We hebben vandaag een speciale vrijdag de 13e traktatie voor je. We hadden de kans om de man te interviewen die dit hele bloederige verhaal in gang zette. Victor Miller schreef het scenario voor het origineel Vrijdag 13th voor Sean Cunningham in 1979, en creëerde de personages Pamela en Jason Voorhees die we allemaal hebben leren kennen en liefhebben. Terwijl velen van ons uitkijken naar de 13e aflevering van de franchise (die volgend jaar uitkomt), reflecteert Miller op zijn werk met het origineel voor ons, en praat hij een beetje over zijn terugkeer naar horror - een onlangs aangekondigd project genaamd Rotspapier dood, mede geschreven door Miller en Kerry Flemming.

iHorror: op basis van je IMDb-pagina lijkt het erop dat je al geruime tijd geen script hebt geschreven. Is dit nauwkeurig?

Victor Miller: Helemaal niet. In de afgelopen vijf jaar ben ik medeauteur geweest van ten minste vier scenario's... Na al mijn werk in dagdrama, wat een groepsproces is, vond ik het leuker en bevredigender om te schrijven met ten minste één ander brein in het proces. Schrijven is te eenzaam om aan een solo-act over te laten.

iH: Je hebt in het verleden gezegd dat je niet echt een fan bent van het horrorgenre. Is dat veranderd? Waarom besloot je terug te keren naar het schrijven van horrorscripts en hoe raakte je erbij betrokken? Rotspapier dood?

VM: Ik ben niet zo'n fan van het kijken naar horrorfilms. Ik ben te snel bang. Ze schrijven is veel leuker.

iH: Het klinkt alsof de film iets met wraak te maken heeft. Kun je iets vertellen over het verhaal?

VM: We begonnen met een citaat van Confucius dat eigenlijk zegt: als je wraak neemt, graaf dan eerst twee graven. Ik laat het hierbij als teaser.

iH: De Rotspapier dood Facebook-pagina deelt een foto uit FHM-magazine van Mikaela Hoover, waarop Zombie Basement wordt genoemd in de begeleidende tekst. Is Hoover ingesteld om te verschijnen in Rotspapier dood? Wat is het verband hier?

VM: Onze castlijst komt eraan, dus ik zal op dit moment niets lekken. Een release is in de maak.

iH: Ik las dat Harry Manfredini vastbesloten is om de partituur te doen. Kunt u dit bevestigen?

VM: Ja. Waarom zou iemand met een gezond verstand contact opnemen met een andere componist voor het scherm? Harry en ik zijn goede vrienden en mijn respect voor zijn talent is sindsdien alleen maar gegroeid Vrijdag de 13th.

iH: Ik zag je onlangs in de korte film van Nathan Erdel onwelkom. Dit leek een heel willekeurige plek voor jou om op te duiken. Wat trok je interesse in dat project?

VM: Ik vind het heerlijk om ergens op te duiken. Ik geloof niet dat ik iemands verzoek om een ​​stukje te doen heb afgewezen. Ik ben het meest trots dat ik een gemene drugsdealer heb gespeeld in de rekruteringsfilm van de San Jose (CA) PD voor hun SWAT-team. Ik ben gepensioneerd en hou van mini-optredens.

 iH: Je begrijpt vast wel dat ik mijn lezers (en mezelf) een grote slechte dienst zou bewijzen als ik je niet wat zou vragen vrijdag de 13e-Gerelateerde Vragen. Je hebt tenslotte een van de meest iconische films van het horrorgenre geschreven.

Ik las dat je op een gegeven moment zei dat je niet bijzonder trots was op de “Carrie' stijl einde. Is dat veranderd?

VM: Ik heb nooit gezegd dat ik er niet trots op was; het is gewoon dat het iconisch is en toch is het bijna identiek aan het einde van Carrie. Het werkte voor Carrie en het werkte echt voor ons. Er zijn andere originele elementen in het scenario waar ik veel trotser op ben, alles... zoals al het werk van Tom Savini.

iH: Je had het erover dat je wat ideeën had voor andere instellingen voor vrijdag voordat we ons op het zomerkamp vestigen. Waren er nog andere die u in uw hoofd of op papier begon uit te werken?

VM: Ik had minstens twee pagina's met mogelijke plaatsen. Ik begon nergens aan totdat Sean en ik het eens konden worden over onze locatie. Toen ik zei "Zomerkamp voordat het opengaat", zei hij ja en daar ging ik.

iH: Is het meisje van Van Voorhees waar je de naam van kreeg van iemand met wie je een positieve of negatieve relatie had?

VM: Geen van beide. Ik hield gewoon van de naam in al zijn Nederlandsheid en basso profundo-geluid.

iH: Je had het erover dat er oorspronkelijk meer aan de relatie tussen Steve en Alice was. Kunt u toelichten wat dat zou hebben ingehouden? Bepaalde scènes die u zich kunt herinneren?

VM: Je maakt een grapje, toch? 1979 en je wilt dat ik me scènes herinner die nooit op het scherm zijn verschenen? Zoals 35 jaar geleden? Ik kan me amper herinneren wat ik gisteren als lunch heb gegeten. Als ik ze vandaag zou lezen, zou ik waarschijnlijk blozen, want ik heb in al die jaren ontzettend veel geleerd. (Ook: onthoud dat ik aan een IBM Selectric en papier werkte. Sean had het enige kopieerapparaat. Ik bewaarde niets dat werd bewerkt.)

iH: In Crystal Lake-herinneringen, deel je een anekdote over kijken vrijdag met een publiek en hoe huiveringwekkend het geluid was van iedereen die aan het eind schreeuwde. Waar staat dat moment op je lijst met bevredigende levensgebeurtenissen?

VM: Precies daar met drie schrijfteams voor AL MIJN KINDEREN toen we wegliepen met 3 Emmy's en ergens achter mijn 50^thtrouwdag en de geboorte van mijn twee zonen en een kleinzoon.

iH: Je noemt ook de beruchte recensie van Siskel waarin hij lezers het adres van Betsy Palmer gaf. Dit lijkt krankzinnig gezien de kruistocht van Siskel en Ebert tegen horrorfilms die zij beschouwden als aanvallen op vrouwen. Hier deelde hij het adres van een echte vrouw uit aan het publiek. Hoe denk je dat dat tegenwoordig zou verlopen?

VM: Ze moeten geld verdienen en haten verkoopt meer dan liefhebben. Ik heb meer complimenten gekregen van vrouwelijke critici die me prezen omdat mijn moordenaar een vrouw was. Ik moet zeggen dat ik supertrots ben op Betsy's werk en het feit dat de wraak van een moeder iconisch is geworden. Ze heeft nooit een man gevraagd om haar werk voor haar te doen. Zij is de moeder die ik altijd al heb gewild.

iH: Ik heb verschillende interviews met je gelezen, waarin je zegt dat je nog nooit een vervolg hebt gezien, maar deze waren van enige tijd geleden. Op je huidige Facebook-profielfoto houd je een Jason-schilderij omhoog met het hockeymasker. Heb je toegegeven en een van deze films bekeken? Zo ja, wat denk je?

VM: Als het hockeymasker het icoon is voor de dynastie die ik begon, het zij zo. Wat de sequels betreft, het is een beetje alsof je naar een andere man kijkt die je kinderen verwekt.

iH: Wanneer vrijdag de 13e was "opnieuw gemaakt" of "opnieuw opgestart" als je dat liever hebt, ervan uitgaande dat je wist dat de film onvermijdelijk was, had je liever gehad dat ze dichter bij je verhaal bleven met de moeder als de moordenaar?

VM: Je gokt.