter @ Nytmare112